All Chapters of เล่ห์รักซาตานร้าย (LOVE DEVIL): Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 32——————————อามิเกลตื่นขึ้นมาในเวลาเกือบเที่ยงด้วยความรู้สึกปวดเมื่อยตามร่างกาย ตรงหน้าอกใหญ่มีมือหนากอบกุมอยู่ก่อนจะพลิกตัวไปหาคนที่อยู่ด้านหลัง ใบหน้าหล่อเหลานอนหลับหายใจสม่ำเสมอ เวลานอนเขายังดูดีไร้ที่ติผิดจากเธอลิบลับที่สภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงเนื้อตัวเหนียวเหนอะจากคราบคาวบทรักอันหนักหน่วงเมื่อคืนมือบางเลื่อนขึ้นมาแตะตามกรอบใบหน้าหล่อ คิ้วเข้มดวงตาคม จมูกโด่งคมสัน ริมฝีปากหยักหนา หนวดเคราเริ่มหนาขึ้นเสียดสีกับมือนุ่ม หญิงสาวขยับตัวเข้าใกล้มากกว่าเดิมโน้มเข้าไปจูบริมฝีปากหนาแผ่วเบาอยากตัดเรื่องผลประโยชน์หรือปัญหาต่างๆ ออกไป อยากหยุดช่วงเวลานี้ไว้นานๆ อยากอยู่กับเขาตลอดไปจะได้หรือเปล่านะ"มองแบบนี้อยากโดนหรือไง" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยออกมาในขณะที่ยังหลับตาอยู่หญิงสาวเลิ่กลั่กตาโตไม่คิดว่าเขาจะรู้ตัวว่าถูกมองอยู่รีบขยับตัวออกห่าง เป็นจังหวะที่ชายหนุ่มลืมตาขึ้นพอดีและรั้งร่างเล็กเข้ามาใกล้กว่าเดิม แขนกำยำกอดรัดคนตัวเล็กตวัดให้เธอขึ้นมานอนทับตัวเขา"..อ้ะ!..ไม่ใช่นะ..." ดวงตากลมโตแสดงออกอย่างใสซื่อโดยธรรมชาติของคนตัวเล็ก ยิ่งทำให้คนตัวโตกัดกรามดังกรอดกับความต้องการที่พุ่งสูงขึ้น"อย่

ตอนที่ 34—————————— การแต่งงานระหว่างตระกูลคาสเซียสและซีซานเดอร์ก็ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ตามคำพูดที่เคลย์ตันเคยให้ไว้กับนาธาน โดยเขาเป็นคนจัดหาและดำเนินการเองทั้งหมดแม้มีเวลาที่จำกัดมาก แต่คนอย่างเขาก็สามารถเนรมิตมันขึ้นมาได้โดยไม่ขาดตกบกพร่องสักอย่างเดียวร่างอรชรของอามิเกลอยู่ในชุดแต่งงานสีขาวครีมลายลูกไม้เปิดไหล่ นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องแต่งตัวเจ้าสาว ใบหน้าสวยหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงบางเบา เพียงแค่เท่านั้นก็ทำให้เธอดูสวยสะพรั่งเป็นประกายอามิเกลนั่งอยู่รอในห้องนั้นด้วยความรู้สึกที่ยากเกินจะอธิบาย ดวงตากลมโตมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความรู้สึกที่หลากหลายปะปนกัน ใจหนึ่งก็ดีใจอีกใจหนึ่งก็เศร้าเกินจะพูดออกมาได้ก่อนที่จะถึงช่วงเวลาสำคัญประตูห้องถูกเปิดออก ตามมาด้วยนาธานที่ต้องทำหน้าที่ส่งตัวลูกสาวจำเป็นให้กับเจ้าบ่าวด้วยความอึดอัดขัดใจ เพราะคนที่คิดจะให้เกี่ยวดองกับคาสเซียสคือลูกสาวตัวจริงของเขามากกว่า"อย่าหลงดีใจที่จะได้ออกจากการดูแลของฉัน"อามิเกลแต่งงานในนามของซีซานเดอร์ก็ยังนับว่ายังอยู่ในความดูแลของเขาอยู่ ถ้าไม่เป็นอย่างนั้นเขาคงไม่ยอมรับมันเป็นลูกอีกคนให้เสียประวัต

ตอนที่ 36——————————อามิเกลตื่นขึ้นในช่วงสาย รู้สึกหนักที่บริเวณหน้าอกเช่นเคยเพราะมีมือหนาคอยกอบกุมไว้อยู่ แต่ที่มากกว่านั้นก็คือเธอปวดท้องน้อยมากเมื่อมดลูกบีบตัวเข้าหากันอย่างรุนแรงเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเธอมีประจำเดือนวันแรกทำไมมาเร็วจังนะ วันที่เธอคาดการณ์ไว้คืออีกประมาณสองสามวันนี่นาร่างอรชรพยายามขยับตัวให้เบาที่สุด ค่อยๆ จับมือหนาออกจากหน้าอก แต่ชายหนุ่มก็เลื่อนขึ้นมากอบกุมไว้เหมือนเดิมเป็นการบอกว่าเขาตื่นแล้วนั่นเอง"จะจับ" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นขณะที่ยังหลับตาอยู่ ออกแรงบีบเคล้นจนเนื้อนมล้นตามง่ามนิ้วมือ"เกลเจ็บ อื้อ!.." ใบหน้าสวยบิดเบ้ด้วยความเจ็บปวดท้องน้อยและเต้านม สูดหายใจเข้าลึกๆ หวังบรรเทาอาการ"ขอสักน้ำตอนเช้านะที่รัก""ไม่! ไม่ได้! ปล่อยเกลนะ!"ดวงตากลมโตเบิกโพลงเมื่อได้ยินประโยคของชายหนุ่ม ปฏิเสธทันควันรีบปัดป่ายฝ่ามือใหญ่ออกจากตัว หากเจอท่อนเอ็นแข็งขันเข้าไปอีกเธอคงได้นอนล้มป่วยกันพอดี"ทำไม!!"ไม่ทันที่จะได้ถามเอาคำตอบอีกครั้ง คนตัวเล็กดีดดิ้นจนหลุดจากการควบคุมของชายหนุ่มก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความกระดากอายเพราะเธอรู้สึกเปียกชื้นบริเวณนั้นตั้งแต่ตื่นมาแล้ว"เกล!"เคล

