All Chapters of เล่ห์รักซาตานร้าย (LOVE DEVIL): Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่ 51——————————หญิงสาวนิ่งเงียบไร้คำพูดเอ่ยตอบ แต่กระชับแขนเล็กกอดร่างกำยำโหยหาความอบอุ่นแน่นขึ้นยิ่งทำให้ชายหนุ่มใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ก่อนจะอุ้มให้เธอขึ้นนั่งมาทาบทับบนร่างกำยำแล้วรั้งใบหน้าสวยหวานเข้ามาบดขยี้จูบอันร้อนแรงราวกับต้องการสื่อสารความรู้สึกในใจที่มีเนิ่นนานกว่าจะละริมฝีปากออกจากกันอย่างอ้อยอิ่ง ชายหนุ่มจับข้อมือเล็กทั้งสองข้างขึ้นมามองอย่างรู้สึกผิด ดวงตากลมโตมองสบสายตามองด้วยความสับสนในใจ ก่อนที่ริมฝีปากหยักจะบรรจงจูบประทับรอยถลอกอย่างแผ่วเบา"ขอโทษครับ..."สายตาคมมองตามใบหน้าสวยหวาน ขณะที่นิ้วมือใหญ่เกลี่ยเส้นผมตามกรอบหน้าอย่างเบามือ ลงมาหาซอกคอขาวไล้ตามสร้อยเพชรที่เขาสั่งทำขึ้นมาพิเศษก่อนจะจูบลงเบาๆ ที่จี้ใบโคลเวอร์ สูดความหอมละมุนจากเนื้อสาวไล่ระดับลงมาระหว่างเต้านมอวบอิ่มทั้งสองข้างสุดจะห้ามน้ำตาร่วงไหลรินอาบแก้มนุ่ม สุดท้ายเขาก็วนเวียนอยู่กับเธอเพราะเรื่องนั้นเรื่องเดียวอยู่ดี แผนที่วางไว้เพื่อมัดใจเขากลับเป็นเธอที่พ่ายแพ้ให้แผนการของตัวเองอย่างไม่น่าให้อภัย"ไม่ร้องนะ พี่จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว นะครับคนดี" หัวใจเขาหล่นวูบอีกครั้งเมื่อเห็นน้ำตาของเธอ ทำไมมันทรม

ตอนที่ 53—————————— "..พี่รักเธอนะครับคนดี..."น้ำตาหยดแรกไหลลงมาอาบแก้มใส นิ้วมือใหญ่เกลี่ยออกให้อย่างเบามือ"..อ..อะไรนะคะ..คือ..เกล..ฮึกก...""อย่าร้องไห้ได้ไหม ใจพี่เหมือนจะขาด"แววตานุ่มลึกสบตากับหญิงสาว มองใบหน้าสวยหวานอย่างอ่อนโยน ก่อนจะรั้งเข้ามากอดแนบแน่น จูบบนเส้นผมหอมด้วยความรักความห่วงหาที่มันเต็มอยู่ในหัวใจ"...ฮึก..ก..ฮือ...ฮืออ..."คำพูดของเขายิ่งทำให้เธอปล่อยโฮออกมา แขนเล็กกอดรอบเอวสอบไว้แน่น น้ำตาไหลเปื้อนเสื้อของชายหนุ่มเป็นวงกว้าง"ได้โปรดหยุดร้องไห้เถอะนะคนดี..." ยิ่งเธอร้องไห้เขาก็ยิ่งรู้สึกปวดหนึบที่หัวใจ มันทรมานจนแทบหายใจไม่ออก"..ก่อนหน้านั้น..ค..คุณว่าอะไร..นะคะ..."หญิงสาวละออกจากอ้อมกอดของคนตัวโต เงยหน้ามองเขาแล้วถามให้แน่ใจอีกครั้งว่าสิ่งที่เธอได้ยินตอนแรกนั้นเธอได้ยินไม่ผิด"พี่รักเธอ พี่รักเกลครับ..." มือหนาแตะที่แก้มใส ปาดน้ำตาออกไม่หยุด"...แน่ใจเหรอคะ คุณรักเกลจริงๆ ใช่ไหม...ฮึกก..."เธอไม่ได้ยินคำว่ารักมานานแล้ว ตั้งแต่แม่เสียไปก็ไม่เคยได้ยินจากใครและไม่เคยสัมผัสความรู้สึกว่ารักจากใครอีกเลย มือบางกอบกุมมือหนาที่แนบอยู่แก้มใส ขณะที่น้ำตายังคงไหลลงมา

