All Chapters of วาตะทวงคืนรัก: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 31 พี่ขอโทษตอนนี้ข่าวที่เอมี่ถูกตำรวจเชิญตัวไปให้ปากคำกลายเป็นประเด็นร้อนในมหาวิทยาลัยภายในไม่กี่ชั่วโมง แถมตอนนี้เธอยังถูกขุดคุ้ยเรื่องในอดีตออกมาจนแทบจะไม่เหลือพื้นที่ให้หญิงสาวได้เดินไม่ว่าเรื่องการคบซ้อน การไปเป็นมือที่ 3 ของหลายคู่และการรีวิวสินค้าเกินความจริง“เอาจริงนะข่าวดังขนาดนี้เราว่าไม่น่าจะกล้ากลับมาเรียนอีกแล้วแหละ” น้อยหน่าเอ่ยพร้อมส่งโทรศัพท์ให้หนูยิ้มได้เห็นข่าว“แต่จะว่าไปนะ เรื่องที่เกิดขึ้นโทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง” แม้ว่าหนูยิ้มจะสงสาร แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของโมเดลลิ่งจัดการเนื่องเธอเป็นเด็กในสังกัด การดูแลของที่นี่ถือว่าดีมาก เธอยังนึกโชคดีที่ได้เข้าสังกัดนี้“จริงสิ น้อยหน่าเรามีเรื่องอยากจะปรึกษาหน่อย”“เรื่องอะไรเหรอ” น้อยหน่ามองหนูยิ้มด้วยท่าทีจริงจัง“เราว่าเราอยากจะซื้อรถยนต์ไฟฟ้าสักคัน คือตอนนี้อยากเอาไว้ขนของเวลาออกไปทำงาน” หนูยิ้มเอ่ยอธิบายถึงเหตุผลให้น้อยหน่าไม่ต้องเอ่ยถามอีก“รถเหรอ แล้วอยากได้แบบไหน เงินสดหรือผ่อนเอา”“สดคงไม่ไหวหรอก เรามีเงินสดไม่ถึง 4 แสน ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี” หนูยิ้มยิ้มเอ่ยออกมาอย่างหนักใจ“ถ

ตอนที่ 33 ยอมทุกอย่างหลังจากหนูยิ้มได้รับสายโทรศัพท์ จากเพื่อนสนิทของวาตะ หนูยิ้มที่พูดทางโทรศัพท์แบบทำเหมือนจะไม่สนใจ แต่ยิ่งเธอทำเหมือนไม่สนใจมากแค่ไหน ในใจกลับอยู่ไม่เป็นสุขเท่านั้น ซึ่งหนูยิ้มที่ลังเลมาได้สักพักก็ตัดสินใจเดินออกจากคอนโดของตัวเองและเรียกรถตรงไปยังไนต์คลับของอคิณณ์ทันทีในใจก็อดตำหนิตัวเองไม่ได้ ‘นี่เธอจะไปทำไมกัน เขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย’ แต่สุดท้ายหนูยิ้มใช้เวลาเพียงไม่นานในการเดินทางมาถึงไนต์คลับ เธอเดินฝ่านักท่องเที่ยวที่กำลังเต้นรำอยู่โซนโถงหน้า เดินเข้ามาถึงโซนนั่งชิลล์และสายตาคู่สวยแหงนมองทางขึ้นชั้น 2 และเธอเดินขึ้นไปจนมาหยุดนิ่งที่ประตูห้อง VVIP อยู่นานพอสมควร ก่อนที่จะตัดสินใจเปิดเข้าไป“หนูยิ้ม” โจฮันเอ่ยเรียกคนที่เข้ามาใหม่ด้วยความตกใจปนความดีใจ“เกิดอะไรขึ้นค่ะ” หนูยิ้มขมวดคิ้วอย่างเป็นคำถาม พร้อมมองไปยังคนที่นั่งอยู่กับพื้น“วาตะมันเมามาก มันเอาแต่แดกเหล้า พวกพี่ห้ามเท่าไหร่แมร่งก็ไม่ฟัง” อคิณณ์เอ่ยอย่างเหนื่อยใจ เพราะถ้าพวกเขาเอาวาตะอยู่คงไม่ได้โทรไปหาหนูยิ้มแบบนี้“พี่วาตะ หยุดดื่มได้แล้ว” หนูยิ้มเข้าไปแย่งแก้วเหล้าจากคนที่นั่งดื่มเหล้าไม่สน

ตอนที่ 35 พี่ร้อนครับ NC“มันร้อน…พี่ร้อนมากเลย” วาตะบอกความรู้สึกของเขาตอนนี้ออกมาคิ้วเรียงสวยของหนูยิ้มขมวดเข้าหากันอย่างเป็นคำถามพร้อมสายตาคู่สวยก็มองสำรวจชายหนุ่ม ถึงความไม่ปกติที่เกิดขึ้นกับวาตะในตอนนี้“เพราะเครื่องดื่มแก้วนั้นหรือเปล่าคะ”“พี่วาตะไหวไหมคะ” หนูยิ้มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ด้วยเพราะตอนนี้ตามกรอบหน้าของวาตะนั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ ทั้ง ๆ ในรถก็ถูกปรับแอร์จนสุดแล้ว“อืม…อย่าจับพี่ อย่าแตะตัวพี่” วาตะจับข้อมือของหนูยิ้มเอาไว้ พร้อมเอ่ยออกมาเมื่ออยู่ ๆ หญิงสาวก็ส่งมือมาหวังจะจับใบหน้าของเขา“เพราะเหล้าแก้วนั้นแน่ ๆ เลย” หนูยิ้มเอ่ยพร้อมมองใบหน้าของวาตะด้วยความเป็นห่วง ท่าทีของวาตะตอนนี้เหมือนคนที่แทบจะไม่เหลือสติ แต่ชายหนุ่มยังคงขับรถอยู่เหมือนเดิม“พี่วาตะจอดรถก่อนก็ได้ เดี๋ยวหนูขับให้” หนูยิ้มเอ่ยอาสาออกมา แต่ตอนนี้วาตะไม่ได้ต้องการคนขับรถให้กับตัวเอง แต่เขาต้องการคนที่จะช่วยเขาปลดปล่อยได้เมื่อวาตะคิดได้แบบนั้นชายหนุ่มก็ขับรถตรงเข้าไปจอดที่ลานจอดรถ VVIP ของอคิณณ์ ซึ่งจะมีแค่เขาและเพื่อน ๆ ของเขาที่จอดรถที่นี่ได้เท่านั้น“พี่วาตะจะทำอะไร”“พี่จะให้หนูยิ้มรับผิดชอบพี่คร

