All Chapters of หลงกลรัก เพื่อนพี่ชาย: Chapter 11 - Chapter 20

“ตอนนี้ยังไม่มีครับ สงสัยแฟนพี่คงยังไม่โต”“เนื้อคู่ยังไม่เกิดเหรอคะ คิกคิก”หญิงสาวส่งเสียงหัวเราะชอบใจออกมาอย่างปกปิดไม่มิด ไม่รู้ว่าพูดจริงหรือหลอก แต่คำตอบของเขาก็ทำเธอดีใจมาก จนเผลอแสดงความต้องการบางอย่างออกไป“ถ้างั้นห้ามมีแฟนก่อนหนูนะคะ”“หวงพี่เหรอ”ชายหนุ่มก้มหน้ามองคนตัวเล็ก ริมฝีปากกระตุกขึ้นรอฟังคำตอบ“ปะ เปล่าสักหน่อย”ปลาดาวทำหน้าเลิ่กลั่ก หลุบตามองต่ำ ถ้าจะให้บอกตามตรงก็คงหวงแหละ หวงมาก แต่มันพูดออกไปไม่ได้ ในเมื่อตอนนี้เธอเป็นเพียงน้องสาวของเพื่อนเขาก็เท่านั้น ก่อนจะเอ่ยต่อ“ก็พี่ห้ามหนูก่อน หนูก็ห้ามพี่ได้เหมือนกัน”“ต่อรองเก่งเหมือนกันนะเรา”ทะเลว่าพลางวางมือไว้บนศีรษะของเธออีกครั้ง“โอเคครับ พี่สัญญา พี่จะรอให้เด็กของพี่โตพอที่จะเข้าใจเรื่องความรักก่อน แล้วค่อยขอเป็นแฟน”และนั่นก็ทำให้ปลาดาวใจเต้นแรงแพ้ให้กับสายตาอันอ่อนโยนของเขาที่มองมา ใบหน้าสวยคลี่ยิ้มหวานด้วยความขัดเขิน แอบนึกว่าที่เขาพูดนั้นหมายถึงตัวเธอหรือเปล่า“จะกลับหอเลยไหมครับ เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง”“ค่ะ”ทั้งสองก้าวออกจากตึกคณะ ระหว่างทางไปหอพักก็พูดคุยกันด้วยเรื่องทั่วไป“ฉลามฝากให้พี่ดูแลปลาดาว ถ้ามีอะไรก

วันนี้โรงอาหารของคณะดูจะคึกคักเป็นพิเศษ สายตาของชายหนุ่มหลายคู่ที่มานั่งกินข้าวในช่วงเช้า จับจ้องมาที่กลุ่มของพวกเธอที่กำลังเดินเข้าไปสั่งอาหาร บางคนก็มองกันจนตาค้าง บางคนก็หันไปพูดกันสลับกับมองมา“พวกแกว่าวันนี้มีแต่คนมองพวกเราแปลก ๆ ไหม”มีนาส่งสายตามองไปโดยรอบก็รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง แม้ในทุกวันจะมีคนมองเด็กใหม่อย่างพวกเธออยู่บ้าง แต่ก็ไม่มากเท่าวันนี้“ก็คงจะเห่อแม่ดาวคณะแหละมั้ง ดูหน้านางสิ”ฮารุไหวไหล่ตอบอย่างไม่ยี่หระพลางพยักเพยิดใบหน้าให้มองไปทางเชอร์รีที่เดินนำหน้า วันนี้คนที่ถูกกล่าวถึงแต่งหน้ามาเข้มกว่าปกติ สีลิปสติกที่ทาแบบอมชมพูเมื่อหลายวันก่อน ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเชอร์รีเพิ่มสีสันให้กับเรียวปาก“เต็งหนึ่ง”หลังจากที่ทุกคนต่างแยกย้ายไปซื้อข้าว และทยอยมาจับจองที่นั่ง คนที่นั่งตรงข้ามกับปลาดาวก็ยกมือขึ้นเรียกหนุ่มเนิร์ด เพื่อนในสาขาที่กำลังมองหาที่โต๊ะว่าง และพอได้ยินเสียงเรียกเต็งหนึ่งก็เดินเข้ามาหา“นั่งข้างเราได้นะ”เชอร์รีส่งยิ้มให้เพื่อนก่อนจะขยับก้นเข้าไปข้างในอีกนิดเพราะเป็นม้านั่งแบบยาวซึ่งนั่งได้ฝั่งละห้าคน ให้มีพื้นที่เพียงพอให้เพื่อนชายหน้าตาดีนั่งลงข้างเธอ ท

