All Chapters of Secret Love รักลับสัมพันธ์ร้อน: Chapter 21 - Chapter 30

“พูดออกมาเรน ตอนนี้เธอกับฉันมันไม่มีอะไรต้องอ้อมค้อมกันอีกแล้ว” “เลิกยุ่งกับฉันไปสักที ถ้านายไม่รักฉันแล้วก็ปล่อยฉันไป” ดวงตากลมโตสั่นระริกขณะที่พูดคำนั้นออกมา เธอต้องทำเป็นเข้มแข็งมาตลอด ทั้งที่ไม่ได้อยากทำแบบนั้นสักนิดเดียว เธออยากอ่อนแอกับใครสักคนเหมือนกัน เมื่อก่อนเธอเคยได้รับความอบอุ่นจากผู้ชายคนหนึ่งมานาน แต่ตอนนี้เขาหายไปแล้ว เหลือแต่ผู้ชายที่ทำท่าทางเย็นชาใส่เธอตลอดเวลา ในเมื่อเขาไม่รักเธอแล้วก็ควรจะปล่อยเธอไปสักที แต่เขายังเข้ามาควบคุมชีวิตของเธอไม่หยุด ทำเหมือนกับยังมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเธอ ทั้งที่เขาเป็นคนทำทุกอย่างพังไปหมดแล้ว “ทรมานมากไหมเรน ที่เป็นแบบนี้”ฟรินท์เดินเข้ามาจับไหล่บางทั้งสองข้าง ประทะเข้ากับอกแกร่งของเขาอย่างแรงจนคนตัวเล็กนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด“แต่มันไม่ได้สักเศษเสี้ยวที่ฉันทรมานมาตลอด” นัยน์ตาคมวูบไหว เขาเจ็บปวดทุกอย่างที่เป็นตอนนี้ มันเหมือนความไว้ใจและเชื่อใจเขาโดนทำลายไปจนหมดสิ้น ที่เขาบอกเธอไปว่าเรื่องของเรายังไม่ต้องบอกทุกคนก่อนก็ได้ถ้าเธอยังไม่พร้อม แค่เห็นว่าเธอดีใจแค่ไหนที่เขาพูดประโยคคนนั้น มันก็ทำให้เขารู้ว่าที่ผ่านมาเธอไม่เคยตั้งใจบ

วันต่อมา หลังจากเลิกงาน เรนเดียร์ก็เข้ามาหาพ่อกับแม่ที่บ้าน ประเด็นสำคัญวันนี้คือเธอจะมาพูดเรื่องอัทธ์เลขาส่วนตัวของเธอกับคนเป็นพ่อ ที่เธอทำแบบนี้ ไม่ใช่เพราะว่าเธอกลัวฟรินท์จะมาคุยกับพ่อเธอตามที่เขาขู่ แต่เธอไม่อยากให้อัทธ์ที่ไม่รู้เรื่องนี้ด้วยต้องกลายมาเป็นสนามอารมณ์ของฟรินท์อีก "ผอมไปหรือเปล่าเรน พ่อใช้งานเราหนักขนาดนี้เลยเหรอ" มะปรางเอ่ยทักลูกสาวคนเดียวทันทีที่เห็นหน้า เธอไม่ได้เจอหน้าลูกแค่อาทิตย์เดียว แต่รู้สึกว่าลูกดูผอมกว่าครั้งล่าสุดที่เจอมาก "ไม่เกี่ยวกับพ่อหรอกค่ะ เรนรู้สึกว่าอาหารไม่ค่อยถูกปากไม่เหมือนฝีมือแม่" "งั้นกลับมาอยู่บ้านดีไหม แม่จะทำให้กินทุกวันเลย" "ขอคิดดูก่อนนะคะ" เสือสังเกตุสีหน้าลูกสาวคนเดียวของเขา พักนี้เขาไม่ค่อยได้เข้าบริษัทเพราะงานส่วนใหญ่ เรนเดียร์เอาไปรับผิดชอบหมดแล้ว จะได้เข้าไปก็ต่อเมื่อมีประชุมผู้ถือหุ้นหรือโครงการต่าง ๆ มีปัญหาเท่านั้น "มีอะไรหรือเปล่า"เขาตัดสินใจถามลูกออกไป เพราะมั่นใจว่าที่ลูกกลับบ้านมาวันนี้ต้องมีเรื่องอะไรจะคุยกับเขาแน่นอน เลยเสนอให้ไปคุยกันที่ห้องทำงาน ส่วนมะปรางก็ไปเตรียมจัดโต๊ะทานข้าว "มีปัญหาเกี่ยวกับโครงการรีสอร

