Semua Bab หลงกลผัวกำมะลอ (NC 18+): Bab 11 - Bab 20

"ไม่ได้ดุ ก็คุณบ่นผมก่อน" ไม่มีใครเคยว่าเขามาก่อน เธอคือคนแรกที่บ่นเขาเรื่องการใช้เงิน เขาคือลูกชายคนโตของบ้าน เรื่องงานเขาทำเต็มที่ และเรื่องใช้เงินเขาก็ทำเต็มที่เช่นกัน กับแค่ค่าฟิล์มไม่กี่บาททำไมต้องบ่นด้วย เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ"ฉันไม่ได้ดุ แต่คุณใช้เงินเหมือนไม่ใช่เงิน ฉันอยู่กับคุณแค่ไม่กี่วัน คุณใช้เงินไปตั้งหลายล้าน"เพื่อนแพรอดบ่นไม่ได้ เธอรู้ว่าเขารวยระดับต้นๆ ของประเทศ แค่เศษเงินไม่กี่ล้านเธอรู้ว่าเขาไม่ลำบากอะไร แต่เธอยังไม่ชินกับการใช้เงินแบบนี้ เธอโตมาในครอบครัวที่ไม่ได้ลำบากแต่ก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ทุกอย่างของการใช้เงินต้องมีเหตุและมีผล"อื้อ..." ภัทรดึงเพื่อนแพรเข้ามาจูบ ริมฝีปากร้อนผ่าวแนบสนิทกับริมฝีปากบางของหญิงสาว จูบนี้ทำให้เธอใจเต้นไม่เป็นจังหวะอีกครั้ง กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วเนี่ย ทำไมเธอยังไม่ชินกับมันสักที ภัทรถอนจูบออกด้วยความเสียดาย เขามองหน้าเธอพร้อมเอ่ยถาม"แบบนี้เรียกใช้เงินคุ้มค่าไหม""คุณภัทร""อื้อ..." ภัทรยังก้มลงมาจูบเพื่อนแพรต่ออีก คราวนี้บทจูบเหมือนจะร้อนแรงกว่าตอนแรก เพราะเขาดึงเธอข้ามไปนั่งตักฝั่งคนขับเรียบร้อย ตอนนี้เพื่อนแพรนั่งอยู่บนตักของชายหนุ่ม

แต่เขากลับพอใจที่มันเล็กแบบนี้ เขาอยากให้มันเล็กยิ่งกว่านี้อีก อยากให้เป็นห้องสตูดิโอที่มีแค่ห้องนอนห้องนั่งเล่นทุกอย่างอยู่ในห้องเดียว อยากเห็นเธออยู่ในสายตาตลอดเวลา"เดี๋ยวนะคุณ ป่านนี้ทำไมคุณยังไม่กลับห้องอีก""โทษทีผมเผลอหลับไป""งั้นก็กลับได้แล้ว สองทุ่มแล้วเนี่ย""แขนผมเจ็บจะขับรถกลับได้ไง""นี่คุณภัทร คุณมีคนขับรถ ลืมแล้วเหรอ""แต่นี่ไม่ใช่เวลาทำงานของเขานะ เราจะไปใช้เขาเหมือนทาสแบบนั้นได้ยังไง" คนมีเหตุผลกว่าก็เอาชนะคนที่ชอบเห็นอกเห็นใจคนอื่นจนได้"งั้นฉัน...เอ่อ...แพรเรียกแท็กซี่ให้ไหมคะ""ผมเจ็บแขนขนาดนี้แล้ว ที่รักจะให้ผมกลับไปนวดแขนเองเหรอ" คนเจ้าเล่ห์ก็ทำตาละห้อย คุณหมอสาวคนสวยก็อดสงสารไม่ได้ เพราะเธอทำให้เขาเจ็บแขน ดีนะที่มันไม่หัก"งั้นคุณนอนโซฟานี่ก็ได้ เดี๋ยวฉันไปหาเสื้อผ้ามาให้ ไม่รู้คุณจะใส่ได้ไหม""ไม่ต้องผมเตรียมมา""ฮะ! อะไรนะ""ผมเตรียมมาแล้ว ผมเตรียมพร้อมเสมอเผื่อเรื่องฉุกเฉิน"เพื่อนแพรได้แต่งงกับงงในความพร้อมเกินเหตุของเขา เขาพร้อมจะนอนข้างนอกบ้านตลอดเวลาเลยเหรอ นี่เขาเห็นเรื่องการนอนค้างบ้านผู้หญิงเป็นเรื่องปกติของเขาสินะ"ที่รัก ผมไม่เคยไปนอนค้างบ้านใครเผื่

