All Chapters of วาตะทวงคืนรัก: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 21 ไม่ได้อยากได้เมียเก็บ NC“ถ้าพี่ไม่ตอบ หนูจะเลือกผัวใหม่ใกล้ฉันนะคะ” สิ้นประโยคของหนูยิ้มที่ว่า ‘ผัวใหม่ใกล้ฉัน’ สายตาของวาตะมองตรงไปที่หนูยิ้มในทันที ข้างในของเขาเริ่มเดือดปุดๆประโยคคำตอบออกจากปากวาตะในทันที“เลือกหนูยิ้ม” วาตะเอ่ยก่อนสะบัดแขนและเดินเอื้อมมือไปจับลงมือของหนูยิ้ม การกระทำของวาตะทำให้ทุกคนในฟลอร์ต่างพากันตกใจไม่น้อย แต่เหมือนมันจะเป็นสิ่งที่เอมี่และฝ้ายจะไม่ชอบเอาเสียเลยตอนนี้“ฝากไว้ก่อนเถอะ” เอมี่เดินเข้ามาตั้งใจชนไหล่ของหนูยิ้มก่อนเดินออกไปอย่างหัวเสีย และหนูยิ้มทำเป็นซบลงที่แขนวาตะอย่างตั้งใจแล้วเอียงหน้าไปยิ้มให้เอมี่อย่างผู้ชนะ ฝ้ายที่มองเห็นก็เดินออกไปคนละทางอย่างหงุดหงิดใจ“งั้นกลับกันเลยนะคะแต่ต้องไปส่งน้อยหน่าก่อนค่ะ” หนูยิ้มเอ่ยถามคนที่เอาแต่มองเธออย่างต้องการสำรวจ“อืม...” วาตะเอ่ยรับอย่างว่าง่ายเพราะตอนนี้เขาขัดใจชุดของหนูยิ้มเอาเสียมาก ๆ จนอยากจะโยนมันทิ้ง ติดที่หนูยิ้มจะไม่มีอะไรใส่ ไม่อย่างนั้นเขาได้ฉีกมันทิ้งแน่ ๆอคิณณ์ส่งสัญญาณมือให้เครื่องเสียงเล่นปกติ หลังจากที่ทั้งสามคนออกจากผับแล้ว วาตะไปส่งน้อยหน่าเรียบร้อย วาตะเงียบมาตลอดทาง

ตอนที่ 23 เคยรักบ้างไหมความสัมพันธ์ของวาตะและหนูยิ้มตอนนี้ดูเหมือนจะแย่ลงกว่าเดิม ยิ่งตอนนี้เป็นช่วงหลังจากสอบปลายของภาคเรียนเทอมที่สองเสร็จ หนูยิ้มกับวาตะก็ยิ่งห่างกันมากขึ้นด้วยเพราะวาตะมีงานโปรเจคการทำเรื่องเรียนจบ รวมถึงงานของสนามแข่งจนไม่ได้สนใจหนูยิ้ม ซึ่งความน้อยใจที่มันสะสมมาตลอดเริ่มเพิ่มมากขึ้นทุกวัน จนตอนนี้หนูยิ้มเริ่มไม่แน่ใจตัวเองแล้วว่าเธอกับวาตะเป็นแฟนกันจริงไหมในตอนนี้อารมณ์เหมือนกับการเป็นรูมเมทกันเท่านั้น หากเขาไม่ได้ต้องการเธอจะยังอยากให้เธออาศัยอยู่ด้วยทำไม นับวันความสับสนในใจของหนูยิ้มก็ยิ่งมีมากขึ้น“พี่วาตะ วันนี้ว่างไหมคะ” หนูยิ้มเอ่ยเรียกคนที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟาด้วยท่าทีประหม่าเล็กน้อย“มีอะไรเหรอ”“คือหนูยิ้มอยากไปหาน้อยหน่าพี่ไปส่งได้ไหมคะ พอดีถ้าเดินออกไปเรียกรถมันไกล” หนูยิ้มเอ่ยออกมาตามตรง เพราะตั้งแต่สอบเสร็จเธอกับเพื่อนสนิทก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย“เดี๋ยวเรียกรถให้” วาตะเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ แต่ท่าทีของเขาทำให้หนูยิ้มที่เดิมทีน้อยใจอยู่แล้วตอนนี้น้อยใจเข้าไปอีก“ไม่เป็นไรคะ” หนูยิ้มพูดจบก็รีบเดินออกไปจากเพนท์เฮาส์ในทันที ท่าทีของเธอทำให้คนที่มองดูอยู

