Semua Bab พ่ายตัณหาคุณอาคลั่งรัก: Bab 21 - Bab 30

ปณาลีรู้สึกเหงามากเพราะน้องชายไปอยู่ห้องพักได้เกือบหนึ่งสัปดาห์แล้วแต่ปณวัฒน์ก็ยังโทรหาเธออยู่เป็นประจำแต่ก็ได้คุยกันเพียงแค่เวลาสั้นๆ เพราะน้องชายมีกิจกรรมของมหาวิทยาลัยที่จะต้องทำอีกเยอะส่วนคุณอาข้างบ้านที่เคยรับปากว่าจะดูแลและคอยมาอยู่เป็นเพื่อนเขากลับหายหน้าไปเลย หญิงสาวคิดว่ามันเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว เพราะหลังจากวันนั้นเธอก็ไม่ค่อยชอบสายตาของศิลาที่มองเธอเลยสักนิดมันเหมือนมีอะไรแฝงอยู่ในนั้น การที่ไม่เจอเขาแบบนี้ปณาลีคิดว่ามันอาจจะเป็นผลดีกับความรู้สึกของเธอวันนี้เธอรู้สึกดีใจมากเพราะเป็นวันศุกร์และปณวัฒน์เคยบอกกับเธอไว้ว่าเขาจะกลับมาบ้านทุกสุดสัปดาห์ ขณะที่หญิงสาวกำลังเก็บของบนโต๊ะทำงานหลังจากเลิกงาน เมื่อเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น ปณาลีก็รีบกดรับอย่างรวดเร็ว“ว่าไงปัณกลับมาถึงบ้านแล้วเหรอ” ปณาลีถามอย่างตื่นเต้นเพราะเธอคิดว่าจะได้นั่งทานอาหารเย็นกับน้องชายและไม่ต้องเหงาเหมือนกับหลายวันที่ผ่านมา“ยังเลยพี่ผมมีกิจกรรมที่ต้องทำที่มหาวิทยาลัยคิดว่าอาทิตย์นี้ก็คงไม่ได้กลับบ้านแน่เลย ขอโทษนะครับพี่ยี่หวา” ปณวัฒน์รู้สึกผิดที่ไม่ได้กลับบ้านตามที่เคยตกลงกัน“ไม่เป็นไร เหนื่อยไหมปัณ” เธอถ

ตอนนี้ฝนกำลังตกลงมาอย่างหนักมีทั้งเสียงฟ้าร้องและแสงจากฟ้าแลบได้เข้ามาในห้องเป็นระยะหญิงสาวเดินลงมาชั้นล่างเพื่อจะตรวจสอบดูว่าประตูหน้าต่างปิดเรียบร้อยดีไหมแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าตอนนี้ศิลายังนั่งอยู่บนโซฟากลางห้องรับแขก“อาศิลาทำไมยังไม่กลับเหรอคะ”“ก็ฝนตกหนักแบบนี้อาจะกลับได้ยังไง ร่มของยี่หวาคันเล็กนิดเดียวอาคงต้องเปียกแน่ๆ อาขอนอนค้างที่นี่ได้ไหมล่ะ นอนห้องของปัณก็ได้หรือจะให้อานอนในห้องรับแขกก็ได้นะ อาไม่อยากลุยฝนกลับ” ศิลาทำเสียงให้ฟังดูน่าสงสาร“เอาศิลาคะ บ้านเราก็อยู่ใกล้แค่นี้เองนะคะ”“แต่ฟ้าร้องด้วยนะถ้าเกิดอาวิ่งออกไปแล้วฟ้าเกิดผ่าขึ้นมาอาตายในบ้านยี่หวาแล้วยี่หวาจะไม่กลัวอาเป็นผีมาหลอกเหรอ” ศิลาอ้างเหตุผลไปเรื่อย“ทำไมเหตุผลของอาศิลามันเยอะจัง ถ้าอยากจะนอนห้องปัณก็เชิญขึ้นไปเลยค่ะ รู้ใช่ไหมว่าห้องอยู่ตรงไหนมาหลายครั้งแล้วนี่” ปณาลีประชดเพราะช่วงก่อนที่ปณวัฒน์จะไปอยู่หอศิลาก็มักจะมาขลุกอยู่ที่ห้องของน้องชายเธอบ่อยๆ“อารู้ งั้นยี่หวารีบกลับเข้าไปนอนเถอะเดี๋ยวอาปิดไฟด้านล่างเองแล้วหยี่หวาลงมาทำไมอีกอานึกว่านอนไปแล้ว”“ยี่หวาจะมาดูค่ะว่าหน้าต่างปิดครบทุกบานหรือเปล่า”“อาดูให

