All Chapters of หลงกลผัวกำมะลอ (NC 18+): Chapter 1 - Chapter 8

คุณหญิงน้ำทิพย์ พิทักษ์ไพศาล นั่งมอง ภัทร พิทักษ์ไพศาล ลูกชายคนโตของท่านอยู่พักใหญ่ ตอนนี้ชายหนุ่มอายุยี่สิบเจ็ดปีแล้ว แต่ไร้วี่แววว่าจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสัก ทางคุณย่าของภัทรหรือแม่สามีของคุณหญิงก็เร่งเร้าเรื่องนี้มาสักพักแล้ว เพราะอยากอุ้มเหลนเต็มแก่“ภัทรลูก ตอนนี้อายุยี่สิบเจ็ดแล้วนะ แม่ว่าลูกน่าจะคิดเรื่องแฟนได้แล้วนะ”“แม่ครับ ผมเพิ่งจะอายุยี่สิบเจ็ดเองครับ ยังเป็นวัยรุ่นอยู่เลย” คุณหญิงค้อนลูกชายที่บอกว่าตัวเองเป็นวัยรุ่นไปหนึ่งที ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดต่ออย่างอ่อนโยน“ลูกต้องเผื่อเวลาศึกษาดูใจกันอีก ดีไม่ดีแม่ว่าสามสิบห้าไม่รู้จะได้แต่งไหม แล้วเมื่อไหร่แม่จะได้อุ้มหลาน ลูกก็รู้ว่าคุณย่าอายุมากแล้ว ท่านเองก็อยากเห็นหน้าเหลนเต็มแก่"เขาเดาไม่ผิดจริงๆ ว่าทำไมวันนี้คุณหญิงถึงได้มาหาถึงที่ทำงาน ที่แท้ก็มาเพราะเรื่องนี้ชายหนุ่มที่เชื่อในรักแท้ ถึงมันจะเคยทำให้เขาเสียใจมาแล้วครั้งหนึ่งและเป็นครั้งที่เจ็บปวดที่สุด แต่เขาก็พร้อมจะยอมเจ็บอีกครั้ง ถ้ามันจะทำให้เขาเจอรักแท้ แต่เขาจะไม่ยอมแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักเด็ดขาด"แม่ครับ ภัทรขอเวลาอีกนิดนะครับ จริงๆ ภัทรก็มีคนที่มองๆ ไว้อ

คราวนี้เหตุผลของเขาฟังขึ้นมันก็จริงของเขา เพราะคบกันแค่หกเดือน เขาไม่จำเป็นต้องเอาคนสวยก็ได้"อีกอย่าง ระหว่างนี้ผมต้องหาแฟนตัวจริงของผม ผมอาจจะมีเดตกับผู้หญิงคนอื่นบ้าง""อ้าว...ทีคุณยังมี แล้วทำไมฉันจะมีไม่ได้""ผมเป็นนายจ้าง คุณเป็นลูกจ้าง ลืมข้อนี้ไปแล้วเหรอ" นี่ถ้าไม่เห็นแก่เงินสิบล้าน เธอไล่ตาบ้าเผด็จการนี่ออกจากห้องไปแล้ว"นี่สัญญาจ้าง ถ้าคุณยอมรับก็เซ็นชื่อ" หญิงสาวรับสัญญาว่าจ้างมาอ่าน ประมาณห้านาทีเธอก็หยิบปากกาขึ้นมาขีดเขียนบนสัญญา"ฉันขอเพิ่มเติมหน่อยค่ะ"ชายหนุ่มรับสัญญาที่มีการเขียนข้อความเพิ่มเติมขึ้นมาอ่าน"เพิ่มเติม...เงินขอรับเป็นเดือนๆ เดือนละหนึ่งล้านเจ็ดแสนบาท จูบหนึ่งหมื่น จูบแบบใช้ลิ้นสองหมื่น อันนี้คืออะไร" เขาชี้ไปที่เอกสารพร้อมถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ"ถ้ากอดกันต่อหน้าคนอื่นฉันพอเข้าใจ แต่ถ้าคุณจูบ ฉันว่ามันมากเกินไป ก็เลยต้องคิดเงินเพิ่ม""ฮ้า! ผมคงอยากจูบคุณตายเลย" ภัทรคงไม่พูดอย่างนี้ ถ้าในอีกไม่ถึงสามเดือนข้างหน้าเขาต้องเสียเงินแสนให้ยัยคนขี้เหร่ในคืนเดียว"แล้วนี่คืออะไรอีก...ในที่รโหฐานกอดหนึ่งหมื่น จูบสองหมื่น จูบแลกลิ้นสามหมื่น""ก็ถ้าในที่รโหฐาน เราไม่

