All Chapters of แผนรักนายตัวร้าย: Chapter 51 - Chapter 60

ดินเดินตรงไปห้องทดลอง พอไปถึงก็เปิดประตูเข้าไป เขาเห็นฝ้ายก้มหน้าดูเนื้อเยื่อกล้วยไม้อยู่ เธอหันมามองเขา "พี่ดิน!..ยังไม่ไปหรือคะ" "ฝ้ายใจร้ายนะ..ใจคอจะไม่บอกลาและออกไปส่งพี่จริงๆเหรอ" "ฝ้ายฝากแม่บอกแทนแล้วนี่คะ" ฝ้ายก้มหน้าพูดไม่มองหน้าดิน เพราะกลัวน้ำตาจะไหลออกมา "ฝ้าย..พี่จะรีบกลับมาทันทีที่จัดการเรื่องที่บ้านเรียบร้อยแล้ว..พี่สัญญา" ฝ้ายเงียบไม่พูดก้มหน้าฟังที่ดินพูด น้ำตาออกมาคลอที่ตา "พี่อยากให้ฝ้ายรู้ว่าทุกอย่างที่พี่พูดหรือทำกับฝ้าย..ออกมาจากความรู้สึกจากใจจริงๆ...พี่ไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครและจะไม่มีวันรู้สึกกับใครอีกนอกจากฝ้ายคนเดียวเท่านั้น...พี่ไปก่อนนะไม่อยากออกไปส่งพี่ก็ไม่เป็นไรแต่พี่อยากบอกให้ฝ้ายรู้ว่า...พี่รักฝ้ายนะ..และจะรักฝ้ายคนเดียวตลอดไป.." ดินพูดแล้วหันหลังจะเดินออกไป "พี่ดินคะ"ฝ้ายเรียก ดินหันกลับมา ฝ้ายเดินไปยืนข้างหน้าเขาก่อนจะยกมือขึ้นโน้มใบหน้าของเขาลงมาแล้วเอาปากไปจูบลงบนปากของเขา ดินเอาแขนกอดรัดตัวของฝ้ายเข้ามาจนแน่น เขาจูบตอบกลับไปด้วยความรักสุดหัวใจ ดินกับฝ้ายจูบและเอาลิ้นเข้าไปแลกความหวานในปากของกันและกันอย่างไม่อยากพอ สักพักต่างคนต่างก

ดินหยิบมือถือมากดโทรหาเปี๊ยกทันที "เปี๊ยก..นี่พี่ดินนะ" "สวัสดีคับพี่ดิน..พี่ดินกลับมาแล้วเหรอคับ" "เบาๆหน่อย..เดี๋ยวฝ้ายได้ยิน" "พี่ฝ้ายไม่ได้ยินหรอกคับ..พี่ฝ้ายอยู่ไกล..แต่พี่ดินกลับมาแล้วใช่มั้ยคับ" "ใช่พี่กลับมาแล้ว..ตอนนี้ฝ้ายอยู่ที่ไหนล่ะ" "ผมดีใจจริงๆที่พี่ดินกลับมา...พี่ฝ้ายต้องดีใจแน่ๆ..ตอนนี้พี่ฝ้ายอยู่ที่เปลเถาวัลย์คับ" "อยู่ตรงไหนล่ะ..พี่ไม่รู้จัก." "พี่ดินมาที่บ้านต้นไม้นะคับ..เดี๋ยวผมพาไป" "ได้..พี่จะไปเดี๋ยวนี้..เปี๊ยกอย่าเพิ่งบอกฝ้ายล่ะ..รู้มั้ย" "คับพี่ดิน" "แค่นี้นะ...แล้วเจอกัน" ดินวางสายแล้วยิ้ม "ยายฝ้ายอยู่ที่ไหนล่ะ"แม่ฝ้ายถาม "อยู่บ้านต้นไม้คับแม่"ดินบอก "งั้น..เดี๋ยวพี่พิกับพี่วิเข้าไปที่บ้านกันดีกว่าค่ะ..ตาดินก็ไปตามยายฝ้ายนะลูก..ไปตาฝ่าง..หนูดาววันนี้ปิดออฟฟิตเร็วหน่อย"แม่ฝ้ายบอก "อาจต้องง้อนานหน่อยนะโว้ย!..ก็มึงเล่นไม่โทรหายายฝ้ายเลยนี่"ฝ่างบอก "กูรู้..ยังไงกูก็ต้องง้อให้ได้..พ่อกับแม่กูมาเพื่อขอลูกสะใภ้เลยนะ"ดินยิ้ม "เออๆ..ไปเถอะแล้วเจอกันที่บ้านนะ"ฝ่างบอก ดินจึงขับรถตรงไปที่บ้านต้นไม้ พอเขาไปถึงก็เห็นเปี๊ยกรออยู่แล้ว "สวัสดีคับพี่ดิน"เปี

