All Chapters of Secret Love รักลับสัมพันธ์ร้อน: Chapter 1 - Chapter 10

ฟรินท์เข้ามาทำงานที่บริษัทเกือบสิบโมงเช้า โดนคนเป็นพ่อที่เจ้าระเบียบในเรื่องเวลาต่อว่าเล็กน้อยที่เขาทิ้งเอกสารกองโตไว้ไม่ดูตั้งแต่เมื่อวาน น่าจะตั้งแต่เรนเดียร์โทรหาเขา หลังจากนั้นเขาก็รีบบึ่งรถไปรับเธอจนลืมเรื่องอื่นไปเสียสนิท ทำให้วันนี้ทั้งวันเขาก็วุ่นเซ็นเอกสารและอนุมัติงานแผนกต่าง ๆ จนไม่มีเวลาแม้แต่ออกไปกินข้าวเที่ยง ได้เงยหน้าขึ้นตอนที่เลขาหน้าห้องเดินเข้ามาแจ้งภารกิจในช่วงบ่ายของวัน “บ่ายโมงแล้ว คุณฟรินท์ไม่ทานข้าวเหรอคะ ให้ดิฉันไปซื้ออะไรมาให้ทานดีกว่าค่ะ” อรปรียาเลขาส่วนตัวเข้ามาถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นเจ้านายหนุ่มไม่ออกจากห้องทำงานเลยตั้งแต่สิบโมงเช้า “ช่วงบ่ายมีอะไรบ้าง เผื่อว่าผมจะไปกินช่วงนั้น” “บริษัทอัศวรักษ์จะเข้ามาเซ็นสัญญาโครงการก่อสร้างรีสอร์ทที่ระยองค่ะ ท่านประธานมอบหมายให้คุณฟรินท์เป็นคนจัดการแทน” ฟรินท์ยิ้มกริ่มนึกขอบใจคนเป็นพ่อ หลังจากถูกท่านต่อว่าเมื่อเช้าก็รู้สึกคุ้มค่าขึ้นมาทันที เมื่อท่านส่งโครงการนี้มาให้เขาทำ ก็เพราะบริษัทที่ว่าก็คือบริษัทของลุงเสือ และถ้าให้เขาเดาไม่ผิดโครงการนี้ต้องเป็นเรนเดียร์ที่ดูแลแน่นอน เป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ใกล้ชิดเธ

หลังจากไปสูบบุหรี่เสร็จ ฟรินท์ก็เดินเข้าไปในห้องวีไอพี คราวนี้ไม่ได้มีแค่เพื่อนสนิทสองคนที่นั่งอยู่ แต่มีหญิงสาวสองคนนั่งอยู่ในห้องนี้ด้วย น่าจะเป็นเด็กเสิร์ฟที่ธันเดอร์เรียกมาให้บริการชงเหล้าเหมือนทุกครั้ง “ไปบริการเพื่อนพี่หน่อยครับ วันนี้มันเครียดเรื่องงาน”ไทเกอร์สะกิดหญิงสาวชุดเกาะอกสีแดงให้พร้อมพยักเพยิดใบหน้ามาทางเขา ซึ่งเขาก็ถลึงตาใส่เพื่อนทันที เพราะทุกครั้งเขาไม่ชอบให้ผู้หญิงที่เพื่อนเรียกมาถึงเนื้อถึงตัวเขา “เหอะน่า มึงจะถือศีลหรือไงว่ะ กูเห็นไม่ยุ่งกับใครมานานแล้วนะ ทำอย่างกับ….” “ทำอย่างกับอะไร?”ธันเดอร์ถามต่อทันที เมื่อเห็นไทเกอร์เว้นจังหวะการพูด “ทำอย่างกับมึงมีใครในใจอยู่แล้ว” “มึงก็รู้กูไม่ชอบ พวกมึงชอบก็พอดีแล้วนี่หว่าคนละคนไงว่ะ” เขาเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง หยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม แต่ทว่าขนาดเขาพูดไปแบบนั้นแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็ยังเดินมานั่งลงใกล้กับเขา เธอยิ้มทักทายเขาพร้อมกับทำท่าทางยั่วยวน “พี่ชื่ออะไรคะ” “จะอยากรู้ไปทำไมครับ” “หนูจะได้เรียกถูกไงคะ” “ฉันไม่ชอบให้ใครเรียกนอกจากคนที่สนิท ไม่รู้จักก็ไม่ต้องเรียกเข้าใจไหม”เสียงทุ้มห้วนบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังไม่พอใจ ทำ