คงเพราะมีเพื่อนคุยมั้งทำให้อาหารอร่อยขึ้น...เขาคงไม่คิดบ้าๆ ว่าที่อาหารอร่อยขึ้นเพราะยัยป้านี่ใช่ไหม"เหนื่อยแย่เลยนะครับคุณภัทร" เสียงทักทายเจ้านายของวุฒิ ทำให้ภัทรตื่นจากภวังค์ทันที วุฒิรับกระเป๋าจากมือเจ้านายและเดินไปที่รถ"คุณแพรล่ะ" ภัทรถามหาแฟนสาวปลอมๆ ทันที เพราะไม่รู้ว่าเธอจะกังวลใจแค่ไหนที่เขาไม่ได้มาตามนัด ถึงเขาจะโทรบอกแล้วว่าเครื่องดีเลย์ แต่ก็อดคิดมากไม่ได้ว่าเขาผิดนัดกับเธอ"คุณแพรกลับไปที่คอนโดของเธอแล้วครับ เธอบอกว่าพรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า""อืม..." ภัทรขานรับในลำคอ จะให้เธอถ่างตารอเขาก็ใช่เรื่องเพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว อีกอย่างพรุ่งนี้เธอก็ต้องรีบไปทำงาน เพราะว่าตอนเย็นต้องไปงานเลี้ยงกับเขา เพื่อนแพรเป็นคนที่มีความรับผิดชอบมาก ไม่ว่าอะไรที่เธอรับปาก เธอจะทำมันให้สำเร็จ เขาอยากเห็นหน้าเธอจัง ตอนนี้จะหลับไปนานหรือยัง ไม่ได้เห็นหน้ามาหลายวันไม่รู้จะอ้วนขึ้นหรือผอมลงหลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ชายหนุ่มก็หยิบกล่องไม้ขนาดพอดีมือขึ้นมาดู ข้างในนั้นเป็นรูปของเพื่อนแพรที่เขาใช้กล้องโพลารอยด์ถ่ายเล่นเวลาอยู่ด้วยกัน นั่งดูรูปไปก็อมยิ้มไปดูรูปนี่สิ ยัยป้าแว่นของเขากำลังนอนหลับ น

"บ้านพี่แพรทำอะไรคะ ทำไมไม่เคยมางานแบบนี้"พิริสาหันไปถามแฟนสาวของพี่ชายด้วยหน้าตาใสซื่อ ลูกสาวพ่อผู้ใหญ่หันมายิ้มซื่อให้น้องสาวแฟนเหมือนกัน"บ้านพี่ทำสวนผลไม้ค่ะ""อ๋อ ที่บ้านทำสวนนี่เองเลยไม่เคยมางานแบบนี้" พิริสามองแฟนสาวของพี่ชาย แล้วพูดขึ้นมาเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่ก็เพียงพอให้คนฟังคนอื่นคิดเปรียบเทียบได้ เพื่อนแพรพอจะเข้าใจความหมายของน้องสาวแฟนกำมะลอ"ยัยพิ!" ภัทรเอ่ยเหมือนตำหนิน้องสาว เขาพอจะรู้ความหมายของน้องสาวตัวเอง คนอย่างพิริสาเธอถือตัวที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งสามคน เขาไม่ชอบน้องสาวในด้านนี้ที่สุด การดูถูกคนอื่นมันไม่ใช่นิสัยของเขา"ไม่เป็นไรค่ะที่รัก แพรไม่ถือหรอกค่ะ" เพื่อนแพรหันไปห้ามแฟนหนุ่ม จากนั้นก็หันไปทางน้องสาวของแฟนหนุ่ม เธอยิ้มแล้วก็พูดออกไป"พี่ไม่ค่อยได้ออกงานแบบนี้ เพราะตอนเรียนก็ต้องเรียนหนัก อย่างที่น้องพิทราบนั่นแหละค่ะว่าหมอเรียนหนัก พอเรียนจบก็ต้องออกไปโรงพยาบาลชนบทตามประสาแพทย์ใช้ทุน""คงลำบากแย่นะคะ ไปอยู่ป่าอยู่เขา" พิริสายังถามคำถามที่ทำให้ภัทรกำมือแน่นด้วยความโมโห"ก็ลำบากค่ะ แต่ถ้าแพทย์ทำแค่นี้ไม่ได้ก็ไม่ควรเป็นแพทย์หรอกค่ะ เราเลือกเรียนเป็นหมอแล้วก็

"น้องคุณนี่หวงคุณน่าดูนะ" เพื่อนแพรอดแขวะเขาไม่ได้ ก็มันน่าหมั่นไส้จริงๆ"หึงว่างั้น" ชายหนุ่มก็ต้องแขวะคืน ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเสียงสองที่เพื่อนแพรเรียกเขาต้องการอะไร ไอ้ห้องน้ำอะไรเนี่ยคงไม่ได้อยากเข้าจริงๆ หรอก อยากจะแกล้งยัยน้องสาวนอกไส้ของเขามากกว่า"เปล๊า ใครจะหึง นั่นน้องสาวคุณ""คุณก็รู้ว่าผมกับยัยพิไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆ”"คุณไม่เคยบอก ฉันจะไปรู้ได้ไง" คนที่รู้อยู่เต็มอกแกล้งไขสือ"หึ...กับคุณผมไม่คิดว่าจะมีความลับอะไร"เขาไม่อยากมีความลับกับเธอจริงๆ ก็เขาเองที่บอกให้ปริญบอกเรื่องนี้กับบุญรักษา และคิดไว้อยู่แล้วว่าบุญรักษาต้องเอาเรื่องนี้ไปบอกแฟนสาวกำมะลอของเขาแน่นอน"อื้อ..." คนที่กำลังจะไปห้องน้ำก็โดนจูบแบบไม่ทันตั้งตัว"จูบสร้างภาพหน่อย" ภัทรกระซิบเพื่อนแพร สองแขนกลมกลึงของเพื่อนแพรกอดรอบคอแฟนหนุ่ม ทั้งสองยังอยู่ระหว่างทางเดินไปห้องน้ำ ภัทรชอบจูบเธอในที่สาธารณะบ่อยๆ ใช่สิ มันถูกกว่าจูบในที่รโหฐานตั้งครึ่งหนึ่ง รู้งี้เธอน่าจะเก็บเงินให้แพงๆ กว่านี้"วันนี้คุณสวยมากรู้ตัวไหม" ภัทรถอนจูบออกจากริมฝีปากสวย แขนข้างหนึ่งโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขน มืออีกข้างหนึ่งเกลี่ยแก้มงาม กลิ่นหอ