Semua Bab NightZ [III] RASCAL MAFIA: Bab 21 - Bab 30

เช้าวันต่อมา..“ที่จริงไม่ต้องไปส่งก็ได้”ฉันบอกติณณ์ที่อยู่ในชุดนักศึกษาและกำลังขับรถมุ่งหน้าไปทางมหาลัย แต่ท่าทางยังดูง่วงๆ เพราะเมื่อคืนกว่าจะยอมนอนก็น่าจะตีสามกว่าได้มั้ง ..ที่ว่าจะหยุดแค่ทีเดียวน่ะ เขาเปล่า -/////-! เล่นซะฉันเพลียหลับไปเลยน่ะสิ โหดชะมัดไอ้บ้า!“ก็มีเรียนเหมือนกัน”ติณณ์ตอบกลับมาสั้นๆ มันก็ใช่แหละแต่เขาเรียนเที่ยง ฉันเรียน 9 โมง ซึ่งห่างกันตั้งหลายชั่วโมงไง แล้วระหว่างที่รถติดฉันก็นึกได้ว่าเหมือนจะลืมหยิบมือมือถือมาด้วยเลยควานหาในกระเป๋าเพื่อความชัวร์อีกที“ลืมไร?” ติณณ์หันมองฉันนิดหน่อยแล้วถามออกมา ฉันเลยทำหน้าเซ็งๆ ตอบกลับไป“โทรศัพท์อ่ะ”“เดี๋ยววันนี้เปลี่ยนเครื่องใหม่”หืม? แค่ลืมมือถือไว้คอนโดถึงกับต้องเปลี่ยนเครื่องใหม่เลยเร๊อะ บ้านปั๊มแบงค์ปลอมหรอ รวยจัด!“กลับไปเอาก็ได้มั้ง” ฉันบอกออกไป แล้วติณณ์ก็ส่ายหัวมาให้นิดหน่อย พร้อมกับพูดออกมา..“วันนี้ Nightshade ทุกคนต้องเปลี่ยนอยู่แล้ว”“แล้วไงอ่ะ? นี่ไม่ใช่สมาชิกแก๊งค์เทพเจ้าซะหน่อย”ฉันตอบกวนๆ ไปงั้นแหละ เพราะรู้ว่าเขาต้องเอาเรื่อง Nightshade’s Lady มาอ้างแหงๆ แล้วก็เป็นอย่างที่คิดเป๊ะ“Nightshade’s Lady คือหั

“Remember, I’m your leader’s wife! ทีหลังถ้าไม่ใจ..ก็อย่ามาระรานใครแบบนี้!”ฉันจ่อปากกระบอกปืนไปที่คิระแล้วพูดออกไปอย่างไม่หวาดหวั่นอะไร แม้ในใจลึกๆ จะรู้ดีว่าถ้าเขาเป็นถึงคนที่เข้าชิงตำแหน่งผู้นำเหมือนกับติณณ์ คิระเองก็คงไม่ธรรมดา แต่ท่าทางของเขากลับตอนนี้กลับดูชิลมากซึ่งต่างจากที่ฉันคิดโดยสิ้นเชิง“ระราน?”คิระเลิกคิ้วแล้วทวนคำพูดของฉันออกมา แล้วส่งสายตาเหมือนตั้งคำถามมาให้ฉัน และเขาก็หันมองไปหาร่างที่ไม่ได้สติของโรเซ่ที่พายุอุ้มอยู่ ก่อนจะพูดขึ้นมาและยกมือสองข้างขึ้นช้าๆ เหมือนจำยอม“หึ.. ไม่รู้อะไรไม่พูดดีมั้...”พรึ่บ! พรึ่บ! พลั่กกก!คิระยังพูดไม่ทันจบประโยคด้วยซ้ำ เหตุการณ์ตรงหน้าฉันก็เกิดขึ้นเร็วมากจนมองแทบไม่ทัน คร่าวๆ คือคิระใช้จังหวะที่เลื่อนมือขึ้นมาช้าๆ นั่นเอื้อมมือมาจะคว้าปืนจากมือฉัน แต่ติณณ์พุ่งเข้ามาปัดมือเขาแล้วคว้าปืนนั่นไปแทน แถมยังเอาตัวมาบังฉันไว้ก่อนจะจ่อไปปากกระบอกปืนไปที่คิระซะเองและพูดออกไปด้วยความโกรธจัด“ไสหัวไป! มึงรู้กูไม่ให้โอกาสใครซ้ำซ้อน”“กูก็ไม่ได้อยากได้!”พอติณณ์พูดจบ คิระก็สวนกลับมาแล้วแสยะยิ้มอย่างไม่แยแสอะไร แล้วติณณ์ก็ออกแรงเหวี่ยงด้ามปืนจะใช้

