All Chapters of ตีตราเถื่อนคุณนายตกอับ: Chapter 21 - Chapter 28

----------"........" เดินผ่านคฤหาสน์ไปทางด้านหลังจะเจอเข้ากับสนามหญ้ากว้างตรงไปอีกเล็กน้อยจะเห็นเข้ากับห้องแถวที่ถูกสร้างเรียงรายติดกับสวนต้นไม้ขนาดย่อม ระหว่างนั้นก็ยังเจอเข้ากับคนสวนคนขับรถและพ่อบ้านอีกจำนวนหนึ่ง "อึก" ก็พอได้ยินมาจากเสี่ยอยู่หรอกว่าบ้านหลังใหญ่แต่ไม่คิดว่าจะใหญ่โตขนาดนี้แถมยังมีคนงานในบ้านอีกตั้งหลายสิบชีวิต เริ่มรู้สึกประหม่าขึ้นมาแล้วสิ"นี่เป็นห้องนอนของเธอเอาของเข้าไปเก็บและออกมาพบกัน ป้าจะพาขึ้นไปพบกับเสี่ย" "ค่ะ" แม้จะเป็นห้องพักแม่บ้านแต่ด้านในห้องนั้นมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ไม่ว่าจะเป็นเครื่องปรับอากาศ เตียง โต๊ะเครื่องแป้ง ตู้เสื้อผ้า ตู้เย็นขนาดเล็กห้องน้ำในตัวและโทรทัศน์แอลอีดีจอใหญ่ "ใหญ่กว่าบ้านของป้าเราอีกมั้งเนี่ย" เงยหน้าเหลือบมองสำรวจภายในห้องได้ไม่นานนาร่ารีบเดินกลับไปหาป้ารพี ก่อนแกจะรีบพาเธอเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ ขึ้นไปชั้นสองตรงปรี่ไปยังห้องทำงานของเสี่ยผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่หลังนี้ "ขออนุญาตค่ะเสี่ย" "เข้ามา" เสียงเข้มเอ่ยตอบรับดังมาจากในห้องป้ารพีเปิดประตูเดินตรงเข้าไป โดยมีแม่บ้านน้องใหม่เดินตามหลังเข้ามาติดๆ "

----------"พริตตี้! ทำอะไรของหล่อน" "อุ๊ป!! โทษทีนะคะป้าพอดีตรงนี้มันค่อนข้างร้อน ไม่รู้ว่าเกิดจากเด็กที่มันแก่แดดอยากมีผัวตั้งแต่อายุยังน้อยๆ หรือเปล่า พริตตี้ก็แค่อยากจะดับไฟร่านให้เด็กเท่านั้นเอง" น้ำเสียงกระแนะกระแหนสีหน้าเย้ยหยันแถมเหล่าแม่บ้านคนอื่นๆ ยังจ้องมองมาที่นาร่าด้วยสายตาดูถูกดูแคลน สถานที่แห่งนี้ไม่ต่างไปจากสนามรบเลยสักนิด "จำใส่หัวเอาไว้ คนที่จะได้ขึ้นเป็นเมียเสี่ยวินเทจคือฉันคนนี้ ถ้าไม่อยากเจ็บตัวรีบไสหัวออกไปซะ" "อึก!" เข้าทำงานได้แค่วันเดียวกลับถูกหมายหัวจากเบอร์หนึ่ง แม้จะกลัวเพราะคำขู่แต่เธอไม่อาจจะถอยหลังกลับไปได้แล้ว ทั้งหมดก็เพื่ออนาคตของตัวเอง "ใครเป็นคนบอกว่าเธอจะได้ขึ้นเป็นเมียฉัน" "สะ เสี่ย!!" ไม่เพียงแค่เสียง ร่างแกร่งเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ปรากฏตัวขึ้น สีหน้าเคร่งขรึมสายตาดุดันจ้องมองพริตตี้สาวใช้ผู้ช่ำชองดั่งกับกำลังคาดโทษหล่อนเอาไว้ "นาร่ามาหาฉัน" "ค่ะ" เด็กสาวหลุบสายตาไม่กล้าแม้แต่จะจ้องมองพริตตี้ สาวใช้ร่างเพรียวสูงหน้าหมวยตาเฉี่ยว หล่อนดูจะโกรธนาร่าไม่น้อยแม้ว่าตัวเองจะเป็นคนเริ่มก่อสงครามครั้งนี้ก็ตาม"วันนี้ก่อนหกโมงเย็นอาบน้ำไปหาฉันที่ห