ตอนที่ 37 เจ้าของหัวใจเช้าวันต่อมา08.30 น.หนูยิ้มตื่นขึ้นมาเพราะเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ที่ดังขึ้น แต่พอหนูยิ้มจะขยับตัวเองไปหยิบโทรศัพท์กลับถูกวาตะออกแรงดึงให้ร่างระหงกลับมาอยู่ในอ้อมกอดอีกครั้ง“จะไปไหนครับ” วาตะเอ่ยถามออกมาทั้ง ๆ ที่ตอนนี้เขายังคงหลับตาอยู่เหมือนเดิม“จะหยิบโทรศัพท์…ตื่นแล้วก็ปล่อยได้แล้วค่ะ” วาตะไม่ได้คิดที่จะปล่อยให้หนูยิ้มเป็นอิสระอย่างที่เจ้าตัวต้องการแถมยังออกแรงในการดึงให้เธอเข้ามากอดแน่นมากกว่าเดิม“นี่ พี่วาตะปล่อยค่ะ ” หนูยิ้มมองใบหน้าของวาตะอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังทำ“ไม่…เมื่อวานนี้หนูยิ้มยังไม่ได้ตอบพี่เลย”“เรื่องอะไรคะ” หนูยิ้มมองใบหน้าของวาตะอย่างเป็นคำถาม“กลับมาคบกับพี่ได้ไหม จะเป็นแฟนกันหรือเป็นเมียพี่ก็ได้” วาตะเอ่ยถามด้วยใบหน้าจริงจัง แต่หนูยิ้มกลับไม่กล้าสบสายตาของอีกฝ่าย“ค่อยคุยกันเรื่องนี้ได้ไหมคะ” หนูยิ้มแกะมือของวาตะ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงนอนเดินเข้าไปภายในห้องน้ำ“ไม่เป็นไรยังไงพี่ก็ไม่หยุดตามตื้อแค่นี้หรอก” วาตะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม สายตาของร่างมองไปยังเรือนร่างระหงที่เดินหายเข้าไปภายในห้องน้ำหลังจากหนูยิ้มอาบน้ำแต่งตัวเสร็จวาตะก็

ตอนที่ 39 ดูดาวกันไหม NCวาตะและหนูยิ้มอยู่เที่ยวที่น่านอยู่หลายวัน ก่อนทั้งสองจะย้ายมาพักที่เชียงใหม่ โดยที่พักของทั้งสองเป็นบ้านพักส่วนตัว ซึ่งค่อนข้างห่างจากหลังอื่น ๆ และมีความเป็นส่วนตัวสูง“พี่วาตะใจเย็น ๆ สิคะ” หนูยิ้มเอ่ยปรามคนที่จับให้เธอพิงไปกับผนังข้างประตูห้องพัก หลังจากที่ประตูห้องได้ปิดลง“หนูยิ้มแต่งตัวขัดใจพี่มากเลยรู้ไหม” วาตะมองใบหน้าของคนตัวเล็กอย่างคาดโทษ แม้ว่าวันนี้หนูยิ้มจะแต่งตัวง่าย ๆ ด้วยกางเกงขาสั้นและเสื้อยืดแต่เปิดเว้าหลังลึกมาก ทำให้มีแต่คนมองจนทำให้คนข้างกายของหนูยิ้มออกอาการหึงหวงอย่างชัดเจน“เหรอคะ งั้นพี่วาตะก็ถอดออกเลยก็ได้นะคะ” หนูยิ้มเอ่ยอย่างท้าทายอีกฝ่าย ซึ่งท่าทีและคำพูดของเธอทำให้วาตะรู้ว่าไม่เพียงแค่ต้องการท้าทายเขาเท่านั้น แต่ต้องการให้เขาทำอย่างที่ปากพูด“จะให้ถอดส่วนไหนก่อนดีล่ะ” วาตะมองหนูยิ้มด้วยสายตาที่ลวนลามหญิงสาวอยู่ตลอดเวลา ทำให้คนที่เห็นแบบนั้นหายใจไม่ทั่วท้อง“แล้วแต่พี่วาตะเลยค่ะ” สิ้นเสียงของหนูยิ้ม เรียวปากสวยสีชมพูอ่อนก็ถูกวาตะประกบจูบลงทันที ซึ่งการจูบที่เร่าร้อนดุดันของวาตะถูกตอบสนองกับด้วยเรียวปากสวยที่ทั้งพยายามดูดึงและขบเม