Semua Bab NightZ [III] RASCAL MAFIA: Bab 31 - Bab 40

โครมมม!!! ปังงง!!“แม่งเอ๊ย!!!”เสียงสบถของพายุและวาโยดังขึ้นอย่างฉุนเฉียว แล้วพวกเขาก็กวาดของทุกอย่างบนโต๊ะหล่นกระจัดกระจายอย่างแรงจนทั้งฉันและเจด้าสะดุ้งเฮือก หลังจากที่เราพยายามขับรถตามรถตู้ฟิล์มดำคันนั้นไป แต่กว่าจะรู้ตัวก็ทิ้งระยะห่างกันไกลจนตามไม่ทันแถมสัญญาณ GPS จากมือถือนิลลาและโรเซ่ก็ถูกตัดไปจนตามตัวใครไม่ได้เลย ทำให้ตอนนี้เราทุกคนต้องมารวมตัวกันในสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งฉันก็ไม่รู้ต้องเรียกมันว่าอะไร เพราะติณณ์เองก็ยังไม่เคยพาฉันมาที่นี่เลยสักครั้ง รอบๆ บริเวณของที่นี่มีลูกน้องของติณณ์ที่หน้าตาเคร่งขรึมหลายสิบคนเดินเพ่นพ่านเต็มไปหมด แต่ที่แอบน่ากลัวคือมันมีห้องซ้อมยิงปืน ห้องฝึกการต่อสู้ และคลังอาวุธขนาดย่อมเหมือนในละครไม่มีผิดเพี้ยน…และตอนนี้เรากำลังอยู่ในห้องซ้อมยิงปืนที่มีวาโยกับพายุกำลังระบายอารมณ์ผ่านการลั่นไกซ้ำๆ จนพวกฉันสะดุ้งแล้วสะดุ้งอีก หลังรอลูกน้องของติณณ์ที่กำลังปฏิบัติการมาแจ้งผลการค้นหาปัง! ปัง! ปัง ปัง! ปัง!ปัง! ปัง! ปัง ปัง! ปัง!กระสุนของทั้งวาโยและพายุเจาะทะลุเข้าไปตรงกลางเป้าพอดีเป๊ะแบบไม่มีหลุดขอบ พร้อมกับความโมโหร้ายที่แม้จะยิงทิ้งยิงขว้างไปหลายนัดแต่ก

ย้อนกลับไปหนึ่งชั่วโมงก่อน..@ DARK SHADOW CASTLEปังงงง!สิ้นสุดคำพูดของติณณ์ ทั้งฉันและเจด้าต่างหน้าเครียดไปตามๆ กัน และนิ่งเงียบกันไปพักใหญ่ แต่เพราะยังไงก็ออกจากที่นี่ไม่ได้ตามคำสั่งของติณณ์ ฉันเลยเดินวนเวียนไปมาอยู่ในห้องนี้อย่างเป็นกังวลเพราะเป็นห่วงทุกคนที่กำลังตกที่นั่งลำบากส่วนเจด้าพอฉันไปอีกทีก็เหมือนจะเพลียหลับไปได้สักพัก คงเพราะกำลังท้องแถมยังมาเจอเรื่องวุ่นๆ แบบนี้อีก ฉันเลยปล่อยให้นอนพักไปและพยายามตั้งสติคิดหาวิธีแก้ปมเงื่อนไขนั้นมันต้องมีสิ ต้องมีบางอย่างที่เป็นช่องโหว่…ถ้าเป็นอย่างที่ติณณ์บอก Emergency Privilege คุ้มครองทั้งเขาและฉัน แปลว่าเรายังมีอีกหนึ่งคำขอที่เหลืออยู่และสามารถใช้ได้..แต่ถ้าใช้คำขอของฉันปกป้องเขา เราก็ต้องยอมแลกหนึ่งชีวิตเพื่อคำขอของฉันอยู่ดี นี่คือเหตุผลที่ติณณ์บอกว่าเคารพในการตัดสินใจของฉัน ให้ฉันตัดสินใจเองว่าจะยอมแลกชีวิตตัวเองกับเขา หรือจะไม่ยอมแลกมันก็ได้ไงบอกตรงๆ ไอ้รายละเอียดเชิงลึกของ Emergency Privilege ฉันก็ไม่รู้เลยสักนิด ไอ้หนังสือบ้านี่ที่ติณณ์ให้ไว้ ก็มีแค่เงื่อนไขสั้นๆ ประโยคเดียวตามที่ติณณ์บอกเป๊ะ..————————————————DARK SHADOW