----------บรรยากาศบ้านหลังใหญ่ในยามค่ำคืนนั้นช่างเงียบเหงาและวังเวงในเวลาเดียวกัน ลานน้ำพุมีรถคันหรูขับแล่นเข้ามาด้วยความเร็ว ก่อนจะเหยียบเบรกบริเวณหน้าประตูบ้าน เมื่อเปิดประตูลงมาร่างแกร่งของเสี่ยวินเทจเดินจ้ำอ้าวปรี่ตรงเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับ ร่างเล็กในชุดราตรีนั่งโงนเงนแทบไม่ได้สติ บริเวณรอบริมฝีปากอวบอิ่มนั้นเปื้อนเปรอะไปด้วยคราบลิปสติกสีแดงรวบตัวเธอขึ้นในท่าเจ้าหญิง "อือ จะพาไปไหนเหรอคะ หรือว่าเมื่อกี้ยังแกล้งนาร่าไม่พอ ของเสี่ยมันพุ่งปรี๊ดเข้าในปากเลย ฮ่าๆ" เด็กสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงสนุกสนานสีหน้าเคลิ้มพริ้มราวกับจะหลับให้ได้ ทว่าสีหน้าคนพี่กลับดูเรียบนิ่งกว่าปกติสายตาดุดันตวัดมองไปรอบบ้าน มีเพียงแสงสว่างรำไรให้ความสว่างเล็กน้อยพอนำทาง"ไม่แน่เธออาจจะโดนมากกว่าไอ้นั่นพุ่งเข้าปากอีกนะ ตั้งตารอไว้ให้ดีล่ะนาร่า" "......." ชั่วขณะร่างเล็กถึงกับแน่นิ่งราวกับว่าได้สติ คำขู่เมื่อครู่มันจะไม่เป็นคำขู่อีกต่อไปเมื่อร่างแกร่งพาเธอเดินขึ้นยังชั้นสอง โดยมีสายตาของป้าแม่บ้านจ้องมองตามหลังจนลับสายตา "เฮ้อ ยังอายุน้อยอยู่แท้ๆ ต้องมาเจออะไรแบบนี้" "อ๊ะ!"ร่างเล็กถูกโยนลงบนเตียงอย่างแรง ชายก

----------"น่ากลัวจังเนอะ" "คนที่น่ากลัวคือเสี่ยต่างหาก" หลังจากเดินออกจากโรงหนังเสียวินเทจเกี่ยวแขนซบไหล่เล็กเดินแนบกายไม่ห่าง ราวกับชายเดียงสาทั้งที่ทุกอย่างมันคือแผนการของเขาทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นการเลือกที่นั่งด้านบนสุดเพื่อไม่เป็นจุดสนใจต่อสายตาคนอื่น หรือจะเป็นการเลือกดูหนังผีเพื่อที่จะได้ซบไหล่อิงแอบร่างหญิงสาว ทั้งที่จุดประสงค์แท้จริงนั้นคือการได้แต๊ะอั๋งเรือนร่างที่เขาพยายามข่มอารมณ์กดความอยากเอาไว้เพื่อรอวันที่เธอเอ่ยปากว่าต้องการ ครั้งแรกของเธอทั้งเจ็บปวดและทรมาน ผมไม่อยากทำให้เธอต้องเจ็บปวดแบบนั้นอีกครั้ง เลยต้องรอเวลาให้เธอพร้อมและมอบมันให้ผมด้วยตัวเอง "อะไรกัน ไหนว่าเป็นหนึ่งในนักแข่งไง" "ไอ้ฮาร์ด" ดูเหมือนแขกไม่ได้รับเชิญจะปรากฏตัว ฮาร์ดพยายามกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ให้ได้มากที่สุด ปกติเพื่อนของเขาออกจะขรึมสร้างมาดชายเท่อยู่ตลอดเวลา ไหงตอนนี้ถึงได้เหมือนแมวเชื่องตัวหนึ่งกันนะ "สวัสดีค่ะคุณฮาร์ด" "ดีจ้ะ เป็นไงล่ะมึงอาหารแมวอร่อยไหม" "อาหารแมวพ่องมึงอ่ะ" "ฮ่าๆ กูล่ะเชื่อมึงเลยว่ะไอ้วิน มึงไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครเลยจริงๆ" ไม่วายฮาร์ดเอ่ยปากแซวไม่พัก ถึงแบบนั้นวินเ