All Chapters of ลิขิตร้อนซ่อนปมรัก: Chapter 1 - Chapter 10

“โธ่เว้ย!” หญิงสาวสบถกับตัวเองอย่างหัวเสีย หากมีของหล่นจากกล่องอีกแค่ชิ้นเดียว เส้นความอดทนของเธอคงขาดผึงลงตรงนี้เป็นแน่การต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่ในเมืองที่ไม่คุ้นเคยมันช่างหนักหนาสาหัส โดยเฉพาะเมื่อห้องพักของเธออยู่บนชั้นสูงลิบที่ต้องแบกของขึ้นบันไดหลายต่อหลายขั้น แถมลิฟต์เจ้ากรรมก็ยังมาเสียอีกต่างหาก แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อชีวิตนี้เธอไม่เหลือใครให้เอ่ยปากขอความช่วยเหลือเลยสักคน จะให้หวนกลับไปอยู่บ้านเดิมก็ไม่อาจทนได้อีกต่อไป ที่นั่นไม่มีอะไรเหลือสำหรับเธอแล้วชีวิตใหม่ต้องเริ่มต้นที่นี่ เดี๋ยวนี้!สลิลโน้มตัวลงเก็บโคมไฟที่เพิ่งกลิ้งหล่นลงไปกองกับพื้น ก่อนจะบรรจงวางมันอย่างเบามือไว้บนสุดของกล่องลังอีกใบ พลางภาวนาให้มันทรงตัวอยู่ได้ตลอดทางที่เหลือ ถ้าไม่...เธอก็คงต้องวางมันทิ้งไว้บนขั้นบันไดนี่แหละ แล้วหวังว่าจะไม่มีใครมือดีหยิบฉวยไปหรือเดินสะดุดมันเข้า โชคยังดีที่ดูเหมือนว่ามันจะตั้งอยู่กับที่ เปิดโอกาสให้เธอค่อย ๆ ขยับกายขึ้นไปได้อีกหน่อยทว่าในแต่ละย่างก้าวที่หนักอึ้ง ความคิดกลับล่องลอยไปถึงทุกสิ่งที่เธอสลัดทิ้งไว้เบื้องหลัง ทุกสิ่งที่เธออยากจะวิ่งหนีให้พ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...ดำร

วิลเลียม ภาคิน แอชฟอร์ด ชายหนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกัน บุรุษผู้เป็นเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าอมเทาคู่คมกริบที่ฉายประกายแห่งความเฉลียวฉลาดและเสน่ห์อันร้ายกาจ เพียงสบสายตาก็อาจทำให้หัวใจของใครต่อใครต้องสั่นไหวได้อย่างง่ายดาย ดวงตาคู่นั้นประดับด้วยแพขนตายาวงอนรับกับคิ้วเข้มได้รูป ยิ่งขับเน้นความลุ่มลึกน่าค้นหา ใบหน้าของเขาหล่อเหลาราวเทพบุตรกรีกก็มิปาน ด้วยโครงหน้าที่คมคายรับกับสันกรามเด่นชัด จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากหยักสวยได้รูป ทุกองค์ประกอบบนใบหน้าราวกับได้รับการปั้นแต่งมาอย่างประณีตบรรจง เรือนผมสีน้ำตาลเข้มดุจเปลือกไม้ล้ำค่า ขับให้ผิวขาวอมเหลืองผุดผ่องตามแบบฉบับลูกครึ่งดูสว่างใสน่ามองยิ่งขึ้น รับกับรูปร่างสูงโปร่งสมส่วนที่แม้จะอยู่ในชุดทำงานก็ยังมองเห็นเค้าโครงของความแข็งแรงจากการดูแลตัวเองเป็นอย่างดี รอยยิ้มมุมปากที่มักจะปรากฏขึ้นยามครุ่นคิดหรือเมื่อถูกใจนั้น ยิ่งเสริมให้บุคลิกของเขาดูมีเสน่ห์ลึกลับน่าค้นหา ชวนให้ใครต่อใครต้องเหลียวมองตามวิลเลียมก้าวเข้าสู่ห้องพักในวันทำงานของเขา ที่นี่เปรียบเสมือนโอเอซิสส่วนตัวที่เขาใช้พักพิงจากความวุ่นวาย แม้หนึ่งในสิ่งแรก ๆ ที่เขาครอบครองหลังธุรกิจปร

‘นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่?’คำถามดังก้องในใจของสลิล ขณะที่สติสัมปชัญญะเลือนลางไปกับรสจูบอันดื่มด่ำ บุรุษตรงหน้ากำลังทำให้เธอรู้สึกราวกับจะล่องลอยไปในอากาศด้วยความสุขอย่างที่สุด แม้จะไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อนจนกระทั่งวินาทีนี้ แต่เธอก็เคยได้ยินเรื่องราวของจูบที่ดีและจูบที่แย่มาบ้าง และต้องยอมรับเลยว่าสัมผัสที่เขามอบให้มันช่างล้ำลึกและดูดดื่มเกินกว่าที่เคยจินตนาการไว้มากนัก ผู้ชายคนนี้ช่างเหลือเชื่อเหลือเกินเสียงแห่งเหตุผลพยายามจะกรีดร้องเตือนว่าเธอควรจะต้องระมัดระวัง แม้ในขณะที่เธอดึงรั้งร่างสูงใหญ่ของเขาให้เข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้น และปล่อยให้ปลายลิ้นของเธอสอดแทรกเข้าไปทักทายในโพรงปากอุ่นร้อนของเขาอย่างถือสิทธิ์ เธอก็รู้ว่าตัวเองต้องมีสติ ไม่ควรจะตกหลุมรักผู้ชายที่เพิ่งเจอกันเร็วขนาดนี้ แม้ว่าเขาจะดูสมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่างก็ตามไม่ใช่แค่เพราะเขาเข้าใจเรื่องตลกไร้สาระของเธอเหมือน ๆ กัน และยังเต็มใจที่จะทำตัวเปิ่น ๆ ด้วยการสวมบทบาทในฉากจากหนังสือเล่มโปรดเป็นเพื่อนเธอ แต่เขายังหล่อเหลาราวกับเทพบุตรปั้น ในแบบที่ทำให้หัวใจของเธอสั่นระรัวไปทั้งดวง‘หรือว่าฉันจะโชคดีขนาดนั้นเชียวหรือ?’สลิลรำพึงในใ

แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างห้องนอน ปลุกให้วิลเลียมตื่นขึ้นทั้งที่ยังไม่อยากจะลืมตา เขาควรจะรีบลุกจากเตียงเพื่อไปถึงออฟฟิศเป็นคนแรกเหมือนเคย แต่จะมีสักกี่ครั้งกันที่เขาจะได้ตื่นขึ้นมาพบกับภาพของหญิงสาวแสนสวยที่นอนหลับใหลอยู่ในอ้อมแขน และเขาอยากจะใช้เวลาดื่มด่ำกับมันให้นานที่สุดสลิล...หญิงสาวคนนี้กำลังจะกลายเป็นความหลงใหลครั้งใหม่ของเขา ไม่สิ...เธอได้กลายเป็นสิ่งเสพติดของเขาไปแล้ว หลังจากเดทเพียงครั้งเดียวและค่ำคืนอันเร่าร้อนสุดเซอร์ไพรส์ที่ไม่เหมือนประสบการณ์ใด ๆ ที่เขาเคยพบเจอมาก่อน หากไม่ระวังตัวให้ดี เขาอาจจะต้องคลั่งรักผู้หญิงคนนี้จนโงหัวไม่ขึ้นก็เป็นได้ แม้ว่าครั้งนี้เขาจะมั่นใจเหลือเกินว่าเธอคือคนที่ใช่เขายันกายขึ้นบนแขนทั้งสองข้างแล้วแย้มยิ้มมองโฉมงามที่หลับใหลอยู่ข้างกาย สลิลมีท่าทางอ่อนหวานราวกับนางฟ้าตัวน้อยอยู่เสมอ แต่ยิ่งดูงดงามบริสุทธิ์มากขึ้นไปอีกยามหลับใหล ทุกลมหายใจเข้าออกของเธอช่างอบอวลไปด้วยความอบอุ่นและความดีงาม เขาไม่สามารถจะมีความสุขไปได้มากกว่านี้อีกแล้วที่เธอคือคนที่ย้ายเข้ามาอยู่ห้องข้าง ๆ เขา“อืม...อาหารเช้า ต้องทำอาหารเช้าให้เธอ ในห้องเธอไม่มีอะไรกินเล

เสียงแห่งเหตุผลในหัวของสลิลกำลังร่ำร้องให้เธอใช้เวลาไปกับการเตรียมตัวสำหรับงานใหม่ที่กำลังจะเริ่มต้นในวันพรุ่งนี้...หรืออย่างน้อยก็ควรจะจัดข้าวของที่ยังกองระเกะระกะให้เสร็จเสียที แต่แล้วเสียงอีกเสียงหนึ่งที่ดังกว่า...เสียงของหัวใจ...กลับกระซิบถามว่า แล้วจะทำเรื่องน่าเบื่อพวกนั้นไปทำไม ในเมื่อเธอสามารถมีค่ำคืนอันแสนวิเศษอีกครั้งกับบุรุษข้างห้องผู้นี้ได้วิล...ชายหนุ่มที่ทำให้โลกทั้งใบของเธอหยุดหมุน เขาช่างน่าหลงใหล ชวนให้เสพติด จนทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเธอดูเหมือนจะเลือนหายไปจากความสนใจโดยสิ้นเชิง“หวังว่าคุณจะชอบอาหารรสจัดนะคะ” สลิลร้องบอกชายหนุ่มซึ่งยังคงก้มหน้าก้มตาจัดชั้นหนังสือของเธอให้เข้าที่อย่างขะมักเขม้น กลิ่นหอมของอาหารที่เธอปรุงลอยอบอวลไปทั่วห้อง “ฉันไม่ได้คิดจะถามคุณก่อนเลย แต่เพราะฉันชอบ...ก็เลยคิดว่าคุณอาจจะชอบเหมือนกัน”“คุณโชคดีมากเลยรู้ไหม” วิลเลียมหันมายิ้มกว้าง “ผมชอบอาหารรสจัดมากครับ เพราะฉะนั้นเราสองคนเข้ากันได้ดีแน่ ๆ”สลิลรู้ดี หัวใจของเธอมันบอกเช่นนั้น เธอกับวิล...มีบางอย่างที่พิเศษต่อกันใช่ไหม ความรู้สึกเข้าอกเข้าใจกันในหลาย ๆ เรื่องมันช่างน่าตื่นเต้นอย่างที่สุด