::: TECHO :::หลังจากเสร็จภารกิจทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน รวมถึงผมกับมิณที่กำลังขับรถกลับคอนโด ส่วนเรื่องคำพิพากษาไอ้คิระกับคำอธิบายเรื่องข้อตกลงของ Emergency Privilege ทั้งของผมและมิณ จะมีการเรียกประชุม Member ทั้งหมดที่ Dark Shadow Castle (JAPAN) ในอีกสองวัน ซึ่งก็จะตรงกับวันสถาปนาพอดี และ Nightshade ที่มีเอี่ยวด้วยวันนี้จะต้องไปฟังคำพิพากษาร่วมกันทั้งหมด“ยิ้มไรคนเดียว”พอหันไปเห็นใบหน้าเล็กกำลังนั่งยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดีและดูจะแฮปปี้เกินเรื่องไปหน่อยทั้งที่วันนี้เจอเรื่องหนักหนาสาหัสขนาดนั้น ผมเลยถามออกไปแบบงงๆ ในท่าทางที่แปลกไป แล้วมิณก็ตอบกลับมา“เปล่าหนิ”ใบหน้าเล็กทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่ก็ดูจะปกปิดรอยยิ้มในแววตานั่นไม่มิด หน้าผมมีไรติดหรอวะ -.-? หรือมิณไปกินไรผิดมาตั้งแต่ที่เกาะละ วันนี้เมียแลอารมณ์ดีจัด“มีไรบอกมา”ผมส่งเสียงเข้มออกไป แล้วเอามือไปยีหัวมิณซ้ำๆ อยู่หลายที หึ..เกือบจะไม่ได้กลับมาเห็นรอยยิ้มแบบนี้แล้วมั้ยกู มีเมียเก่งแม่งโคตรน่าภูมิใจ เปิดใช้คำขอทีเล่นเอาตัวแทนสภากฎเหวอไปเลย บอกตามตรงใจผมตอนนั้นแม่งกระตุกวูบ เวลามิณทำอะไรแม่งเหนือความคาดหมายของผมตลอด แล้วมิณก

“อีกทีได้นะติณณ์..แต่มิณท้องเพิ่มไม่ได้แล้ว :)"พอฉันพูดจบติณณ์ก็ทำหน้าอึ้งออกมาแบบเห็นได้ชัด แล้วถอดท่อนเอ็นของเขาออกจากร่างกายของฉันแบบรีบร้อนและตกใจ“พูดใหม่มิณ.. พูดอีกที”ติณณ์จ้องหน้าฉันและพูดซ้ำๆ อย่างคาดหวังในคำตอบ แม้เขาจะดูตกใจมาก แต่ในขณะเดียวกันก็ดูตื่นเต้นมากจนฉันหลุดยิ้มให้กับท่าทางนั้น และชี้นิ้วไปที่ติณณ์ช้าๆ“...นี่พ่อ”ก่อนจะย้อนกลับมาชี้ตัวฉัน…“...นี่แม่”และจบลงด้วยการชี้ไปที่หน้าท้องแบนราบของตัวเองที่ด้านในมีบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้น โดยที่ฉันเองก็เพิ่งจะรู้ตัว ซึ่งเขาก็มองมาอย่างตั้งใจฟัง“นี่ลูก”“หึ...”พรึ่บบบ!พอฉันพูดจบติณณ์ก็ทิ้งตัวลงมาอย่างรวดเร็วและกอดฉันไว้แน่นมาก แถมยังมุดหน้าหัวเราะเบาๆ ออกมาอย่างดีใจ จนฉันอดแซวทั้งที่ยังขำกับท่าทางแบบนั้นไม่ได้ >__มัวแต่ดีใจ คิ

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!“.....”เสียงปืนดังสนั่นอยู่นานกว่าจะหยุด ฉันเลยใช้จังหวะนี้คว้ามือเลโอออก ก่อนจะหันไปเห็นโศกนาฏกรรมที่ทั้งติณณ์และคิระที่น่าจะเพิ่งเข้าใจอะไร กราดกระสุนรัวใส่ตัวแทนสภาฯ จนไม่หลงเหลือลมหายใจ แถมเลือดสีแดงฉานยังเปื้อนไปทั่วพื้นที่บริเวณนั้น แล้วเลโอก็รีบยื่นมือมาจะปิดตาฉันอีกแต่ยังคว้ามือเขาเอาไว้ และพูดออกไปเสียงเรียบหมับ!“นั่นติณณ์นะเลย์…”ฉันพูดออกไปพร้อมกับจ้องเข้าไปในตาของเลโออย่างต้องการให้เขาเข้าใจ คือภาพตรงหน้ามันน่ากลัวน่ะใช่ แต่นั่นติณณ์ไง! จะให้ฟังแต่เสียงโดยไม่รู้ว่าเขาเป็นตายร้ายดียังไงก็ใช่เรื่อง!พอฉันพูดจบเลโอก็พยักหน้าแล้วยอมเอามือออกทั้งที่ยังส่งสายตาเป็นห่วงมาให้ แถมยังไม่ยอมถอยออกห่างจากฉันแม้แต่ก้าวเดียวแล้วอยู่ๆ Member กว่าครึ่งหอประชุมที่ไม่เห็นด้วยกับการพิพากษาที่ดูจะป่าเถื่อนแบบนั้น ก็ถึงกับวิ่งวุ่นลงมาและคว้าปืนขึ้นมาจ่อไปที่ติณณ์และคิระแบบไม่เกรงกลัวอะไร เท่าที่ดูคนพวกนั้นน่าจะเคารพในอำนาจของสภาฯ กันมากมายแบบที่ยอมตายแทนได้เลยด้วยซ้ำ“ไอ้พวกสวะ!”เสียงผู้อาวุโสท่านหนึ่งกล่าวขึ้นเหมือนตั้งตัวเป็นอร