"แม่รู้ว่าดินจะทำให้ฝ้ายมีความสุขได้"แม่เอามือลูบหัวของดิน "วันขอบคุณนะคะที่พี่พิกับพี่วิไม่รังเกียจยายฝ้าย"แม่ฝ้ายพูด "วันพูดอย่างนี้ได้ยังไง..พวกพี่ก็รักหนูฝ้ายกับตาฝ่างเหมือนลูกนะ..แล้วหนูฝ้ายกับตาฝ่างก็เลิกเรียกลุงกับป้าได้แล้วนะ..ต้องเรียกว่าพ่อแม่ใช่มั้ยตาดิน"แม่ดินยิ้ม "ใช่คับแม่.."ดินยิ้ม "งั้น..วันก็หาวันแต่งงานนะ..หาได้แล้วก็โทรไปบอกพี่..พี่จะได้เตรียมตัว..ส่วนสินสอดพี่จะจัดมาให้สมเกียรติเจ้าของไร่ผาตะวันแน่นอน"พ่อดินพูด "ค่ะพี่"แม่ฝ้ายยิ้ม ครืด ครืด มือถือของฝ้ายดังขึ้น ฝ้ายหยิบมาดูเห็นเป็นพนาโทรมา จึงลุกขึ้น "คุยกันไปก่อนนะคะ..ฝ้ายขอไปรับโทรศัพท์แป๊บค่ะ"ฝ้ายบอกแล้วเดินออกไปที่หน้าบ้าน ดินเห็นว่าเป็นเบอร์พนาโทรมาจึงเดินตามฝ้ายไปด้วย "ค่ะ..คุณพนา"ฝ้ายกดรับ "ผมจะโทรมาบอกว่างานประกวดผลไม้และดอกไม้ปีนี้จะมีขึ้นกลางเดือนหน้านะ" "อ้อ..ค่ะ..ขอบคุณที่โทรมาบอกนะคะ" "แล้วฝ้ายจะมาเปิดบูทขายของด้วยมั้ย" "ฝ้ายว่าจะไปนะคะ" "คับ..งั้นผมจะจองที่ไว้ให้นะ" "ขอบคุณค่ะ" "ไม่เป็นไรคับ..ผมแค่อยากทำอะไรให้ฝ้ายบ้าง..และถ้ามีอะไรเพิ่มเติมจะโทรไปบอกนะ" "ค่ะ..ขอบคุณอีกครั้ง" ฝ้ายกดว

