All Chapters of NightZ [III] RASCAL MAFIA: Chapter 1 - Chapter 10

ปังงงง! เพล้งงง!“แม่งเอ๊ย! ทำไมเป็นไอ้เหี้ยติณณ์ ไม่ใช่กู!!!”โครมมมม! ปังงงง! เพล้งงงง!เสียงโวยวายของคิระดังขึ้นหลังจากที่เขาทุบโต๊ะทำงานราคาแพงที่ดีไซน์ด้วยกระจกหนาจนแตกละเอียดคามือ แถมยังคว้าไม้เบสบอลที่วางอยู่ในห้องนั้นฟาดข้าวของในห้องพังยับจนเศษของข้าวของพวกนั้นกระจุยกระจายไปทั่ว ทำให้ลูกน้องอีก 5-6 คนที่ยืนอยู่ถึงกับก้มหน้าไม่กล้าสบตาเพราะเขากำลังโกรธจัดจนอยากจะฆ่าใครสักคนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ให้ตายคามือ“โมโหไปก็เท่านั้น อีกไม่กี่วันก็ต้องไปร่วมพิธีแต่งตั้งตำแหน่งใหม่ของมันอยู่ดี”“ทำไมถึงเร็วนัก?”พอได้ยินแบบนั้น คิระก็หันหน้าไปหา ‘มาโคร’ ลูกน้องคนสนิท ซึ่งอีกนัยหนึ่งคือเพื่อนสนิทของเขาที่ผันตัวเองมาเป็นมือขวาติดตามเขาไปทุกที่ด้วยความสงสัยในทันทีปกติการแต่งตั้งใครขึ้นรับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งค์คนใหม่ต้องใช้เวลาเตรียมการนานเกือบ 3 เดือนนับจากวันที่สรุปผล แต่ทำไมครั้งนี้ทุกอย่างถึงดูฉุกละหุกไปหมด เหมือนกับว่ามีบางคนชักใยอยู่เบื้องหลัง“ท่านปู่อีกแล้วใช่มั้ย...”คิดได้แบบนั้นเขาก็กัดฟันแน่นและพูดออกมาอย่างรู้ทัน คนที่ไม่เคยให้ความยุติธรรมกับหลานทั้งสองคนอย่างเท่าเทียมกันตั้งแ

เลิกเรียน..ฉันค่อยๆ ปั่นจักรยานกินลมชมวิวอยู่ใน ม. อย่างมีความสุข แล้วกะว่าจะกลับห้องไปนอนยาวๆ เพราะพรุ่งนี้ไม่มีเรียน ส่วนบรรดาลูกคนรวยก็ขับรถโฉบไปโฉบมา ไม่ก็มีรถที่บ้านหรือผู้ชายฐานะดีจาก ม. อื่นๆ ไปจนถึงเสี่ยอายุคราวพ่อมารับ ซึ่งก็แล้วแต่ชีวิตใครชีวิตมันนั่นแหละนะตอนเย็นๆ มันชิลจริงๆ เลยนะเนี่ย ดูสระน้ำที่อยู่ถัดจากสนามบอลนั่นสิ..ใหญ่โตมโหฬารเห็นแล้วสดชื่นชะมัด โชคดีจริงๆ ที่ฉันหลุดเข้ามาในมหาลัยที่มีสิ่งแวดล้อมดีๆ แบบนี้เนี่ยโฮ่งงง โฮ่งๆ ๆ ๆ“เฮ้ยยยย O_O?!”ระหว่างที่ฉันกำลังชมนกชมไม้ไปเพลินๆ หันมาอีกทีก็มีลูกหมาที่ไหนไม่รู้วิ่งออกมาอยู่กลางถนนตัดหน้าจักรยานฉันพอดี ฉันเลยกำเบรคจักรยานเต็มแรงจนล้อลาก แล้วหักมันเข้าข้างทางอย่างรีบร้อนจนเสียหลักล้มลงไปกองอยู่ที่พื้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ จากนั้นก็มีเสียงรถยนต์ข้างหลังเบรคตามกะทันหันจนล้อลากจนเสียงดังสนั่นไม่ต่างกันเอี๊ยดดด โครมมม! เอี๊ยดดดดดด“โอ๊ยยยย”ฉันร้องออกมาดังลั่นเพราะตอนนี้ลงมากลิ้งอยู่ข้างทาง ใช้เรือนร่างวัดถนนใน ม. ไปแล้วเรียบร้อย ส่วนน้องหมาที่วิ่งมาตัดหน้าก็ยืนเห่าอยู่แบบนั้น เกือบตายยังไม่รู้ตัวอีก โอ๊ยยย เจ็บชะมัด!!!โฮ

หลายวันต่อมา…ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!เสียงกระสุนจากการลั่นไกของ ‘ติณณ์’ หรือ ‘เตโช’ ถูกสาดเข้าใส่เป้ายิงระยะไกลและเจาะทะลุเข้าจุด X กลางเป้าโดยไม่มีหลุดรอดออกไปเลยสักนัด ด้วยฝีมือที่ถูกฝึกจนชำนาญตั้งแต่เล็กจนโตโดยไม่มีใครเคยรับรู้นอกจากผู้เป็นปู่และสมาชิก Nightshade ที่เคยมาซ้อมยิงเล่นๆ ด้วยกันหลายครั้ง“หึ.. สงบ เยือกเย็น สมกับตำแหน่งผู้นำของ Dark Shadow”น้ำเสียงของชายสูงวัยผู้เป็นปู่ที่บินมาหาเขาเป็นการเฉพาะกิจพูดออกมาอย่างภูมิใจ แม้สีหน้าจะดูนิ่งเรียบไม่ต่างจากคนที่ลดปืนลงมาบรรจุกระสุนช้าๆ อย่างเบามือ“...ไม่เคยอยากเป็น”เตโชตอบกลับไปเสียงเรียบและแอบหงุดหงิดกับสิ่งที่เขากำลังเผชิญ สำหรับเขามันไม่มีอะไรแย่ไปกว่าการรู้ว่าพ่อของตัวเองเป็นสมาชิกแก๊งค์มาเฟียในวันที่ท่านโดนลอบฆ่าพร้อมกับแม่ของเขา ซึ่งตอนนั้นเขายังเด็กมากและไม่เข้าใจความหมายของคำว่า ‘มาเฟีย’ ด้วยซ้ำแต่เพราะพ่อของเตโชเป็นลูกชายคนเล็กที่มักจะทำตัวรั้น และอยู่นอกกรอบเสมอ ท่านจึงไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับของสมาชิก Dark Shadow เท่าไหร่ ผิดกับลุงของเขาซึ่งเป็นพี่ชายของพ่อที่โดดเด่นท่ามกลางเหล่าสมาชิกจนถูกจับตามองและวางตัวเป็นผู้น

