บททั้งหมดของ แผนรักนายตัวร้าย: บทที่ 31 - บทที่ 40

"พี่ดินคะ...พี่ดิน"ฝ้ายเรียก "ไอ้ดิน..มึงจะไปไหน..เฮ้ย!โกรธจริงๆเหรอวะ"ฝ่างถาม "ยายฝ้ายทำไมไปพูดอย่างนั้น..ตาดินโกรธแล้วมั้งลูก"แม่หันไปบอกกับฝ้าย "ทำยังไงดีล่ะคะ..ฝ้ายแค่ล้อเล่นเอง"ฝ้ายทำหน้าเป็นกังวล "ทำให้พี่เขาโกรธเองก็ต้องไปง้อเองล่ะกัน..แม่ไม่รู้ด้วยแล้ว"แม่พูดแล้วเดินเข้าครัวไป "พี่ฝ่างคะ..ทำไงดีล่ะ"ฝ้ายถาม "เราก็ลองไปง้อดูล่ะกัน..ไม่งั้น..มันคงหนีกลับบ้านแน่ๆ"ฝ่างบอก เขาเดินตามแม่เข้าไปในครัว ฝ้ายถอนหายใจ ไม่น่าเลยเธอไม่ควรพูดโดยไม่คิด ทำให้เขาโกรธจนได้ แต่เธอแค่แกล้งเองทำไมถึงได้จริงจังขนาดนี้นะ ฝ้ายเดินเอาปืนกับมีดพกไปเก็บแล้วยืนมองขึ้นไปข้างบนห้องที่ดินนอน คงต้องตามไปพูดให้เข้าใจ ใจจริงเธอกลัวว่าเขาจะกลับบ้านของเขามากกว่า เธอยังอยากให้เขาอยู่ใกล้ๆแต่ก็กลัวที่จะยอมรับเขาเป็นแฟนจริงๆ "มันจะไม่เป็นไรเหรอฝ่าง..ที่จะปล่อยให้ยายฝ้ายไปง้อดินที่ห้องแบบนั้น..มันจะดูไม่ดีหรือป่าว"แม่ถาม เมื่อฝ่างเดินตามเข้ามาในครัวแล้ว "แม่คับ..ยายฝ้ายไม่ใช่เด็กสาวแล้วนะ..ยายฝ้ายโตแล้ว..อายุก็ไม่น้อยสมควรจะมีครอบครัวได้แล้ว..อีกอย่างไอ้ดินเองก็ไว้ใจได้หรือถ้ามันจะทำอะไรยายฝ้ายจริงๆ..ผมเชื่อ

"คิดถึงใครอยู่..ฝ้าย"ดินถาม เขายืนอยู่ที่ระเบียงห้องของเขาแล้วมองดูเธอมาสักพักแล้ว "พี่ดิน"ฝ้ายหันกลับมามอง "พี่เอง..พี่ถามว่าคิดถึงใครอยู่"ดินถามอีก "ไม่ได้คิดถึงใคร..นึกถึงงานที่ต้องทำพรุ่งนี้ค่ะ"ฝ้ายบอก "นึกว่าคิดถึงพี่เสียอีก"ดินยิ้ม "ฝ้ายจะนึกถึงพี่ดินทำไมคะ..ก็เจออยู่ทุกวัน..ถ้าจะคิดถึงก็ต้องเป็นคนที่ไม่ค่อยได้เห็นหน้าสิคะ"ฝ้ายพูด ".........."เงียบ ดินได้ยินที่ฝ้ายพูดแล้ว เขาก็อดคิดถึงคำพูดของฝ่างไม่ได้ ที่บอกว่าเปี๊ยกเคยเห็นรูปผู้ชายในกระเป๋าสตางค์ของเธอ หรือว่าเธอจะคิดถึงคนๆนั้น "ทำไมเงียบล่ะคะ..ฝ้ายพูดอะไรผิดหรือป่าว"ฝ้ายถาม "ป่าว..พี่แค่คิดว่า..ฝ้ายคงคิดถึงคนที่อยู่ไกลๆคนนั้นที่เปี๊ยกเคยพูดถึง"ดินพูด หน้าตาของเขาดูผิดหวัง "เปี๊ยกบอกอะไรพี่ดินคะ"ฝ้ายถาม เธอเริ่มร้อนใจ "เปี๊ยกบอกว่าฝ้ายชอบขึ้นไปที่ไร่ชาเพื่อส่งความคิดถึงให้ใครคนหนึ่งที่อยู่ไกลๆ"ดินพูด "อ้อ!..แต่ตอนนี้ฝ้ายไม่ต้องคิดถึงคนๆนั้นแล้วล่ะค่ะ"ฝ้ายยิ้ม "ทำไมล่ะ"ดินถาม "ก็...ตอนนี้..เขามาอยู่ใกล้ๆฝ้ายแล้วนี่คะ"ฝ้ายหันมองออกไปที่นอกระเบียง "ใครล่ะ..บอกพี่ได้มั้ย..ไอ้ฝ่างเหรอ"ดินถาม "ไม่รู้ค่ะ..พี่ดินก็คิ

