All Chapters of แผนรักนายตัวร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

ฝ้ายทั้งพูดทั้งส่งสายตาดุๆให้ดิน แต่เขาก็ยังทำเหมือนเดิม เธอก็เลยปล่อยให้เขาทำตามใจ จนกระทั่งเก็บส้มเสร็จ "ลุงมิ่งคะ..ส้มที่คัดแล้วทั้งหมดเอาไปส่งที่ห้างเลยนะคะ..ฝ้ายโทรบอกให้แล้ว..ส่วนที่เหลือก็เอามาแบ่งกันกินแล้วก็เอาไปส่งแม่ค้าที่ตลาดด้วยนะคะ"ฝ้ายบอก "ได้หนูฝ้าย..ส่วนส้มของหนูฝ้ายลุงเอาไว้ให้ที่รถแล้วนะ...แล้วคุณดินหายเจ็บแผลแล้วเหรอคับ..ถึงมาเข้าไร่ได้"ลุงมิ่งบอกฝ้ายแล้วหันมาถามดิน "หายเจ็บแล้วคับ..ฝ้ายดูแลดีเลยหายไวน่ะคับลุงมิ่ง"ดินยิ้ม "เอ่อ..งั้นฝ้ายกลับก่อนนะคะลุง"ฝ้ายก้มหน้าเดินกลับไปที่รถ ดินมองฝ้ายแล้วก็ยิ้มออกมา "ผมกลับนะคับ..ทุกคน"ดินยิ้ม เขาหันไปพูดกับคนงานที่ยืนอยู่ "หายไวๆนะคับคุณดิน"คนงานชายพูด "คับ" ดินเดินตามฝ้ายไปที่รถยนต์ที่เธอขับมา "ให้พี่ขับให้นะ"ดินบอก "ฝ้ายขับเองดีกว่าค่ะ..พี่ดินขาเจ็บอยู่นะคะ" "แต่พี่อยากขับให้นะ..นะคับ" "เฮ้อ!พี่ดินนี่ดื้อนะคะ...ตามใจค่ะ" "พี่ก็ดื้อกับฝ้ายคนเดียวนี่แหละคับ" ดินขับรถพาฝ้ายกลับมาถึงบ้าน พอลงจากรถก็พากันไปกินข้าว "นี่ยาค่ะ..ทานแล้วก็ไปนั่งตรงโต๊ะรับแขกนะคะ...ฝ้ายจะดูแผลให้ค่ะ" "คับ...พี่จะไปเดี๋ยวนี้แหละ" ดิน

"ไอ้ฝ่าง..ฝ้ายหายไปไหนวะ..ข้าวก็ไม่มากิน..กูเป็นห่วงจนจะบ้าอยู่แล้ว"ดินพูด เขาเดินไปเดินมา "เออ..มึงก็อยู่กับกูตลอด..แล้วกูจะรู้มั้ย..กูก็เป็นห่วงเหมือนกัน"ฝ่างว่า "ฝ้ายจะเข้าใจกูผิดหรือป่าววะ"ดินถาม "ถ้ากูเป็นยายฝ้ายก็คงเข้าใจผิดแน่ๆ..ก็ยายนุชเกาะติดมึงเสียขนาดนั้น"ฝ่างพูด "สงสัยกูคงต้องพูดกับนุชอย่างเด็ดขาดเสียที..ที่กูไม่พูดเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนแต่ถ้ามันจะทำให้ฝ้ายเข้าใจผิด...กูคงต้องยอมเสียเพื่อนว่ะ"ดินบอก สีหน้าจริงจัง "เออ..กูเข้าใจ..มึงนอนก่อนเถอะ..ฝ้ายคงไม่ได้ไปไหนหรอก..ตอนเช้ามึงค่อยไปอธิบายให้ฟังก็แล้วกันและก็คุยกับยายนุชให้รู้เรื่องเสียด้วยล่ะ"ฝ่างบอก "เออๆ..กูคุยแน่ๆ..ไม่ปล่อยไว้อย่างนี้หรอก"ดินบอก แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆฝ่าง ฝ้ายร้องไห้จนหลับไปในห้องทดลอง เธอรู้สึกตัวตื่นมาตอนตี3แล้ว จึงคิดว่าคงต้องไปที่ไหนสักที่ดีกว่าต้องมาทนเห็นภาพที่ไม่อยากเห็น ฝ้ายเดินไปเปิดตู้ล็อคเกอร์ที่ใช้เก็บของ ในนั้นมีเสื้อผ้าสำรองของเธอกับชุดที่ใช้ขี่มอเตอร์ไซค์อยู่ เธอจึงหยิบเอาเสื้อผ้าในนั้นออกมาแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ ดีที่ห้องทดลองมีห้องน้ำอยู่แล้ว ฝ้ายอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดขี่มอ