วันต่อมา..@ สำนักงานเขต“มันต้อง..ขนาดนี้เลยหรอ?”ฉันเอ่ยปากถามออกไปพร้อมกับมองไปที่กลุ่มชายชุดดำนับสิบคนที่เดินอารักขาชายสูงวัยท่าทางเคร่งขรึมคนหนึ่ง ซึ่งถ้าให้เดาน่าจะเป็นปู่ของติณณ์ที่กำลังเดินลงมาจากรถด้วยบุคลิกที่น่าเกรงขาม เพราะท่านถูกเลือกให้มาเป็นพยานในการจดทะเบียนสมรสครั้งนี้เช่นเดียวกับลุงตี๋ซึ่งมาจากฝั่งของฉัน เพราะฉันไม่มีญาติที่ไหน“นี่ยังน้อย”ติณณ์ตอบกลับมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย แล้วคว้ามือฉันเดินนำเข้ามาข้างในสำนักงานเขต ซึ่งมีนายทะเบียนสละเวลามานั่งรอเราอยู่ ก่อนที่เขาจะทิ้งตัวนั่งและจรดปลายปากกาลงไปในทะเบียนสมรสทันทีแบบไม่ลังเลอะไรพอมองท่าทางเด็ดเดี่ยวที่ดูพึ่งพาได้ของติณณ์ ประกอบกับเหตุผลหลายอย่างที่ฉันทบทวนและได้คุยกันแบบจริงจังมาอย่างดีแล้ว ฉันเองก็ตัดสินใจจรดปลายปากกาลงไปในทะเบียนสมรสอย่างไม่ลังเลอะไรเหมือนกัน ท่ามกลางสายตาของติณณ์ที่มองมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่ยิ้มหรือแสดงท่าทางอะไร คงเพราะอยู่ต่อหน้าผู้ใต้บังคับบัญชามากมายของเขา“คิดดีแล้วใช่มั้ย?”ทันทีที่ฉันวางปากกาในมือลง ปู่ของติณณ์ก็ถามออกมา แต่เขาไม่ได้ถามฉันหรอกนะ หันไปถามติณณ์ที่นั่งอยู่ข้างกันต่างหาก“เฮ้ย

