ตอนที่ 10 รับน้อง

สี่สาวใช้เวลาทำความรู้จักกันแค่คืนเดียว ก็สนิทกันราวกับรู้จักกันมาเป็นปี เช้านี้ทุกคนดูตื่นเต้นกันมาก เพราะวันแรกของการเปิดภาคเรียนก็ต้องเจอกับกิจกรรมรับน้อง

“ตื่นเต้นจังเลย วันนี้พวกเราก็จะเป็นเฟรชชีกันแล้ว”

ลูกตาลแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาพอดีตัว และยืนสำรวจความเรียบร้อยอยู่หน้ากระจกของตู้เสื้อผ้า เธอเอ่ยกับเพื่อนอีกสามคนที่ตอนนี้แต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว

“ฉันก็ตื่นเต้น ลองจับหน้าอกฉันดูสิ ใจเต้นตุบ ๆ ไม่หายเลย”

ฮารุสาวลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ผู้ชอบสวมใส่เสื้อผ้ารัดรูป จัดเต็มทั้งเครื่องสำอางบนใบหน้า และนั่งลอนผมตั้งแต่เช้า เลื่อนมือไปจับข้อมือของมีนาหญิงสาวต่างจังหวัด หน้าตาสวยแบบไทย ๆ ที่ตอนนี้นั่งเล่นมือถืออยู่บนเตียงของเธอ มาจับหน้าอกที่นูนเด่นจนกระดุมเสื้อแทบปริ

“หลอกให้ฉันจับนมรึเปล่าเนี่ยยัยฮารุ” มีนารีบผละมือออกจากหน้าอกกลมโตของเพื่อน

“ทะลึ่ง แต่ถ้าอยากจับก็ไม่ซีนะ คิกคิก”

ฮารุแสร้งเอ็ดเพื่อน แต่ความจริงเธอก็ไม่ใช่คนถือเนื้อถือตัวอะไร ยิ่งเป็นเพื่อนผู้หญิงด้วยกันแล้วยิ่งไม่หวง

“ปลาดาว แกนั่งเงียบเลยอะ ไม่ตื่นเต้นเหรอ” ลูกตาลเอ่ยถามเพื่อนรัก ที่เช้านี้ดูเงียบผิดปกติ

“ตื่นเต้นสิ ฉันตื่นเต้นจนทำตัวไม่ถูกแล้ว”

เธอตอบเพื่อนด้วยรอยยิ้ม ที่ไม่พูดไม่ใช่อะไรหรอก แค่คิดถึงใบหน้าหล่อละมุนของใครบางคน ที่ใกล้จะได้เจอกันตามสัญญาแล้วต่างหาก ไม่รู้ว่ากิจกรรมวันนี้เขาจะมาร่วมไหม แต่เท่าที่ได้ยินมาก็มักจะเป็นรุ่นพี่ปีสองและปีสามเป็นคนจัดกิจกรรมรับน้อง

แต่ขอให้ได้เจอทีเถอะ อยากเห็นหน้าจะแย่

นักศึกษาสาวสวยพากันออกจากห้อง ก็แวะไปกินข้าวที่โรงอาหารด้านล่างหอพักก่อน โดยที่หอในก็จะเป็นนักศึกษาปีหนึ่งเสียส่วนใหญ่ มีรุ่นพี่ปีสองบ้างประปราย เพราะส่วนมากคนที่ขึ้นปีสองไปแล้วนั้นก็มักจะไปหาหอพักข้างนอกมหาวิทยาลัยอยู่กัน ไม่ก็เช่าคอนโดหรืออะพาร์ตเมนต์ เพราะมันสะดวกและมีความเป็นส่วนตัวมากกว่า

กินข้าวเสร็จก็พากันเดินไปยังตึกคณะบริหารธุรกิจ แล้วลงชื่อเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องที่จัดขึ้นตลอดทั้งวัน เพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนใหม่ รุ่นน้องและรุ่นพี่

ในช่วงครึ่งวันเช้าก็จะเรียกน้ำย่อยด้วยการเล่นเกมคลายเครียดต่าง ๆ ที่รุ่นพี่สรรหามาให้เล่นกัน และในช่วงบ่ายก็จะเป็นการล่ารายชื่อรุ่นพี่ให้ได้ครบห้าสิบคนภายในเวลาสองชั่วโมง

“เฮ้อ เกือบไม่รอด”

ลูกตาลวิ่งมานั่งรวมกับเพื่อนในกลุ่ม เธอเอ่ยออกมาแผ่วเบาในขณะที่พ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหอบ ตามหารายชื่อครบแล้วก็ต้องนำส่งให้รุ่นพี่ตรวจสอบ แล้วต้องวิ่งกลับมานั่งที่แถวดังเดิม แต่ดีที่ยังทันเวลา

ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะโดนไม้เสียบ...

