All Chapters of ลิขิตร้อนซ่อนปมรัก: Chapter 11 - Chapter 20

ปลายนิ้วอันกระตือรือร้นของสลิลกำลังปลดเปลื้องอาภรณ์ของวิลเลียมออกทีละชิ้น ขณะที่เขาก็มีความสุขเหลือเกินที่ได้ช่วยปลดปล่อยเรือนร่างของเธอให้เป็นอิสระเช่นกัน แรงดึงดูดทางเพศอันรุนแรงที่ระเบิดขึ้นระหว่างคนทั้งสองนั้นไม่อาจควบคุมได้อีกต่อไป มันสุมอยู่ในใจของเขาแม้ในขณะที่อยู่ที่ออฟฟิศ และในที่สุดเขาก็จะได้สำรวจมันอย่างเต็มที่ โดยมีสลิลเป็นฝ่ายเริ่มต้นการเล้าโลมเองทั้งหมดวิลเลียมแทบจะจมดิ่งลงไปในห้วงแห่งความซาบซ่าน เมื่อตระหนักว่าร่างบางกำลังเคลื่อนตัวต่ำลง...จุมพิตไปทั่วทุกตารางนิ้วบนร่างกายของเขา ลิ้มรสเขาในจุดที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน รสสัมผัสจากริมฝีปากอ่อนนุ่มนั้นช่างเหลือเชื่อ ร้อนแรงและอ่อนหวานในคราวเดียวกัน ทุกส่วนที่ปลายลิ้นของเธอไล้ผ่านเต็มไปด้วยกระแสไฟฟ้าที่แล่นพล่านจนเขาทนแทบไม่ไหว เขาขยุ้มกลุ่มผมนุ่มสลวยของเธอ สอดนิ้วเข้าไปในเรือนผมงามขณะที่เธอเคลื่อนต่ำลงไปยังขอบบ็อกเซอร์สลิลเอนตัวไปด้านหลังเล็กน้อยแล้วหยุดจ้องมองปราการผ้าเบื้องหน้าอย่างสงสัยใคร่รู้ ราวกับลูกแมวตัวน้อยที่ไม่แน่ใจว่าจะทำอะไรต่อไปดีแต่นั่นก็ไม่สำคัญสำหรับวิลเลียมเลย ตอนนี้หญิงสาวดูงดงามน่าหลงใหลจนไม่ว่าเธอจะท

บานประตูกระจกหนักอึ้งของอาคารสำนักงานสูงระฟ้าเลื่อนเปิดออกอย่างนุ่มนวล สลิลสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อรวบรวมความกล้า ก่อนจะก้าวผ่านประตูเข้าไป สิ่งแรกที่ปะทะร่างคือไอเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับความร้อนระอุภายนอก กลิ่นหอมสะอาดจาง ๆ ที่ลอยอยู่ในอากาศให้ความรู้สึกเป็นมืออาชีพ ความเงียบสงบที่นี่ไม่ใช่ความว่างเปล่า แต่เป็นเสียงฮัมเบา ๆ ของประสิทธิภาพการทำงานย่างก้าวของเธอชะลอลงจนเกือบจะหยุดนิ่งบนพื้นหินอ่อนขัดมันวาววับ หญิงสาวต้องแหงนหน้าขึ้นมองเพดานที่สูงลิ่วจนสุดสายตา แสงแดดสาดส่องผ่านผนังกระจกบานใหญ่สะท้อนกับโลหะสีเงินวาววับจนแสบตา จนเธออดที่จะรำพึงในใจไม่ได้ว่า ที่นี่มันโอ่อ่ายังน้อยเกินไป มันน่าเกรงขามจนน่ากลัวสลิลรู้ดีว่าเธอพร้อมสำหรับก้าวย่างสำคัญในชีวิต นี่คือเป้าหมายที่เธอทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อไขว่คว้ามา แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวั่นใจอยู่ลึก ๆทุกอย่างดูทันสมัยและเนี้ยบกริบไปหมด เธอเห็นผู้คนเดินผ่านไปมา ผู้ชายในชุดสูทเข้ารูป ผู้หญิงในชุดทำงานที่ดูสง่างาม ทุกคนดูสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ไม่มีแม้แต่เส้นผมที่หลุดลุ่ยหรือรอยยับบนเสื้อผ้า ชุดเดรสเรียบ ๆ ที่เธอสวมมาพลั

