Lahat ng Kabanata ng ข้ามเวลามาเป็นภรรยาสามีขาพิการ: Kabanata 31 - Kabanata 40

“หน้าร้านไม่เลวเลย ตกแต่งเรียบง่ายแต่น่าเข้า” หลัวหรูเอ่ยชม หน้าร้านเป็นแบบประตูเปิดออกไปด้านข้าง ด้านในร้านวางโต๊ะสำหรับนั่งทานอาหารสี่ชุดและหน้าร้านอีกสองชุดรวมเป็นหกชุด นอกจากป้ายชื่อร้าน เยว่ฉียังได้สั่งทำป้ายแบบตั้งหน้าร้าน บนป้ายหน้าเขียนรายการอาหารเอาไว้ มีทั้งหมดห้าอย่าง อาหารจานร้อนสามอย่าง น้ำแกงสองอย่างเมื่อวานเยว่ฉีได้เตรียมน้ำแกงไว้ก่อนแล้ว รวมถึงหยดน้ำแห่งชีวิตเจือจางแล้วลงไปด้วย ตอนผู้อาวุโสหมิงรู้ว่านางนำน้ำวิเศษมาใช้ทำอาหาร ถึงจะมองไม่เห็นสีหน้าแต่นางคล้ายเห็นว่าท่านกำลังทำหน้าเอือมระอาอยู่เยว่ฉีได้ขอให้ครอบครัวเฟิงมาช่วยงานในร้านให้ค่าจ้างวันละห้าร้อยอีแปะซึ่งถือว่าสูงมากเมื่อเทียบกับค่าแรงของร้านอื่นที่ให้เพียงวันละสองร้อยอีแปะพอก้าวเข้ามาในร้าน เฟิงซิ่วก็จัดการขนของทุกอย่างเข้ามาด้านใน ถ้วยชามทุกอย่างถูกนำไปไว้หลังร้านวางเป็นระเบียบตามตำแหน่งที่เยว่ฉีได้ระบุเอาไว้ หลัวหรูเตรียมงานหน้าร้าน เช็ดโต๊ะทำความสะอาด ก่อนจะนำป้ายรายการอาหารออกไปวางหน้าร้านป้ายชื่อร้านได้หานลั่วอี้เขียนให้แขวนเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ลายเส้นสีทองมั่นคงดูงดงามน่าเกรงขาม แค่เงยหน้าขึ้นมองก็รู

ชายหนุ่มทั้งสองคนที่ได้ลองชิมอาหารของร้านต่างเบิกตากว้างตกใจกับความพิเศษของอาหาร พวกเขาต่างก็เป็นผู้ฝึกปราณ จึงสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณซึ่งแฝงอยู่ในอาหารทั้งสองจาน แถมพลังวิญญาณในอาหารยังช่วยยกระดับการฝึกปราณของทั้งคู่ไม่ต่างจากการดูดซับหยกวิญญาณแม้จะให้พลังงานน้อยกว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับหยกวิญญาณระดับต่ำแต่ราคาที่ต้องจ่ายกับน้อยกว่าถึงครึ่งหนึ่งทั้งสองคนเข้าใจได้ทันทีว่าเหตุใดคุณชายน้อยถึงได้ทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย เป็นเพราะในอาหารมีพลังวิญญาณแฝงอยู่ !!คุณชายน้อยไม่ได้เลือกกินแต่เพียงชื่นชอบอาหารที่มีพลังวิญญาณมากกว่าอาหารทำธรรมดา !!ในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังตกตะลึงพร้อมกับจ้วงอาหารเข้าปากไม่ห่วงรูปลักษณ์ เสินเทียนจากร้านฝั่งตรงข้ามก็วิ่งหน้าตั้งเข้ามาหาเยว่ฉี“น้องเยว่ เจ้าทำอาหารวิเศษเช่นนี้ได้อย่างไร!!” ตอนแรกที่ลงมือทานอาหารของเยว่ฉี เสินเทียนยอมรับว่าไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเขาเคยทานอาหารเลิศรสมามาก ไม่ว่าจะจากร้านมีชื่อกี่ร้านต่อกี่ร้านเขาล้วนเคยทานมาหมดแล้ว ร้านที่ได้ชื่อว่าอันดับหนึ่งก็แวะเวียนไปทานอยู่บ่อยครั้งจึงไม่ได้คาดหวังอันใด แต่พอลองทานเข้าไปคำหนึ่งเขาก็พูดไม่ออก ตั้งห

