All Chapters of หลงกลรัก เพื่อนพี่ชาย: Chapter 21 - Chapter 30

รถบัสของคณะนักศึกษาได้เดินทางออกจากมหาวิทยาลัยมุ่งหน้าไปยังโรงเรียนซึ่งอยู่ในชุมชนห่างไกลเป็นระยะทางกว่าเจ็ดสิบกิโลเมตรเมื่อไปถึงหัวหน้ากลุ่มชมรมได้เดินนำนักศึกษาเพื่อเอากระเป๋าสัมภาระไปเก็บยังที่พัก และมารวมตัวกันที่อาคารที่มีคนในชุมชน ผู้ใหญ่บ้าน และผู้อำนวยการของโรงเรียนรวมทั้งคณะครูมายืนรอต้อนรับครึ่งชั่วโมงต่อมาทุกคนก็ได้ช่วยกันหยิบจับอุปกรณ์สำหรับทาสีให้โรงเรียนแห่งนี้คนละไม้คนละมือ และแยกย้ายกันไปยังอาคารเรียน โรงอาหาร รั้วรอบโรงเรียน และลงมือทาสีกันอย่างขะมักเขม้น“ร้อนไหมครับ”เสียงทุ้มเอ่ยถามคนที่ยืนทาสีอยู่ที่โรงอาหารกับเขาอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นว่าปลาดดาวมีเหงื่อผุดซึมตามกรอบใบหน้าหวาน ผิวหน้าของเธอนั้นแดงเป็นสีเลือดฝาด“ร้อนค่ะ แต่หนูทนไหว”หญิงสาวเอ่ยด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าจะยืนทำงานอยู่ตรงนี้มาแล้วกว่าสองชั่วโมง แต่ปลาดาวก็ไม่ปริปากบ่นว่าร้อนหรือเหนื่อยให้ได้ยินท่ามกลางอุณหภูมิสามสิบหกองศาทำให้อากาศค่อนข้างร้อนอบอ้าว เดี๋ยวแดดเดี๋ยวฟ้าครึ้มสลับกันอยู่อย่างนี้ทั้งวัน คนที่มาด้วยอีกกลุ่มก็รับหน้าที่ดูแลเรื่องน้ำดื่มและผ้าเย็น เดินไปบริการแจกจ่ายกันตามจุดต่าง ๆ“น้ำค่ะ เชอร์

สองอาทิตย์ต่อมาปลาดาวตื่นขึ้นมาแต่งหน้าแต่งตัวตั้งแต่ตีห้าครึ่ง เธอได้สวมใส่ชุดเกาะอกสีขาวที่ตกแต่งด้วยผ้าโปร่งทับอีกชั้นตรงหน้าอก กระโปรงความยาวประมาณกลางหน้าขา ด้านในเย็บด้วยผ้าสีชมพูหลายชั้นเพื่อเพิ่มความพองฟูของกระโปรง แต่งเข็มขัดที่เอวสีชมพูประดับด้วยลวดลายความเป็นไทยตรงหัวเข็มขัด สวมสร้อยคอที่ประดับด้วยเม็ดพลอยสีชมพูที่สะท้อนรับกับแสงทอประกาย ทรงผมได้ถูกเซตแล้วรวบไปมัดไว้ครึ่งหัว แล้วสวมมงกุฎไว้บนศีรษะ สวมใส่รองเท้าส้นสูงหุ้มข้อสีขาวมุกในช่วงเจ็ดโมงเช้าก็มีการนัดรวมตัวกันที่ทางเข้าสนามกีฬาของมหาวิทยาลัย ทุกสาขาของคณะบริหารธุรกิจก็ได้จัดตั้งขบวนพาเหรดต่อกันเป็นแถวยาว และสีชมพูก็อยู่ในขบวนที่สองการตั้งขบวนของสีชมพู คนหน้าสุดเป็นคนถือป้าย คนที่สองรับหน้าที่ถือธงสี ต่อมาก็จะเป็นปลาดาวสาวสวยมีออร่าที่เด่นสุดของสาขารับหน้าที่เป็นคทากรหลัก และมีดรัมเมเยอร์ยืนต่อหลังอีกสี่คน ต่อด้วยวงดุริยางค์ เชียร์ลีดเดอร์ และทีมนักกีฬายืนเรียงกันตามลำดับเมื่อได้เวลามือเล็กก็ยกไม้คทาที่ตกแต่งด้วยสีขาวกับสีชมพูชูขึ้นสูง ก่อนจะปล่อยลงมาและรับมาแนบอก และวงดุริยางค์ก็ได้บรรเลงเสียงเพลงขึ้น“มาแล้วเว้ย