นักศึกษาต่างช่วยกันร้องเพลงไก่ย่างถูกเผา ให้คนที่ล่ารายชื่อมาส่งไม่ทันเต้นประกอบเพลง เรียกได้ว่ากิจกรรมในวันนี้ได้สร้างรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และความสัมพันธ์อันดีให้กับทุกคน

และก่อนจะเลิกกิจกรรมรับน้อง พวกรุ่นพี่ก็ได้ให้นักศึกษาปีหนึ่งจับฉลากแล้วตามหาพี่สายรหัสซึ่งก็คือนักศึกษาปีสองที่เรียนสาขาเดียวกัน แล้วให้รุ่นพี่นำผ้าที่ผูกข้อมือของตนมาผูกให้กับน้องรหัสแทนเป็นอันเสร็จสิ้นกิจกรรม

สี่สาวแยกกันเดินตามหาพี่รหัส โดยที่บอกกันไว้ว่าถ้าใครเสร็จก่อนก็ให้ไปรอที่ม้าหินอ่อนหน้าหอพัก

และปลาดาวก็ได้พบกับรุ่นพี่คนหนึ่งที่นั่งถือไม้ตีกลองนั่งอยู่ตรงขอบเวทีที่ไม่สูงมาก เธอเดินเข้าไปใกล้ใช้สายตาไล่อ่านตัวหนังสือที่ป้ายห้อยคอสีเหลือง ก่อนจะก้มดูกระดาษสี่เหลี่ยมที่จับฉลากได้ในมือ มีชื่อเล่นและรหัสสี่ตัวของรุ่นพี่ติดอยู่ ก็แน่ใจว่าคนนี้ต้องใช่พี่สายรหัสของเธอแน่ ๆ เดินตามหาตั้งนาน เจอตัวสักที

“สวัสดีค่ะพี่พฤกษ์ หนูชื่อปลาดาว เป็นน้องรหัสของพี่ค่ะ”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องปลาดาว”

พฤกษ์กระโดดลงจากเวทีมายืนอยู่ข้างหน้าสาวรุ่นน้อง ชื่อก็น่ารัก คนก็น่ารัก จนเขาเผลอจ้องตาไม่กระพริบ ริมฝีปากหยักยกยิ้มขึ้น

“พี่ช่วยผูกข้อมือให้หน่อยค่ะ” ปลาดาวรีบท้วงขึ้น เพราะรุ่นพี่เอาแต่ยืนนิ่ง

“อ้อ ครับ”

รุ่นพี่แกะผ้าที่ข้อมือของตนมามัดให้กับปลาดาวอย่างเบามือ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวในระยะใกล้

“พี่เป็นสายรหัสของน้องแล้ว ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้เลยนะครับ ไม่ต้องเกรงใจ”

“ขอบคุณค่ะ”

“พี่ขอแอดไลน์ด้วยนะครับ ถ้าติดขัดเรื่องเรียนหรือกิจกรรมก็ทักหาพี่ได้ตลอด”

พฤกษ์เลื่อนมือไปหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงสีดำแล้วยื่นออกไปตรงหน้า เนื่องจากนักศึกษาปีหนึ่งที่เข้าร่วมกิจกรรมรับน้อง ห้ามพกโทรศัพท์ติดตัวมาด้วย เนื่องจากกลัวจะสูญหายระหว่างทำกิจกรรม

“เอ่อ ได้ค่ะ”

ปลาดาวเออออตามรุ่นพี่ เพราะคิดว่าคนอื่นก็คงจะขอเหมือนกัน แล้วรับโทรศัพท์ของเขามากดแอดไลน์ของเธอไว้

แต่แล้วขณะเงยหน้าขึ้นแล้วยื่นโทรศัพท์ส่งคืนเจ้าของ สายตาก็พลันเห็นชายหนุ่มรูปร่างคุ้นตาเดินมาแต่ไกล และพอเขาใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ริมฝีปากของเธอก็ยกยิ้มขึ้นมาทันที

ในที่สุดคนที่อยากเห็นหน้า ก็ได้เจอกันสักที

“อ้าวพี่ทะเล มาทำอะไรที่นี่ครับ”

