All Chapters of The Billionaire's Forsaken Wife: Chapter 11 - Chapter 20

Unti-unting lumamig ang boses ni Alejandro. Hawak-hawak ang kasunduan sa diborsyo, tinanong niya, "Ginagamit mo ba itong bagay na ’to para takutin ako, masaya ka ba?" aniya."Andrea, makikipaghiwalay ka ba kay Alejandro nang dahil lang sa’kin?" tanong ni Clarrise na kunwari’y naguguluhan.Kumawala ang isang mapang-uyam na ngiti mula sa labi ni Andrea, at mariin niyang sambit. "Mas mabuti pa, sabihin mo ’yan nang mas malakas para marinig ng buong pamilya Tolentino.Biglang nag-iba ang anyo ni Clarrise, at kapansin-pansing humina ang kanyang boses. "Andrea, bakit ka naging ganito ka-tapang? Hindi ka naman ganito dati!" Samantala, ang batang si Liam, nang makita na dehado si Clarrise, tumalon siya mula sa sofa at, parang isang munting sundalo, pumagitna para harangan ang kanyang Tita."Mommy, pwede bang huminahon ka muna?!" anito.Naka-krus ang mga braso ni Liam sa kanyang dibdib at sumunod nitong usal, “Si Daddy nagtatrabaho nang sobra, tapos pag-uwi niya kailangan pa niyang pagtiisan

Napataas ang boses ni Liam, puno ng hinanakit, “Gusto mo bang dalhin ko sa paaralan ang mga pulang bulaklak na binili mo lang? Gusto mo ba akong pagtawanan ng ibang mga bata? Ang tunay na pulang bulaklak ay yung ibinibigay ng guro, ’yun lang ang totoo!” bulalas nito.Mariin niyang tinitigan si Clarrise, bago muling nagsalita, mas matalim ang tono, “Narinig mo na ba ang kuwento tungkol sa bagong kasuotan ng emperador?”Suminghal si Liam, galit na galit. “Niloloko mo lang ang sarili mo!” aniya.Napahiya si Clarrise, ang mukha niya’y parang mas makulay pa kaysa paleta ng pintor matapos pagalitan ng isang walong taong gulang na bata.Napilitang ngumiti, napataas ang tono ng boses niya para magpanggap na kalmado. “Sige na, sige na! Tutulungan na lang kitang buuin ang kutang pagkalawakan.”Kung si Andrea nga ay kayang bumuo ng isang kutang pangkalawakan gamit lang ang mga plastik na dayami, paano pa kaya’t siya hindi makakagawa nang maayos? Bulong niya sa sarili.Pagkaraan ng sampung minuto

Nakasulat sa malaking pulang karton ang “Mga Pinakamahusay na Gawa.”"Ano’ng ginagawa mo?!” singhal ng Guro. “Bawat likhang-kamay ng mga bata ay dapat munang pagbotohan at piliin ng mga kaklase bago malagyan ng tatak na ‘Mga Pinakamahusay na Gawa!"Hinawi ni Clarrise ang mahabang buhok na dumadampi sa kaniyang balikat, sabay taas ng baba na para bang siya ang may pinakamakapangyarihang tinig sa silid. Buo ang kumpiyansa habang isinambit niya,“Walang sinuman, walang gawa ninuman, ang maaaring pumantay sa proyekto ni Liam! Ito ang obra na higit sa lahat, at kung may karapat-dapat na tawaging pinakamahusay, ito iyon!” “Alam kong naroon na ang mga tauhan ng istasyon ng TV sa auditorium. Para mapanatili ang gulat at paghanga ng mga bata, hindi pwedeng buksan ang gawa ni Liam ngayon. Tanging sa entablado lamang, sa harap ng lahat, unang masisilayan ang kaniyang proyekto!” sumunod niyang bulalas.Mahigpit na niyakap ni Clarrise ang karton. Sabi niya kay Liam, “Akin munang iingatan ang proy

Para bang silang dalawa ang nag-aagawan sa papel ng pagiging ina ni Liam.Ngunit sa mismong sandaling kailangan niya ito, binigo siya ng bata.Hindi maaari, hindi puwedeng gano’n!“Baka hindi alam ni Liam kung paano ilalabas ang kuta sa kalawakan… ako na mismo ang aakyat para tulungan siya.” bulalas ni Clarrise.Pumalakpak si Clarrise sa kanyang hita at agad na tumayo.“Hoy! Ma’am, hindi ka puwedeng umakyat sa entablado!” pilit na pigil ng guro, sinusubukang panatilihin ang kaayusan.Ngunit huli na ang lahat, nakasampa na si Clarrise sa entablado, tuwirang nahuli sa lente ng kamera.“Liam! Ilabas mo na ang kuta sa kalawakan!” sigaw niya, mariin at walang pakundangan.Inilahad ni Clarrise ang kanyang kamay, ngunit mabilis na isinara ni Liam ang kahon. Namutla ito sa kaba at mariing umiling sa kanya.“H-huwag! Hindi puwedeng ilabas!” nanginginig ang boses ng bata.“Ilabas mo na!” mariing giit ni Clarrise, saka siya mapanuyang tumawa. “Pinaghirapan kong gawin ang proyekto na ‘yan para sa

Napatitig si Clarrise kay Alejandro, puno ng hinanakit ang kanyang mga mata.“Alejandro, iniisip mo rin ba na sinadya ko iyon?” tanong ni Clarrise, nanginginig ang pa ang boses.Humugot siya ng hininga, halos maluha. “Kahit paman ginawa ko, may nawala ba talaga kay Liana?”Nagngangalit ang mukha ni Liana, halos umiyak sa galit. “Magso-sorry ka ba sa’kin o hindi?!” sigaw niya.Pumagitna agad ang Guro na si Almira, habang ang boses ay may halong paalala:“Liana, kailangan mo nang maghanda para umakyat sa entablado.”Ngunit si Clarrise ay tumawa nang mapanlait. “Kung makuha mo ang unang pwesto, hihingi ako ng tawad sa’yo. Ano, payag ka?”Mariing tumango ang batang babae, walang pag-aalinlangan.“Tandaan mo ‘yan, Tita! Huwag kang mandaya! Kapag nakuha ko ang unang pwesto, kailangan mong humingi ng tawad sa aking gawa!”“Okay, okay, kung ano man ang sabihin mo~” tugon ni Clarrise na may halong pangungutya, halatang hindi niya sineseryoso si Liana.Sa katunayan, matindi ang laban sa prestih