All Chapters of เจ้าสาวมัจจุราช: Chapter 101 - Chapter 110

Chapter 102“มีอะไรให้ผมช่วยไหมพี่ จะให้ผมไปยิงมันให้ก็ได้นะ”อุดมขันอาสาเพราะรู้ดีว่า การที่พี่สาวมาถามหาปืนคงไม่ได้เอาไปเก็บไว้เฉยๆ แน่“ไม่ต้องหรอก ฉันจัดการเองดีกว่า ง่ายกว่าจ้างมือปืนตั้งเยอะ”พริ้งเพราพูดขณะที่หยิบปืนกับกระสุนใส่กระเป๋า “เรื่องเงินฉันจะโอนเข้าบัญชีให้”“ครับพี่พริ้ง”“ขอบใจมากนะอุดม ฉันกลับก่อนนะ”พริ้งเพราเดินออกไปจากบ้านของอุดมทันทีที่เสร็จธุระ ปืนนางก็ได้แล้ว ที่เหลือคือหลอกล่อเหยื่อให้มาติดกับ ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องยากเลยพอเข้ามานั่งในรถยนต์ของตน พริ้งเพราหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋า กดหมายเลขโทรศัพท์ของเป้าหมายที่นางหมายจะกำจัด สนทนากับภวินทร์ราวห้านาทีการสนทนาจึงยุติลงสายวันต่อมารถหรูนำเข้าจากต่างประเทศคันใหม่ป้ายแดงแล่นมาตามถนนสายหลักของเมืองหลวง มุ่งหน้าสู่ถนนสายเศรษฐกิจสำคัญสายหนึ่งของประเทศไทย ถนนสายนั้นก็คือถนนสีลมกรกวินทร์ขับรถด้วยอารมณ์เบิกบาน หันไปมองดวงหน้าสวยของภรรยาที่ดูเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล เธอสวยขึ้นมากและสวยเพิ่มขึ้นทุกๆ วันในสายตาของเขา อีกไม่กี่กิโลก็จะถึงจุดหมาย แต่เขากลับหักรถจอดริมถนน เพื่อทำอะไรบางอย่าง“ถึงแล้วเหรอคะพี่ทัช” แพรวพ

Chapter 104“อืม เอาอย่างนั้นก็ได้” เขาเห็นด้วยกับความคิดของพริ้งเพรา “ไปรถฉันก็แล้วกัน ส่วนรถของเธอก็จอดไว้ที่นี่ ขากลับฉันจะมาส่งที่นี่”“ค่ะคุณภวินทร์”เมื่อตกลงกันได้ ทั้งคู่ก็พากันเดินออกจากร้านกาแฟ ตรงไปยังรถยนต์ของภวินทร์ที่จอดอยู่หน้าร้านข้างๆ หลังจากที่ทั้งสองนั่งประจำที่ ภวินทร์ที่มักชอบขับรถเองโดยไม่มีพลขับส่วนตัวก็นำรถออกจากจุดพักรถ มุ่งตรงไปยังถนนมอเตอร์เวย์ เดินทางต่อไปยังจังหวัดระยองเมื่อวานนี้หลังจากที่พริ้งเพราได้อาวุธปืน นางก็โทรศัพท์ไปหาภวินทร์ ทำตามแผนที่คิดไว้ โดยใช้ความไว้ใจ ความซื่อสัตย์ที่อีกฝ่ายคิดว่า พริ้งเพรายังมีให้เต็มเปี่ยมหลอกล่อให้ภวินทร์มากับตนเรื่องที่นางอ้างคือ พริ้งเพราใช้ความอยากได้ใคร่มีของเขาให้เกิดประโยชน์ นางรู้ว่าภวินทร์ต้องการที่ดินสักผืนในจังหวัดระยอง กำหนดไว้ว่าจะต้องเป็นที่ดินว่างเปล่า มีเนื้อที่ตั้งแต่ 3 ไร่ขึ้นไป หากติดริมทะเลยิ่งดีใหญ่แล้วเขาก็สู้ราคาไม่อั้น เป็นโชคดีของนางที่ว่า เพื่อนของนางต้องการขายที่ดินจำนวน 4 ไร่ 2 งานติดทะเลจังหวัดระยอง พริ้งเพราจึงออกอุบายหลอกล่อให้ภวินทร์เดินทางไปดูที่ดินผืนดังกล่าว ภวินทร์รีบตอบรับทันทีและเ

Chapter 106รถกระบะคันนั้นแล่นห่างจากรถของภวินทร์ราวสองร้อยเมตร พริ้งเพรามองดูรถบรรทุกที่วิ่งด้วยความเร็ว 160 กิโลเมตรต่อชั่วโมง วิ่งชนรถของภวินทร์เต็มแรงจนรถของชายชั่วครูดไปตามผิวถนนยาวถึงหนึ่งร้อยเมตร แรงชนบวกกับการครูดไปตามผิวถนน ทำให้เกิดประกายไฟตามน้ำมันที่รั่วลงบนพื้น ชั่วอึดใจต่อมา รถหรูก็เกิดไฟลุกท่วมภายในรถยนต์คันนั้นเต็มไปด้วยความร้อน ไฟลุกลามไปถึงห้องโดยสารส่วนหน้า ร่างของภวินทร์ถูกเปลวไฟลามเลียร่างกาย แม้ว่าเขาจะเกิดอาการชาแต่ทว่าเปลวไฟที่มีอานุภาพรุนแรงก็ทำให้เขารู้สึกร้อนไปทั้งตัว ความร้อนแทรกเข้าสู่อวัยวะภายใน ลึกล้ำถึงอณูเนื้อ ผิวกายของเขาเริ่มพุพองจากไฟคลอก ผิวเนื้อค่อยๆ หลุดออกจนมองเห็นผิวหนังชั้นใน เขาเจ็บปวดร้อนรุ่มทุรนทุราย แต่เขาก็ไม่อาจร้องขอความช่วยเหลือ หรือแม้แต่จะขยับมือเปิดประตูรถแล้วนำพาตัวเองออกไปจากรถนี้ได้ เพราะอาการชายังคงมีอยู่ ได้แต่หลุบตามองดูเนื้อตัวของเขาที่แดงขึ้นเรื่อยๆ กลอกตามองรถที่กำลังถูกไฟไหม้ ส่งเสียงร้องอยู่ในลำคอ น้ำตาของคนชั่วหยดไหลเป็นทาง ทันใดนั้นภาพต่างๆ ในอดีตผุดขึ้นมาเป็นระลอกในอนุสติของเขา ทุกการกระทำที่เขาเคยก่อกรรมทำไว้กับผู้อื