“ยี่หวา” เขาเรียกเธอเบาๆ ในจังหวะที่ปณาลีเงยหน้าขึ้นมองเขา แสงฟ้าแลบจากข้างนอกทำให้เห็นใบหน้าของกันและกันอย่างชัดเจนศิลาอดใจไม่ไหวที่จะอยู่ใกล้ผู้หญิงที่เขารู้สึกดี ชายหนุ่มก้มใบหน้าลงมาช้าๆ ก่อนจะประกบริมฝีปากร้อนลงบนริมฝีปากอิ่ม ปณาลีพยายามดิ้นรน แต่ร่างกายกลับอ่อนปวกเปียกไปหมด เธอเผยอริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย และปล่อยให้เขาได้จูบเธออย่างเอาแต่ใจ สองมือที่กำแน่นอยู่ข้างลำตัวคลายออกช้าๆ อย่างยอมจำนนต่อความปรารถนาชายหนุ่มส่งปลายลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกับปลายลิ้นเล็กของเธอ สัมผัสเสียวซ่านแล่นไปทั่วร่างจนหญิงสาวอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง ทุกสัมผัสของศิลาทำให้ปณาลีรู้สึกร้อนรุ่ม แม้ใจจะยังคงต่อต้าน แต่กายกลับตอบสนองต่อเขาอย่างน่าตกใจปณาลีกำลังแพ้ใจตัวเอง แพ้ตัณหาและมีอารมณ์คล้อยตามเขาไปอย่างง่ายดาย“พอเถอะค่ะอาศิลา” เธอร้องขอเบาๆ เมื่อเขาถอนริมฝีปากออกไปเพื่อปล่อยให้เธอได้หายใจ ดวงตาคู่สวยของเธอพร่ามัวไปด้วยความปรารถนาและความกลัวที่ปะปนกัน“ทำไมล่ะยี่หวา” ศิลากระซิบถาม แววตาเขาเต็มไปด้วยความต้องการปลายนิ้วลูบไล้แก้มของเธออย่างอ่อนโยน“ยี่หวากลัวค่ะ กลัวความสัมพันธ์ กลั

ฝนยังคงตกหนักตลอดทั้งคืนพนักงานการไฟฟ้ามาแก้ไขและตอนนี้ไฟฟ้าก็สามารถใช้งานได้ เขามองใบหน้าหวานที่สุดอยู่บนแผงอกเรายิ้มรู้สึกดีมากๆ ที่มีใครบางคนนอนซบแผงอกอยู่แบบนี้มันเป็นความรู้สึกที่เขาโหยหามาตลอดสองปี และไม่คิดว่าสุดท้ายคนที่จะมาเติมเต็มความรู้สึกนั้นจะเป็นสาวน้อยข้างบ้านที่อายุห่างกับเขาสิบกว่าปีเรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาเลยสักนิดแต่ศิลาก็นึกขึ้นได้ว่ามันอาจะเป็นปัญหาสำหรับปณาลีก็ได้เพราะด้วยอายุที่ต่างกันเธออาจะมองเขาเป็นแค่คุณอาอย่างที่เธอเรียกและคงอายไม่น้อยเธอจะบอกเพื่อนในวัยเดียวกันว่าคนที่เธอคบหาและมีความสัมพันธ์ด้วยนั้นอายุมากถึง 36 ปี ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างหนักก่อนจะเอื้อมมือไปปิดโคมไฟที่หัวเตียงก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเมื่อคิดถึงความแตกต่างข้อนี้เขานอนใช้ความคิดไปเรื่อยๆ จนเผลอหลับชายหนุ่มรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อปณาลีขยับตัวตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวันปณาลีลืมตาขึ้นมาก่อนจะหยีตาสู้กับแสงจากภายนอกห้องที่สว่างกว่าทุกวันนั้นเพราะมันสายกว่าเวลาปกติที่เธอตื่นเธอตกใจเมื่อเห็นว่าตัวเองตื่นมาในอ้อมกอดของศิลาอีกทั้งสองแขนของเธอก็กอดเขาไว้แน่นหญิงสาวค่อยๆ ขยับตัวออกแต่แข

ศิลาพาสองพี่น้องมายังห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยจากนั้นก็ตรงไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นที่อยู่ชั้นบนสุดบรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม ปณาลีมีความสุขมากที่ได้เห็นน้องชายมีความสุข และศิลาก็ดูมีความสุขเช่นกันที่เห็นว่าปณาลียิ้มและหัวเราะได้แม้จะยังไม่เหมือนเดิมก็ตามหลังจากทานอาหารเสร็จแล้วก็พาปณวัฒน์ไปเลือกซื้อของใช้ที่จำเป็นเพิ่มเติม“พี่ยี่หวาไปรอที่อื่นก่อน ผมอยากซื้อของใช้ส่วนตัวของผู้ชายสักหน่อย”“จะมาอายอะไรตอนนี้ แต่ก่อนพี่ก็ซื้อให้ตลอดนะปัณ” หญิงสาวยังคงเดินตามน้องชายมาเรื่อยๆ“ไม่ต้องห่วงหรอกยี่หวาเดี๋ยวอาจะช่วยปัณเลือกของเอง ไม่นานหรอก”“เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวยี่หวาไปเข้าห้องน้ำก่อน”“แล้วเจอกันตรงร้านไอติมนะพี่ยี่หวา” ปณวัฒน์บอกกับพี่สาว“พี่สาวไปแล้วปัณมีอะไรจะคุยกับอาใช่ไหมล่ะ” ศิลาเห็นท่าทางของปณวัฒน์ก็พอจะเดาออกว่าเขามีเรื่องอยากจะคุย“อาศิลารู้ได้ยัง”“ก็แค่เดาเอา ว่าแต่มีอะไรจะคุยเหรอ หรือว่ามีปัญหาที่มหาลัย” ศิลาถามอย่างเป็นห่วง“ไม่ใช่ครับอาศิลา แต่ผมอยากขอร้องให้อาช่วยทำอะไรแทนผมหน่อย”“จะให้อาทำอะไร ทำไมดูเป็นความลับจัง”“ก็วันพุธที่