Todos los capítulos de แผนรักนายตัวร้าย: Capítulo 61 - Capítulo 70

"ต้องรีบสิคับแม่..เดี๋ยวเจ้าของห้องเปลี่ยนใจ..จะยุ่ง"ดินพูด เขามองหน้าฝ้ายที่เริ่มจะเขิน "เออๆ..กูว่ากินข้าวก่อนก็ได้มึง..เดี๋ยวดาวกลับบ้านมืด"ฝ่างว่า "ก็ได้ว่ะ..เห็นแก่แฟนมึงเลยนะเนี่ย"ดินพูด "งั้นก็ไปกินข้าวกันเถอะ"แม่ฝ้ายบอก ทุกคนจึงพากันเดินไปกินข้าว หลังจากกินข้าวแล้วดาวก็กลับบ้าน พ่อกับแม่ของดินกับแม่ฝ้ายยังนั่งคุยกันต่อ ส่วนฝ่างกับดินขึ้นไปย้ายของๆดินมาไว้ที่ห้องของฝ้าย โดยมีฝ้ายเป็นคนคอยจัดของ "เอาล่ะ..หมดแล้วของมึงน่ะ"ฝ่างบอก "เออ..ขอบใจ..มึงออกไปได้แล้ว..กูจะช่วยฝ้ายจัดของ"ดินพูด "แหม!..พอเสร็จงานล่ะ..ไล่กูเชียวนะ"ฝ่างว่า "ออกไปกันทั้งคู่นั่นแหละค่ะ..เดี๋ยวฝ้ายจัดของเอง"ฝ้ายบอก เธอดันตัวดินกับฝ่างออกไปนอกห้อง "อ้าว!ทำไมล่ะคับ..พี่อยากช่วยนะ"ดินบอก "ไม่ต้องค่ะ..ฝ้ายทำเอง..ถ้าจัดเสร็จแล้วจะบอกค่ะ"ฝ้ายพูดแล้วปิดประตูทันที ดินกับฝ่างยืนมองหน้ากันแล้วพากันเดินไปนั่งที่โถงกลาง ฝ้ายนั่งลงมองของๆดิน ส่วนใหญ่เป็นเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวแล้วก็อมยิ้ม นี่เธอต้องอยู่ห้องเดียวกับเขาจริงๆเหรอ แล้วจะทำตัวยังไงล่ะทีนี้ เธอรู้สึกอายมากๆที่ต้องอยู่ร่วมห้องเดียวกับเขา แต่ก็รู้ว่ามัน

หลังจากที่ดินกับฝ้ายจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ดินเดินจับมือฝ้ายออกมาจากห้องนายทะเบียน "อ้าว!ฝ้าย..คุณดิน..สวัสดีคับ" "สวัสดีค่ะคุณพนา" "สวัสดีคับคุณพนา" "มาทำอะไรกันคับ..ฝ้าย"พนาถาม "เอ่อ..ฝ้าย..มา"ฝ้ายอ้ำๆอึ้งๆหน้าออกแดงนิดๆ "ผมพาฝ้ายมาจดทะเบียนสมรสน่ะคับคุณพนา"ดินบอก เขาจับมือของฝ้ายไว้แน่น "เอ่อ..ฝ้ายกับคุณดินแต่งงานกันแล้วหรือคับ"พนาถาม เขาทำหน้างงๆ "ผมกับฝ้ายสวมแหวนแต่งงานต่อหน้าพ่อกับแม่กันแล้ว..เหลือแค่จัดพิธีแต่งงานเท่านั้น..แต่เพราะผมจะมาอยู่ที่นี่กับฝ้าย..ก็เลยมาจดทะเบียนสมรสไว้เพื่อไม่ให้ใครเอาฝ้ายไปว่าได้น่ะคับ"ดินยิ้ม "ผมแสดงความดีใจด้วยนะคับคุณดิน..ฝ้าย..ถ้าจัดงานเมื่อไหร่อย่าลืมบอกผมด้วยนะคับ"พนายิ้มนิดๆ "ขอบคุณนะคะคุณพนา"ฝ้ายบอก "ขอบคุณคับ..แล้วถ้าจะจัดงานเมื่อไหร่แล้วจะบอกนะคับ"ดินบอก "งั้นผมขอตัวก่อนนะ..ผมจะไปคุยกับนายอำเภอเรื่องงานประกวดน่ะ"พนาบอก "ค่ะ..คุณพนา"ฝ้ายบอก "คับ..คุณพนา"ดินพูด พนาจึงเดินเข้าไปด้านใน ดินจับมือฝ้ายเดินออกมาตรงที่จอดรถไว้ เมื่อขึ้นมาบนรถแล้ว ดินหันมามองหน้าฝ้ายตรง "ฝ้าย..พี่อยากจะถามอะไรสักหน่อยได้มั้ย" "ได้ค่ะ..มีอะไรหรือคะ" "