หลายชั่วโมงต่อมา..พรึ่บบบ“อื้อ แป๊บนะติณณ์ มิณใช้สมาธิอยู่”ฉันบอกออกไป พอติณณ์เดินมาทิ้งตัวนั่งบนโซฟาข้างๆ กัน และคว้าเอวฉันขึ้นไปนั่งตักก่อนจะซุกหน้าลงมาใกล้ๆ และกอดเอวฉันไว้หลวมๆ“ง่วงก็ไปนอน”คงเพราะสภาพฉันตอนนี้มันโอนเอนจนดูเหมือนจะไม่ไหวแล้วสินะ เขาเลยพูดออกมาแบบนั้น ซึ่งก็จริงแหละตอนนี้อย่างง่วงเลย แต่คืองานที่รับมานี่ก็แปลใกล้เสร็จแล้วไง“หึ อีกนิดเดียว”ฉันตอบออกไปพร้อมกับเอามือขยี้ตาเบาๆ และหันมองนาฬิกา ก็นี่มันก็ตีหนึ่งกว่าแล้วนี่นะ แถมเมื่อเช้าตื่นเช้าด้วยก็เลยเพลียๆ อ่ะดิฟรืดดด~“ดื้อ”ติณณ์กดจมูกลงมาหอมแก้มฉันแรงๆ ทีหนึ่งแล้วดุออกมา ก่อนจะดึงเอกสารในมือฉันออกไปทันที“งื้อออ ไหวอยู่”ฉันพูดไปทั้งที่ตาจะปิดอยู่แบบนี้แล้วเอื้อมมือออกไปจะคว้าเอกสารที่ติณณ์ดึงไปกลับคืนมา แล้วเขาก็ส่งเสียงดุกลับมาอีก“นอนเดี๋ยวนี้!”“แต่งานมันต้องส่ง...”“เลื่อนไป”ฉันยังพูดไม่ทันจบ ติณณ์ก็พูดขึ้นมาอย่างรู้ทันว่าฉันจะพูดอะไร แต่คือ due date ส่งงานมันใกล้เข้ามาแล้วไง ปกติฉันมักจะทำให้เสร็จก่อนหน้านั้น เพื่อมาทวนซ้ำก่อนส่งให้ลูกค้าเพราะกลัวงานพลาดอ่ะ“แต่...”“ถ้ามันไม่เสร็จจริงๆ ก็เลื่อนได้”

กลับมาที่ปัจจุบัน..“กอดหน่อยดิคุณเท็ดดี้ คิดถึงจะตายอยู่แล้ว”ฉันเดินเข้าไปหาติณณ์แล้วเอ่ยปากขอออกไป แต่ติณณ์กลับมองมาด้วยแววตาเฉยๆ แล้วเดินหนีไปแบบกวนๆ บ้างเหมือนตอนฉันเล่นตัวไม่มีผิด“จะให้กอดดีๆ มั้ย?!”พอติณณ์ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ฉันเลยส่งเสียงขู่ออกไปแล้ววิ่งเข้าไปขวางหน้าประตูห้องนอนเอาไว้ พร้อมกับรูปสองใบในมือ“ถ้าบอกว่าไม่?”ติณณ์เลิกคิ้วกลับมาแบบยั่วโมโหฉันขั้นสุด แถมยังส่งสายตากวนประสาทมาให้อีก ฉันเลยกระโดดเข้าใส่เขาทันที และเขาก็เอื้อมแขนมารับฉันแบบที่คิดไว้จริงๆพรึ่บบบ“เหอะ! เซ้นส์ไวเหมือนเดิมเลยนะเนี่ยคุณเท็ดดี้”ฉันลอยตาลอยตาล้อเลียนเขาออกไป แล้วติณณ์ก็กระชับอ้อมกอดฉันไว้แบบแน่นมาก เหมือนกับที่ฉันก็กำลังกอดเขาแน่นมากด้วยความรู้สึกหลากหลายไปหมด แต่ติณณ์ก็ยังไม่วายแกล้งพูดเหมือนไม่สนใจอะไรออกมา..“ไม่ต้องมาอ้อน”หืมมม?! ตัวเองกอดคนอื่นเค้าแน่นกว่าอีกมั้ง แล้วตอนแรกทำเป็นหวงตัว เนี่ยดูดิ.. หายใจแทบไม่ออกเลยเหอะ!“ก็ขอดีๆ แล้ว ไม่ให้กอดเอง” ฉันเบะปากใส่เขา แล้วติณณ์ก็กดจมูกลงมาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่หลายทีฟรืด~ ฟรืด~ ฟรืด~“ตอนนั้นมิณก็ไม่ได้ขอ พุ่งเข้ามาแบบนี้เป๊ะ” ติณณ์กระซิบข