ฝ้ายควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่มีแรงจะส่งเสียงห้ามหรือขัดขืนดินเลย เธอปล่อยให้เขาทำตามใจจนเธอเริ่มส่งเสียงครางในลำคอออกมาอย่างห้ามไม่ได้ "อืม..อา..อื้อ" มือของฝ้ายลูบไล้ไปที่หลังของดินอย่างเผลอไผล ดินเอามือลูบไล้ไปตามตัวของฝ้ายบนเสื้อนอนที่เธอสวมอยู่ แต่เขาจะไม่ล่วงเกินมากไปกว่านี้ สักพักดินก็ถอนปากออกแต่ยังนอนทับตัวฝ้ายอยู่ เขาจ้องมองหน้าเธอที่แดงด้วยอารมณ์ปราถนาที่เขาเป็นคนสร้างขึ้น ฝ้ายลืมตามองดินเมื่อเขาถอนปากออกแล้ว เธอหน้าแดงเมื่อเห็นสายตาที่มีแต่ความปราถนาในตัวเธออยู่ในสายตาคู่นั้น "ฝ้ายทำให้พี่เกือบอดใจไม่ไหวแล้วนะ...รู้ตัวมั้ยคับ" ดินเอามือเขี่ยจมูกฝ้ายแล้วยิ้มหวาน "บ้า...พี่ดินอ่ะ" ฝ้ายเขินจึงเอามือทุบไปที่ไหล่ของดินเบาๆ "ก็ฝ้ายน่ารัก...น่ากอด..น่าจูบ..น่าไปหมดทุกอย่าง..สงสัยต้องให้แม่รีบหาวันแต่งงานไวๆแล้ว..ไม่อย่างนั้นในวันแต่งงาน..เจ้าสาวอาจจะแพ้ท้องได้แน่นอน" ดินยิ้มใส่ตาของฝ้ายที่เขินเพราะคำพูดของเขาจนหน้าแดงจัด "พี่ดินอ่ะ..จะบ้าเหรอคะ..อายเขาตายเลย" "ไม่เห็นน่าอายเลย..จะได้มีลูกทันใช้..พ่อกับแม่ของพี่กับฝ้ายก็อยากอุ้มหลานจะแย่แล้วล่ะ" "ไม่คุยด้วยแล้วค่ะ..พี่ดิ

ฝ้ายเดินตามหาดินไปจนทั่วก็ไม่เจอ จนเดินมาถึงห้องทดลองจึงลองเปิดเข้าไป เธอเดินเข้าไปข้างในแต่ไม่เห็นดินจึงหันหลังจะเดินกลับ "อุ้ย!พี่ดิน" ฝ้ายหันกลับมาเจอดินที่ยืนอยู่ข้างหลัง ดินเดินเข้ามาใกล้ๆฝ้าย เขามองเธอด้วยสายตาที่มีความน้อยใจปนอยู่ด้วย "พี่ดินคะ..ฟังฝ้ายก่อนนะคะ..ฝ้ายอยากจดทะเบียนสมรสกับพี่ดิน..แต่ที่ฝ้ายบอกว่าไม่ต้องรีบเพราะฝ้ายคิดว่ามันไม่สำคัญ..สำหรับฝ้ายทะเบียนสมรสก็คือกระดาษใบเดียวที่ไม่มีค่าอะไรเลย..คนจะรักกันหรือไม่รักกันมันไม่ได้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้นหรอกนะคะ..มันอยู่ที่ความรู้สึกของคนสองคนมากกว่า...ฝ้ายไม่ได้สนใจว่าเราจะต้องจัดงานแต่งงานหรือจดทะเบียนสมรสกันก่อนถึงจะอยู่ด้วยกันได้..ขอแค่พี่ดินรักฝ้ายหลักประกันอย่างอื่นก็ไม่จำเป็น..เพราะถ้าพี่ดินหมดรักฝ้ายเมื่อไหร่..สิ่งเหล่านั้นก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกค่ะ"ฝ้ายบอกด้วยหน้าตาจริงจัง "ฝ้ายคิดอย่างนั้นจริงๆนะ..พี่กลัวว่าฝ้ายจะคิดมาก..คิดว่าพี่ไม่ให้เกียรติฝ้าย..หรือดูถูก..พี่รักฝ้ายนะรักมากแต่พี่กลัวว่าจะเผลอล่วงเกินฝ้ายไป..จึงอยากให้ฝ้ายสบายใจ..โดยการไปจดทะเบียนสมรสไว้ก่อนน่ะ"ดินยิ้ม เขาดีใจที่ได้ยินฝ้ายบอกออกมา "พี่ดินคิด