"พี่ดิน!..ฝ้ายเดินเองได้ค่ะ"ฝ้ายเขินหน้าแดง ดินยิ้มแต่ยังคงอุ้มฝ้ายแล้วเดินเข้าไปข้างในห้อง ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงแล้วเดินไปปิดประตูที่เปิดไปที่ระเบียง ปิดไฟแล้วเดินกลับมาที่เตียงแล้วลงนอนข้างๆฝ้าย ดินนอนลงข้างๆฝ้าย เขาหันไปกอดแล้วดึงตัวของเธอเข้ามาแนบอก ก่อนจะจูบหน้าผากเบาๆ "ไม่ต้องเกร็งนะ..พี่ไม่ทำอะไรฝ้ายหรอก..แค่ขอนอนกอดอย่างนี้ทั้งคืนเท่านั้น"ดินกระซิบข้างหูของเธอ ฝ้ายอมยิ้มเมื่อได้ยินที่ดินพูด เธอไม่ได้กลัวว่าเขาจะทำอะไรเพราะจริงๆแล้วเขามีสิทธิ์ในตัวของเธอทุกอย่างแต่ในเมื่อเขาอยากจะรอให้ถึงวันแต่งงานก่อนก็ตามใจเขาล่ะกัน ส่วนตัวของเธอเองนั้นไม่ได้คิดอะไรเพราะเธอพร้อมจะเป็นของเขาเสมอไม่ว่าจะเมื่อไหร่หรือวันไหนก็ตาม นับแต่วันนั้นมาดินกับฝ้ายก็เข้าไร่กันแต่เช้าทุกวัน ดินใช้ความรู้ที่เรียนมาช่วยฝ้ายปรับปรุงสูตรปุ๋ย ยา และฮอร์โมนต่างๆ รวมถึงการดูแลต้นผลไม้และดอกไม้ภายในไร่จนผลผลิตของทุกอย่างออกมาดีอย่างมาก เรื่องส่วนตัวของดินกับฝ้ายก็ยังเหมือนเดิม เขายังคงแค่กอด จูบเธอแต่ไม่เคยล่วงเกินมากกว่านั้น ฝ้ายรู้ว่าดินต้องอดทนมากแต่ในเมื่อเขายังไม่เรียกร้อง เธอก็เลยจะรอดูไปเรื่อยๆว่าเข

