Semua Bab แผนรักนายตัวร้าย: Bab 11 - Bab 20

ฝ้ายแวะส่งเปี๊ยกที่บ้านพักคนงานแล้วก็พาฝ่างกับดินไปที่สวนกุหลาบกับสวนกล้วยไม้จากนั้นก็กลับบ้าน "มาถึงกันแล้วเหรอลูก..หิวกันมั้ย"แม่ถามเมื่อเห็นฝ้าย ฝ่างกับดินเดินเข้าบ้านมา "ยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ค่ะแม่"ฝ้ายบอก "แม่ไม่ได้ถามเรา แม่ถามตาฝ่างกับตาดิน สำหรับเราน่ะคงชินแล้วแต่พี่ๆเขาไม่เคยอดเหมือนเรานะ..เป็นลมกันหมดแล้วมั้ง"แม่พูด "ผมกับฝ่างยังไม่หิวหรอกคับแม่"ดินพูด ฝ้ายหันไปมองหน้าดิน เธอแปลกใจที่เขาเรียกแม่เธอว่าแม่เพราะเมื่อวานเขายังเรียกน้าอยู่เลย แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร "หิวหรือไม่หิวก็พากันมากินเถอะ..ยายฝ้ายมากินข้าวเลย..เรายังต้องเข้าห้องทดลองอีกกว่าจะเสร็จเดี๋ยวจะยิ่งดึก"แม่บอก "ค่ะแม่..ไปค่ะพี่ฝ่าง พี่ดิน"ฝ้ายยิ้ม ทุกคนจึงพากันเดินไปที่โต๊ะกินข้าวในครัว "แล้ววันนี้จะมีใครมาหาเราอีกมั้ยเนี่ยยายฝ้าย"ฝ่างถาม "ฝ้ายก็ไม่รู้หรอกค่ะ...แต่ถ้ามีใครมาก็บอกว่าฝ้ายอยู่ห้องทดลองคงกลับดึกๆแค่นั้นล่ะค่ะ"ฝ้ายบอก "พี่ว่าเราจะหลบแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอกนะ"ฝ่างบอก "ก็แล้วจะให้ฝ้ายทำยังไงล่ะคะ...จริงๆพวกเขาก็น่าจะรู้นะคะ..ฝ้ายหลบขนาดนี้แล้ว"ฝ้ายพูด "แต่พี่มีวิธีนะ ว่าแต่เราจะทำมั้ยล่ะ"ฝ่างพ

"ที่นี่สวยมากนะ..ตอนเช้าพอมีหมอกลงก็ยิ่งสวย..พี่ชอบที่นี่จัง"ดินพูด "ค่ะ..ฝ้ายถึงชอบมาปั่นจักรยานในไร่ตอนเช้าๆทุกวัน..ฝ้ายดีใจนะคะที่พี่ดินชอบที่นี่..พี่ดินจะได้ไม่อึดอัดที่ต้องมาอยู่ที่เงียบๆแบบนี้ค่ะ"ฝ้ายยิ้ม "ถ้าอย่างนั้น..พี่ขอมาปั่นจักรยานกับฝ้ายทุกเช้าเลยได้มั้ย"ดินถาม "ถ้าพี่ดินตื่นไหวก็ได้ค่ะ..สงสัยคงต้องไปหาซื้อจักรยานเพิ่มถ้าพี่ดินจะมาปั่นจักรยานด้วยอ่ะ"ฝ้ายยิ้มอยู่ข้างหลังของเขา "ไม่ต้องไปซื้อใหม่หรอก..คันเดียวก็พอ..พี่จะปั่นให้ฝ้ายเอง"ดินบอก "งั้นฝ้ายก็เอาเปรียบพี่ดินนะสิคะ...ที่ต้องมาปั่นให้ฝ้ายนั่ง..ฝ้ายตัวหนักจะตาย"ฝ้ายบอก "ฝ้ายตัวนิดเดียว..ไม่หนักหรอก..แล้วก็ไม่ได้เอาเปรียบพี่ด้วย..พี่อยากปั่นให้ฝ้ายนั่ง..พี่เต็มใจ"ดินพูด "พี่ดินยังปั่นจักรยานได้เก่งเหมือนเดิมนะคะ..สงสัยจะปั่นให้สาวๆนั่งบ่อยๆ"ฝ้ายแกล้งแซว "ฝ้ายก็พูดไป..ไม่มีสาวๆคนไหนอยากซ้อนท้ายพี่หรอก..แต่ถึงมีพี่ก็ไม่เคยให้ใครซ้อนท้ายพี่นอกจากฝ้าย...คนเดียว"ดินบอก "......."ฝ้ายเงียบ เธออึ้งกับคำพูดของดิน ยอมรับว่าลึกๆแล้วดีใจแต่ก็กลัวว่าเขาจะแค่พูดเล่นๆมากกว่า "ทำไมเงียบล่ะ...พี่พูดอะไรผิดหรือป่าว"ดินถาม