พฤกษ์เอ่ยทักทายรุ่นพี่ด้วยความสงสัย แม้จะไม่ได้เรียนสาขาเดียวกัน แต่ก็ยังอยู่คณะบริหารธุรกิจเหมือนกัน และหนุ่มหล่อการเรียนดี เป็นถึงอดีตเดือนคณะอย่างทะเล ใครบ้างจะไม่รู้จัก และปกตินักศึกษาปีสี่จะไม่ค่อยมีเวลามาร่วมกิจกรรม เพราะต้องสัมมนาและทำโปรเจกต์จบ

“มาหาน้องเทค”

“น้องเทคเหรอคะ?” ปลาดาวเอ่ยขึ้นอย่างงุนงง

“พี่คือพี่เทคของปลาดาวครับ ไม่ต้องไปมองหาใครแล้วนะ”

เสียงทุ้มเอ่ยออกมาอย่างละมุน ต่างจากน้ำเสียงที่เขาใช้พูดกับพฤกษ์เมื่อครู่ ทำเอาใจคนฟังเต้นตึกตัก พวงแก้มแดงระเรื่อ

“ทำไมพี่ถึงเลือกน้องปลาดาว”

พฤกษ์ถามรุ่นพี่ด้วยความอยากรู้ เพราะในแต่ละปีทะเลไม่เคยรับเป็นพี่เทคให้ใครทั้งนั้น แต่ทำไมเขาถึงได้เลือกสาวสวยคนนี้

“เธอเป็นน้องสาวของเพื่อนฉันเอง”

ทะเลตอบหนุ่มรุ่นน้องเสียงเรียบ ก่อนจะก้มลงมองคนตัวเล็ก

“กิจกรรมเสร็จแล้วใช่ไหม”

“ค่ะ”

“เราไปกันเถอะ”

หญิงสาวอมยิ้มมองแผ่นหลังของคนตัวสูงที่จูงมือเธอเดินออกไปจากตึกคณะ ท่ามกลางสายตาของนักศึกษาทั้งหลายที่ยังทำกิจกรรมตามหาพี่รหัสไม่เสร็จด้วยความอิจฉา ที่มีหนุ่มหล่อโปรไฟล์ดีขนาดนั้นให้ความสนใจ

ปลาดาวไม่คิดว่าวันนี้เขาจะเป็นฝ่ายเข้ามาหาเองแล้วเลือกเธอเป็นน้องเทคอย่างไม่ทันตั้งตัว และพอทั้งสองคนเดินลงบันไดไปถึงชั้นล่าง มือของชายหนุ่มก็คลายออกจากข้อมือของปลาดาว แล้วยืนหันหน้าเข้าหากัน

“ต่อไปอย่าให้เบอร์ใครง่าย ๆ อีกล่ะ”

ทะเลเอ่ยกับเธอด้วยเสียงเบาแต่ก็แฝงไปด้วยความจริงจัง และพอหลุบตามองต่ำก็เห็นว่าเธอใส่สร้อยข้อมือที่เขามอบให้เป็นของขวัญ ริมฝีปากหยักก็กระตุกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะทำหน้าเคร่งขรึม

“หนูก็ไม่เคยให้เบอร์ใครนะคะ แต่เมื่อกี้พี่รหัสบอกว่าถ้าติดขัดเรื่องเรียนก็ให้ติดต่อกันทางไลน์”

“แล้วก็เชื่อ”

“เอ่อ…”

ปลาดาวรู้สึกเหมือนกำลังถูกเอ็ดที่ให้ไลน์รุ่นพี่คนนั้นไปอย่างง่ายดาย เท่าที่ได้ยินมาส่วนใหญ่พี่สายรหัสจะคอยดูแลรุ่นน้อง ส่งมอบหนังสือให้กัน และปรึกษาเรื่องเรียน เธอจึงไม่รู้ว่าจะปฏิเสธอย่างไรในตอนที่พฤกษ์ขอ

“ให้คุยกันเรื่องเรียนเท่านั้นนะครับ เรายังไม่ถึงวัยที่จะมีแฟน”

“เข้าใจแล้วค่ะ แล้วพี่ทะเลล่ะคะ มีแฟนรึยัง”

“ถามทำไมเหรอครับ”

เขาว่าพลางยกมือขึ้นวางบนศีรษะของหญิงสาว เผยรอยยิ้มมองใบหน้าหวาน ปลาดาวเองก็ย่นคอลงเล็กน้อย ช้อนสายตามองใบหน้าหล่อที่ยกยิ้มมุมปากออกมา

“ก็แค่อยากรู้ค่ะว่าพี่ห้ามหนูมีแฟน แต่พี่แอบมีรึเปล่า”

เธอเอ่ยกับคนตรงหน้าด้วยหัวใจที่ลุ้นระทึก แอบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในใจ ขอให้เขาตอบกลับมาว่ายังไม่มี