ฝ้ายที่ยืนฟังอยู่ข้างบนรู้ได้ทันทีว่าวิทย์ต้องไม่พอใจดินมากแน่ๆ เธอเดินไปยืนมองวิทย์ที่กระจกด้านข้างก็เห็นว่าเขามองเข้าไปในออฟฟิตด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างเร็ว เมื่อวิทย์เดินออกไปจากออฟฟิตแล้ว แม่กับดาวก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก "ฝ้ายนอนหลับจริงๆเหรอดิน"แม่ถาม "ป่าวหรอกคับแม่...ผมแค่ไม่อยากให้ฝ้ายต้องมาเจอกันคนที่ไม่อยากเจอแค่นั้น"ดินพูด "แต่คุณวิทย์ดูจะไม่พอใจมากนะคะ..ดาวว่าคุณดินต้องระวังตัวไว้บ้างก็ดีค่ะ"ดาวบอก "ใช่ลูก..วิทย์เป็นคนเกเรและเป็นนักเลง แม่ว่าดินควรจะระวังตัวไว้บ้างนะ...คงจะไม่ยอมเลิกราง่ายๆ"แม่บอก "คับแม่..ผมจะระวังตัว"ดินรับปาก "มึงขึ้นไปดูยายฝ้ายล่ะกัน..แล้วค่อยลงมากินข้าวกัน..ยังจะเข้าไร่อีกนี่"ฝ่างบอกดิน "เออ.."ดินพยักหน้าแล้วเดินขึ้นไปข้างบน ฝ้ายเมื่อเห็นวิทย์ขับรถออกไปแล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดโทรออก "น้าชิดคะ..น้าอยู่ที่ปากทางเข้าไร่หรือป่าวคะ...อ้อค่ะ...ฝ้ายอยากให้น้าชิดช่วยดูว่ารถคุณวิทย์ขับออกจากไร่ไปแล้วหรือยังค่ะ...ค่ะถ้ายังไงแล้วน้าชิดช่วยโทรบอกฝ้ายด้วยนะคะ...ค่ะ..ขอบคุณค่ะ"ฝ้ายวางสายลง เธอไม่ไว้ใจวิทย์จึงต้องให้คนงานคอย

