All Chapters of หลงกลรัก เพื่อนพี่ชาย: Chapter 1 - Chapter 10

@ หอพักนักศึกษา“ไหนบอกว่าต้องมาถึงก่อนเก้าโมงไง แล้วดูสิพี่ฉลาม คนยังโล่งอยู่เลย”ปลาดาว เด็กสาวน่ารักสดใส แต่เป็นคู่กัดกับพี่ชายตนเอง ปีนี้เธอมีอายุสิบหกปีกำลังจะขึ้นชั้นมัธยมศึกษาปีที่สี่ ถอนหายใจขมวดคิ้วคว่ำปากใส่พี่ชาย เมื่อคืนเธอมัวแต่อ่านการ์ตูนในโทรศัพท์จนเพลินทำให้นอนดึก พอตื่นเช้าพี่ชายก็เร่งออกจากบ้านเพราะวันนี้พ่อกับแม่ขอให้เธอมาช่วยขนของเข้าหอพักนักศึกษาเธอก็นึกว่าจะต้องมาถึงก่อนเก้าโมงจริง ๆ แต่ไหงกลายเป็นทางหอพักได้แจ้งรายละเอียดว่ามาลงทะเบียนได้ตั้งแต่แปดโมงถึงบ่ายสาม นี่เธอถูกพี่ตัวดีหลอกเข้าแล้ว“มาเช้าก็เสร็จเร็วไง รีบช่วยกันขนของได้แล้วยัยเตี้ย พูดมากเป็นยายแก่อยู่ได้ เดี๋ยวก็ได้หน้าเหี่ยวจริง ๆ หรอก”“ไอ้พี่ฉลาม”“หยุดบ่น แล้วขนของ”ปลาดาวถือกล่องของใช้ของพี่ชายเดินขึ้นบันไดไปสองชั้นแล้วแต่ก็ยังไม่ถึงสักที จึงเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าสวยก็เริ่มเหงื่อแตก“อยู่ชั้นไหนล่ะ ทำไมยังไม่ถึงสักที” “ชั้นห้า”“ฮะ!!!”ปลาดาวทำหน้างออีกครั้ง นี่ต้องขึ้นบันไดไปอีกสามชั้นเลยหรือนี่ แล้วของในรถก็ยังมีอีก ตาย ๆ ขาลากแน่นอนงานนี้แกร๊ก!“มาถึงแล้วเหรอ” เสียงทุ้มสุภาพดังขึ้นเมื่อ

“ของที่เหลือพี่ไปขนเอาเองแล้วกัน” ปลาดาวบอกกับพี่ชาย“อ้าว ไหนแม่บอกให้มาช่วยกันไง”“ฉันเหนื่อยแล้ว แค่เดินขึ้นมาก็ปวดขาจะแย่ เดี๋ยวช่วยจัดของให้”“เออๆ ขี้เกียจล่ะสิยัยเตี้ย”“พี่นั่นแหละเตี้ย”“พี่สูงหนึ่งร้อยเจ็บสิบแปดเซนติเมตร”“บอกทำไม ไม่ได้อยากรู้สักหน่อย”ได้ยินสองพี่น้องโต้เถียงกันอย่างน่ารัก ทะเลก็หลุดขำเบา ๆ พร้อมกับรอยยิ้มหล่อ ปลาดาวเห็นหนุ่มรุ่นพี่แอบขำ ใบหน้าหวานก็อมยิ้มรับแล้วเลิกต่อล้อต่อเถียงกับพี่ชายส่วนฉลามพอเห็นน้องสาวเงียบก็เลยเดินออกจากห้องไป เพราะเขาต้องไปขนของที่เหลือจากหลังรถ ดีที่ว่ากล่องไม่หนักมาก เอาซ้อนกันไว้ แล้วหิ้วถุงผ้าอีกถุงจึงไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงอะไรสำหรับผู้ชายตัวโตอย่างเขา“เตียงพี่อยู่ไหนเหรอคะ” หญิงสาวถามรุ่นพี่อย่างเคอะเขิน ใช้น้ำเสียงต่างจากคุยกับพี่ชายเมื่อครู่“พี่คนไหนเหรอครับ ถ้าเป็นพี่ทะเลนอนเตียงนี้ ส่วนฉลามนอนเตียงตรงข้าม”ภายในห้องมีทั้งหมดสี่เตียงด้วยกัน โดยแต่ละเตียงจะถูกคั่นด้วยตู้เสื้อผ้าและโต๊ะสำหรับนั่งเขียนงาน ส่วนเตียงว่างอีกสองเตียง เดี๋ยวก็คงจะมีนักศึกษาอีกสองคนเข้ามาพักร่วมห้อง ซึ่งเขาเองก็ยังไม่รู้ว่าเป็นใครปลาดาวก้มหน้าอ

