Semua Bab พ่ายตัณหาคุณอาคลั่งรัก: Bab 11 - Bab 20

ศิลาพาปณาลีมาที่บ้านของตนเองแต่กว่าจะพาเธอเดินมาถึงก็เล่นเอาแทบแย่เพราะเธอเดินไปข้างหน้าสองก้าวแล้วก็ถอยหลังอีกสามก้าวจนสุดท้ายเขาต้องประคองและแทบจะลากเธอเข้ามาด้านในชายหนุ่มพาเธอมานั่งที่ห้องรับแขกและหาไวน์ให้เธอดื่มเพราะถ้าให้ดื่มวิสกี้อย่างที่เขาชอบเธอก็คงจะแย่ไปกว่าที่เห็น“อร่อย” หญิงสาวจิบไวน์แล้วยิ้มตาเยิ้มทั้งเมาและพอใจกับรสชาติที่หอมหวานของไวน์ราคาแพง“ยี่หวาบอกอาได้ไหมว่าทำไมถึงกินเหล้าหนักขนาดนี้ ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า” ศิลาถามพลางมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้แดงก่ำเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์“เปล่าสักหน่อยก็แค่อยากเมา” เธอเถียงก่อนจะดื่มไวน์ไปทีเดียวหมดแล้วแล้วทำท่าจะหยิบขวดไวน์มารินอีก“ไหนบอกว่าจะกินอีกแค่นิดเดียว” ศิลาถามพลางเลื่อนขวดไวน์ออกห่างจากมือเธอ“อาศิลาอย่างกได้ไหมของอร่อยก็ขอกินเยอะหน่อย” เธอพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเหมือนเด็กน้อย ใบหน้าของเธอตอนนี้ดูดื้อรั้นจนศิลาใจอ่อน“เอางั้นก็ได้ แต่ต้องเล่าให้อาฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้น” เขาพูดแล้วเดินขึ้นไปบนห้องนอนก่อนจะรีบวิ่งกลับลงมาพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กให้เธอเช็ดหน้า“อยากฟังเหรอคะ”“อยากฟังสิ เช็ดหน้าหน่อยจะได้สดชื่นและมีสติเล่าให้อา

ศิลามองร่างที่หอบเหนื่อยอยู่บนเตียงในห้องนอนที่เขายังไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมานอนแล้วเขาก็ยิ้ม ในเมื่อเธอเองก็ยินยอมและเขาเองก็เป็นชายชาตรีก็คงไม่อาจจะปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไปโดยไม่ทำอะไรอย่างแน่นอนชายหนุ่มรีบจัดการกับชุดของตนแล้วคร่อมทับลงมาบนร่างหญิงสาวอีกครั้ง ปณาลีมองศิลาด้วยสายตาหวานเชื่อม ความเมาทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่กล้ามากขึ้น หญิงสาวเอื้อมมือลากไล้ไปตามกล้ามหน้าท้องของเขาอย่างแผ่วเบา“อ่า....ยี่หวา”เขาครางแหบพร่าเมื่อมือนุ่มลากไปตามกล้ามท้อง มันกระตุ้นให้เขาไม่อยากจะรอเวลาอีกต่อไป ชายหนุ่มจูบไปยังเรียวปากอิ่มสีสวย สอดปลายลิ้นหยอกล้อเป็นพัลวันหญิงสาวจูบตอบแม้จะยังไม่เก่งแต่ก็ทำให้เขารู้สึกดี จูบหวานเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนจนปณาลีแทบหลอมละลายศิลาเปิดลิ้นชักที่หัวเตียงควานหาถุงยางอนามัยที่ซื้อมาติดไว้แต่ยังไม่เคยได้เอาออกมาใช้เพราะนี่เป็นครั้งที่เขานอนกับผู้หญิงที่นี่ เขารีบสวมลงบนแก่นกายที่ร้อนระอุจากนั้นแยกเรียวขาของหญิงสาวให้กว้างมากขึ้นกว่าเดิมริมฝีปากร้อนพรมจูบ ฝ่ามือฟอนเฟ้นหน้าอกอวบกนะตุ้นให้เธอเสียวซ่าน ส่วนมือข้างที่เหลือก็จับท่อนเอ็นร้อนลากขึ้นลงกลางกลีบสวยให้น้ำหวานช

เสียงเปิดประตูทำให้ศิลาลืมตาตื่น เขาเห็นแผ่นหลังของปณาลีที่ดูรีบร้อนออกจากห้องไปแต่ก็ไม่คิดจะเรียกหรือรั้งเธอไว้เพราะตอนนี้เขายังสับสนกับความรู้สึกของตัวเองและก็คิดว่าปณาลีก็คงไม่ต่างกัน ถ้าอย่างนั้นเธอคงไม่รีบร้อนไปจากเขาตั้งแต่เช้าทั้งที่เพิ่งนอนไปได้แค่สองชั่วโมงเท่านั้นความทรงจำของเมื่อคืนระหว่างเขากับปณาลีมันชัดเจนมาก ความสุขสมที่ได้รับมันสุขล้นอยู่ในความรู้สึก ศิลาแทบจะลืมไปว่านานแค่ไหนแล้วที่ไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้ ไม่เคยมีใครที่ทำให้เขาคลั่งได้มากเท่านี้ ไม่เคยมีใครที่ทำให้รู้สึกเหมือนเป็นคนที่มีชีวิตชีวาอีกครั้งจากได้รับสถานะพ่อหม้ายมานานถึงสองปีกว่าศิลานึกถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเธอและเขาที่แนบชิด ความรู้สึกนี้มันดีเกินกว่าที่เขาจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ พ่อหม้ายหนุ่มนอนนิ่งๆ บนเตียง ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างใช้ความคิด กำลังสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง“ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้กับเธอด้วยนะยี่หวา” เขาบ่นกับตัวเอง เสียงหงุดหงิดเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจเมื่อคืนศิลายอมรับว่าตัวเองมีความสุขมาก และตอนนี้ก็ยังรู้สึกดีอย่างประหลาด การได้นอนกอดเธอแบบนี้มันทำให้เขารู้สึกเหมือนมีคนคอยอยู่เคียง