แม่กับฝ่างลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกแล้ว เพื่อให้ดินกับฝ้ายได้คุยกันตามลำพัง "เอ่อ...ฝ้ายว่า..พี่ดินคงสับสนระหว่างความรักของพี่น้องกับแฟนมากกว่านะคะ"ฝ้ายบอก เธอก้มหน้ามองแก้วน้ำในมือ "พี่ไม่ได้สับสน พี่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรและพี่ก็พร้อมจะพิสูจน์ให้ฝ้ายดูว่าพี่รักฝ้ายแบบคนรักจริงๆ..ไม่ได้พูดเล่น..ขอแค่ฝ้ายให้โอกาสพี่แค่นั้น...ได้มั้ย"ดินถาม "เอ่อ!..ฝ้ายว่าอย่าดีกว่าค่ะ"ฝ้ายบอก "ทำไมล่ะหรือฝ้ายรังเกียจพี่"ดินมองหน้าเธอ "ป่าวค่ะ...แต่ฝ้ายว่าพี่ดินกลับไปคิดทบทวนดูอีกทีจะดีกว่านะคะ.... ว่าจริงๆแล้วพี่ดินคิดกับฝ้ายแบบไหนกันแน่"ฝ้ายมองหน้าเขาตรงๆ "ไม่ต้องหรอก..พี่มั่นใจและก็รู้ใจตัวเองมานานแล้วว่าพี่รู้สึกกับฝ้ายยังไง..ขอแค่ฝ้ายให้โอกาสพี่ได้แสดงให้ฝ้ายเห็นเท่านั้น ว่าไงได้หรือป่าว"ดินถาม เขามองจ้องเธอ "ขอฝ้ายคิดดูก่อนก็แล้วกันนะคะ"ฝ้ายบอก เธอหลบสายตาของเขา ฝ้ายเขินจนหน้าเริ่มจะแดงหน่อยๆและนั่นทำให้ดินอมยิ้มออกมา "แล้วเมื่อไหร่จะให้คำตอบพี่ล่ะ"ดินถามยิ้มๆ "แล้วฝ้ายจะบอกเองค่ะ"ฝ้ายบอก "ไม่ได้...พี่ให้เวลาฝ้ายคิด2วัน..แล้วต่อจากนั้นพี่จะเริ่มจีบฝ้ายนะ"ดินยิ้ม "เอ่อ!..เรื่องนั้นเอา