ตอนที่ 38——————————เคลย์ตันนั่งประชุมอยู่กับผู้ถือหุ้นของโรงแรมแถบฮาวาย ขณะที่สถาปนิกกำลังนำเสนอแผนงานอยู่แต่ชายหนุ่มผู้บริหารกลับมองแต่มือถือของตัวเอง กำหมัดทุบโต๊ะถึงจะไม่ดังมากแต่เมื่ออยู่ท่ามกลางความเงียบที่มีแต่เสียงของสถาปนิก ทำให้ทุกคนต่างสะดุ้งตกใจ"ผมจะรีบแก้แบบใหม่ทันทีครับ" สถาปนิกคนนั้นตกใจมากกว่าทุกคนเพราะท่าทางของเจ้านายตอนนี้มันสื่อถึงความไม่พอใจในผลงานของเขาเป็นแน่"นายครับ" เบนท์ลีย์ยืนอยู่ข้างหลังเดินเข้ามาเรียกนายตัวเองที่ยังไม่ละสายตาจากมือถือ"อืม เอาตามนี้แหละไม่ต้องแก้ จบการประชุม"สายตาคมละจากมือถือ เลื่อนสไลด์การนำเสนอดูคร่าวๆ ครู่หนึ่งก่อนจะสั่งออกไป ทำให้คนในที่ประชุมต่างถอนหายใจกันเฮือกใหญ่ออกมา โดยเฉพาะสถาปนิกหนุ่ม"ไอ้เฟลิกซ์แม่งไม่ได้เรื่อง"ทำห่าอะไรอยู่ถึงปล่อยไอ้หน้าอ่อนคุยกับนายหญิงของมัน ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้ ถึงแม้เดกซ์เตอร์ไม่ได้ไปหาเมียเขาก็เถอะ ยังไงก็ไม่อยากให้เจอกันให้รำคาญจิตใจท่าทางหัวฟัดหัวเหวี่ยงของเจ้านายทำให้ลูกน้องคนสนิทถึงกับอมยิ้มหัวเราะ"ยกเลิกตรวจของที่คลับไหมครับ" เบนท์ลีย์เอ่ยถามเจ้านาย"ไอ้เบนท์ลีย์! เดี๋ยวเถอะมึง" สายตาค

ตอนที่ 40—————————— "เกล..ที่รัก...เข้าบ้านกันนะ"ชายหนุ่มก้มลงจูบขมับคนตัวเล็กแผ่วเบาและอ่อนโยน การกระทำของเขาทำให้เธอคลายกังวลและความกลัวลงไปอย่างรวดเร็ว กลับมีความรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นเข้ามาแทนอามิเกลพยักหน้าตกลงก่อนจะโดนอุ้มไปขึ้นรถท่ามกลางฝนตกหนักแต่เธอกลับไม่รู้สึกกลัวอีกเลยเพราะมีเขาอยู่ด้วยกันตรงนี้แล้วป้าจูเรียรีบวิ่งออกมาหาชายหนุ่มและหญิงสาวพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่สองผืนให้คุณชายและนายหญิง ร่างเล็กตัวสั่นด้วยความหนาวเหน็บก่อนที่เคลย์ตันจะนำผ้าเช็ดตัวคลุมลงบนร่างกายอันเปียกโชกทั้งของเธอและของเขา"ป้าขอโทษนะคะนายหญิง เป็นความผิดของป้าเองค่ะ" จูเรียเอ่ยด้วยความรู้สึกผิดมหันต์ หากเธอไปหานายหญิงเร็วกว่านี้ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น"อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ เกลผิดเอง" อามิเกลซับผ้าผืนหนาตามร่างกายอันสั่นเทาก่อนจะหันไปยิ้มและเอ่ยบอกป้าจูเรีย"ผมจัดการเอง ป้าไปเถอะ" เคลย์ตันเอ่ยเสียงเรียบพยักหน้าให้แม่บ้านหญิงสาวหันหน้ามาหาชายหนุ่มที่เธอเฝ้าคิดถึงเพื่อบอกขอบคุณและขอโทษสร้างเรื่องวุ่นวายจนได้ ดวงตากลมโตแสดงออกด้วยแววตาโหยหาและคิดถึง สบประสานกับสายตาคมที่ยังมีความตระหนักและกังวลเกี่ย