คำพูดของปณาลีทำให้ศิลาเงียบไปเพราะเป็นเขาเองที่กำหนดเงื่อนไขนั้นขึ้น เขาทำได้แค่กำโทรศัพท์ในมือแน่น รู้สึกเหมือนโดนย้อนรอยกลับด้วยคำพูดของตัวเอง“แต่อาคิดว่าเราลองคิดเรื่องนั้นอีกทีดีไหม” ศิลาพยายามหาทางพูดคุยต่อ“อาศิลาไม่ต้องคิดอะไรมากเลย ยี่หวาก็จะไม่คิดอะไรมากเหมือนกัน” เธอตอบกลับทันทีและไม่ให้เขาได้มีโอกาสอธิบาย“ถ้ายี่หวาจะเอาแบบนั้นก็ได้ แล้วเย็นนี้ที่บ้านจะทำอะไรกินล่ะอาขอไปกินด้วยได้ไหม” เขาเปลี่ยนเรื่องอย่างกะทันหัน อยากใช้เรื่องอาหารเป็นข้ออ้างเพื่อจะได้เจอเธอ อยากจะเห็นว่าตอนนี้สภาพจิตใจของปณาลีเป็นยังไงบ้าง“ยี่หวาทำราดหน้าให้น้องค่ะ ทำเสร็จแล้วและกินหมดแล้วด้วย อาศิลาหิวก็ไปซื้ออาหารตามสั่งร้านหน้าปากซอยนะคะ”“ทำไมยี่หวาบอกว่าไม่คิดอะไรแล้วทำไมถึงไม่ทำอาหารเผื่ออาล่ะ”“ก็ยี่หวาขี้เกียจทำ” เธอตอบสั้นๆ ตัดบท“เอาไว้มื้ออื่นถ้ายี่หวาทำกับข้าวก็อย่าลืมชวนอาไปกินด้วยนะ”“ได้ค่ะ แต่คงยังไม่ใช่ช่วงนี้เพราะยี่หวายังไม่มีอารมณ์ทำค่ะ”“ยี่หวาไม่เป็นอะไรแน่ใช่ไหม แล้วเรื่องแฟนของยี่หวาล่ะ” เขาพยายามจะชวนคุย“ยี่หวาคิดว่าคงต้องใช้เวลาที่จะลืมเขาค่ะ”“มีอะไรปรึกษาอาได้นะ เรายังเป็นเห

ปณวัฒน์ออกจากห้องนั้นก่อนจะเดินไปเรื่อยๆ เขาอยากสำรวจบริษัทให้ทั่วแล้วเย็นนี้จะกลับไปเล่าให้พี่สาวฟังว่าบริษัทของอาศิลาใหญ่โตมากแค่ไหน และเขาคือแรงบันดาลใจในการเรียนของตนเอง ไม่แน่ว่าในอนาคตจะได้มาทำงานเป็นลูกน้องของคนเก่งๆ อย่างอาศิลา ผู้ชายที่เขาชื่นชมมากดวงตาของปณวัฒน์เป็นประกายด้วยความมุ่งมั่นเพราะอยู่กันตามลำพังกับพี่สาวมานานถึงห้าปี บางทีปณวัฒน์ก็อดคิดถึงบิดามารดาที่จากกันไปพร้อมอุบัติเหตุไม่ได้การได้เจอศิลาผู้ชายที่ดูเป็นผู้ใหญ่และแนะนำเขาในหลายๆ เรื่อง ปณวัฒน์จึงมองว่าศิลาคือคนในครอบครัวเขาเดินมายังบริเวณโถงทางเดินที่เชื่อมต่อระหว่างแผนกต่างๆ ก็เห็นคนที่คุ้นตา ชายหนุ่มเดินไปใกล้ๆ ก็ตกใจและดีใจเมื่อเห็นเพื่อนพี่สาวของตัวเองอยู่ที่นี่“สวัสดีครับพี่รัตน์” ปณวัฒน์ทักด้วยความแปลกใจพร้อมรอยยิ้มกว้าง“อ้าว ใช่ปัณหรือเปล่า มาได้ยังไง” วนรัตน์ตกใจที่เจอน้องชายของเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันสักพัก“ผมมากับอาศิลา พี่ทำงานที่นี่เหรอครับ”“อ๋อ เพื่อนบ้านคนใหม่สินะ” วนรัตน์พยักหน้าอย่างเข้าใจ“พี่รัตน์รู้เหรอครับว่าอาศิลาเป็นเพื่อนบ้านของผม พี่ยี่หวาเล่าให้ฟังใช่ไหมครับ” เขารู้ว่าพี่สาวมีเ