"ทำอะไรเรน?" ฟรินท์เลิกคิ้วถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กเดินกรีดกรายเข้ามาหาเขาที่โต๊ะทำงาน ไม่ใช่แค่ยืนเฉย ๆ แต่เธอฉวยโอกาสนั่งลงบนตักเขาเลยต่างหาก "นั่งไง...เห็นหรือเปล่าว่ามันไม่มีเก้าอี้" "ไม่กลัวน้องชายเธอกลับมาเห็นหรือไง" "ถ้ากลัวจะลงทุนขับรถมาถึงนี่ทำไม บอกมาดีกว่าว่านายเป็นอะไร" ชายหนุ่มหลับตาข่มความรู้สึกตัวเอง เขาเองก็ยังไม่แน่ใจนักว่าตัวเองกำลังเป็นอะไรอยู่กันแน่ รู้แค่ว่าสองสามวันมานี้เขาเครียดเรื่องความสัมพันธ์ของเราสองคนมากจนเก็บเอามาคิดทั้งวัน "เมื่อคืนเมาจนกลับคอนโดไม่ไหว วันนี้ฉันโทรไปนายก็ไม่รับ แค่นี้ก็รู้แล้วไหมว่านายกำลังคิดเรื่องอะไรอยู่" "....." "วันนี้ทั้งวันฉันก็เอาแต่คิดมาก อย่าทำแบบนี้เลยฟรินท์" "เธอนะเหรอคิดมากเรื่องฉัน?"ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย ปกติไม่เคยเห็นเรนเดียร์เป็นแบบนี้มาก่อน ถ้าเธอแคร์เขาตั้งแต่ต้น คงไม่ปล่อยให้เรื่องของเรากลายเป็นความลับมานานขนาดนี้"ทำไมฉันไม่รู้สึกเลยเรน ว่าเธอแคร์ความรู้สึกฉัน" "นายหมายความว่าไง?" "เรื่องของเรา...มันยากเกินไปแล้วหรือเปล่า" สิ้นสุดประโยคนั้น ทั้งเขาและเธอก็เงียบ มีเพียงแววตาที่มองสบกันเท่านั้น เรนเดียร์

“อื้อ~ จุก” ฟรินท์เริ่มตอกอัดสะโพกเข้าออกร่องรักของเธอทันทีอย่างหนักหน่วง ช่วงแรกเขาขยับเข้าสุดออกสุด เพื่อให้ร่องรักของเธอคลายความอึดอัด ก่อนจะเพิ่มระดับความรุนแรงขึ้นตามความตอดรัดลำกายของร่องรักที่แน่นหนึบทุกจังหวะเข้าออก ร่างสูงขบกรามเข้าหากันแน่น เพราะความกระสัน ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องคลอไปกับเสียงครางของเรนเดียร์ที่ทนทานต่อความเสียวซ่านครั้งนี้ไม่ไหว แท่งเนื้ออุ่นร้อนครูดเข้าออกร่องรักของเธอจนได้ยินเสียงลามก ทำให้เธอยิ่งตัวสั่นเกร็ง เล็บจิกลงบนแผ่นหลังหนาอย่างแรงจนเลือดซิบ “อ๊าสส ตอดดี”เสียงทุ้มคำรามอย่างชอบใจร่องรักของเธอ ไม่ว่าจะทำรักกี่ครั้ง มีอะไรกันมากี่หน ร่องเธอก็ทำให้เขาติดใจในความบีบรัดตัวตนแข็งขืนของเขา จนถอนตัวไม่ขึ้น มันเข้ากันได้ดีกับแก่นกายเขาอย่างลงตัว ก่อนที่เขาจะเอามือไปบีบเค้นเต้าอวบที่ขยับตามแรงกระแทกเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านให้เธอไปด้วย ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอหอม ตวัดปลายลิ้นอุ่นร้อนออกมาปาดเลียแทบทุกจุด ยิ่งตรงจุดกระสันหลังใบหู ที่ทำให้ร่างเล็กดิ้นเร่า ๆ ทนไม่ไหวส่งเสียงครางออกมาเป็นระยะ “อ๊าส อ่ะ อ่ะ อื้อ~” เลือด

"ทำไมทำหน้าแบบนั้น" คนตัวสูงเดินกลับเข้ามาที่สระว่ายน้ำ ก็เห็นคนตัวเล็กนอนหน้าตูมอยู่ที่เก้าอี้ริมสระ เลยแกล้งถามออกไปทั้งที่รู้ว่าเธอเป็นแบบนั้นเพราะอะไร “ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้” “จะกินหรือเปล่าข้าวอ่ะ จะได้มีแรง”นัยน์ตาคมกรุ่มกริ่ม ส่งสัญญาณให้เธอเข้าใจความหมายที่เขาต้องการจะสื่อ “กินสิ จะได้มีแรง…ว่ายน้ำ” “หึ ว่ายน้ำก็ว่ายน้ำ” ชายหนุ่มจัดอาหารให้เธอเรียบร้อย ตลอดเวลาที่นั่งทานอาหารกัน ฟรินท์ก็เอาแต่จ้องหน้าเธอตลอดเวลา เขาทำให้เธอรู้สึกเขินอายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก บวกกับบรรยากาศที่เธอและเขาไม่เคยได้อยู่ด้วยกันแบบนี้มาก่อน ทำให้มื้ออาหารดำเนินไปท่ามกลางความเขินอายของเรนเดียร์ อยู่ ๆ เธอก็เป็นบ้าอะไรไม่รู้ถึงได้เขินอายสายตาของเขานัก ทั้งที่ปกติเขาก็มองเธอแบบนี้อยู่ตลอด“นายก็กินข้าวไปสิ จะมองทำไมนักหนา” “เธอเขินฉัน”ฟรินท์ยังแกล้งยอกเย้าหญิงสาว ไม่เคยเห็นเธอหน้าแดงขนาดนี้มาก่อน หรือเพราะว่าเธอต้องนั่งกินข้าวในสภาพใส่ชุดว่ายน้ำอวดเรือนร่างแบบนี้“รู้หรือเปล่าว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่” “จะคิดอะไรก็เรื่องของนายสิ ไม่ต้องมาบอกให้ฉันรู้นะ”แค่นี้เธอก็เขินเขาจะบ้าอยู่แล้ว แต่ยังจะพูดจาทำให