ตอนที่ 55——————————"มันมาแล้วบอกให้มาพบฉันด่วน ไม่อย่างนั้นพวกแกได้เก็บข้าวของออกจากที่นี่แน่ๆ" นาธานชี้หน้าสองคนแม่ลูกที่สนิทกับอามิเกลมากที่สุดในบ้านนาธานตึงเครียดตั้งแต่เมื่อคืน ทันทีที่รู้ข่าวว่าเคลย์ตันจะรื้อคดีเมื่อ 15 ปีที่แล้ว ก็ส่งลูกน้องที่ยังเหลืออยู่ไปตามหาตามสืบทั้งข้อมูลของเอมม่าที่ยังเหลืออยู่ที่ไหนสักแห่งที่เขาหายังไงก็ไม่พบ ข้อมูลทางเคลย์ตันและหาคนที่จ้องจะเปิดโปงเขาหากอามิเกลไม่ได้อยู่ในความดูแลของซีซานเดอร์ขณะที่ซีซานเดอร์เริ่มดิ่งลงอย่างรวดเร็วในตลาดหุ้นโลก'แกจะหักหลังฉันไปถึงเมื่อไหร่ยัยเอมม่า!!...' นาธานเค้นเสียงอย่างโกรธแค้น ในมือกำภาพถ่ายเอมม่าจนยับก่อนจะฉีกทึ้งออกเป็นหลายส่วนทั้งข้อมูลส่วนตัว หลักฐานความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเอมม่าและหลักฐานที่บ่งบอกว่าเขาเป็นคนบงการทุกอย่าง ได้ถูกทำลายมันไปกับมือ เผาทิ้งด้วยตัวเองตั้งแต่ 15 ปีก่อนย้อนไปเมื่อ 23 ปีที่แล้ว เอมม่าหญิงสาวชาวไทยแท้ที่มาอาศัยอยู่อิตาลีกับคุณป้าตั้งแต่ยังเล็กๆ หลังจากป้าเสียชีวิตเธอก็ไร้ที่พักพิงและชีวิตเริ่มเอนเอียงไปในทางที่ไม่ถูกไม่ควร เธอเริ่มมีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวลับๆ กับผู้ชายมักมากคน

ตอนที่ 57—————————— อามิเกลกล่าวขอบคุณเบนท์ลีย์ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในร้าน เป็นจังหวะเดียวกันกับที่รถคันหรูของชายหนุ่มวิ่งมาจอดหน้าร้านพอดี เป็นอย่างที่เธอคิดไว้ไม่มีผิด ยังไงเขาก็ไม่ยอมเธอง่ายๆ อยู่ดีดวงตากลมโตมองสบตากับสายตาคมด้วยแววตาว่างเปล่าที่แฝงไปด้วยความผิดหวังและเสียใจ มือบางจงใจปิดผ้าม่านผืนใหญ่ตรงประตูร้านใส่ชายหนุ่มที่กำลังก้าวเท้ายืนอยู่หน้าประตูตรงข้ามกับเธอพรึ่บ!"...เกล...เกลครับ ที่รัก..."ปึงๆ ปึงๆ ปึงๆเคลย์ตันเคาะประตูร้านเสียงดัง และด้วยความที่บอดี้การ์ดของเขายืนกระจายอยู่รอบนอกหลายสิบคน ก็ยิ่งเรียกร้องความสนใจจากผู้คนในละแวกนั้นเป็นอย่างดีพรึ่บ! หญิงสาวเปิดผ้าม่านก่อนจะตามด้วยเปิดประตูแง้มออกเล็กน้อย ชายหนุ่มยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ครั้นจะเปิดเข้าไปเองก็กลัวเธอไม่พอใจเข้าไปกันใหญ่"เกล..ขอพี่อยู่ด้วยนะคนดี...""เกลอยากอยู่คนเดียวค่ะ บอกแล้วไงคะว่าขอเวลาหน่อย แล้วก็ช่วยบอกให้ลูกน้องของคุณกลับไปด้วย"หญิงสาวพูดแค่นั้นก็รีบปิดประตูปิดม่านด้วยความรวดเร็วก่อนที่ชายหนุ่มจะได้เอ่ยพูดอะไรออกมาอีก บอกแค่นั้นหวังว่าเขาจะเข้าใจและยอมรับความคิดของเธอบ้างนะร่างอรชรนั่งพัก

ตอนที่ 59——————————"จะอยู่ด้วยกันดีๆ หรือจะให้ปิดรีสอร์ตครับที่รัก" จะอยู่หรือไม่อยู่คนเดียวแล้วมันต่างกันยังไงวะ ก็เคยบอกไปแล้วว่าไม่ยอมให้เธออยู่คนเดียวร่างสูงใหญ่เดินพรวดเข้าไปด้านใน ใบหน้าหล่อเหลาเรียบนิ่ง รู้สึกน้อยใจลึกๆ กับท่าทางและคำพูดของเธอไม่น้อย อยู่ๆ ก็มวนท้องอยากอาเจียนขึ้นมาซะงั้นช่วงนี้เขาอารมณ์อ่อนไหวเกินไปหรือเปล่านะ ดวงตากลมโตมองตามพลางขมวดคิ้วสงสัยก่อนจะเดินตามเข้าไปข้าวของเล็กๆ น้อยๆ ของเธอถูกจัดวางไว้ที่เดิมทุกอย่าง เพราะโซเฟียไม่อนุญาตให้ใครเข้ามานอกจากมาทำความสะอาดตอนรู้ว่าหลานจะกลับมาเยี่ยมเท่านั้นหญิงสาวนำเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าแล้วจัดเข้าตู้ วางของต่างๆ ไว้ในที่ที่ควรอยู่จะได้ง่ายต่อการหยิบจับอำนวยความสะดวก ขณะที่ชายหนุ่มวางกระเป๋าไว้แล้วออกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอก"กูพาเมียมาเยี่ยมครอบครัวไอ้ไรอัน" เสียงทุ้มเอ่ยพลางหันไปมองคนตัวเล็กกำลังเอาของออกจากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่"เพื่อนสนิทเมียมึงอะนะ" เซนต์"ไม่ได้สนิทเว้ย ไอ้นี่!..." คนยิ่งกำลังหงุดหงิดก็ยิ่งพูดใส่อยู่ได้ ไอ้พวกนี้นี่ยังไงกันวะ"เออๆ ไม่สนิทก็ไม่สนิท แล้วมึงจะมาเมื่อไหร่ พวกกูอยู่ฮาวายแล้ว" เฮย์เดน