All Chapters of ลิขิตร้อนซ่อนปมรัก: Chapter 21 - Chapter 27

วิลเลียมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้แต่เพียงว่าเสียงฟูมฟายของสลิลที่ดังมาจากปลายสายนั้น คือสัญญาณของเรื่องเลวร้าย ร้ายแรงที่สุด เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าจะได้รับสายเธอในลักษณะนี้ เขาคิดว่าเธอคงจะตั้งใจพยายามจะกลับบ้านเองให้ได้เพื่อพิสูจน์ตัวเอง แต่เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างผิดพลาด บางอย่างที่สร้างความเสียหายให้กับเธอ...สลิลผู้อ่อนหวานและไร้เดียงสาของเขา...ผู้ซึ่งไม่สมควรจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เลยฝ่าเท้าของเขากดลึกจมคันเร่ง เข็มความเร็วบนหน้าปัดตีสูงขึ้นเกินกว่าที่กฎหมายกำหนดไปมากโข แสงไฟนีออนของเมืองหลวงยามค่ำคืนสาดผ่านกระจกรถเป็นเพียงเส้นสีที่พร่าเลือน หัวใจของเขาเต้นระรัวราวกับจะทะลุออกมานอกอก ภาพจินตนาการที่เลวร้ายที่สุดนับร้อยนับพันผุดขึ้นมาในหัว เขามีประสบการณ์เที่ยวกลางคืนมามากพอที่จะรู้ว่าสถานเริงรมย์เหล่านั้นสามารถจะกลายเป็นแหล่งเสื่อมโทรมได้ขนาดไหน เขาเกลียดมัน...เกลียดภาพผู้ชายมากหน้าหลายตาในคลับพวกนั้นที่จ้องมองผู้หญิงราวกับเป็นเหยื่อตอนนี้เขาเอาแต่คิดว่าตัวเองไม่ควรจะปล่อยให้เธอออกไปเลย...

“ไม่มีทาง!”วิลเลียมอาจถูกไอ้สารเลวนั่นเล่นงานทีเผลอได้เพราะมันจู่โจมเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้เขาตกอยู่ในกำมือของมันชั่วขณะ แต่เขาจะไม่ยอมให้มันไปถึงตัวสลิลได้เด็ดขาด ไม่มีทาง ไม่มีทางเป็นไปได้แม้แต่น้อย แม้จะต้องเสี่ยงอันตราย แต่เขาจะไม่ยอมให้มันทำร้ายสลิลเด็ดขาด มันไม่มีสิทธิมาทำอะไรสลิลได้ทั้งนั้น ดูเหมือนว่ามันจะทำร้ายแม่ของเธอไปอย่างหนักหนาสาหัสแล้วโชคดีที่เขาตามสลิลเข้าไปมาในบ้านและรออยู่ที่ประตูหน้า เขารู้ว่าเธอไม่อยากให้เขาทำเช่นนั้น แต่สัญชาตญาณของเขามันบอกว่านี่คือสิ่งที่ถูกต้องที่ควรจะทำ และสัญชาตญาณของเขาก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวังสักครั้งวิลเลียมกระโจนเข้าใส่ดำรงตอนที่มันกำลังเผลอและทันจะได้ไปถึงตัวสลิล เขาซัดมันล้มลงกับพื้น ด้วยปริมาณแอลกอฮอล์ที่มันดื่มเข้าไป มันจึงล้มลงอย่างง่ายดาย และครั้งนี้เขาก็สามารถจับกดมันไว้ได้สำเร็จ เมื่อร่างใหญ่โตของมันล้มลงและถูกเขากดทับไว้จนดิ้นไม่หลุดแล้วนั่นแหละ ที่ในที่สุดเขาก็ได้สบตากับเธอ สลิลตัวแข็งทื่อ หวาดกลัว ไม่กล้าขยับเ

 “คุณแน่ใจนะคะว่ามันโอเคจริง ๆ” สลิลกระซิบถามวิลเลียมเป็นครั้งที่ร้อยเห็นจะได้ “ฉันไม่อยากจะทำให้คุณต้องมาลำบากกับเรื่องทั้งหมดนี้นะคะ คุณทำเพื่อพวกเรามามากเกินพอแล้ว ฉันไม่อยากรบกวนคุณไปมากกว่านี้อีกแล้วค่ะวิล”“สลิล ผมอยากให้คุณอยู่ที่นี่นะ” วิลเลียมก้าวลงจากรถแล้วโอบแขนรอบตัวเธออย่างปลอบโยนเมื่อเธอทำเช่นเดียวกัน เขาไม่รู้แน่ชัดว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาอยู่ในสถานะไหน มันยังไม่มีอะไรที่มั่นคงแน่นอนระหว่างพวกเขาสองคน แต่ช่วงนี้พวกเขาก็เริ่มจะรู้สึกสบายใจกับการสัมผัสทางกายเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่อกันและกันมากขึ้นแล้ว “อีกอย่างนะครับ ที่นี่มันก็เป็นแค่บ้านพักผ่อนช่วงสุดสัปดาห์ของผมเท่านั้นเอง” เขาชี้ไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ และดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ “ผมไม่ได้ใช้เวลาอยู่ที่นี่มากนักหรอกเพราะมันใหญ่เกินไปสำหรับคนคนเดียว เพราะฉะนั้นมันคงจะดีไม่น้อยถ้าจะมีเสียงครึกครื้นขึ้นมาบ้างในบ้านหลังนี้”“ที่นี่สวยมากเลยค่ะ” เธอยกมือเท้าสะเอวแล้วจ้องมองอาคารหลังนั้นด้วยความ

หกเดือนต่อมา…“โห...คุณตกแต่งที่นี่จนกลายเป็นบ้านที่อบอุ่นเลยนะครับเนี่ย” วิลเลียมยิ้มให้สวยขณะมองไปรอบ ๆ คอนโดที่ครั้งหนึ่งเคยว่างเปล่า แต่ตอนนี้กลับเปี่ยมด้วยชีวิตชีวา “ตอนที่ผมอยู่ที่นี่มันดูโล่งอๆ น่าเบื่อตลอดเลยครับ แต่ก็นั่นแหละ เพราะมันเป็นแค่ที่พักชั่วคราว ไม่ใช่บ้านจริง ๆ”วิลเลียมอยากจะให้ท่านได้เริ่มต้นชีวิตที่ดี เขาจึงท่านเช่าคอนโดของเขาในราคาที่ถูกมาก เพราะต้องการให้ท่านมีที่พักพิงที่มั่นคง ปลอดภัย และอยู่ใกล้กับลูกสาว เพราะถึงแม้ว่าตอนนี้ท่านจะทำงานได้ดีและดูเข้มแข็งขึ้นมากนับตั้งแต่ดำรงถูกขังคุกไป แต่สลิลก็ยังคงกังวลว่าเมื่อถึงจุดหนึ่งอดีตจะย้อนกลับมาหลอกหลอนท่าน และการมีลูกสาวอยู่ใกล้ ๆ คือสิ่งที่ดีที่สุด แม่ลูกกำลังได้เรียกคืนช่วงเวลาอันมีค่าในฐานะแม่ลูกที่ถูกพรากไปนานหลายปีกลับคืนมา“มันก็แปลกดีนะคะที่คิดว่าครั้งหนึ่งสลิลเคยพักอยู่ห้องข้าง ๆ ที่นี่” มาเรียลูบมือไปตามผนังที่ทาสีใหม่อย่างอ่อนโยน “ไม่นานก่อนที่ลูกสาวฉันจะย้ายเข้าไปอยู่กับคุณแบบเต็มต