All Chapters of Secret Love รักลับสัมพันธ์ร้อน: Chapter 41 - Chapter 49

อารมณ์อ่อนไหวของคนท้อง ทำให้เธอร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ถึงจะไม่อยากร้องแต่พอได้ยินประโยคนั้นของเขา เธอก็รู้ทันทีว่าเขาต้องการทำดีกับเธอเพราะลูก ถ้าเธอไม่ท้อง เขาคงไม่มาสนใจใยดีเธอแบบนี้“ร้องไห้ทำไมอีก หืม”“บอกว่าอย่ามายุ่ง”คนตัวเล็กสะบัดตัวหนีทันที เมื่อฟรินท์เข้าไปใกล้“นายไม่ต้องกลัวว่าฉันจะดูแลลูกไม่ดีหรอกนะ ฉันรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่”“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น ขอโทษที่ฉันปากไม่ดีอีกแล้ว”“กลับไปเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว”“ถึงเธอจะไล่ให้ตาย ฉันก็ไม่กลับหรอก เมียอยู่นี่ ลูกก็อยู่นี่ จะให้ผัวแบบฉันไปอยู่ที่ไหน”“หุบปากนายไปเลยนะ ผัว ๆ เมีย ๆ อยู่ได้ ฉันบอกตอนไหนว่าเราอยู่ในสถานะนั้น”“เรน”“ตอนนั้นยังบอกฉันอยู่เลยว่าถ้าเบื่อฉันตอนไหนจะปล่อยฉันไปเอง ไหนล่ะทำไมไม่ปล่อยไปสักที”คำพูดที่เก็บกักมานานพลั่งพรูออกมาจนหมด ที่เธอนอนเสียใจร้องไห้อยู่เป็นอาทิตย์เพราะคำพูดพวกนี้ของเขา“พอนายรู้ว่าฉันท้อง นายเลยกลับมาหาฉันใช่ไหมฟรินท์ ลองคิดดูสิว่าถ้าตอนนี้ฉันไม่ท้อง เรื่องของเราจะเป็นยังไง”“ก็เป็นเหมือนตอนนี้ คือฉันจะมาง้อเธอ มันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงความคิดของฉันเลยเรน ที่เราสองคนเดินทางกันมาถึงจุด

“ไม่โกหกจะได้เห็นหน้าเรนตอนนี้เหรอลูก รักเขาแต่ก็ปากไม่ตรงกับใจ” “นั่นมันเมื่อก่อนค่ะ ตอนนี้ปากตรงกับใจแล้ว”เรนเดียร์ยักคิ้วและขยับเข้าไปควงแขนคนที่เพิ่งเดินมายืนข้างเตียงเธอ ด้วยท่าทางงง ๆ “โอ้ยยย พี่เรนพอเถอะ ผมจะอ้วก แม่ไม่น่าปลุกผมมาฟังอะไรแบบนี้ตอนเช้าเลยนะครับ” ไทเกอร์ทำท่าทางขนลุกและโก่งคอจะอ้วกออกมา ทุกคนในห้องเลยหัวเราะออกมากับท่าทางนั้น “เรื่องแต่งงานจะเอายังไง จะแต่งเลยหรือเปล่า”เพลิงถามออกมา เขาอยากให้ทั้งสองคนได้ตัดสินใจด้วยตัวเอง ส่วนเขาพร้อมที่จะทำทุกอย่างอยู่แล้ว ขอเพียงลูกบอกมาว่าต้องการแบบไหน ฟรินท์หันมาเลิกคิ้วถามเรนเดียร์ เขาเองก็อยากตามใจเธอในเรื่องนี้เหมือนกัน ตอนนี้เธออยากทำอะไรเขาไม่ห้ามความคิดเธอทั้งนั้น แค่เขาได้อยู่เคียงข้างเธอตอนนี้เขาก็ดีใจที่สุดแล้ว “เรนอยากให้ลูกคลอดก่อนได้ไหมคะ อยากให้ลูกได้อยู่ในงานแต่งของพ่อกับแม่ด้วย” “ช้าไปไหมลูก กว่าลูกจะโตจนรับรู้ได้ ไม่ปาเข้าไปสามสี่ปีเหรอเรน” “จดทะเบียนไว้ก่อนไงค่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเรนไม่เคยอายใครนะคะ และดีใจที่กำลังจะมีลูกด้วย เรนเรียนจบมีงานทำแล้วนะคะ ใครจะนินทาหรือพูดยังไงก็ช่างค่ะ แค่อยากถา

“หมายความว่าไงเรน” เรนเดียร์ก้มหน้าสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ เพื่อคลายความประหม่า ตอนนี้เธออยากจะบอกความจริงทุกอย่างกับเขา ทุกความรู้สึกที่ผ่านมาของเธอ “หมายความว่าฉันชอบนายก่อนหน้านั้น” “จริงเหรอเรนเดียร์” เธอพยักหน้า“ฉันมีเรื่องเล่าให้นายฟัง” “…..” “ตอนเด็ก ๆ ฉันเอาแต่แอบมองเพื่อนน้องชายคนหนึ่งมาตลอด เขาชอบมาเล่นเกมส์กับน้องชายฉันที่บ้าน และมักจะมาเป็นเพื่อนคุยเวลาฉันนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่คนเดียว หลังจากนั้นเสาร์อาทิตย์ ฉันก็จะคอยมองหาเขาคนนั้น เพราะอยากให้เขามานั่งคุยกับฉัน จนถึงวันที่ฉันเข้าเรียนมหาลัย เราก็ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ทว่าเขาก็ยังมาเรียนมหาลัยเดียวกับฉัน ถึงจะคนละคณะ แต่เพราะน้องชายของฉันทำให้เราได้เจอกันบ่อย ๆ” “…..” “คืนนั้นตอนงานวันเกิดไทเกอร์ ฉันไม่ได้เมา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะฉันตั้งใจ” “เรนเดียร์” ฟรินท์พูดออกมาเหมือนละเมอ เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเธอรู้สึกแบบนั้นกับเขาจริง ๆ แต่ก็แอบสงสารที่เธอเก็บทุกอย่างไว้กับตัวเองนานขนาดนี้ “แต่ตอนนั้นที่ฉันไม่ยอมให้นายรับผิดชอบก็เพราะรู้ว่านายไม่ได้คิดอะไรกับฉันจริง ๆ ฉันเห็นแก่ตัวยื่นข้อเสนอเอาแต่ใจตัวเองกับนายไป เพราะอย

