All Chapters of เสียครั้งแรกไปแล้วไง ก็สอบติดได้เหมือนกัน: Chapter 1 - Chapter 10

“สมแล้วที่เป็นนายน้อย รสชาติน้องสาวบุญธรรมของฉันเป็นยังไงบ้างล่ะ?”“ภายนอกดูใส ๆ แต่จริง ๆ แล้วอยู่บนเตียงน่ะร่านมาก”“งั้นต่อไปฉันควรเรียกเธอว่าน้องสาวหรือว่าพี่สะใภ้ดี?”“เธอนับว่าเป็นพี่สะใภ้อะไรกันล่ะ? ฉันอยากจีบกัปตันเชียร์ลีดเดอร์ แต่กลัวว่าเธอจะรังเกียจว่าฝีมือฉันไม่ดี เลยเอาซินเธียมาซ้อมมือก่อนต่างหาก”ฉันที่ได้ยินคำพูดนี้ ตกตะลึงอยู่กับที่ หัวใจเจ็บแปลบราวกับถูกดึงรั้งลูคัสผู้เป็นพี่ชายบุญธรรมก็ชะงักไปเช่นกัน แต่ไม่นานเสียงหัวเราะก็ดังขึ้น“ก็ต้องเป็นอีธานเท่านั้น แม้กระทั่งคนที่จะมาเป็นคู่ฝึกบนเตียง ก็ยังเป็นผู้หญิงในฝันของคนอื่น นายนี่มีเสน่ห์เกินไปแล้ว!”“ไม่รู้ว่าหลังจากคนที่มาจีบซินเธียน้องสาวของฉันรู้เรื่องนี้แล้ว จะเสียใจมากแค่ไหน”อีธานหัวเราะเยาะ “ท่าทางเหลวไหลแบบนั้นของซินเธียน่ะ ยังจะต้องเหนื่อยตามจีบไปทำไม? ฉันแค่กระดิกนิ้ว เธอก็ขึ้นเตียงกับฉันแล้ว”“แต่รูปร่างของซินเธียไม่เลวจริง ๆ เพียงแต่น่าเสียดาย พอเทียบกับดาวโรงเรียนแล้ว หน้าอกของเธอยังเล็กไปหน่อย”“ดูละเอียดขนาดนี้ นายชอบซินเธียหรือไง? หรือว่านายยังชอบซิลเวียอีกด้วย?”อีธานหรี่ตามองลูคัสอย่างอันต

ฉันวางสาย และปฏิเสธข้อเสนอของเพื่อนรักที่จะมาอยู่เป็นเพื่อนฉันแต่ความทรงจำของเมื่อคืนมักจะวนเวียนอยู่ในหัวอ้อมแขนแข็งแรงที่โอบกอดกันอย่างแน่นหนา ลมหายใจร้อนรุ่มของเด็กหนุ่มยามอารมณ์พลุ่งพล่าน ยังมีคำหวานที่เขากระซิบข้างหูฉัน ทำให้ขาเตียงสั่นไหวตลอดทั้งคืนฉันสะบัดหน้าอย่างแรง พยายามลืมความทรงจำเหล่านี้ฉันขดตัวอยู่บนเตียง ม้วนตัวเองเป็นก้อนอีธานที่เคยดีกับฉันตอนเด็ก กับอีธานคนเลวในวันนี้ สลับกันไปมาไม่หยุดจนกระทั่งฟ้าใกล้สาง ฉันจึงค่อย ๆ หลับลึกไปตลอดทั้งคืน อีธานไม่ส่งข้อความมาหาฉันเลยสักข้อความเดียวเคยมีครั้งหนึ่งที่ฉันเมา อีธานติดต่อฉันไม่ได้ แทบจะร้อนใจจนเป็นบ้าเลยทีเดียวหลังจากนั้น เขาก็จะส่งฝันดีกับฉันทุกคืน เพื่อให้แน่ใจว่าฉันปลอดภัยและค่อย ๆ กลายเป็นนิสัยไปโดยปริยายที่แท้แล้ว นิสัยที่ติดมาหลายปีก็สามารถเปลี่ยนแปลงได้ในชั่วข้ามคืนแต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ไม่ช้าก็เร็ว สักวันหนึ่งเราก็จะไม่ได้เจอกันอีกแล้วฉันก็เคยคิดจะมีเรื่องกับเขา แม้จะไม่สนใจชื่อเสียงตัวเอง แต่ก็ไม่อยากให้อีธานมีความสุขแต่ธุรกิจของครอบครัวฉัน ยังต้องพึ่งพาคุณพ่อของอีธานอยู่ฉันรู้ว่าฉัน