ฝ้าย ดิน ดาวและฝ่างอยู่ช่วยขายของต่ออีกสักพักก็พากันกลับไปที่ไร่ "เป็นยังไงบ้าง..ขายดีมั้ยแล้วได้รางวัลอะไรมาบ้างล่ะปีนี้"แม่ถามเมื่อเห็นทุกคนเดินเข้าบ้านมา "เราได้มาทุกรางวัลที่ส่งประกวดเลยค่ะแม่"ฝ้ายยิ้ม "จริงเหรอลูก.."แม่ยิ้ม "ค่ะ..เพราะพี่ดินเลยที่ช่วยเรื่องปุ๋ย ยาและฮอร์โมนน่ะค่ะ"ฝ้ายยิ้ม "เพราะฝ้ายต่างหากที่ดูแลทุกอย่าง..พี่แค่แนะนำเท่านั้น"ดินบอก "ก็ทั้งคู่นั่นแหละ...ใช่มั้ยคับแม่"ฝ่างพูด "ใช่แม่เห็นด้วยกับฝ่างนะ...ดินกับฝ้ายเข้าไร่กันแต่เช้าทุกวัน...เหนื่อยมาเป็นเดือนๆ..นี่ก็คือรางวัลของความขยันและพยายามนะ"แม่ชม "มันเป็นรางวัลของทุกคนค่ะ..ใช่มั้ยคะพี่ดิน"ฝ้ายบอกยิ้มๆ "ใช่..พี่เห็นด้วย"ดินยิ้ม "แหม!เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ"ฝ่างแซว "มึงไม่ต้องมาแซวกู...อีกไม่กี่วันมึงก็จะแต่งงานกับดาวแล้ว..ดูกูไว้เป็นตัวอย่าง...เมียว่ายังไง..เราก็ต้องว่าตามนั้นห้ามขัด..ไม่อย่างนั้นอาจจะได้นอนนอกห้องนะโว้ย!"ดินยิ้ม "อันนั้นกูเห็นด้วยว่ะ"ฝ่างยิ้มเขามองหน้าดาว แม่ ดาวและฝ้ายจึงพากันยิ้ม "แล้วของขายดีมั้ย..ยายฝ้าย"แม่ถาม "ขายดีมากเลยคับแม่..ขายดีจนไอ้ดินต้องไปยืนคุมคนขายด้วยตัวเ

"ได้ค่ะ...ฝ้ายจะไปกับพี่วิทย์..อย่าทำร้ายพี่ดินเลยนะคะ"ฝ้ายบอก เธอกำมือแน่นมากๆ "ต้องอย่างนั้นสิคับ..ฝ้ายปลดอาวุธโยนออกมาให้พี่เห็นด้วย..แล้วเดินมาหาพี่..คนเดียวเท่านั้น"วิทย์ยิ้มอย่างพอใจ "ยายฝ้าย"ฝ่างเรียก ฝ้ายมองหน้าฝ่างแล้วหันไปมองลุงมิ่งกับน้าขวัญก่อนจะวางปืนที่ถืออยู่ลงและเอามีดที่รองเท้าออกมาวางลงไปด้วย "ไม่นะฝ้าย..ไม่..พี่ไม่ยอม..อย่าทำอย่างนั้นนะ" ดินดิ้นและพยายามกระตุกข้อมือของเขาที่ถูกมัดอยู่ "พี่ฝ่าง..ลุงมิ่ง..น้าขวัญดูแลพี่ดินด้วยนะคะ"ฝ้ายบอกเสียงเรียบๆแต่แววตามุ่งมั่นมาก ฝ้ายเดินเข้าไปหาวิทย์เรื่อยๆจนกระทั่งถึงตัวของวิทย์ "พี่วิทย์..ปล่อยพี่ดินสิคะ"ฝ้ายบอก "เรื่องอะไรพี่จะปล่อยมันไปล่ะ" วิทย์จับแขนฝ้ายไว้แล้วยกมือที่ถือปืนอยู่เล็งไปที่ดินทันที ฝ้ายรู้อยู่แล้วว่าวิทย์ต้องทำแบบนี้ เธอยกขาเตะไปที่มือของวิทย์ที่ถือปืนอยู่ทันที ปืนกระเด็นหลุดจากมือของวิทย์ เธอยกแขนข้างที่วิทย์ไม่ได้จับก่อนจะศอกกลับไปที่ปลายคางของวิทย์จนหงายหลังไป ฝ้ายหันกลับมาหาวิทย์ก่อนจะยกขาเตะเสยไปที่ปลายคางของวิทย์ เขาทรุดลงไปนั่งกองกับพื้น เธอเดินเข้าไปหาวิทย์ก่อนจะหยิบลูกดอกยาสลบบนหัวออกมาแล