“เราเริ่มติวกันเลยไหมครับ”“ค่ะ”ปลาดาวเปิดกระเป๋าหยิบหนังสือเรียนและงานที่อาจารย์สั่งในวันนี้ออกมากางบนโต๊ะ ทะเลก็รับหน้าที่ติววิชาการบัญชีเบื้องต้นให้เธอด้วยน้ำเสียงละมุน ใจเย็น เธอถามบ่อยเขาก็ไม่มีท่าทีรำคาญเลยสักนิด“ขอบคุณนะคะที่สละเวลามาติวให้”“พี่ยินดีครับ นี่ก็ใกล้จะหกโมงแล้ว พี่ไปส่งกลับหอนะ”“ค่ะ”ใบหน้าหวานตอบด้วยรอยยิ้ม ทั้งสองก็พากันเก็บหนังสือลงกระเป๋า“กินข้าวด้วยกันไหมคะ เดี๋ยวหนูเลี้ยง” ปลาดาวเอ่ยถามขณะที่เดินออกจากตึกคณะ“เปลี่ยนเป็นให้พี่เลี้ยงดีกว่าไหมครับ”“อืม… จะดีเหรอคะ”ปลาดาวส่งเสียงครุ่นคิด เธอรบกวนเวลาเขาตั้งหลายชั่วโมง กะจะเลี้ยงข้าวขอบคุณเสียหน่อย แต่หนุ่มรุ่นพี่ก็ออกปากจะเลี้ยงกลับเสียได้“อยู่กับพี่ไม่ต้องเกรงใจ ให้เลี้ยงทุกวันยังได้เลย”“งั้นก็ไม่เกรงใจแล้วนะคะ”หญิงสาวระบายยิ้มกว้างออกมา ในใจก็แอบคิดว่าเพื่อนพี่ชายกำลังอ่อยเธออยู่หรือเปล่าเนี่ยระหว่างทางปลาดาวก็นึกได้ว่าโรงอาหารของคณะเปิดให้บริการถึงแค่บ่ายสามโมง ส่วนหอพักแม้จะปิดสามทุ่ม แต่คนนอกแล้วยังเป็นผู้ชายอย่างเขาก็เข้าไปไม่ได้อยู่ดี“แล้วเราจะไปกินข้าวที่ไหนกันเหรอคะ ตอนนี้โรงอาหารก็ปิดแล้ว”

ช่วงหลายวันมานี้เชอร์รีสังเกตเห็นว่าหลังเลิกเรียน มีนา ฮารุ และลูกตาล มักจะไปไหนมาไหนกันแค่สามคน เลยเกิดความสงสัยว่าปลาดาวหายไปไหน จะบอกว่ามีธุระทุกวันก็คงไม่น่าใช่เชอร์รีนั่งเล่นอยู่หน้าตึกคณะจนถึงช่วงหกโมงเย็น หลังจากที่ชายหนุ่มหลายรายทั้งรุ่นเดียวกันและรุ่นพี่ที่มักจะซื้อขนมมาฝากได้กลับไปกันหมดแล้ว เชอร์รีก็ลุกออกจากม้าหินอ่อนกะจะเดินกลับหอพัก แต่หางตาก็เหลือบไปเห็นคนสองคนที่เดินออกมาจากตัวอาคาร พูดคุยกันด้วยรอยยิ้มอย่างสนิทสนม“สวัสดีค่ะพี่ทะเล ปลาดาวก็อยู่ด้วยเหรอ”เชอร์รีเอ่ยทักทายหนุ่มรุ่นพี่ด้วยรอยยิ้มหวาน ก่อนจะเบี่ยงสายตาไปทางเพื่อนในสาขาแล้วเจื่อนยิ้มลงเล็กน้อย“สวัสดีครับ” ทะเลทักทายกลับตามมารยาท“เธอยังไม่กลับเหรอ”ปลาดาวถามคนที่ยืนดักรอ เพราะเธอเห็นตั้งแต่เดินออกมาว่าเชอร์รีได้ลุกออกจากม้านั่งแล้ว แต่ก็ยืนรอจนกระทั่งเธอและพี่ทะเลเดินเข้ามาใกล้ จึงเข้ามาทักทาย“กำลังจะกลับน่ะ เธอก็กำลังจะกลับใช่ไหม ฉันขอเดินไปด้วยนะ” เชอร์รีเอ่ยตอบ สายตาก็ชำเรืองมองไปที่คนข้างกายของปลาดาวปลาดาวเงยหน้าขึ้นมองหนุ่มรุ่นพี่ที่ตอนแรกเขาตั้งใจเดินไปส่งเธอกลับ แต่ตอนนี้นึกอยากเปลี่ยนใจให้เขากล

รอยยิ้มหล่อที่เผยขึ้นมันกระชากใจดวงน้อยให้กระหน่ำเต้นแรงแข่งกับเสียงที่ดังออกมาจากลำโพง คนตัวเล็กระบายรอยยิ้มเขินอายอย่างห้ามไม่อยู่ ไม่รู้ว่าเขาแค่พูดปลอบใจที่เธอเขินจนไม่กล้าดูฉากเหล่านั้น หรือต้องการจะสื่อความหมายใดกันแน่“จับมือ ได้เหรอคะ” ปลาดาวเอ่ยทวนอีกครั้ง“อื้ม มือคู่นี้พี่ให้เราจับได้แค่คนเดียว”ปลาดาวมองใบหน้าหล่อชั่วครู่ก็หลบสายตาที่พร้อมจะทำให้เธอละลาย แล้วหันไปมองหน้าจอสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าแทน ก่อนจะตัดสินใจเลื่อนมือไปวางประสานกับมือของหนุ่มรุ่นพี่ที่วางอยู่บนหน้าขาของเขาแม้ว่ามือที่จับกันอยู่จะทำให้ใช้มืออีกข้างหยิบของกินเข้าปากได้ยากลำบาก แต่มันก็ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับคนทั้งสองที่อยู่ในห้องฉายหนังตลอดสองชั่วโมงออกจากโรงภาพยนตร์ทุกคนก็ไปต่อกันที่ร้านอาหารภายในห้างสรรพสินค้า มื้อนี้หนุ่มหล่อใจดีก็อาสาเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวสาว ๆ ก่อนจะเดินย่อยด้วยการชอปปิงตามแพลนที่พวกเธอวางไว้เสียงพูดคุยและรอยยิ้มของปลาดาวที่กำลังเดินดูของกินของใช้กับเพื่อน ไม่ว่าเวลาจะเนิ่นนานกี่นาทีที่ทะเลทำได้แค่เดินเข็นรถสำหรับใส่ของเพื่อรอหญิงสาวเลือกหยิบแล้ววางมันลงในรถเข็น เขาก็ไม่ได้ปร