All Chapters of บุปผาของมาเฟีย: Chapter 41 - Chapter 50

ประตูห้องพักชั้นบนสุดของโรงแรมถูกเปิดออก โดยฝีมือของมือขวาคนสนิทของเซน เขาเดินนำหน้าแฟนสาวตัวเล็กที่กำลังเกาะแขนเขาตามความเคยตัว ดีนส์เดินนำทั้งคู่เข้าไปด้านใน เซนหยุดมองที่หน้าประตูชั่วครู่ หันไปสบตากับบอดี้การ์ดนายหนึ่ง ซึ่งเขาจำได้ว่ามันคือคนที่กล้าหาญยกปืนจ่อที่หน้าเขา เพราะเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนสาวของเขา บอดี้การ์ดร่างยักษ์ก้มหน้าประสานมือมองพื้น ไม่กล้าสบตากับมาเฟียหนุ่มตรงหน้า ในใจกำลังรู้สึกหวาดกลัวสายตาที่ว่างเปล่านั้น เคยได้ยินจากลูกน้องของเขาว่า หลายปีก่อน เขาเคยชักปืนยิงลูกค้าตายคาโต๊ะกาสิโนที่สิงคโปร์โดยไม่พูดไม่จา ท่ามกลางสายตาคนนับร้อย เพียงเพราะพยายามโกงต่อหน้าเขา ไม่อยากตายกะทันหันแบบนั้น ร่างสูงค่อยๆ เดินเข้าไปข้างในพร้อมกับแฟนสาว และเมื่อประตูปิดลง เสียงถอนหายใจจากบอดี้การ์ดหน้าห้องก็ดังออกมาพร้อมกันอย่างโล่งใจ "กว่าจะมาได้นะ!!" ซีลีนแว้ดเสียงใส่ทันทีที่ทั้งคู่ปรากฏตัว "รู้ไหมว่าฉันหิวขนาดไหน" สาวผมบลอนด์พรูลมหายใจออกทางปากอย่างหงุดหงิด เธอนั่งเท้าแขนที่พนักพิงเก้าอี้ด้วยสีหน้าบูดบึ้งไม่สบอ

[Primrose Talks] ฉันถูกเซนปลุกให้ตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ และเมื่อลงมาด้านล่างก็เห็นพี่ดีนส์ยืนรออยู่ก่อน นั่นแสดงว่าเขาตื่นก่อนเราหรืออาจจะไม่ได้นอนด้วยซ้ำ บางที่ฉันก็สงสัยว่า เงินเดือนมือขวามาเฟียเนี่ยมันได้เท่าไหร่ "เคลียร์อุปกรณ์ดักฟังกับกล้องออกจากพื้นที่เราเรียบร้อยแล้วครับ" เขารายงานทันที่ที่เราเดินมาถึง เซนพนักหน้ารับทราบ สีหน้าเขาคลายความตึงเครียดลงไปเยอะมาก นับตั้งแต่ที่เราเคลียร์เรื่องต่างๆ ออกไปได้เมื่อวาน "เมื่อสิบนาทีที่แล้ว คนของเราจากโรงแรมรายงานว่าคุณริคคาโน่กับผู้นำตระกูลอาร์โนลด์เข้าไปในโรงแรมแล้วครับ" ฉันอดเม้มริมฝีปากด้วยความประหม่าไม่ได้ ฉันไม่ได้กลัวที่จะเจอคุณริคคาโน่อีกครั้ง แต่กลัวที่จะเจอซีลีน××× เมื่อลิฟท์โดยสารเปิดออกเราก็มองเห็นบอดี้การ์ดของทั้งราฟาเอลและคุณริคคาโน่ยืนกันเต็มหน้าห้อง บอดี้การ์ดนายหนึ่งสังเกตเห็นว่าเรามา ก็รีบเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องทันที ก่อนจะเดินออกยืนขวาหน้าประตู รอเร