ตอนอยู่ที่ขั้วโลกเหนือ ฉันจงใจทำให้ตัวเองยุ่งขึ้นมาดูแสงเหนือกับเอวา นั่งเรือสำรวจตามหาวาฬและแมวน้ำฉันจัดตารางกิจกรรมมากมายเพื่อเติมเต็มชีวิต ตัวฉันเองจะได้ไม่คิดถึงเรื่องที่ผ่านมาในเวลาว่างและยิ่งไม่ได้เอาช่องทางการติดต่อของอีธานเพิ่มกลับมาอย่างที่เขาขอด้วยแต่เอวาที่อยู่ข้าง ๆ ฉัน มักจะเอาทวิตเตอร์ของเขากับซิลเวียมาให้ฉันดูเป็นระยะ ๆฉันรู้ว่าพวกเขาไปเที่ยวสวิตเซอร์แลนด์กันอย่างมีความสุขแต่ที่แปลกก็คือเมื่อก่อนอีธานโพสต์ทวิตเตอร์น้อยมาก และก็ไม่ค่อยแชร์ชีวิตส่วนตัวแต่พักนี้เขาแทบจะโพสต์ทุกวันบางครั้งคือไปชมธารน้ำแข็งอาเล็ทช์จากมุมสูงบางครั้งคือไปมหาวิหารนักบุญเปโตรแม้ว่าฉันจะไม่ได้ติดตามเขาตลอดเหมือนเมื่อก่อนแต่ก็ยังมีเพื่อนหลายคนเป็นฝ่ายมาถามฉันว่าทำไมไม่ไปสวิตเซอร์แลนด์กับอีธานเพราะในรูปถ่ายพวกนี้ มีรูปคู่หลายรูปที่ข้างกายอีธานล้วนเป็นซิลเวียแต่เมื่อก่อน ที่ตรงข้าง ๆ เขาล้วนเป็นฉันฉันไม่รู้จะอธิบายยังไง จึงได้แต่บอกพวกเขาว่าฉันตอบรับคำชวนของเอวาแล้วทุกครั้งที่ได้ยินใครพูดถึงอีธาน หัวใจฉันก็เจ็บแปลบขึ้นมาแต่ฉันไม่หลีกเลี่ยงชื่อของอีธานอีกต่อไป ฉันพยา

ในงานเลี้ยงนี้ ในใจฉันอึดอัดอยู่ตลอด อยากให้มันจบเร็ว ๆ แล้วรีบจากไปแต่พอใกล้จะจบ ฉันกลับถูกแม่ของอีธานรั้งไว้“ซินเธีย ดีมากจริง ๆ ที่วันนี้หนูมาได้ ป้าคิดถึงหนูจังเลย”คุณป้าดึงฉันไปคุยไม่หยุด ซิลเวียไม่มีโอกาสพูดแทรกเลย จึงยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าไม่ดีมากเพราะเมื่อสักครู่เธอเพิ่งชวนแม่ของอีธานคุย แต่ท่าทีของคุณป้ากลับเย็นชามากคุณป้าไม่ได้สนใจความรู้สึกของซิลเวียเลย ดึงมือฉันวางทับลงบนมือของอีธาน แล้วกำชับว่า“พอขึ้นมหาวิทยาลัยแล้ว พวกเธอสองคนก็คือคนในครอบครัวที่ใกล้ชิดกันที่สุดนะ อีธาน ในฐานะผู้ชาย แกต้องดูแลซินเธียให้ดี ๆ อย่ารังแกจนเธอโกรธอีกล่ะ”อีธานชักมือกลับ แค่นหัวเราะเย็นชาทีหนึ่ง“ตอนนี้เธอไม่ต้องการให้ผมดูแลสักนิด จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้เพิ่มช่องทางการติดต่อของผมกลับมาเลย”ในน้ำเสียงของเขาถึงขั้นแฝงไปด้วยความน้อยใจเล็กน้อยซิลเวียเห็นแบบนั้น ก็รีบพูดแทรกขึ้นมา“คุณป้าคะ มหาวิทยาลัยที่หนูสมัครก็อยู่ที่ลอสแอนเจลิสเหมือนกัน หนูกับอีธานก็สามารถดูแลกันได้ค่ะ”“อีกอย่าง ซินเธียอยู่ที่เอ็มไอที ไกลจากพวกเรามาก ปกติก็ไม่สะดวกเจอกันบ่อย ๆ อยู่แล้วค่ะ”ซิลเวียพูดข่าวให

จนกระทั่งวันคริสต์มาส อีธานถึงกับเคาะประตูบ้านของเรา“คุณป้าครับ พ่อแม่ผมออกไปข้างนอกแล้ว ปีนี้มีผมฉลองคริสต์มาสคนเดียว ขอมาฉลองด้วยได้ครับ?”อีธานถามอย่างสุภาพ พ่อแม่ก็เกรงใจที่จะปฏิเสธ จึงเชิญเขาเข้ามาในบ้านอีธานนั่งลงข้าง ๆ ฉันอย่างเป็นธรรมชาติฉันอยากหลบ แต่แบบนี้ก็ดูจะชัดเจนเกินไป จึงได้แต่อยู่ที่เดิมคุณป้าที่มาฉลองคริสต์มาสด้วยกันที่บ้าน ยังไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของฉันกับอีธานแตกหักกันไปแล้ว จึงยังแซวพวกเราเหมือนเมื่อก่อนเดิมทีอีธานยังคุยกับทุกคนอย่างสนุกสนานแต่หลังจากที่ฉันยิ้มแล้วค่อย ๆ อธิบายทุกอย่างออกมาสีหน้าของอีธานก็ยิ่งดูไม่ดีขึ้นเรื่อย ๆพอถึงตอนกลางคืน ทุกคนกลับห้องไปนอนหมดแล้ว ฉันก็อยากกลับไป แต่ถูกอีธานรั้งไว้“เธอรีบปฏิเสธความสัมพันธ์กับฉันขนาดนี้เลยเหรอ?”ฉันเอียงคอสงสัย“พวกเราเป็นอะไรกันเหรอ?”ประโยคนี้ทำให้อีธานชะงักอยู่กับที่เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างอีก แต่จู่ ๆ โทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นเป็นไมลส์ เพื่อนที่มหาวิทยาลัยของฉันที่เขาโทรมา ฉันไม่แปลกใจเลยสักนิดตั้งแต่รู้จักกันมา ก็เป็นที่รู้กันทั่วว่าไมลส์ตามจีบฉันอย่างกระตือรือร้นแต่ตอนนั้นฉัน