Chapter 109“พี่อิฐขา...อา”เสียงเธอแหบพร่า ความรัญจวนเร่งเร้าในจิตใจ ลมหายใจของเธอขาดห้วง เมื่อเขาซุกใบหน้าลงบนสามเหลี่ยมผืนน้อยที่เร้นลับอยู่ในซอกขา ดิตถพงศ์ไม่รอช้า ชิมรสหวานที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงเร็วยิ่งกว่ามีคนมาตีกลองชุดในหัวใจเสียอีก ยอมรับว่าตื่นเต้นและรู้สึกดีทุกครั้งที่ลิ้นได้ไล้เลียกลีบดอกไม้งาม และพรมจูบไม่เลือกที่ปลายลิ้นสากใหญ่ตวัดไปตามกลีบดอกไม้ช่องามที่ฉ่ำไปด้วยรสหวานของหยาดน้ำทิพย์ เขากวาดไล้น้ำทิพย์เหล่านั้นเข้าไปในปาก ก่อนจะประโลมเลียกลางกลีบดอก จากบนสู่ล่างแล้วหดลิ้นสอดเข้าไปในช่องทางสวรรค์เร้นลับ“พี่อิฐ พี่อิฐ อืม...พี่อิฐ”ทันทีที่เขาสอดลิ้นเข้าไปอยู่ด้านใน ดิตถพงศ์ก็เริ่มโบกสะบัดลิ้น ไม่ต่างกับปลาที่กำลังแหวกว่ายในหนองน้ำ เป็นหนองน้ำที่เขาโปรดปรานและต้องการจะแหวกว่ายทุกเมื่อเชื่อวัน อยากจะกระโจนตัวพุ่งใส่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาไม่ได้เพียงโบกลิ้นเท่านั้น บางครั้งก็กระดกลิ้นระรัวเร็วจนเธอแอ่นสะโพกรับปากหนา ส่วนมือของเขาก็ไม่ได้ห่างหายไปไหน นวดคลึงอกอวบสลับกับใช้ปลายนิ้วบดบี้เกสรน้อยไปด้วย เธอส่งเสียงซี้ดซ้าด ครวญครางไม่เป็นส่ำ ความเสียวซ่านแทรกซึมไปทุกผิวกาย ความ

Chapter 111น้ำตาไว้ไม่อยู่ ก่อนจะพยักหน้าและเอ่ยตอบกลับไป “ค่ะ แต่งค่ะ”“เฮ้...” สิ้นเสียงตอบรับของแพรวพรรณราย เสียงโห่ร้องของคนที่อยู่ในงานก็ดังขึ้น กรกวินทร์ถอดแหวนวงเก่าที่สวมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอออก ก่อนจะสวมแหวนวงใหม่ที่เขาตั้งใจมอบให้เป็นแหวนแทนใจเข้าไปแทนที่ จุมพิตหลังมือของภรรยาสาวตามธรรมเนียมพิธีแต่งงานระหว่างกรกวินทร์กับแพรวพรรณรายดำเนินไปอย่างราบรื่น มีการแห่ขันหมากสู่ขอตามประเพณี นิมนต์พระสงฆ์เก้ารูปมาสวดพระพุทธมนต์เพื่อเป็นสิริมงคล และที่ขาดไม่ได้คือการรดน้ำสังข์ ให้ญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายมากล่าวแสดงความยินดี รวมทั้งเพื่อนๆ พี่ๆ ที่นับถือและบุคคลที่รู้จักชอบพอมาร่วมงาน จากนั้นก็เป็นงานเลี้ยงฉลองแบบเป็นกันเอง กรกวินทร์ไม่เพียงแค่จัดงานช่วงเช้าเท่านั้น ยังมีงานเลี้ยงฉลองสมรสในตอนค่ำที่จัดอย่างยิ่งใหญ่ เชิญแขกเหรื่อมานับพันคนอีกด้วยงานในช่วงเช้าว่าน่าปลื้มแล้ว งานในช่วงค่ำยิ่งเพิ่มความรู้สึกนั้นเป็นทวีคูณ เมื่อเขาลงทุนร้องเพลงให้เธอกับแขกที่มาร่วมงานฟัง ทั้งที่เขาไม่ถนัดเรื่องนี้เอาเสียเลย แล้วแพรวพรรณรายก็เพิ่งมารู้ว่าเขาลงทุนไปเรียนร้องเพลงเพื่องานค่ำนี้โดยเฉพาะ