บททั้งหมดของ ตีตราเถื่อนคุณนายตกอับ: บทที่ 1 - บทที่ 10

".........." หลังสิ้นเสียงปืนทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบรวมถึงร่างอันไร้วิญญาณของเมธาวิน เขายังคงนอนเบิกตาโพลงอ้าปากค้างบริเวณท้ายทอยมีเลือดจำนวนไม่น้อยค่อยๆ ไหลเคลือบสีซีเมนต์ ปลายกระบอกปืนที่ถูกจ่อบริเวณริมฝีปากถูกยกออกมา ก่อนร่างแกร่งในชุดสีดำขลับจะโยนมันทิ้งไปไกลตัว "แค่นี้ยังน้อยไป ถ้ากูได้ไปเจอมึงที่นรกเมื่อไหร่ กูจะคิดบัญชีกับมึงอีกแน่ไอ้เมธา" เสียงเข้มเอ่ยต่ำทุ้มชวนให้คนฟังขนหัวลุกก่อนเขาจะค่อยๆ ขยับยันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มุ่งตรงกลับมายังทิราอีกครั้ง "กลับไปบอกพวกลูกน้องผัวเธอด้วยว่ากู ฮิวโก้เป็นคนฆ่าเจ้านายของมันเอง ถ้าอยากล้างแค้นมาทำกับกู ห้ามยุ่งกับสถานเลี้ยงเด็กเป็นอันขาด ไม่งั้น" ร่างแกร่งเดินเข้ามาประชิดเอ่ยกระซิบเสียงแหบห้าวจนคนฟังได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ"กูจะฆ่าถอนรากถอนโคนไม่ให้เหลือชื่อแก๊งหยินหลงเลยคอยดู" "ค่ะ ถ้าฉันมีชีวิตรอดถึงตอนที่ได้บอกพวกมันนะ" สายตาสีหน้าของทิราไร้ซึ่งความรู้สึก ทำเอามาเฟียหนุ่มยืนนิ่งจ้องหน้าเธอด้วยแววตาสุขุม ก่อนจะหมุนตัวเดินหันหนีไปอีกทาง "นั่นมันก็เรื่องของเธอ ไอ้เรดเดี๋ยวมึงไปส่งมันที่บ้านซะ" "ครับ" ฮิวโก้เดินออกมาโดยไม่คิดจะห

------------"ไม่ได้""!!!"ราวกับสายฟ้าฟาดเข้ากลางหน้า ความหวังที่จะเริ่มชีวิตใหม่ของมนทิราได้จบลงแล้ว หากเธอหนีไปจากย่านในความดูแลของฮิวโก้ มีหวังคงโดนตามล่าลากตัวกลับไปบำเรอ ไนท์ ลูกน้องคนสนิทตั้งตนขึ้นมาเป็นใหญ่แทนเจ้าพ่อเมธาเป็นแน่ ทางรอดเดียวในชีวิตเธอต้องยอมอยู่ใต้โววาทการปกครองของหมาบ้าล่าวิญญาณ"ขอร้องละค่ะ ให้ฉันทำงานอยู่ในย่านของคุณเถอะนะคะ หากฉันไม่ได้อยู่ที่นี่คงต้องตายแน่ๆ"ร่างบางในชุดนอนทรุดนั่งลงบนพื้น ซึ่งบนเก้าอี้ไม่ไกลจากเตียงนักมีร่างแกร่งของฮิวโก้นั่งไขว้ทางกอดอกท่าทางไม่สนใจไยดีเธอแม้แต่น้อย "จะเป็นอะไรก็ได้ค่ะ ขอแค่ที่อยู่กับอาหารเท่านั้นก็พอ""หื้ม? นี่ฉันหูฟาดไปหรือเปล่าคุณนายของหยินหลงกำลังนั่งพนมมือขอร้องฉันอยู่งั้นเหรอ เหอะ ไม่สมกับตำแหน่งคุณนายเลยแฮะ""อึก"ฝ่ามือใหญ่บีบแก้มนุ่มทั้งสองอย่างแรงจนมันเริ่มแดงช้ำ ทว่าสีหน้าแววตาวิงวอนของทิรากลับไม่เปลี่ยนผัน ต่างจากการแสดงออกทางร่างกายมือซึ่งพนมสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ "ขอแค่ที่ซุกหัวนอนสินะ ได้งั้นมาทำงานในบ้านฉันแล้วกัน""ขอบคุณค่ะ!"เมื่อรู้ว่าตัวเองรอดตาย ร่างบางยกมือไหว้ขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่า ม่านน้ำ