ตอนที่ 25 เชิญคิวต่อไปมาเดทหนูยิ้มเลือกที่จะหาเช่าที่อยู่ใหม่ เธอมองเป็นคอนโดมิเนียมแถวมหาวิทยาลัยแทนการอยู่หอพักเดิมเพราะวาตะชำระค่าห้องไว้ 6 เดือน อีกเพียงไม่นานจะครบแล้วเธอจึงโทรไปแจ้งย้ายออกจากที่นั่น หอพักที่เดิมไกลจากมหาวิทยาลัยพอสมควรและตอนนี้เธออยากทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยอย่างเต็มที่ ถ้าต้องอยู่ที่หอพักที่เก่ามันคงไม่สะดวก แต่ระหว่างรอคอนโดที่จองไว้อยู่นั้น หนูยิ้มได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่ห้องพักของน้อยหน่าก่อน“ไหวไหมหนูยิ้ม” น้อยหน่าเอ่ยถามเพื่อนที่เดินเข้ามาในห้อง“ไหวสิ” หนูยิ้มเชื่อว่าเธอจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ และเธอก็ยังเชื่อว่าจะตัดใจจากวาตะได้เช่นกัน“แล้วเรื่องกระทู้เธอจะเอายังไง ให้เราแฮกเข้าไปลบให้ไหม” น้อยหน่าตัดสินใจเสนอตัวเองเพราะเธอเองคิดว่าสามารถแฮกระบบได้แต่เพราะว่ามันเป็นสิ่งผิดกฎหมายเธอจึงไม่ได้เสนอตัวแต่แรกเนื่องจากคิดว่าวาตะจะช่วยหนูยิ้มได้“เราไม่อยากให้น้อยหน่าต้องลำบากหากถูกตรวจสอบขึ้นมา และตอนนี้คงไม่ได้แล้วแหละ ผ่านมานานขนาดนี้แล้วคนคงเห็นกันหมดแล้ว” หนูยิ้มเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เศร้า แต่คำพูดของวาตะที่ว่า ‘มันคือเรื่องจริง’ ทำให้หนูยิ้มคิดได้ว่า เธอไม่ควรไปล

ตอนที่ 27 ค่าตัวคุณนะคะ NCวาตะจับเรียวขาของหนูยิ้มลงริมฝีปากหยักขบเม้มและดูดดึงลงที่จุดออ่อนไหวต่อเนื่องสลับกับกดลิ้นลงร่องรักแสนหวานอย่างหนักหน่วง พร้อมทั้งยังคงใช้ลิ้นของตัวเองปัดปายไปมาทำให้คนที่ได้รับสัมผัสหายใจติดขัดและถี่ขึ้น“อ๊ะ อ๊ะ หนูจะไม่ไหวแล้วนะคะ อื้อ”หนูยิ้มครางออกมาอย่างลืมตัวเพราะความรู้สึกเสียวซ่านที่ก่อตัวขึ้น“พอแล้ว อื้อ อาส์”วาตะยังคงไม่ฟังเสียงทัดทานของหนูยิ้ม นิ้วเรียวหนาได้สอดเข้าไปภายในโพรงรักของหญิงสาวก่อนจะมีการขยับมันอย่างช้า ๆ ราวกับต้องการเรียกน้ำรักให้ไหลออกการกระทำของวาตะตอนนี้ทั้งนิ้วหนาที่สอดกระแทกเข้าออกพร้อมทั้งลิ้นร้อนที่ปรนเปรอเม็ดทับทิมจุดอ่อนไหว ทำเอาหนูยิ้มแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเอง เธอยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยอย่างกับต้องการสัมผัสที่เพิ่มขึ้น ตัวบิดเร้าด้วยความเสียวสะท้าน“อาส์ อาส์ ”หนูยิ้มครางออกมาระบายความรู้สึกเสียวในทุกอณูซึ่งในขณะเดียวกันการขยับนิ้วเรียวก็เร็วมากกว่าเดิม การตวัดลิ้นร้อนก็เช่นกัน หน้าท้องแบนราบของหนูยิ้มมีการขยับขึ้นและลงเป็นจังหวะถี่มากกว่าเดิม พร้อมทั้งยังหดเกร็งไปทั้งร่าง“พี่วาตะ หนูยิ้ม อ๊ะ หนูยิ้มไม่ไหวแล้ว” ความต้องกา

ตอนที่ 29 แฟนเพียงคนเดียวซึ่งในขณะที่ทั้งสามกำลังนั่งคุยกับอยู่นั้นพวกเธอไม่รู้เลยว่ามีสายตาของใครคนหนึ่งคอยเฝ้ามองดูอยู่ตลอดเวลา“ไอ้หน้าอ่อนนั่นเป็นใคร ถึงคิดจะมาจีบเมียจ๋ากูวะ”“เชี่ย...เมียจ๋าก็มาแล้วว่ะ” ธามสบถออกมา“เออ...เมียจ๋าของกู”“แต่กูว่ามึงน่าจะได้แดกแห้วแล้วไง” อคิณณ์ตบลงบนไหล่ของวาตะเบา ๆ เขาพาวาตะมาดักรอหนูยิ้มเกือบชั่วโมงยังไม่ทันได้เข้าไปพูดอะไรกับหญิงสาว ก็มีคนแสดงตัวว่ามาจีบทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งกันหนุ่มๆออกไปสองคน“ไม่เว้ย คิดว่ากูจะยอมให้ใครมาคาบเมียจ๋าของกูไปได้เหรอว่ะ กูไม่ยอม”“แต่น้องคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทแสนดีของหนูยิ้มนะเว้ย ไม่ใช่แบบมึง” ธามที่พิงต้นไม้อยู่เอ่ยอย่างแซว ๆ“มันไม่เกี่ยว หนูยิ้มเคยรักกูมากตอนนี้ก็ต้องยังรักกู มันแค่เพื่อน”“มึงมันหลงตัวเอง ตอนน้องรักมึง มึงก็ควรรักน้องเขาไหม ทำตัวเหมือนตัวเองเป็นชายโสดไปไหนมาไหนไม่ต้องสนใจ ทำอะไรไม่แคร์เขา เป็นไงล่ะมึง” โจฮันเอ่ยอย่างซ้ำเติม ทั้ง ๆ ที่ในกลุ่มนี้ยังไม่มีใครกล้าว่าวาตะเลยสักคน“อย่าพลาดนะมึง กูจะยุให้เมียมึงหนี” วาตะมองใบหน้าของเพื่อนอย่างไม่พอใจ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ วาตะที่เห็นหนูย