"เซน~" คนตัวเล็กส่งเสียงน่ารัก หลังจากเห็นแฟนหนุ่มลงจากรถเดินมารับที่ใต้ตึกคณะ วันนี้เพื่อนของเธออยู่กันครบแก๊ง ทั้งที่ปกติแฟนของเขามักจะนั่งกับลูกสาวนักการทูต ส่วนเพื่อนของเธออีกคนที่เขาพอรู้ว่าหายไปไหนจากการรายงานของลูกน้อง แต่ไม่ได้เอามาบอกเธอเพราะไม่นิยมยุ่งเรื่องคนอื่น "หอบอะไรมา" หลุบตามองลังกระดาษขนาดสิงฝ่ามือที่เธออุ้มอยู่ในมือขณะเดินมาหา ยกมือรับมันมาถือแทน และกำลังจะส่งให้ลูกน้องรับไปเก็บก็ต้องหยุดมือ เมื่อมองเห็นสิ่งมีชีวิตที่กำลังนอนหลับอยู่ในนั้น "เอามาจากไหน" ดวงตาสีนิลมองลูกแมวสองตัวที่นอนกอดก่ายกันหาความอบอุ่นอยู่ภายในลังนั้น ตัวเล็กมากจนนึกว่าเป็นหนู "ลูกแมวที่แม่มันมาออกลูกในคณะค่ะ" เธออธิบายให้เขาฟัง "แต่แม่มันเพิ่งตายไป เพราะโดนรถเหยียบ" "ก็เลยจะเลี้ยง?" เขาพูดออกมาอย่างรู้ทันเธอ "ไม่เด็กไปเหรอ มันจะตายหรือเปล่า" "โรสไปถามรุ่นพี่สัตวแพทย์มาแล้ว เขาบอกว่าเลี้ยงได้นะ แต่ต้องคอ

กว่าสองสัปดาห์ที่โซลและลูอาเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้าน นอกจากทั้งคู่จะเป็นลูกรักของเธอและเซน ยังเป็นขวัญใจบรรดาบอดี้การ์ดที่อาศัยร่วมกันในตึกสูงแห่งนี้ ซึ่งสาเหตุก็เริ่มจากอาทิตย์ที่แล้ว ที่โซลกับลูอามีอาการไอแห้ง มาเฟียหนุ่มจึงหยุดงานเพื่อพาเด็กทั้งสองไปหาหมอ เนื่องจากในวันเดียวกันพริมโรสมีพรีเซนต์รายงานจากการฝึกงานตั้งแต่เติมที่หนึ่ง กระเป๋าแมวสีดำทรงครึ่งวงกลมถูกเขาถือลงมาจากเพนท์เฮ้าส์ด้วยตัวเอง ตลอดเวลาที่เดินผ่านบรรดาบอดี้การ์ดนับสิบนาย ทั้งโซลและลูอาต่างตะโกนแหกปากร้องไปตลอดทาง เพราะอาจจะได้กลิ่นสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ประกอบกับอาการเจ็บป่วยจนไม่สบายตัว "นายครับ ผมถือให้ครับ" บอดี้การ์ดนายหนึ่งเสนอตัวถือกรงสีดำนั้นให้ "ไม่ต้อง กูถือเอง" เขายกมือโบกปฏิเสธ ระหว่างทางที่เดินไปขึ้นรถ "ลูกกู กูดูแลได้" เขาใช้สรรพนามที่เรียกลูกแมวสองตัวว่าลูก เพราะติดมาจากคนตัวเล็ก ที่มักจะคุยกับลูกแมวทั้งสองว่า 'แม่อย่างนั้น ลูกอย่างนี้' ประตูรถยนต์ถูปิดลง บอดี้การ์ดส

กลิ่นหอมที่คุ้นเคยกับจูบละมุนปลุกมาเฟียหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นมาในยามเช้า เขาลืมตาขึ้นและหรี่ตาลงเล็กน้อย เมื่อหันไปเจอกับแสงจ้าจากดวงอาทิตย์ยามเช้าสาดเข้ามาในห้องนอนใหญ่ "แฮปปี้เบิร์ธเดย์ครับ ขอให้มีความสุขไปด้วยกันตลอดไป" ยกศีรษะจูบที่แก้มนวลหลังจากทักทายยามเช้าของวันด้วยการอวยพรวันเกิดเธอ ขอให้มีความสุขด้วยกันตลอดไป คือปรารถนาของเขาที่มีแด่เธอ เพราะทุกครั้งที่อยู่กับคนตรงหน้า เซนมีความสุขเสมอ เธอคือคนเปลี่ยนโลกของเขา นับตั้งแต่เจอกันในวันนั้น เป็นคนที่ทำให้การกลับมาจากที่ทำงานของเขามีความหมาย และทำให้เราเริ่มกลัวความตาย กลัวจะไม่ได้บอกลา "ขอบคุณค่ะ ขอให้โรสตื่นมาเจอเซนคนแรกทุกวันนะคะ" ยกมือลูบกลุ่มผมหนาอย่างเคยชิน และเขาก็ทิ้งตัวลงบนตักของเธออย่างรู้สึกดี "วันนี้ต้องไปวัดใช่ไหม" "ค่ะ คุณแม่ให้ไปทำบุญ" พริมโรสทำบุญกับศาสนาแค่ปีละครั้ง สวดมนต์อย่างอื่นไม่ได้นอกจาก 'นะโมตัสสะ' แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเข