Home / มาเฟีย / บุปผาของมาเฟีย / CHAPTER 23 | ความจริงจากปาก II

Share

CHAPTER 23 | ความจริงจากปาก II

last update Last Updated: 2025-08-28 12:50:46

บรรยากาศภายในห้องนอนหรูยังคงเงียบสงัด ได้ยินเสียงสะอื้นของคนตัวเล็กเป็นระยะ มาเฟียหนุ่มเอ็นดูคนตรงหน้าจนไม่รู้จะเอ็นดูอย่างไร

ไม่ใช่เรื่องของตนเองด้วยซ้ำ กลับแสดงอาการเสียใจออกมาขนาดนี้

“ริคคาโน่อยากให้ฉันแต่งงานกับคนในตระกูลอาร์โนลต์”ตระกูลธุรกิจแฟชั่นเก่าแก่ของฝรั่งเศส เพื่อนขยายฐานอำนาจของรูซโซ่เข้าไปในฝรั่งเศส “และคนนั้นคือซีลีน อาร์โนลต์”

ริคคาโน่หวังให้ความใหญ่โตของอาร์โนลต์ ผลักดันให้เขาถูกยอมรับจากคนในตระกูลมากขึ้น

โดยสนใจความต้องการของเขาสักคำ ทั้งที่ปฏิเสธการแต่งงานนี้มาเกือบปีแล้ว

“แล้ว...คนฝั่งนั้นเขารู้ไหมคะว่า...”

“รู้ ทั้งเรื่องที่ฉันเป็นลูกเมียน้อย แล้วก็เรื่องที่จะใช้ตระกูลตัวเองยกระดับฉัน” มือหนาตบเบาๆ ที่แผ่นหลังเล็กระหว่างพูดไปด้วย ปลอบคนตัวเล็กที่ยังไม่เลิกร้องไห้เสียที “เลิกร้อง เธอต้องเข้มแข็งกว่านี้”

หากอ่อนแอ จะถูกราฟาเอลหมายหัวให้เป็นหมากหนึ่งตัวในเกมทันที

คนตัวโตพลิกตัวหญิงสาวลงจากการนอ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • บุปผาของมาเฟีย   CHAPTER 47 | ลูกชายอีกคน

    หลายเดือนต่อมา เจ้าของร่างกำยำนั่งตรวจเอกสารการยื่นภาษีปลายปีของธุรกิจที่พักและโรงแรมเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเซ็นรับรองเพื่อส่งตรวจสรรพากร ประตูห้องทำงานหรูถูกเปิดออกโดยมือขวาคนสนิท ดีนส์ถือซองจดหมายสีขาวที่มีตราตระกูลเดินเข้ามาก่อนจะยื่นมันให้เขา “จดหมายปิดผนึกถึงนายครับ” เขารับจดหมายขึ้นมาเปิดด้วยใบหน้าเรียบเฉย ไร้ซึ่งความตื่นเต้น ไร้ซึ่งความหวาดกลัว นิ้วเรียวคลี่กระดาษกางออก มองเห็นลายมือของบิดาเป็นผู้เขียนจดหมายฉบับนี้ ตราประทับของตระกูลอยู่เหนือสุด ด้านล่างรับรองด้วยลายเซ็นของผู้นำคนปัจจุบัน ซึ่งก็คือริคคาโน่ และผู้นำคนต่อไป...ราฟาเอล . . ‘ตามที่ได้ปรากฏการกระทำที่ไม่เหมาะสมหลายประการ และได้ละเมิดคำสั่งสูงสุดของผู้นำ โดยมิได้สำนึกและเกรงกลัวในความผิด สภาสูงสุดของรูซโซ่จะมีมติพิจารณาบทลงโทษ เพื่อมิให้สมาชิกอื่นในตระกูลเอาเป็นเยี่ยงอย่าง และป้องกันมิให้ไปก่อความเดือดร้อนแก่ผู้ที่เกี่ยวข้องสืบไป จึงขอพิจารณาลงโทษตามความเหมาะสม ดังนี้ 1. ขับไล่ออกจากตระกูลรูซโซ่ มิให้

  • บุปผาของมาเฟีย   CHAPTER 46 | รักเหมือนลูก

    กว่าสองสัปดาห์ที่โซลและลูอาเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้าน นอกจากทั้งคู่จะเป็นลูกรักของเธอและเซน ยังเป็นขวัญใจบรรดาบอดี้การ์ดที่อาศัยร่วมกันในตึกสูงแห่งนี้ ซึ่งสาเหตุก็เริ่มจากอาทิตย์ที่แล้ว ที่โซลกับลูอามีอาการไอแห้ง มาเฟียหนุ่มจึงหยุดงานเพื่อพาเด็กทั้งสองไปหาหมอ เนื่องจากในวันเดียวกันพริมโรสมีพรีเซนต์รายงานจากการฝึกงานตั้งแต่เติมที่หนึ่ง กระเป๋าแมวสีดำทรงครึ่งวงกลมถูกเขาถือลงมาจากเพนท์เฮ้าส์ด้วยตัวเอง ตลอดเวลาที่เดินผ่านบรรดาบอดี้การ์ดนับสิบนาย ทั้งโซลและลูอาต่างตะโกนแหกปากร้องไปตลอดทาง เพราะอาจจะได้กลิ่นสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ประกอบกับอาการเจ็บป่วยจนไม่สบายตัว "นายครับ ผมถือให้ครับ" บอดี้การ์ดนายหนึ่งเสนอตัวถือกรงสีดำนั้นให้ "ไม่ต้อง กูถือเอง" เขายกมือโบกปฏิเสธ ระหว่างทางที่เดินไปขึ้นรถ "ลูกกู กูดูแลได้" เขาใช้สรรพนามที่เรียกลูกแมวสองตัวว่าลูก เพราะติดมาจากคนตัวเล็ก ที่มักจะคุยกับลูกแมวทั้งสองว่า 'แม่อย่างนั้น ลูกอย่างนี้' ประตูรถยนต์ถูปิดลง บอดี้การ์ดส

  • บุปผาของมาเฟีย   CHAPTER 45 | เติมเต็ม (NC++)

    ดังเช่นทุกครั้งที่เรือนร่างบางของเธอมักจะถูกเขาสัมผัสด้วยความปรารถนาเปี่ยมล้นเช่นนี้ ใจกลางความสาวชื้นแฉะอยากถูกเขาสอดกระแทกเข้ามาใจจะขาด แต่เซนกลับกำลังทำตัวอ้อยอิ่งใส่เธอด้วยการก้มดูดยอดถันสีหวานสลับไปมาทั้งสองข้างจนชุ่มน้ำลาย ผิวเนื้อใต้ราวนมถูกเขาทำรอยทิ้งไว้เช่นทุกครั้งที่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน นิ้วเรียวเขี่ยสะกิดกลั่นแกล้งจนเธอครางออกมาอย่างสุดกลั้น "อ๊ะ อื้ออ~" ขยุ้มกลุ่มผมหนาเมื่อลิ้นเขาลากผ่านแอ่งสะดือมาหยุดที่ท้องน้อย "อึก!" กลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อฟันคมครูดผิว กัดเอาแพนตี้ผ้าสีขาวลากออกจากสะโพกอย่างชำนาญ เรียวขาสวยอ้ากางออกชันเท้า ตั้งขนานกับเตียงใหญ่ รอเขากลืนกินความเป็นสาวในเวลาต่อมา "อ๊า อ๊ะ!" เผลอกระตุกตอดร่องรักภายในตนเอง เมื่อปากหนาก้มดูดที่ปุ่มกระสันแล้วใช้ลิ้นเขี่ยอยู่ภายในอุ้งปาก น้ำหวานของนักศึกษาสาวไหลซึมจนเธอรับรู้ว่ามันไหลออกมาถึงด้านนอก อยากได้นิ้ว อยากได้มากกว่านิ้ว เธอสบถอยู่ในใจเมื่อสิ่งที่ต้องการมาไม่ถึงเสียที ครั้นจะใช้นิ้วเล่นกับตนเองก็ถูกเขาปัดทิ้งลงข้างเตียง แล้วใช้ปา

  • บุปผาของมาเฟีย   CHAPTER 44 | สมาชิกใหม่

    "เซน~" คนตัวเล็กส่งเสียงน่ารัก หลังจากเห็นแฟนหนุ่มลงจากรถเดินมารับที่ใต้ตึกคณะ วันนี้เพื่อนของเธออยู่กันครบแก๊ง ทั้งที่ปกติแฟนของเขามักจะนั่งกับลูกสาวนักการทูต ส่วนเพื่อนของเธออีกคนที่เขาพอรู้ว่าหายไปไหนจากการรายงานของลูกน้อง แต่ไม่ได้เอามาบอกเธอเพราะไม่นิยมยุ่งเรื่องคนอื่น "หอบอะไรมา" หลุบตามองลังกระดาษขนาดสิงฝ่ามือที่เธออุ้มอยู่ในมือขณะเดินมาหา ยกมือรับมันมาถือแทน และกำลังจะส่งให้ลูกน้องรับไปเก็บก็ต้องหยุดมือ เมื่อมองเห็นสิ่งมีชีวิตที่กำลังนอนหลับอยู่ในนั้น "เอามาจากไหน" ดวงตาสีนิลมองลูกแมวสองตัวที่นอนกอดก่ายกันหาความอบอุ่นอยู่ภายในลังนั้น ตัวเล็กมากจนนึกว่าเป็นหนู "ลูกแมวที่แม่มันมาออกลูกในคณะค่ะ" เธออธิบายให้เขาฟัง "แต่แม่มันเพิ่งตายไป เพราะโดนรถเหยียบ" "ก็เลยจะเลี้ยง?" เขาพูดออกมาอย่างรู้ทันเธอ "ไม่เด็กไปเหรอ มันจะตายหรือเปล่า" "โรสไปถามรุ่นพี่สัตวแพทย์มาแล้ว เขาบอกว่าเลี้ยงได้นะ แต่ต้องคอ

  • บุปผาของมาเฟีย   CHAPTER 43 | ผ่านพ้น

    [Primrose Talk] หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ช่วงเวลาที่น่าอึดอัดผ่านพ้นไปแล้ว เราสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมงานแต่ของราฟาเอลและซีลีน ซึ่งฉันรู้สึกเสียดายเล็กน้อย อย่างน้อยก็อยากอธิบายให้เธอเข้าใจ ว่าฉันไม่ได้ต้องการให้เกิดเรื่องแบบนั้นกับเธอ ต่างจากคนเจ้าแผนการที่ดูจะไม่ทุกข์ร้อนเท่าไหร่นัก ทั้งที่พ่อของเขายังไม่มีมติลงโทษเขาออกมา แต่ดูเหมือนเขาจะเอาแต่ขลุกอยู่กับฉัน และทำงานอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์ ไม่ได้เข้าออฟฟิศอย่างที่ทำเป็นประจำ "โรส ไปบ้านแม่กัน" เขาโผล่แค่หน้ามาเรียกฉันจากในห้องนอน ฉันจำต้องวางมือจากรายงานที่ทำอยู่ แล้วเดินไปหาเขาที่ห้องประตูอย่างเลี่ยงไม่ได้ "ไปทำไม ยังไม่วันศุกร์เลย" "แม่โทรมาชวน วันนี้พี่ชายเธออยู่บ้านนะ" เขาดูกระตือรือร้นเป็นพิเศษ เขาเคยไปที่บ้านฉันมาแล้วสองครั้ง แต่ยังไม่เคยเจอพี่พัตเตอร์เลยสักครั้ง เพราะรายนั้นเข้าแต่โรงพยาบาล และใกล้จะเรียนจบในอีกไม่กี่เดือนที่จะถึง "งั้นโรสแต่งตัวแป๊บนะคะ" "ช่วยไหม" "ไม่ต้องเลย!" ดูเขาสิ พอหมดเรื่องเครี

  • บุปผาของมาเฟีย   CHAPTER 42 | หมดหวัง

    [Primrose Talks] ฉันถูกเซนปลุกให้ตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ และเมื่อลงมาด้านล่างก็เห็นพี่ดีนส์ยืนรออยู่ก่อน นั่นแสดงว่าเขาตื่นก่อนเราหรืออาจจะไม่ได้นอนด้วยซ้ำ บางที่ฉันก็สงสัยว่า เงินเดือนมือขวามาเฟียเนี่ยมันได้เท่าไหร่ "เคลียร์อุปกรณ์ดักฟังกับกล้องออกจากพื้นที่เราเรียบร้อยแล้วครับ" เขารายงานทันที่ที่เราเดินมาถึง เซนพนักหน้ารับทราบ สีหน้าเขาคลายความตึงเครียดลงไปเยอะมาก นับตั้งแต่ที่เราเคลียร์เรื่องต่างๆ ออกไปได้เมื่อวาน "เมื่อสิบนาทีที่แล้ว คนของเราจากโรงแรมรายงานว่าคุณริคคาโน่กับผู้นำตระกูลอาร์โนลด์เข้าไปในโรงแรมแล้วครับ" ฉันอดเม้มริมฝีปากด้วยความประหม่าไม่ได้ ฉันไม่ได้กลัวที่จะเจอคุณริคคาโน่อีกครั้ง แต่กลัวที่จะเจอซีลีน××× เมื่อลิฟท์โดยสารเปิดออกเราก็มองเห็นบอดี้การ์ดของทั้งราฟาเอลและคุณริคคาโน่ยืนกันเต็มหน้าห้อง บอดี้การ์ดนายหนึ่งสังเกตเห็นว่าเรามา ก็รีบเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องทันที ก่อนจะเดินออกยืนขวาหน้าประตู รอเร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status