Semua Bab บุปผาของมาเฟีย: Bab 21 - Bab 30

หลังออกจากท่าอากาศยานสิงคโปร์ชางงี เดินทางขึ้นทางด่วนต่ออีกยี่สิบนาทีก็มาถึงที่พักในเครือลูซโซ่ ทำเลทองติดอ่าวมาริน่า ใกล้ถนนสายช็อปปิ้งอย่างออชาร์ด ห่างจากลิตเติ้ลอินเดียเพียงกิโลกว่าๆ แถมยังใกล้กับไชน่าทาวน์ เมื่อมองวิวจากริมหน้าต่างชั้นสี่สิบก็เห็นเมอร์ไลอ้อน (Merlion) ยืนอ้าปากพ่นน้ำอยู่ริมอ่าวมารีน่า คนตัวเล็กยืนมองรูปปั้นสิงโตทะเลแล้วก็นึกเรื่องที่เคยเห็นตอนมาสิงคโปร์ครั้งก่อน จึงหลุดขำออกมา "ยืนหัวเราะอะไรคนเดียว ฉันกลัวนะ" มาเฟียหนุ่มที่เดินออกมาจากการทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงล้อเลียน พริมโรสมุ่ยหน้า กวักมือเรียกเขามาชมวิวที่ตนเองยืนมองเมื่อกี้ ก่อนจะเล่าเรื่องตลกที่เคยเจอให้เขาฟัง "โรสเคยมาเรียนภาษาตอนปิดเทอมมอหก แล้วแวะไปนั่งที่ริมอ่าว คุณรู้ไหมคะว่าโรสเจออะไร" "อะไร?" "เจอนักท่องเที่ยวเป็นร้อยยืนเงยหน้าอ้าปากอยู่แถวๆ เมอร์ไลอ้อน คิก" พูดจบก็หัวเราะลั่นออกมาอย่างพอใจ เขาเองก็หัวเราะออกมา เมื่อนึกภาพตามที่

บรรยากาศภายในห้องนอนหรูยังคงเงียบสงัด ได้ยินเสียงสะอื้นของคนตัวเล็กเป็นระยะ มาเฟียหนุ่มเอ็นดูคนตรงหน้าจนไม่รู้จะเอ็นดูอย่างไร ไม่ใช่เรื่องของตนเองด้วยซ้ำ กลับแสดงอาการเสียใจออกมาขนาดนี้ “ริคคาโน่อยากให้ฉันแต่งงานกับคนในตระกูลอาร์โนลต์”ตระกูลธุรกิจแฟชั่นเก่าแก่ของฝรั่งเศส เพื่อนขยายฐานอำนาจของรูซโซ่เข้าไปในฝรั่งเศส “และคนนั้นคือซีลีน อาร์โนลต์” ริคคาโน่หวังให้ความใหญ่โตของอาร์โนลต์ ผลักดันให้เขาถูกยอมรับจากคนในตระกูลมากขึ้น โดยสนใจความต้องการของเขาสักคำ ทั้งที่ปฏิเสธการแต่งงานนี้มาเกือบปีแล้ว “แล้ว...คนฝั่งนั้นเขารู้ไหมคะว่า...” “รู้ ทั้งเรื่องที่ฉันเป็นลูกเมียน้อย แล้วก็เรื่องที่จะใช้ตระกูลตัวเองยกระดับฉัน” มือหนาตบเบาๆ ที่แผ่นหลังเล็กระหว่างพูดไปด้วย ปลอบคนตัวเล็กที่ยังไม่เลิกร้องไห้เสียที “เลิกร้อง เธอต้องเข้มแข็งกว่านี้” หากอ่อนแอ จะถูกราฟาเอลหมายหัวให้เป็นหมากหนึ่งตัวในเกมทันที คนตัวโตพลิกตัวหญิงสาวลงจากการนอ

พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ โชคดีที่ทั้งคู่มาในช่วงที่นักท่องเที่ยวมีไม่มาก จะวุ่นวายเล็กน้อย ก็เนื่องจากมีกลุ่มทัศนศึกษาของเด็กเล็กประมาณสิบคนเข้าไปข้างในพิพิธภัณฑ์ก่อนหน้านั้น เธอนึกว่าเขาจะเหมาปิดอควาเรียมเที่ยวกันสองคน อย่างที่มักจะทำเวลาไปทานอาหารตามร้านดัง แต่เซนกลับบอกเหตุผลให้เธอฟังง่ายๆ ว่า 'ธรรมชาติ ไม่มีใครเป็นเจ้าของ' น่ารักไหมล่ะ นอกจากจะเป็นมาเฟีย แล้วยังเป็นนักปรัชญาอีก "จะไปโซนไหนก่อนดีคะ" พริมโรสถามคนที่จูงมือตัวเองเดินไปตามอุโมงค์ยาวใต้น้ำ ที่นี่มีโซนสัตว์น้ำหลายโซน และกว้างใหญ่มาก หญิงสาวจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่มา กับตอนนี้นอกจากจำนวนปลาที่เยอะขึ้นแล้ว สภาพอื่นๆ ยังสะอาดและดูดีเหมือนเดิม แม้ว่าปากจะถามความเห็นคนตัวสูง แต่ดวงตากลมโตกลับไม่สามารถละสายตาจากสิ่งมีชีวิตใต้น้ำได้เลย "เซน ปลานโปเลียน" นิ้วเรียวชี้ขึ้นเหนือศีรษะ ที่กำลังมีปลาตัวใหญ่สีเขียวฟ้า คล้ายกับน้ำทะเลลึกกำลังว่ายผ่าน

สายแล้วแต่พริมโรสและเซนยังคงนอนเล่นอยู่บนเตียง แม้จะลืมตาตื่นได้ราวครึ่งชั่วโมงแล้วก็ตาม คนตัวเล็กสวมชุดนอนสายเดี่ยว นอนคว่ำคุยแชตกับเพื่อน ส่วนมาเฟียหนุ่มก็นั่งพิงหัวเตียง สูบบุหรี่มองเธอเงียบๆ ในแชตที่เงียบเหงามาสามวัน กลับไหลเป็นน้ำทันทีที่หญิงสาวส่งรูปเธอกับเขาไปยูนิเวอร์แซลด้วยกันลงกลุ่ม Pandan: เกินไปไหม Papang: เกินไปมาก P_Rose: พวกขี้อิจฉา Pandan: จะให้ไอ้แพงฟ้องพี่พัตเตอร์ มันไปเจอพี่ชายแกมา คิ้วเรียวขมวดเป็นปมด้วยความสงสัย พะแพงไปเจอพี่ชายเธอได้อย่างไร P_Rose: แพงเล่า พริมโรสรอเพื่อนกลับมาเล่า แต่สุดท้ายพะแพงก็หายไปจากแชต จึงเร่งเอาคำตอบจากใบเตยแทน P_Rose: เตยเล่ามา Pandan: สงสัยแพงมันเพิ่งถึงบ้านมั้ง เดี๋ยวฉันเล่าเอง P_Rose: กลับกันแล้วเหรอ Pandan: ไม่มีผัวไปด้วยจะอยู่นานทำไม ไม่ได้ประชดแกนะ

กำหนดการขึ้นเครื่องกลับคือเวลาสิบโมงตรง แต่เมื่อมาเฟียหนุ่มจูงมือแฟนสาวมาถึงอาคารรับรองสำหรับเดินทางด้วยเครื่องบินส่วนตัว ลูกน้องก็เดินมารายงานว่าพบคนของราฟาเอลอยู่บริเวณสนามบิน พริมโรสยกมือขึ้นปิดปากหาวเป็นรอบที่ร้อย เมื่อคืนเขาชวนเธอลองชุดใหม่กว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า เธอมองคนตรงหน้าทั้งสองด้วยความุนงงว่ามาทำอะไรที่นี่ “สองคนนั้นมาทำไมคะ” เซนส่ายหน้าแทนคำตอบ เขาก็ไม่รู้สาเหตุที่ทั้งคู่มาที่สนามบินเช่นกัน แต่มั่นใจว่าต้องมาหาเขาอย่างแน่นอน เพราะเป็นถึงราฟาเอลจึงรู้ว่าวันนี้คือวันเดินทางกลับของน้องชาย ไม่ทันที่เซนจะเดินมานั่งที่โซฟาห้องรับรอง ขบวนรถคุ้มกันของราฟาเอลก็มาถึงอาคารเดียวกัน เจ้าของดวงตาสีเขียวเพอริโดลงรถยนต์คันหรูมาพร้อมกับสาวผมบลอนด์ยาวสยาย ใบหน้าสวยดุจเทพีปกรณัมประดับด้วยดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล “ไฮ~ ว่าที่สามี” ซีลีนยกมือทักทายมาเฟียหนุ่มเป็นครั้งแรก ก่อนจะหันมาสนใจกระเป๋าเดินทางของตนเองที่กำลังถูกลูกน้องของราฟาเอลยกลงจากรถ “ฉันเพิ่งรู้ข่าวเมื่อคืนว่าแกจะกลับ เลยจะขอติดเครื่องไปลงกรุงเทพฯ ด้วย” ราฟาเอลเดินเข้ามาบอกด้วยท่าทีสบายๆ ต่างจากเจ้าของเครื่อง ที่กำลังหง