วันต่อมา“พี่ไปก่อนนะ อย่าแอบร้องไห้เพราะคิดถึงพี่ล่ะ” ฉลามบอกลาน้องสาววันนี้พ่อของเขาจะเป็นคนไปส่งที่หอพัก เพราะในอีกสามวันข้างหน้าก็จะเปิดภาคเรียนแล้ว พ่อแม่มีความเป็นห่วงไม่อยากให้นำรถไปใช้เพราะถึงอย่างไรก็พักอยู่หอใน กลัวออกไปเถลไถลกับกลุ่มเพื่อนแล้วจะเกิดอันตราย เลยเลือกไปส่งแล้วนำรถกลับมาบ้าน แต่ฉลามก็ยังเป็นห่วงยัยตัวแสบกลัวว่าจะเหงาขึ้นมา เพราะปกติจะอยู่ทะเลาะกันทุกวันราวกับเขาเป็นเพื่อนเล่น“...”ปลาดาวสวมใส่เสื้อยืดลายการ์ตูนตัวใหญ่ กางเกงขาสั้นสีขาว ปล่อยผมยาวใส่ที่คาดผมยืนอยู่ตรงประตูพยักหน้าให้พี่ชายด้วยใบหน้าหงอย พอคิดว่าในบ้านจะขาดใครไปสักคนมันก็รู้สึกใจหายขึ้นมา“ถ้าไม่มีใครให้ทะเลาะด้วย ก็โทรไปหาพี่ได้”“ฉันโทรไปได้ใช่ไหม โทรได้ตลอดเวลารึเปล่า”ได้ยินพี่ชายบอกว่าโทรหาได้ ดวงตาที่หลุบต่ำก็รีบช้อนขึ้นมองฉลามที่กำลังเปิดประตูรถ ถ้าอย่างนั้นเธอก็อาจจะได้ยินเสียงของพี่ชายคนนั้นเล็ดลอดเข้ามาในโทรศัพท์บ้าง“เฉพาะช่วงเย็น ถ้าว่างก็จะคุยเป็นเพื่อน”“พูดแล้วห้ามคืนคำ”“รู้แล้วน่ายัยบ๊อง พี่ไปก่อนนะ”ฉลามโบกมือให้น้องสาวก็เข้าไปนั่งที่ฝั่งคนขับ ขาไปเขาจะเป็นคนขับรถให้ผู้เป็นพ่อ

