All Chapters of The Billionaire's Forsaken Wife: Chapter 51 - Chapter 60

Sa harap ng pinto ng silid-aralan, higit sa labing-dalawang mga gwardya ang nakaposisyon sa paligid ni Henry, parang isang kalasag ng bakal. Sa paanan ng hagdan, nakatayo si Alejandro, ang kanyang presensya ay parang bagyong dumadagundong, nakatuon ang tingin kay Henry. Ngunit sa mata ng iba, para siyang diyos na nakatayo sa itaas, ang mga tao sa harap niya ay parang langgam sa lupa.“Liana, halika rito, umuwi ka kasama si Daddy!” utos niya, mabigat at hindi mapapalagpas, at ang bawat salitang lumabas sa kanyang bibig ay nagdala ng lamig at kapangyarihan.Ang tono ni Alejandro ay matindi at puno ng kapangyarihan. Nang lumapit si Liana sa tabi ni Henry, halata na nawalan na siya ng pasensya sa kanyang anak.Ngunit tumango si Liana at mahinang sinabi, “Gusto kong umuwi kasama ang Tito ko.”Ang simpleng sagot ng bata ay tila dagok sa katahimikan sa paligid, malinaw na may sariling kalooban ang munting bata, at hindi basta-basta susunod kahit pa ang Ama niya ay nakatayo sa harap niya, nak

Ipinakita niya ang electronic na lisensya sa pagmamaneho sa kanyang cellphone pinailaw ang screen para makita ni Clarrise.“Buksan mo ang mga mata at tingnan nang mabuti, noong nakuha ko ang lisensya ko sa motorsiklo, hindi mo pa kayang sumakay ng kahit electric bike!” aniya.Ilang sandali pa'y lumakad si Alejandro patungo sa kanila, bawat hakbang niya ay puno ng bigat at kapangyarihan.“Dadalahin ko si Mr. Suarez sa ospital. Nasaktan ka ng anak ko, responsibilidad ko ito,” wika niya, matatag ngunit walang halong paghingi ng patawad.Ngunit ang kanyang mga mata, malamig at matalim, ay tila mga palaso na handang tumusok sa bawat galaw ni Rey John na nakasandal kay Andrea. Parang pinipilit ng titig niya na puksain ang espasyo sa paligid at iparamdam na kahit anong galaw ay hindi niya palalampasin.Dama ni Rey John ang init at tensiyon na parang kuryente na dumadaloy sa paligid.Ngumiti siya, bahagyang napapikit sa tensiyon, “Dalawang matitipuno tayong lalaki, ngunit pilit nating siksiki

Habang yumayakap si Liam sa hita ni Clarrise, lumingon siya upang silipin ang mukha nang kanyang ina.Tahimik ang paningin ni Andrea, may manipis na bakas ng lamig sa kanyang mukha.Bakit hindi siya tinitingnan ng kanyang ina?Kinumot ni Liam ang kanyang ibabang labi, nag-aalangan pa rin siya kung hihingi ba siya ng tawad sa kanyang kambal.Sinabi na nga ni Clarrise na walang kasalanan ang bata."Si Liana ang may kasalanan!" sigaw ni Liam. "Siya ang dahilan kung bakit galit si Daddy! Kahit tamaan ko siya ng palaso, karapat-dapat lang 'yon sa kanya!"Tumigok ang puso ni Liana sa pagkabigla, ang maliit niyang katawan ay nanginig, at ang kanyang damdamin ay labis na naapektuhan.May nagawa ba siyang mali? Kung tapat siyang bumalik sa pamilya Tolentino kasama ang kanyang ama, hindi masasaktan si Rey John.Ngunit si Liam na may ugnayang dugo sa kanya, ang nagpalipad ng matalim na palaso patungo sa kanya.At sila’y matalik na magkakaugnay.Dahan-dahan, dahil sa agwat ng kanilang pangangatawa

Ang mga palasong bakal mula sa mekanikal na pana ay muntik nang tumagos sa katawan ni Rey John, ngunit pinaloob ng kanyang panlabas na amerikana ang panganib.Si Liana ay nakasandal ang mga palad sa gilid ng kama, at ang kanyang mga itim-puting mata ay nagliliyab sa pag-aalala.“Masasaktan po ba si Tito Rey?” tanong niya, ang boses ay nanginginig ngunit matatag ang damdamin.“Masasaktan naman ngunit hindi gaano,” sagot ni Rey John, bahagyang ngumingiti upang maibsan ang kaba ng bata.Tahimik ngunit matapang, mahigpit na hinawakan ni Liana ang kamay ni Rey John, parang sinasabi sa sarili na kahit maliit siya, handa siyang protektahan ang taong mahal niya.Tumayo si Liana at hinipan ang may bendahe sa likod ni Rey John.Napangiti na lamang ito, at sinabi, “Parang hindi naman masyadong masakit.”Sa mga labi ni Liana ay sumilay ang isang maliit na ngiti, ipinapakita ang mga puting ngipin niyang kasing kinis ng gatas.Tumigil sandali ang tingin ni Rey John kay Andrea halos parang sinisiyas

Suot ni Clarrise ang helmet, kaya walang nakakita sa kanyang mukha, napakaputla at puno ng takot sa ilalim nito.Sa kabutihang-palad, kakasimula pa lamang ng pag-andar ng kanyang motorsiklo at mabagal pa ang takbo nito.Si Liam, na tumilapon mula sa unahan, ay bumagsak sa tangke ng gasolina, at ang helmet niya ay tumama sa tablero.“Susuka ako! Ahh, ubo!” ang yabag ng kanyang tinig.Si Liam ay naipit ang dibdib at pilit na huminga habang nag-ubo nang hindi komportable, ang maliliit niyang balikat ay nanginginig sa bigat ng pagkakatalon."Liam! Talaga namang hindi ka marunong umupo nang maayos! Humawak ka nang mabuti ha!" sabi ni Clarrise, puno ng pagkabahala.Nang makita niyang ligtas at maayos lang si Liam, hindi niya maiwasang huminga nang maluwag, ang tibok ng puso niya ay unti-unting bumagal sa ginhawa.Mahigpit niyang hinawakan ang tela sa likod ni Liam, itinaas siya, at maingat na pinaupo muli sa tamang posisyon.Ibinaba ni Liam ang kanyang helmet nang maayos, at may kumpiyansan