ผ่านมาสองเดือนแล้วตั้งแต่เยว่ฉีเริ่มเปิดร้านอาหารตลอดสองเดือนที่ผ่านมานางทำงานไม่ได้พักแม้สักวันเดียว เยว่ฉีที่อดทนทำงานหนักมาตลอดตอนนี้รู้สึกว่า ควรพอได้แล้วพอในที่นี้ไม่ได้หมายถึงว่าเลิกทำงาน แต่หมายถึงว่าเลิกทำงานหนักโดยไม่พักได้แล้ว และพอเข้าต้นเดือนที่สามเยว่ฉีก็ได้กำหนดวันหยุดของร้านขึ้นมา แม้จะมีเสียงโอดครวญจากบรรดาลูกค้าทั้งหลายหญิงสาวก็ไม่คิดจะเปลี่ยนความคิดนางเหนื่อยไม่ไหวแล้ว !!ตอนนี้เงินให้มือก็มีมากเกือบสองหมื่นตำลึงซึ่งถือว่าเป็นเงินก้อนโตร้านเยว่ลั่วอยู่ตัวแล้วทุกวันมีลูกค้าประจำมาสั่งซื้ออาหารไม่ขาดสาย อาหารในร้านขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ถูกสั่งจองหมดเกลี้ยงภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งเค่อ จากนั้นก็ต้องอยู่หน้าเตาตลอดสองชั่วยาม มือควางกระทะผัดอาหารไม่หยุด ขนาดมีหลัวหรูช่วยแล้วยังรู้สึกว่าเหนื่อยขายของเสร็จเก็บของกลับบ้าน ถึงบ้านแล้วก็ต้องมาเตรียมน้ำแกง เนื้อ ผัก สำหรับทำอาหารให้วันถัดไป กว่าจะได้พักพระอาทิตย์ก็หายไปจากท้องฟ้าแล้วปลายเดือนแรกของการขายอาหารเยว่ฉีได้มีการเพิ่มค่าจ้างให้หลัวหรู เพราะนางไม่ได้ช่วยแค่งานหน้าร้านแต่ยังช่วยทำอาหาร ส่วนเฟิงซิ่วเยว่ฉีก็เพิ่มเงินให้ ตอนน

ชาวบ้านที่เกาะกลุ่มกันมีประมาณห้าคน พวกเขามองไปยังกำแพงบ้านพร้อมกับซุบซิบนินทาเรื่องราวในบ้านผู้อื่น คนที่เปรยประโยคสร้างความสงสัยเมื่อครู่คือเผยลู่นางสงสัยว่าสตรีผู้นั้นเข้านอกออกในเมืองโม่ฉีเป็นว่าเล่นแท้จริงแล้วทำการค้าอันใดกันแน่ พอตามไปก็เห็นว่ากิจการร้านค้านั้นดีมาก ถึงขั้นมีคนเข้าร้านเต็มอยู่ตลอดตอนที่เห็นเผยลู่ยอมรับว่าอิจฉา อยากจะเข้าไปยึดร้านนั้นมาเป็นของตนเอง และเมื่อคิดว่าการที่สตรีผู้หนึ่งจะเปิดร้านค้าขายได้จะต้องมีคนช่วยเหลือ นางจึงคิดไปถึงบุรุษขาพิการผู้นั้น ไม่ใช่ว่าวันแรกที่ย้ายเข้ามามีรถม้าตั้งหลายคันมาส่งเขาหรือ? ตระกูลที่สามารถซื้อรถม้าได้ต้องเป็นตระกูลที่ร่ำรวยไม่น้อย“ภรรยาบ้านนั้นขายอาหาร พวกเจ้าเคยได้ยินชื่อร้านเยว่ลั่วหรือไม่?”“ข้าเคยได้ยิน เป็นร้านเปิดใหม่ที่ขายอาหารแฝงพลังวิญญาณ”“ใช่ นั่นคือร้านของสตรีผู้นั้น!!” ยามเผยลู่เอ่ยประโยคนี้ออกมา นางหันกลับไปมองบ้านเยว่ มือทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่นบางทีตอนนี้อาจจะเป็นโอกาส สตรีผู้นั้นยุ่งอยู่กับการทำงาน ปล่อยบุรุษผู้หนึ่งไว้ที่บ้าน ชายวัยกำหนัดที่ภรรยามัวแต่ออกไปทำงานด้านนอก นานวันเข้าต้องเกิดความรู้สึกเหงาขึ

หานลั่วอี้กำลังดูคนงานสร้างบ้าน ในระหว่างนั้นเขาพลันสัมผัสได้ถึงพลังแข็งแกร่งกลุ่มหนึ่งทว่าคุ้นเคยกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ ชายหนุ่มขมวดคิ้วสงสัยดูเหมือนว่าปลายทางของกลุ่มพลังนี้จะเป็นบ้านของเขาชายหนุ่มสงสัยอยู่ไม่นานรถม้าห้าขันก็เคลื่อนตัวมาจอดหน้าบ้าน ชาวบ้านโดยรอบที่เห็นรถม้ามากมายและคนแต่งตัวดูดีก้าวลงมาจากรถม้าต่างพากันสงสัยใคร่รู้ แต่ไม่มีใครกล้าเดินเข้ามาถามคนเขามีบรรยากาศสูงส่ง กดดันถึงเพียงนั้นพวกเขามีหรือจะกล้าเข้าใกล้คนทั้งหมดกวาดตามมองคนงานมากมายที่กำลังง่วนอยู่กับการสร้างบ้าน ในความคิดของพวกเขามีประโยคหนึ่งปรากฏขึ้นมาเหมือนกันหมด มีเงินขึ้นมาแล้วจริง ๆหานฉิงอี้เดินนำไปก่อน ตามมาด้วยหานฉิงเฟยและหานฉิงเฟิง จากนั้นเป็นสะใภ้ทั้งหลาย ส่วนลูกหลานของพวกเขาเดินต่อท้ายหานลั่วอี้มองทางประตูบ้านตลอด ครั้นเห็นว่าเป็นใครกันที่มาชายหนุ่มถึงขั้นไม่อยากจะเชื่อสายตา ในหัวคิดหาสาเหตุที่ทำให้พวกเขายกโขยงกันมาทั้งบ้าน ก่อนจะนึกความเป็นไปได้หนึ่งขึ้นมาชายหนุ่มไม่เอ่ยทักทายทำเพียงมองคนทั้งหมดนิ่งหานฉิงอี้เห็นสายตาคล้ายมองคนแปลกหน้าของบุตรชายก็ให้ทำตัวไม่ถูก กลืนน้ำลายลงคอเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้