สามอาทิตย์ต่อมา“สาธุ ขอให้สอบได้เกรดเอทุกวิชาทีเถิด โอมเพี้ยง”เสียงของมีนาที่หลับตาพนมมือไหว้อ้อนวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ก็ทำให้พวกเธอที่พักอยู่ในห้องเดียวกันต่างก็ส่งเสียงหัวเราะชอบใจ“ขอเผื่อพวกเราด้วยนะ” ลูกตาลเอ่ยแซว“ไม่ต้องห่วง ฉันขอเผื่อพวกแกอยู่แล้ว”สี่สาวพากันออกจากห้องด้วยความตื่นเต้น ตลอดทั้งอาทิตย์นี้ก็เป็นช่วงของการสอบปลายภาค และตอนนี้ข้อเท้าของปลาดาวก็ดีขึ้นมากแล้ว ไม่ต้องใช้ไม้เท้าช่วยพยุงอีกต่อไปนับตั้งแต่วันงานกีฬาสี เชอร์รีก็เริ่มหลบหน้าปลาดาวอยู่ตลอด แม้ว่าจะเจอกันตามคลาสที่ลงเรียน แต่เชอร์รีก็หลบไปนั่งโต๊ะที่อยู่ไกลกัน ปลาดาวเห็นดังนั้นก็เลยปล่อยเลยตามเลย เพราะเธอเองก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้ใคร แต่ก็มั่นใจเหมือนกันว่าวันนั้นเชอร์รีตั้งใจเดินชนเธออย่างแน่นอน แต่เรื่องราวมันก็ผ่านมานานแล้ว และเชอร์รีก็เป็นคนตีตัวออกหากไปเองจนกระทั่งสอบเสร็จก็ได้เวลาแยกย้ายกลับบ้านของตัวเอง แล้วมาเจอกันอีกครั้งตอนเปิดภาคเรียนที่สอง*****เปิดภาคเรียนที่สองเทอมนี้พี่ชายของเธอก็มาเรียนด้วย เพราะภาคเรียนที่สองต้องทำโปรเจกต์จบเช่นเดียวกับพี่ทะเล เรียกได้ว่าถ้าเห็นสี่หนุ่ม ฉลาม ทะเล เจมส์ น

ทางด้านทะเล หลังจากที่เขาได้รับข้อความของปลาดาวก็ตอบกลับไปว่าไม่เป็นไร คิดว่าเธอคงงานเยอะจนทำไม่ทัน และคืนนี้เพื่อนของเขาก็ได้ชวนออกมานั่งดื่มกันที่ร้านเหล้า ซึ่งที่นี่ก็อยู่ไม่ไกลจากคอนโดของเขามากทะเลนั่งดื่มเหล้ากับเพื่อนได้ประมาณหนึ่งชั่วโมงเศษก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่เดินไปถึงแค่ทางเดินหน้าห้องน้ำเท่านั้น ก็เห็นแผ่นหลังของหญิงสาวคนหนึ่งที่รูปร่างคล้ายกับน้องสาวเพื่อน แต่ก็ไม่แน่ใจเพราะไฟภายในร้านไม่ได้สว่างมากทะเลจึงตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาแล้วก็พบว่าเธอปิดเครื่อง ปกติปลาดาวไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน หรือว่าผู้หญิงคนนั้นจะใช่เธอเขาจึงลองเดินไปทางด้านหลังร้าน ยืนมองโดยรอบก็ไม่พบใคร แต่จังหวะที่กำลังจะหันหลังกลับเข้าไปในร้าน ก็ได้ยินเสียงบ่นพึมพำแต่ก็มองหาตัวไม่เจอ จึงได้เดินตามทิศทางของเสียงนั้นไปก็พบหญิงสาวนั่งก้มหน้าฟุบกับหัวเข่า“ปลาดาว” ทะเลลองเรียกชื่อเธอออกไปคนที่ถูกเรียกและรู้สึกว่าน้ำเสียงนี้ช่างคุ้นหูเป็นอย่างมากก็เงยหน้าขึ้น ก่อนจะเห็นภาพเลือนลางตรงหน้าแล้วคิดว่าตัวเองคงแค่ฝันไป เพราะเขาคงไม่มาหาเธอที่นี่หรอก“อุตส่าห์หนีมาถึงนี่แล้วยังจะตามมาหลอกหลอนอีกเหรอ ไอ้คนใจร

“นายต่อยฉันแรงไปรึเปล่าวะ”“แค่นี้มันยังน้อยไปกับที่มึงแอบเอาน้องกูมานอนด้วย”“ฉันกับปลาดาวมีเรื่องเข้าใจผิดกัน แล้วเมื่อคืนเธอก็แอบออกมาจากหอพัก ฉันไปเจออยู่ที่ร้านเหล้าก็เลยพาเธอกลับมา”สองหนุ่มนั่งคุยกันตรงโซฟา ทะเลได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ฉลามฟัง รวมถึงเรื่องที่เขารู้สึกอย่างไรกับปลาดาว“กูรู้ว่าน้องกูแอบชอบมึงมาตั้งนานแล้ว แล้วก็รู้ด้วยว่ามึงเองก็ชอบน้องสาวกูเหมือนกัน แต่ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้วะ”คนหนึ่งก็น้องสาว ส่วนอีกคนก็เพื่อนรักที่รู้ไส้รู้พุงกันหมด แต่ที่ทำให้เขาโมโหก็คือน้องสาวที่ควรจะนอนอยู่ที่หอพัก แต่ดันมานอนกับเพื่อนของตนที่นี่ ทั้งที่ห้องของเขาเองก็อยู่ติดกันแค่นี้เอง“ขอโทษนะ ฉันผิดเองที่บอกกับนายช้าไป แต่ฉันจริงใจกับน้องสาวนายจริง ๆ” ทะเลเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“แมน ๆ แบบนี้สิวะ กูไม่โกรธมึงหรอก แต่กลับดีใจด้วยซ้ำที่แฟนน้องสาวกูคือมึง”ฉลามวางมือบนบ่าของเพื่อน กระตุกยิ้มมุมปากขึ้น ก็อย่างที่เขาเคยบอกกับทะเลก่อนหน้าว่าถ้าในอนาคตน้องสาวจะมีแฟน แล้วถ้าได้นิสัยแบบทะเลเขาก็วางใจ และพอมันเกิดขึ้นจริง เขาก็ยังคิดแบบนั้น และเชื่อว่าทะเลจะรับผิดชอบดูแลน้องสาวข