ทั้งคู่เดินคุยกันมาเรื่อยๆจนเข้ามาในบ้าน ต่างคนต่างมีความสุขจนไม่เห็นว่ามีสายตาใครอีกคนแอบมองอยู่ นุชนั่นเอง เธอยืนมองดินกับฝ้ายที่เดินจับมือและยิ้มคุยกันอย่างมีความสุขตั้งแต่ชั้นล่างจนมาถึงข้างบน เธอยิ้มทั้งน้ำตานี่สินะคนรักของดิน เธอรักดินมากแต่เมื่อเห็นเขามีคนที่เขารักจริงๆเธอก็ต้องตัดใจจากเขาจริงๆเสียที ดินเดินไปส่งฝ้ายถึงหน้าห้อง เธอเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปข้างใน "ฝ้าย" "คะ" จุ๊บ..ดินก้มจูบหน้าผากของฝ้ายเมื่อเธอหันกลับมา "อุ้ย!พี่ดินอ่ะ" "ฝันดีนะคับ" "ค่ะ" ฝ้ายจะปิดประตูแต่ดินเอามือดันไว้ไม่ให้ปิด เธอจึงมองหน้าเขา "ฝ้ายยังไม่บอกฝันดีพี่เลยนะ" "ฝันดีค่ะพี่ดิน"ฝ้ายเขิน "ต้องฝันถึงพี่คนเดียวนะ..เพราะพี่หวง"ดินยิ้มเมื่อเห็นเธอเขิน ฝ้ายปิดประตูแล้วอมยิ้มอยู่คนเดียว เขาทำให้ใจเต้นแรงอยู่แทบตลอดเวลาเลย ดินยืนมองประตูห้องฝ้ายแล้วก็ยิ้ม เขาดีใจที่ได้บอกให้เธอเข้าใจเรื่องเขากับนุชได้เลยรู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก "เป็นไงมึง..คุยกับยายฝ้ายเข้าใจหรือยัง"ฝ่างถามเมื่อดินเปิดประตูเข้ามาในห้อง "รู้เรื่องแล้วว่ะ...โคตรสบายใจเลย"ดินยิ้ม "ถึงว่า..ยิ้มไม่หุบเลยมึง"ฝ่างแซว "เออสิวะ...เ