"ฝ้ายคับ..มาเหมือนกันเหรอ..พี่นึกว่าฝ้ายจะไม่มาเสียอีก"โอ๋ส่งเสียงทักมาจากด้านข้าง "สวัสดีค่ะพี่โอ๋..ตอนแรกฝ้ายก็จะไม่มาหรอกค่ะ...แต่พี่ดินบอกให้มาเผื่อจะมีลูกค้าใหม่ๆน่ะค่ะ"ฝ้ายบอก เธอมองดินที่ยืนจับมือของเธออยู่ "ดีแล้วล่ะ..คุณดินพูดถูก..ฝ้ายไม่ค่อยชอบมางานแบบนี้...เดี๋ยวลูกค้าจะน้อยนะ"โอ๋ยิ้มให้ฝ้าย "แต่ต่อไปนี้...ฝ้ายคงจะไปงานแบบนี้บ่อยๆแล้วค่ะ..เพราะมีคนไปเป็นเพื่อนด้วย..ใช่มั้ยคะพี่ดิน"ฝ้ายยิ้มให้ดิน "ใช่คับ..พี่จะไปเป็นเพื่อนฝ้ายทุกที่แหละ..แค่ฝ้ายบอก"ดินยิ้มมองเธอ "เอ่อ...งั้นพี่ไปหาพ่อก่อนนะ..แล้วไว้เจอกันใหม่นะ"โอ๋พูด "ค่ะ...พี่โอ๋"ฝ้ายบอก โอ๋จึงหันหลังเดินออกไปอีกทาง "ยังขาดใครอีกมั้ยเนี่ย..ยายฝ้าย"ฝ่างถาม "ก็ฝ้ายบอกแล้วว่าไม่อยากมา..ไม่ต้องมาบ่นเลยนะคะพี่ฝ่าง"ฝ้ายว่า "ยังไม่ครบค่ะ..ขาดอีกคน..ดูเหมือนว่ากำลังเดินมาโน่นแล้วค่ะ"ดาวบอกยิ้มๆ ฝ้าย ฝ่างกับดินจึงหันไปมอง ก็เห็นวิทย์กำลังเดินตรงมาที่ทุกคนยืนอยู่ ฝ้ายหันไปมองหน้าดินและฝ่าง เธอกลัวว่าไม่วิทย์ก็ดินอาจมีคนที่เก็บอารมณ์ไว้ไม่ได้ ยังไงก็แล้วแต่เธอต้องพยายามทำให้ดินใจเย็นให้มากที่สุด "ฝ้ายมานานแล้วเหรอ..พี่เพ

ฝ้ายอายหน้าแดงเมื่อได้ยินที่ดินพูด ดินเมื่อเห็นว่าเธอหน้าแดงจึงก้มมาจูบหน้าผากของฝ้ายเบาๆ หน้าของเธอจึงยิ่งแดงมากขึ้นไปอีกและก้มหน้าเดินพยุงดินไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไรอีก "อ้าว!ไอ้ดิน...ขามึงไปโดนอะไรมาวะนั่น"ฝ่างถาม เขาหันมาเห็นฝ้ายเดินพยุงดินกลับมาและที่ขาของดินมีผ้าพันไว้แล้วมีเลือดออก "ไม่ต้องถามค่ะ...พี่ฝ่างกับเปี๊ยกมาพยุงพี่ดินไปที่รถทีค่ะ"ฝ้ายบอกเสียงดุๆ "นี่คุณดินคงเดินเข้าไปที่คุณฝ้ายซ้อมปามีดใช่มัยคับ..ลุงก็ลืมบอกว่าต้องส่งเสียงก่อนที่จะเดินเข้าไปน่ะ"ลุงมิ่งพูด "นี่จะบอกว่า...ยายฝ้ายปามีดใส่ไอ้ดิน..งั้นเหรอคับ"ฝ่างทำหน้าตกใจ "กูเดินเข้าไปเงียบๆเอง..ฝ้ายแค่ป้องกันตัวน่ะ..มึงไม่ต้องพูดมาก..พากูไปที่รถได้แล้ว"ดินบอก เขากลัวว่าฝ้ายจะคิดมากอีก "งั้น..ฝ้ายพาพี่ดินไปทำแผลก่อนนะคะลุงมิ่ง..ฝากดูคนงานด้วยนะคะ..แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนสายๆเจอกันที่สวนส้มนะคะ"ฝ้ายบอก "ได้..หนูฝ้าย"ลุงมิ่งบอก ฝ้ายจึงเดินตามฝ่างกับดินไปที่รถ ฝ่างให้ดินนั่งข้างคนขับ ส่วนเขาไปนั่งที่คนขับแทน "เดี๋ยวพี่ขับไปเอง"ฝ่างพูด ฝ้ายจึงเดินไปเปิดประตูด้านหลังแล้วขึ้นไปนั่ง "ปวดมากมั้ยคะ..พี่ดิน"ฝ้ายถาม "พี่ปว