“สลิล?”สมองของวิลเลียมขาวโพลนไปชั่วขณะ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน เขามัวแต่จมอยู่ในโลกที่มีเพียงเขากับเธอจนลืมไปสนิทว่าวันนี้จะมีพนักงานใหม่เริ่มงาน เขารู้ว่าสลิลกำลังจะเริ่มงานที่ใหม่ แต่การที่เธอจะมาอยู่ที่นี่มันช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่เกินไป และนั่นคือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า“เอ่อ...คุณ...” เขาพยายามจะเอ่ยปาก แต่คำพูดกลับติดอยู่ในลำคอ เมื่อตระหนักได้ว่าทุกสายตากำลังจับจ้องมาที่เขาเป็นตาเดียวไม่สิ เขาจะคุยเรื่องนี้ต่อหน้าคนอื่นไม่ได้ มันคงจะดูไม่เป็นมืออาชีพอย่างมาก เขาไม่เคยเอางานกับเรื่องส่วนตัวมาปนกัน และไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องทำ และนี่คือผลของการพยายามจะเก็บงำตัวตนที่แท้จริงของตัวเองไว้เป็นความลับ ถ้าเขาซื่อสัตย์กับสลิลมากกว่านี้ ก็คงไม่ต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์ยุ่งเหยิงเช่นนี้ เขาต้องหาทางแก้ไขเรื่องนี้โดยไม่ทำให้มันดูโจ่งแจ้งจนเกินไป โดยเฉพาะกับอลิชาที่สายตาไวเป็นเหยี่ยว“คุณช่วยมากับผมหน่อยได้ไหมสลิล ผมมีเรื่องต้องคุยกับคุณในห้องทำงาน

สลิลยังคงรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจ วิลเลียมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนั้นที่แผ่ออกมาจากตัวเธอ แต่เขาก็รู้ดีว่าถ้าเขายังคงทำตัวเหมือนทุกอย่างปกติ ในไม่ช้าเธอก็จะคล้อยตามความคิดของเขา เธอจะผ่อนคลายกับสถานการณ์นี้ได้ในที่สุดก่อนหน้านี้เขาอาจจะตื่นตระหนกอยู่บ้าง แต่ตอนนี้เขาก็เริ่มปรับตัวเข้ากับเรื่องต่าง ๆ ได้แล้ว และเขาก็รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรและจะทำอย่างไรเพื่อให้ได้มันมา“อาหารพร้อมแล้วครับ เชิญนั่งก่อนได้เลยครับ” เขาเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบเมื่อมุกตลกเกี่ยวกับเรื่องงานของเขาไม่เป็นผลชายหนุ่มผายมือไปยังโต๊ะอาหารที่เขาตั้งใจจัดเตรียมไว้ สเต๊กเนื้อสันในกลิ่นหอมกรุ่นวางเคียงข้างสลัดผักสดใหม่ แสงเทียนสีนวลสะท้อนกับแก้วไวน์เจียระไนอย่างงดงามสลิลทำตามที่เขาขออย่างเงียบ ๆ เธอนั่งลงโดยแทบจะไม่สนใจจะมองไปรอบ ๆ ด้วยซ้ำว่าห้องพักของเขามันโล่งเตียนแค่ไหน เขาไม่ได้ใส่ใจจะตกแต่งสถานที่แห่งนี้เลยสักนิดเพราะมันเป็นเพียงบ้านพักในวันทำงานของเขาเท่านั้น แต่ถึงเธอจะถามค

วิลเลียมเกลียดความรู้สึกนี้เหลือเกิน หัวใจของเขาหนักอึ้งเมื่อเห็นสลิลนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานในออฟฟิศ จดจ่ออยู่กับการทำงาน พยายามจะเป็นพนักงานที่ดีที่สุดเท่าที่เธอจะเป็นได้ เขาเกลียดที่ตอนนี้ทำได้เพียงมองดูเธอในที่ทำงานเท่านั้นนับตั้งแต่วันที่เธอวิ่งหนีเขาไป กำแพงน้ำแข็งที่มองไม่เห็นก็ถูกสร้างขึ้นขวางกั้นระหว่างพวกเขา เขาไม่เคยเจอเธอในบริเวณคอนโดมิเนียมอีกเลย เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะหลีกเลี่ยงเขา และมันก็โคตรจะแย่ เขาไม่อยากให้เราเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกัน เขาคิดว่าตัวเองได้แสดงออกไปอย่างชัดเจนที่สุดแล้ว แต่เธอกลับดูเหมือนจะไม่ต้องการจะสานต่อความสัมพันธ์นี้ น่าเสียดายที่สลิลมองเห็นแต่สิ่งที่อาจจะผิดพลาดระหว่างพวกเขาได้เท่านั้น ไม่ใช่มองเห็นสิ่งที่อาจจะเป็นไปในทางที่ดีได้เลย นี่มันบ้าสิ้นดี“เธอเป็นพนักงานที่เก่งมากนะ นายควรจะรู้สึกขอบคุณด้วยซ้ำที่เธอยังอยากจะทำงานให้นายอยู่...” ลเลียมเตือนตัวเองเบา ๆแต่เขาก็ไม่สามารถจะรู้สึกเพียงแค่นั้นได้ เขากำลังติดอ