ฝ้ายถอนหายใจยาว เธอเดินไปที่ตู้ข้างประตูแล้วเปิดลิ้นชักเอาปืนกับมีดพกเก็บเข้าที่ "คนนี้คงจะไม่มาอีกแล้วแน่ๆพี่ว่า"ฝ่างยิ้ม "คุณพนาไม่ใช่คนดื้อหรอกค่ะ..ที่น่าเป็นห่วงก็พี่โอ๋กับพี่วิทย์มากกว่า..เพราะค่อนข้างจะเป็นนักเลงพอตัวทีเดียว"ฝ้ายบอก "แล้วนี่เราพกอาวุธทุกวันเลยเหรอ"ฝ่างถาม "ใช่ค่ะ..ฝ้ายไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น..มีอาวุธไว้กับตัวดีที่สุด"ฝ้ายบอกหน้าตาจริงจัง "แต่พี่ไว้ใจได้นะ"ดินยิ้ม "ก็ไม่แน่ค่ะ.. ผู้ชายถ้าไม่ใช่พี่กับพ่อก็ไว้ใจไม่ได้ทั้งนั้นแหละ"ฝ้ายว่า "อ้าว!ไอ้ฝ่างนี่กูหน้าตาไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยเหรอวะ"ดินถาม "เราก็พูดเกินไป ดินน่ะไว้ใจได้100%แม่รู้เพราะเห็นมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว"แม่บอก "ฝ้ายแค่ล้อเล่นค่ะ..จริงจังไปได้"ฝ้ายยิ้ม "ล้อเล่นเหรอ...มานี่เลย..ล้อเล่นแบบนี้ได้ยังไง"ดินเดินเข้ามาหาฝ้าย ฝ้ายจึงเดินหลบแต่ดินก็ยังเดินตาม เธอจึงวิ่งหนีไปรอบๆ แม่กับฝ่างมองดินกับฝ้ายเล่นกันเป็นเด็กๆแล้วหัวเราะ ในที่สุดดินก็จับตัวฝ้ายได้ เขาจับและกอดตัวเธอไว้ไม่ยอมปล่อย ฝ้ายไม่ได้คิดอะไรเพราะเธอกับเขาเล่นกันแบบนี้บ่อยๆตอนเด็กๆจึงไม่ได้อายหรือเขินที่ถูกเขากอด แต่ดินกลับรู้สึกไม่อยากปล่อย

ฝ่างเดินมาตบบ่าของดินแล้วยิ้มให้ เขาดีใจที่คนงานชอบดิน เพราะมันจะทำให้ดินเข้ากับทุกคนได้ง่ายมากขึ้น หลังจากที่ตัดแก้วมังกรและคัดเลือกเสร็จแล้วลุงมิ่งก็เป็นคนเอาไปส่งที่ตลาด แล้วคนงานก็แยกย้ายกันไปทำอย่างอื่นต่อ "พี่ฝ่างกับพี่ดินกลับไปกินข้าวกันก่อนมั้ยคะ แล้วค่อยไปที่ไร่เมล่อนกับสตอเบอรี่"ฝ้ายถามหลังจากขึ้นมาบนรถแล้ว "ตามใจเราก็แล้วกัน..พี่ยังไงก็ได้"ฝ่างบ อก "งั้นไปกินข้าวกันก่อนนะคะ"ฝ้ายยิ้ม "พี่ว่านายวิทย์คงจะไม่เลิกราง่ายๆแน่..แล้วเราจะเอาไงกันต่อดีวะ..ดิน"ฝ่างถาม "พี่วิทย์เป็นนักเลงค่ะ... วันๆไม่ทำอะไรเกเรไปทั่ว..ถือว่าเป็นหลานกำนันเลยไม่มีใครอยากไปยุ่งด้วย"ฝ้ายบอก "เพราะอย่างนี้..เราเลยหลบเขาเพราะไม่อยากมีเรื่องใช่มั้ย"ฝ่างถาม "มันก็ใช่ค่ะ..ลำพังแค่ฝ้ายคนเดียว..ฝ้ายไม่กลัวหรอกค่ะแต่นี่ฝ้ายมีไร่ มีคนงาน มีแม่ที่ต้องรับผิดชอบเลยเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ามากกว่า"ฝ้ายพูดสีหน้าจริงจังมาก "พี่ว่าฝ้ายไม่ควรเผชิญหน้ากับเขานะ..ยังไงฝ้ายก็เป็นผู้หญิง..พี่เป็นห่วง" ดินพูดเขามองเธอทางกระจกด้วยสายตาเป็นห่วงจริงๆ "แต่วันนี้ฝ้ายก็เผชิญหน้าไปแล้วนี่คะ..ฝ้ายไม่กลัวหรอก"ฝ้ายบอก "พี่ว่าเราค