เลิกเรียน..ฉันเดินงงๆ มาที่ตึก IST เป็นครั้งที่ 2 ในชีวิตมหาลัยหลังจากเรียนที่นี่มาได้ 3 ปีและไม่คิดจะมาเหยียบมันเพราะไม่ได้มีธุระสำคัญอะไร แต่ก็อย่างที่รู้กันไง วันนี้ฉันมีนัดกับเลโอ Nightshade เลยมาๆให้มันจบๆไป หมอนั่นจะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายอีก น่ารำคาญแค่ไหนถามใจ -.-MONÉ : อยู่หน้าตึกละ ฉันไลน์ไปหาเลโอก่อนพอเดินมาหยุดอยู่หน้าตึก เพราะเดี๋ยวถ้าขึ้นไปห้อง Nightshade อะไรนั่นก็เงียบกริบแบบครั้งที่แล้วอีก แล้วเลโอก็ตอบกลับมาทันทีLine~ Line~LEO : ครับเจ๊ แป๊บนะLEO : ผมติดประชุมด่วนที่ห้องชมรมวารสารMONÉ : เรื่องเยอะLEO : ส่งสติ๊กเกอร์รูปหมาทำหน้าอ้อนMONÉ : ชักช้าLEO : ใจเย็นนะครับ นอนรอเลยก็ได้LEO : ส่งสติ๊กเกอร์รูปหมาทำตาปิ๊งๆเหอะ! ฉันอ่านไลน์แล้วนึกเซ็งขึ้นมา มีประชุมทำไมไม่ยกเลิกนัดกับฉันตั้งแต่แรกเล่า แต่เด็กคือเด็กนั่นแหละ หมอนี่นี่มันวุ่นวายชะมัดเลย! สุดท้ายฉันก็เดินตรงไปที่ห้อง Nightshade เงียบๆอีกตามเคย เพราะไหนๆก็มาแล้ว รอคุยให้จบๆ ไปเลยดีกว่าแกร๊กกก แอ๊ดดดด~แต่พอเปิดประตูห้อง Nightshade เข้ามา จากที่คิดว่าห้องนี้จะเงียบๆ เพราะนี่มัน 5 โมงกว่าแล้ว ในห้องกลับมีผู้ชาย

ฉันเดินออกจากห้อง Nightshade อย่างอารมณ์เสีย นอกจะเสียเวลาแถมยังไม่คุยงานอะไร แล้วยังต้องมาโดนไอ้บ้าหน้านิ่งนั่นขโมยจูบไปตั้ง 1..2..3..4.. โอ๊ยยย จะกี่ทีก็ช่างเหอะ! แล้วทำไมในหัวถึงได้อึนๆ มึนๆ ขนาดนี้ฮะ ฮึ่ยยยบรื๊นนน ปรี๊ดๆๆ“จิ๊ อะไรอีกเนี่ย?!”ระหว่างที่ฉันเอามือเช็ดปากตัวเองลวกๆ อยู่ๆ ก็มีรถสปอร์ตราคาแพงขับเข้ามาขนาบข้างฉันที่กำลังเดินบนทางเท้า แถมยังบีบแตรออกมาซ้ำๆ เสียงดังลั่น แล้วรถคันนั้นก็จอดพอดีพร้อมกับฉันที่หยุดหันไปมอง ใครอีกล่ะนั่นน่ะ -.-?ตึงงงง!พอเห็นหน้าคนขับที่เดินลงจากรถแล้วปิดประตูเสียงดังลั่น ฉันก็ถอยหลังหนีเลย ไอ้บ้านี่อีกแล้ว แต่วันนั้นไม่ใช่คันนี้นี่นา เฮ้ย..แล้วทำไมฉันต้องไปจำรถหมอนี่ได้ด้วยฟะ -_-?“อย่าเข้ามานะ”ฉันพูดออกไปแล้วถอยหลังหนี ไม่ได้กลัวแต่ไม่อยากปะทะด้วยตอนนี้ สติสตางค์ยังไม่ค่อยดีเฟ้ย“ขึ้นรถ” เตโชพูดออกมาเสียงเรียบแล้วเดินตรงเข้ามาอย่างกวนๆ พอเห็นฉันถอยหนี“ไม่ขึ้น จะไปไหนก็ไป!” ฉันตอบกลับไปเสียงเข้ม แต่หมอนั่นก็ยังไม่หยุดเดินเข้ามาจนฉันต้องค่อยๆ ก้าวถอยไปเรื่อยๆ อย่างหวาดระแวง“บอกให้ขึ้น”“กลับเองได้ ไม่ต้องยุ่ง!” เตโชส่งเสียงขู่ออกมา ฉันเลยส