หญิงสาวทำหน้าครุ่นคิด เขาจะไว้ใจได้แค่ไหน เกิดเขาบ้าจี้ปล้ำเธอขึ้นมาล่ะ หนึ่งแสนมันก็ไม่คุ้มนะ เธออยากให้ครั้งแรกของเธอกับคนที่เธอรักเท่านั้น"ผมจ่ายเงินเดือนเดือนนี้ล่วงหน้า พร้อมโบนัสเป็นสองล้าน""ก็ได้ค่ะ" คนไม่เห็นแก่เงินน้อย...แต่เห็นแก่เงินสองล้านเลยต้องยอม เอาวะ ถ้าเขาทำอะไรเธอ เขาต้องรับผิดชอบด้วยทะเบียนสมรส"ดีมากครับที่รัก...วุฒิไปคอนโดฉัน" คนจ่ายเงินสองล้านรีบบอกเลขาส่วนตัวให้มุ่งหน้าไปคอนโดหรู ซึ่งไม่ห่างไกลจากตรงนี้สักเท่าไร ก่อนที่แฟนสาวกำมะลอจะเปลี่ยนใจ"เชิญครับ" ภัทรทำตัวเป็นสุภาพบุรุษมาก นอกจากเขาจะเปิดประตูรถให้เธอแล้ว เขายังโอบเอวเธอขึ้นคอนโดส่วนตัวไปแบบที่คนที่เพิ่งเป็นแฟนกันวันแรกทำไมทุกอย่างถึงได้ดูสมจริงอย่างนี้ล่ะ เพื่อนแพรอดหน้าแดงไม่ได้ ถึงจะพยายามบอกตัวเองว่ามันเป็นแค่การแสดง แต่หัวใจเจ้ากรรมกลับเต้นแรงไม่หยุด"คุณพักที่นี่เหรอ""ครับ" เขาตอบรับเสียงเรียบ"แพงไหมอะ""อือ...จ้างคุณเป็นแฟนได้หลายสิบปี""ที่รักคะ...ถ้าแพรทำอะไรในห้องคุณพัง คุณจะหักเงินแพรไหม""โธ่...ที่รัก ผมไม่ได้เป็นคนงกขนาดนั้นนะครับ""แปลว่าไม่หัก""หักแค่ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ หึๆ" ภัทรกะว่าจ

"ตกลงคอนโดคุณมีห้องนอนกี่ห้อง" เพื่อนแพรยังไม่หยุดความอยากรู้ เผื่อบางทีครั้งหน้าเธออาจจะต้องมาห้องเขาอีก อะไรเนี่ยยัยเพื่อนแพร มาห้องผู้ชายครั้งแรกก็ติดใจแล้วเหรอ มันน่าอายมากเลยเนี่ย ความเป็นกุลสตรีของเธอทิ้งไว้ตรงไหนก็ทิ้งไว้ตั้งแต่เดินเข้ามาคอนโดเขาแล้วไหม..."สามห้อง" ภัทรตอบไปแบบไม่ค่อยอยากจะตอบ เพราะยัยคุณหมอนี่ฉลาดเป็นกรด เขาจะพูดจะทำอะไรต้องคอยระวังไม่ให้เสียรู้ยัยสิบแปดมงกุฎของเขา...เดี๋ยวนะ เขากำลังคิดว่าเธอเป็นของเขาเหรอ ไม่น่าภัทร นายคิดกับเธอแค่ลูกจ้าง ชายหนุ่มได้แต่เตือนตัวเอง จากนั้นก็พากันออกจากเพนต์เฮาส์สุดหรูไปยังห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไม่ไกล"หิว" เพื่อนแพรมองหน้าแฟนกำมะลอ...นี่เขาจ่ายห้าหมื่นแล้วจะไม่ยอมจ่ายค่าข้าวเลี้ยงเธอบ้างเหรอ"ก็จะพาไปกินนี่ไง" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่า ยังจูงมือแฟนสาวกำมะลอไปร้านอาหารไทยร้านโปรดของตัวเอง จากนั้นก็จัดการสั่งอาหารมาหลายเมนู คนหิวเมื่อเห็นอาหารก็รีบกินโดยไม่ได้รักษาภาพพจน์อะไร เพราะอย่างไรเสียเขาก็ไม่ใช่แฟนจริงๆ ทำไมเธอต้องอายเขาด้วย ตอนนี้ขอบปากเลอะไปด้วยซอสมะเขือเทศเมื่อชายหนุ่มกำลังจะยื่นมือไปเช็ดขอบปากแฟนสาวกำมะลอ เธอก็ทำตาขวางม