-------------"ถึงเวลาแล้วฉันจะให้ไอ้เรดไปตาม ส่วนเรื่องเสื้อผ้าหน้าผมจะให้คนไปทำให้ที่ห้อง อ่อลงไปอย่าลืมไปเรียกป้าอรขึ้นมาด้วยล่ะ""ค่ะ"มนทิราเดินก้มหน้าออกไป สายตาคู่คมยังคงมองตามเธอจนลับสายตา ไม่รู้ด้วยเหตุอันใดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของมาเฟียหนุ่มคลี่ยกยิ้มขึ้นมา เป็นสีหน้าเปี่ยมไปด้วยแผนการ ผ่านไปไม่กี่นาทีประตูห้องทำงานถูกเปิดออกอีกครั้ง ต่างที่ครั้งนี้ไม่ใช่ป้าอร หัวหน้าแม่บ้านแต่กลับเป็นเรดลูกน้องคนสนิท"มึงเข้ามาทำไม""นะ นายจะพาเธอไปงานเลี้ยงจริงเหรอครับ ตอนนี้ข่าวลือเรื่องที่นายไปฆ่าไอ้เมธาเพราะจะแย่งเมียมันยังละ---""ใครสั่งให้มึงพูด""อึก"เรดถึงกับยืนเงียบไม่พูดคำใด เขารับรู้ทางสัญชาตญาณได้ทันทีในตอนนี้ผู้เป็นนายเริ่มหัวเสีย มือใหญ่คว้าแก้ววิสกี้กระดกขึ้นดื่มคราเดียวหมด พลันลุกขึ้นยืนหันหน้ามองไปยังนอกหน้าต่าง"คิดว่ากูเป็นใคร ทำไมต้องกลัวไอ้แก่ๆ พวกนั้น ในเมื่อมันปั่นข่าวกันดีนัก เดี๋ยวกูจะไปยืนยันด้วยตัวเองเลย หึ""เอื้อกก!!" นายคิดเรื่องอะไรอยู่กันแน่วะ อยากเปิดสงครามกับพวกนั้นหรือทำเพราะความสะใจที่ไปคว้ายัยคุณนายเจ้าพ่อมาเป็นพวก ไม่ว่าจะคิดอย่างไงก็ไม่เข้าใจเลยสักนิด----

-------------"ดูท่าเธอจะไม่กลัวฉันเลยสินะ""!!!"ข้อมือเล็กทั้งสองข้างถูกตรึงไว้เหนือหัว ใบหน้าหล่อร้ายขยับเข้ามาใกล้จนปลายจมูกเฉียดแก้มเนียน "บอกไว้ก่อนบนเตียงน่ะ ฉันไม่ทำให้เธอเคลิ้มหรือมีความสุขหรอกนะ ฉันทำก็เพื่อสนองความต้องการของตัวเองเท่านั้น และฉันจะคิดบัญชีเรื่องที่เธอยั่วฉันในงานเมื่อกี้ด้วย" ดูแววตาของยัยหน้าหมวยคนนี้สิ ตั้งแต่ในงานเลี้ยงเมื่อกี้แล้ว เธอมักจะยิ้มหวานคุยกับคนนั้นคนนี้ไปทั่ว โดยไม่วางท่าทีตามสถานะอย่างที่ฉันเปล่าประกาศเอาซะเลย แถมยังนั่งไขว่ห้างโชว์เนื้อขาจนแทบเห็น...หึ ไอ้การที่ทำแบบนั้นไม่เรียกว่าอ่อยจะเรียกว่าอะไรได้อีกล่ะ ไม่รู้เพราะฤทธิ์เหล้าหรือเพราะการอ่อยของมนทิรา ทำเอาฉันขาดสติสั่งไอ้เรดเปิดห้องเพื่อจะมาลงโทษตีตรายัยหมวยขี้อ่อยอย่างในตอนนี้ "ทำไม เริ่มรู้สึกกลัวฉันขึ้นมาแล้วหรือไง"ลมหายใจร้อนผ่าวกระทบเนื้อแก้มแดงระเรื่อ ไม่เพียงแค่ฮิวโก้ที่ได้รับผลกระทบของแอลกอฮอล์ทิราเองก็เหมือนกัน ร่างกายของเธอมันตอบสนองอยากหลับนอนกับฆาตกรฆ่าสามีเธอใจจะขาด ไม่รู้เพราะผีตัวไหนเข้าสิงเธอจึงได้วางแผนเร้าอารมณ์ทำให้มาเฟียหนุ่มคลั่ง "ฉันในตอนนี้ดูเหมือนจะกลัวคุณเหรอ

---------------"นะ นี่นาย!?"เรดหลังเขาถูกเรียกโดยผู้เป็นนายก็รีบตรงขึ้นมาบนห้องทันที แต่สิ่งที่เขาพึ่งเห็นทำเอากับตาค้าง สภาพห้องพึ่งผ่านศึกใหญ่มาได้ไม่นานบนเตียงมีแต่คราบน้ำของผู้เป็นนายกับคนใช้ในบ้าน รวมถึงชุดเดรสราคาแพงซึ่งถูกฉีกทึ้งกองไร้เยื่อใยบนพื้น โดยในอ้อมกอดของฮิวโก้นั่นคือมนทิราเธอยังคงนอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนในอ้อมแขน โดยสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวของฮิวโก้ในเมื่อคืน ส่วนเจ้าตัวมีเพียงกางเกงและเสื้อสูทคุมร่างไว้เท่านั้น "จะยืนเอ๋ออีกนานไหม ไปจัดการเรื่องห้องพักและให้คนมารับกูที่โรงแรมด้วย""คะ ครับ!"เรดทำได้เพียงก้มหน้าทำตามคำสั่ง โดยผู้เป็นนายนั้นอุ้มสาวใช้เดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้พูดสิ่งใดอีก มีแต่สายตางุนงงของเรดเท่านั้น"อะไรกันวะ? ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน"---------------"ให้มันได้แบบนี้สิวะ!!"ภายในบ้านหลังใหญ่สถานที่ตั้งของแก๊งหยินหลง โต๊ะไม้ในห้องนั่งเล่นถูกเจ้าพ่อคนใหม่ตบเสียงดังลั่นไปทั่ว ทำเอาเหล่าลูกน้องต่างสะดุ้งก้มหน้าหลบสายตา "ใจเย็นก่อนครับเจ้าพ่อไนท์ ร้อนใจไปตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้""ก็เพราะไม่ได้น่ะสิ กูถึงได้ร้อนใจอยู่แบบนี้"ไนท์ทรุดตัวนั่งลงบน