ดินเดินไปหยิบกุญแจรถ ฝ้ายเดินตามไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบปืนยาวออกมา เธอถือแล้วเดินตามดินไป วันชัยกับเดชาเห็นฝ้ายหยิบปืนมาจึงมองหน้ากันเองแล้วหันไปมองหน้าฝ่าง ฝ่างยิ้มแล้วยักไหล่ให้เพื่อน ฝ้ายเดินไปขึ้นรถนั่งข้างดินที่เป็นคนขับ ส่วนฝ่างกับวันชัยและเดชาเปิดประตูด้านหลัง ดินขับรถมาถึงประตูเข้าไร่ ฝ้ายลดกระจกลงเมื่อเห็นน้าชิด "ลุงมิ่งออกไปหรือยังคะ..น้าชิด"ฝ้ายถาม "เพิ่งออกไปเมื่อกี้คับ..หนูฝ้าย"น้าชิดบอก "พอฝ้ายออกไปแล้ว..ปิดประตูไร่เลยนะคะ...ห้ามใครเข้าจนกว่าฝ้ายจะกลับมานะ"ฝ้ายสั่ง "คับ..หนูฝ้าย"น้าชิดรับคำ แล้วดินก็ขับรถไปตามทางที่ฝ้ายบอกจนถึงตลาด ก่อนถึงตลาดฝ้ายเปิดลิ้นชักหน้ารถแล้วหยิบกล่องออกมาเปิดออก ดิน ฝ่างกับวันชัยและเดชามองกล่องที่ฝ้ายเปิดจึงเห็นว่าในกล่องมีมีดพกเล่มเล็กอยู่น่าจะเกือบๆ100เล่ม ฝ้ายหยิบมา4-5เล่มแล้วปิดกล่องเก็บที่เดิม ดินจอดรถต่อท้ายรถของลุงมิ่ง ฝ้ายเห็นลุงมิ่งกำลังเดินไปที่กลุ่มคนข้างหน้า ลุงมิ่งหันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงรถมาจอดข้างหลัง พอเห็นว่าเป็นฝ้ายจึงยืนรอ ฝ้ายลงจากรถพร้อมกับดิน ฝ่างและวันชัยกับเดชา "หนูฝ้าย..เอาไงดีล่ะ"ลุงมิ่งถาม "เดี๋ยวฝ้าย

"สวัสดีคับคุณน้า คุณดิน คุณฝ่าง แล้วฝ้ายด้วย"พัทกับพนาพูด "สวัสดีตาพัทคุณพนา"แม่รับไหว้ "สวัสดีคับคุณพัท..คุณพนา"ดินกับฝ่างพูด "สวัสดีค่ะพี่พัท..คุณพนา..ทำไมถึงมากันได้ล่ะคะ"ฝ้ายถาม "พี่ได้ข่าวเรื่องคนงานของฝ้ายเมื่อเช้าน่ะ..เลยจะมาถามข่าวดู"พัทบอก "ใช่..ผมได้ยินก็เลยรีบมานี่แหละ..ตกลงว่าใครทำรู้มั้ยฝ้าย"พนาถาม "แค่เรื่องเข้าใจผิดกันน่ะค่ะ..ไม่มีอะไรมากหรอก..ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง"ฝ้ายบอก "ฝ้าย..งั้นพี่กลับก่อนนะ..คุณน้าคับผมกลับก่อน..เอาไว้จะมาใหม่นะคับ"วิทย์พูด "ค่ะพี่วิทย์..ขอบคุณที่มานะคะ..ฝากบอกกำนันด้วยนะคะว่าฝ้ายกับแม่ขอบคุณมาก"ฝ้ายบอก วิทย์หันหลังเดินออกไป เขาไม่ชอบนักที่มีคนมาถามเรื่องนี้กันมาก "ตกลงว่า..เป็นคนของกำนันใช่มั้ยฝ้าย"พัทถาม "ใช่ค่ะพี่พัท"ฝ้ายตอบ "ฝ้าย..งั้นพี่ก็ขอกลับก่อนเหมือนกันนะ..ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ"โอ๋บอก "ขอบคุณนะคะพี่โอ๋..ที่อุตส่าห์มา"ฝ้ายบอก "ไม่เป็นไร..ผมกลับก่อนคับคุณน้า คุณดิน คุณฝ่าง"โอ๋พูด "ครับ"ดินกับฝ่างพูด "แล้วคนงานเป็นอะไรมากหรือป่าวล่ะ..ฝ้าย"พนาถาม "ก็น่าจะแค่บอบช้ำน่ะค่ะ..เพราะพวกนั้นไม่มีอาวุธ"ฝ้ายบอก "แต่พวกนั้นคงโดนไปพ