“ว้ายย! ดูขนตาสิพี่เพลิง ขนตายาวเหมือนตาฟรินท์เลยค่ะ” “แต่พี่ว่าปากเหมือนเรนเดียร์นะปิ่น ดูสิ” “แต่ตาคนน้องเหมือนตาฟรินท์นะคะ” เพลิงและเสือส่ายหน้าออกมาพร้อมกัน เมื่อคุณย่าและคุณยายกำลังเห่อหลานอย่างหนัก ตอนนี้พวกเขาอยู่ในห้องพักฟื้นของเรนเดียร์ที่เพิ่งผ่าคลอดคู่แฝดชายหญิงและยังนอนเพลียจากฤทธิ์ยาสลบยังไม่ฟื้น ส่วนฟรินท์คุณพ่อของแฝดน้อยกำลังนั่งคุยกับเพื่อนสนิทสองคนคือไทเกอร์และไทก้าที่มีศักดิ์เป็นคุณน้าของสองแฝด “หุบยิ้มบ้างก็ได้สัดฟรินท์” “ตั้งแต่กูได้เห็นหน้าลูก กูไม่อยากหุบยิ้มเลยว่ะ” “สัดเอ้ยย!! คลั่งรักเมียจนพวกกูอ้วกแตกไม่พอ ยังคลั่งรักลูกอีก” “ไว้มึงมีเมีย มีลูกมึงก็จะเข้าใจเองแหละว่ะ ว่าพวกเขาเป็นเหมือนหัวใจของมึง” “แหวะ!! เลี่ยนฉิบหาย”ไทเกอร์ทำท่าทางโก่งคออาเจียนล้อเลียนอาการคลั่งรักของเพื่อน นับวันจะยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อก่อนเคยคิดว่าอาจจะเพราะเมื่อก่อนปิดบังคนอื่นเลยหวานกันได้ไม่เต็มที่ แต่ที่ไหนได้ผ่านมาปีกว่าแล้วก็ยังหวานเลี่ยนกันเหมือนเดิม “แล้วเพื่อนรักมึงไปไหนว่ะ”ไทก้าถามถึงธันเดอร์ ปกติเรื่องสำคัญของฟรินท์แบบนี้มันจะไม่พลาดมาอย่างทันที “คงนอนไม่ตื่น กูโ

ดวงตากลมโตกระพริบขึ้นลงช้า ๆ หันหน้าไปมองคนข้าง ๆ ใช้สองมือจับแก้มสากทั้งสองข้างของคนตัวสูง“คนนี้ไง คนหล่อของเรน เป็นรักแรกและเป็นรักเดียวของเรน”คนตัวสูงพยายามกลั้นยิ้มอย่างที่สุดเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เขาต้องเก๊กขรึมพูดเสียงเข้มออกไป“จำผิดหรือเปล่า ฉันไม่ใช่ผัวเธอ”“ไม่ผิด ๆ คนนี้ไงชื่อปารวัตรหรือเปล่า ปารวัตร บวรกิจวัฒนา”“…..”“ขอดูบัตรประชาชนหน่อยได้ไหม”มือเล็กล้วงเข้ามาในกระเป๋ากางเกง แต่ทว่าล้วงเข้ามาลึกจนเจอกับความเป็นชายของเขาที่ยังอ่อนตัวอยู่“นี่ตัวอะไรอ่ะ ทำไมมันนิ่ม ๆ”“ลองดึงออกมาดูสิ”“ดึงยังไง ตรงนี้มันดึงไม่ได้”ฟรินท์เอามือเธอออกมาจากกระเป๋ากางเกงของตัวเอง และปลดซิปกางเกงลงจับมือเธอสอดเข้ามาสัมผัสกลางกายของเขาแบบที่ไม่มีอะไรกั้น“เอ๊ะ!! ไม่ใช่อันนี้นี่นา อันนี้มันแข็ง เมื่อกี้มันนิ่ม ๆ”เรนเดียร์ก้มหน้าลงมามองความเป็นชายของเขาที่เธอควักออกมาด้านนอก ก่อนหน้าที่เธอจับมันนิ่มก็จริง แต่ทว่าพอโดนมือนุ่ม ๆ ของเธอก็ตั้งลำขึ้นมาทันที“แข็งแบบนี้แหละดี ตอนนิ่ม ๆ ไม่ดี”แววตาราวกับสาวน้อยไร้เดียงสาของคนตัวเล็กทำเขาแทบคลั่ง เธอเอาแต่จ้องมองแก่นกายของเขาราวกับเห็นตัวประหลาดปรากฏม