“ผลสอบออกแล้ว แกเข้าไปดูรึยัง” (กำลังเปิดดูเลย กรี๊ด สามจุดสามเจ็ด เกรดดีกว่าเทอมก่อนอีกอะ แล้วของแกล่ะปลาดาว ได้เกรดเท่าไหร่) “ของฉันสามจุดสี่ห้า ถ้าพ่อกับแม่รู้ต้องดีใจมากแน่เลยที่ผลการเรียนของฉันดีขึ้น” วันนี้เป็นวันประกาศผลสอบในเว็บไซต์ของโรงเรียน ริมฝีปากผลิยิ้มจนแก้มแทบปริรู้สึกดีใจจนเนื้อเต้น ไม่รู้จะแบ่งปันเรื่องราวดี ๆ นี้กับใคร จึงได้โทรคุยกับลูกตาลซึ่งเป็นเพื่อนสนิท เพราะตอนนี้เธออยู่บ้านเพียงลำพัง พ่อกับแม่ออกไปดูแลร้านอาหารริมหาด ส่วนพี่ชายก็ยังสอบไม่เสร็จตลอดสี่เดือนที่ผ่านมาปลาดาวตั้งใจเรียนเป็นอย่างมาก และเกรดเฉลี่ยที่ออกมามันก็ดีกว่าเทอมก่อนที่สอบได้มากสุดก็คงจะเป็นสามจุดหนึ่งศูนย์ ไม่เคยสอบได้เกรดเฉลี่ยเกินกว่านี้เลยสักครั้งแต่ข่าวดีแบบนี้ก็ควรจะบอกให้พี่ชายรับรู้ จะได้ไม่มาล้อว่าเธอสอบได้ที่สิบของห้องอีก เพราะรายชื่อในเทอมนี้อยู่ในลำดับที่เจ็ดหลังจากวางสายจากเพื่อนที่เมาท์มอยกันเกือบยี่สิบนาที ก็ได้โทรไปหาพี่ชายต่อ เพราะตอนนี้เป็นช่วงพักกลางวัน ป่านนี้ก็คงจะนั่งกินข้าวอยู่ที่โรงอาหาร (ว่าไง ทำไมวันนี้โทรมาตั้งแต่กลางวัน) ฉลามกดรับสายของน้องสาวด้วยความแปลกใจ

เจ้าของรถเก๋งสีดำได้แวะไปส่งเพื่อนของปลาดาวก่อน เพราะถึงบ้านของลูกตาลเป็นคนแรก จากนั้นก็แวะมาส่งสองพี่น้องต่อ“ขอบใจมากนะเว้ยที่เลี้ยงหมูจุ่ม แถมน้องกูยังเอาเสื้อมึงมาใส่อีก”“ไม่เป็นไร เรื่องเล็กน้อย” ทะเลตอบกลับเพื่อน“งั้นกูเข้าบ้านก่อนนะ”“...” ทะเลคลี่ยิ้มพยักหน้ารับ“อย่าลืมปิดประตูบ้านด้วยล่ะ”“คนขี้เกียจ หลอกให้ปิดประตูอีกละ”ปลาดาวตะโกนว่าพี่ชายที่สะพายกระเป๋าเป้เดินเข้าบ้าน แล้วยกมืออีกข้างโบกไปมาเพื่อลาเพื่อนของเขา ก่อนเธอจะหันกลับมาพบกับใบหน้าหล่อละมุน ทำให้คิ้วที่ขมวดใส่พี่ชายเมื่อครู่คลายออกจากกันอัตโนมัติ ริมฝีปากสวยอมยิ้มในทันที“รอพี่แป๊บนึงนะครับ”ทะเลหันไปเปิดประตูฝั่งที่ฉลามนั่ง แล้วเปิดช่องเก็บของหยิบเอากล่องสี่เหลี่ยมขนาดเล็กออกมายื่นให้กับเด็กสาว“สุขสันต์วันเกิดย้อนหลัง”“ขอบคุณนะคะพี่ทะเล”ปลาดาวยื่นมือออกไปรับพร้อมกับรอยยิ้มหวาน หัวใจดวงน้อยพองโตทุกครั้งที่ได้เจอกับเพื่อนพี่ชาย และเขาก็มักจะเป็นผู้ให้ที่ดีอยู่เสมอ“แล้วเสื้อของพี่ล่ะคะ”“เก็บไว้ที่เราได้เลย ไว้เจอกันครั้งหน้าค่อยคืน”หลังจากที่ทะเลได้อาสาปิดประตูบ้านให้เหมือนเช่นเคยและขับรถออกไปแล้ว ปลาดาวก็เ