“สองคนนี้รู้จักกันเหรอ”เป็นไทเกอร์ที่ถามออกไป “รู้จักกันเมื่อเช้านี่แหละค่ะ ที่พี่ฟรินท์แนะนำให้รู้จัก”ใบเฟิร์นตอบออกไปด้วยน้ำเสียงสดใส เธอรู้ว่าฟรินท์ต้องตกใจที่เห็นเธอกับเรนเดียร์เดินเข้ามาด้วยกัน เป็นเธอเองที่อยากผูกมิตรกับพี่สาวคนนี้ เธอรู้สึกถูกชะตากับเรนเดียร์ตั้งแต่เจอหน้ากันเมื่อเช้า แม้ว่าเรนเดียร์จะทำเหมือนไม่อยากผูกมิตรกับเธอก็ตาม “พี่ดูหน้าเหนื่อย ๆ นะ”ไทก้าเอ่ยทักพี่สาว เขาไม่เจอหน้าเรนเดียร์น่าจะเกือบเดือนได้แล้ว“พ่อใช้งานพี่หนักไปหรือเปล่าครับ” “พูดเหมือนแม่เลย”เรนเดียร์ระบายยิ้มออกมา ทำไมทั้งแม่และน้องชายของเธอถึงต้องคิดว่าคนเป็นพ่อใช้งานเธอหนัก ทั้งที่เธอไม่ได้เหนื่อยเรื่องงานเลยแม้แต่น้อย ขณะที่เรนเดียร์กำลังนั่งพูดคุยกับน้องชาย มีแววตาคมคู่หนึ่งทอดมองเธออยู่ตลอดเวลา เขาเพิ่งสังเกตุเหมือนกันว่าเรนเดียร์ผอมลงไปมาก พักหลังเขาเห็นเธอทานข้าวได้น้อยลงจริง ๆ “พี่ดูสิ ไอ้ฟรินท์มันมีแฟนแล้วนะ แล้วเมื่อไหร่พี่สาวของผมจะมีแฟนบ้างครับ” “แค่ก! แค่ก!”ธันเดอร์สำลักออกมาเมื่อได้ยินคำหยอกล้อของไทก้า เหลือบตาไปมองเพื่อนรักที่นั่งข้างเขา มันก็เอาแต่นั่งมองไปทางเรนเดียร์ อย่างไ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! "เรน!! ออกมากินข้าวหน่อยสิลูก" เสียงคนเป็นแม่ยืนเคาะประตูเรียกอยู่หน้าห้อง แต่ทว่าร่างเล็กของเรนเดียร์ก็ยังนอนขดอยู่บนที่นอนพร้อมกับผ้าห่มคลุมกายอยู่แบบนั้น ดวงตากลมโตเหม่อลอย อาทิตย์กว่าแล้วที่เธอกลับบ้านมาและอยู่ในสภาพเหมือนตายทั้งเป็นแบบนี้ สามวันแรกเธอร้องไห้อย่างหนักหน่วงและไม่ออกไปพบหน้าใครทั้งนั้น ตั้งแต่ออกจากโรงแรมที่ระยองในตอนเช้ามืด เธอก็บล็อกการติดต่อกับฟรินท์ทุกช่องทาง และตัดสินใจกลับบ้านทันที ทีแรกพ่อกับแม่ก็สงสัยว่าเธอเป็นอะไร ถึงได้ทิ้งงานมาแบบนี้ เธอบอกไปว่ารู้สึกเหนื่อยและอยากอยู่คนเดียว ท่านทั้งสองก็เหมือนจะเข้าใจและเลิกถามเธอไป แต่ทว่าเมื่อผ่านไปสามวัน แม่ก็กลับมาซักไซร้ถามเธอด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง เธอเลยจำเป็นต้องบอกความจริงท่านไปว่ากำลังอกหัก และอยากรักษาแผลใจคนเดียว ตอนนั้นแม่ก็ปลอบใจเธอยกใหญ่ เธอรู้ว่าท่านอยากถามว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แต่เธอก็ดักทางท่านไปแล้วว่าไม่พร้อมจะตอบ และไม่อยากคิดถึงผู้ชายคนนั้นอีก แกร๊ก!! เสียงเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เดาว่าแม่คงเอากุญแจสำรองไขเข้ามาเหมือนทุกวัน ที่เธอไม่เคยเปิดประตูให้ท่านเข้ามาเลย กลิ่นอาห

ไทเกอร์รีบร้อนเหยียบคันเร่งมาที่โรงพยาบาลทันที หลังจากที่คนเป็นแม่โทรบอกเรื่องเรนเดียร์พี่สาวของเขาว่าป่วยจนต้องนอนโรงพยาบาล ก่อนหน้านี้ได้ข่าวจากคนเป็นพ่อว่าเรนเดียร์ลางานยาวเพราะอยากพักผ่อน ตอนที่ได้ยินก็รู้สึกแปลกใจ แต่ก็คิดในแง่ดีว่าพี่สาวอาจจะเหนื่อยจากงาน เพราะช่วงนี้ต้องเดินทางต่างจัดหวัดบ่อย อีกอย่างก็เริ่มทำงานมาตั้งแต่เรียนยังไม่จบ แต่ทว่าจากน้ำเสียงของแม่วันนี้ เขาคิดว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้น “แม่ครับ” “เกอร์มาแล้วเหรอลูก” มะปรางลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีเมื่อเห็นหน้าลูกชาย เธอแอบโทรหาไทเกอร์ตอนที่เสือคนเป็นสามีกลับบ้านไปเก็บของส่วนตัวของเธอมาเฝ้าเรนเดียร์ “พี่เรนเป็นยังไงบ้างครับ” “ยังไม่ฟื้นเลยลูก แต่หมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก” “พี่เรนเป็นอะไรครับ ทำไมแม่ถึงร้องไห้”ไทเกอร์ถามออกมาอย่างสงสัย เมื่อเห็นดวงตาคนเป็นแม่แดงก่ำ เหมือนอยากร้องไห้อยู่ตลอดเวลา “แม่มีเรื่องให้เกอร์ช่วยหน่อย แต่อย่าบอกพ่อเขานะ” “ครับ”ไทเกอร์ทำสีหน้าเคร่งเครียดแต่ทว่าก็รับปากคนเป็นแม่ไปทันที “เกอร์รู้จักเลขาคนเก่าของพ่อหรือเปล่า ที่ชื่ออัทธ์” “รู้จักครับ”ไทเกอร์พยักหน้าทันที เขาเคยเห็นตอนไปหาพ่อที่บ