All Chapters of Hidden me รักซ่อนแอบ : Chapter 21 - Chapter 30

"เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะคะ"หญิงสาวสรุปเมื่อเห็นเขายังยืนนิ่ง รับปากไปก่อนแล้วค่อยหาวิธีหาเงินมาคืนเขา"ดีครับแบบนี้ก็ดี พรุ่งนี้ผมจะให้ทนาย เอาสัญญามาให้เซ็น วันมะรืนผมจะให้คนมารับเงิน ตกลงตามนี้นะครับ"พูดจบก็หมุนตัวเดินกลับไป"เดี๋ยวค่ะ! ฉันต้องการเวลา"หญิงสาวร้องเรียกเขาเอาไว้ มาเอาเงินวันมะรืนเหรอ เธอจะไปหาที่ไหนให้เขาล่ะ"ถ้าคุณต้องการเวลา ก็ได้ครับ ดอกเบี้ยมันก็จะขึ้นตามเวลาที่คุณขอต้น 70 ล้าน ดอกเบี้ยร้อยละยี่สิบต่อวัน คูณเอานะครับคุณครู"ตอบก่อนจะใช้สายตาเจ้าเล่ห์มองมาที่เธอ"จะบ้าเหรอ! ดอกเบี้ยร้อยละยี่สิบต่อวัน จะหน้าเลือดเกินไปแล้วนะ"วนาสิริแหวกลับ เมื่อฟังเงื่อนไขของเขาจบ"ธรรมดาครับ ผมเป็นพ่อค้านี่"ตอบพร้อมกับควานหาบุหรี่ในกระเป๋าขึ้นมาจุดสูบ โดยที่ไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของบ้านเลยสักนิด ตาคมเข้มมองคนที่ยืนกัดปาก ผ่านม่านควัน ยิ่งโกรธก็ยิ่งสวย ก่อนจะจิ๊ปากอย่างขัดใจ เมื่อเห็นฟันขาวซี่เล็กๆ ขบลงมาบนกลีบปากสีชมพูอ่อนนุ่ม รสชาติของมันคงจะหวานหอม ชายหนุ่มคิด เมื่อเผลอมองปากอิ่มอย่างลืมตัว"มานี่สิ"เสียงแหบพร่าเอ่ยเรียก วนาสิริกำมือเข้าหากัน สมองสั่งให้หนีไปให้ไกลจากผู้ชายคนนี้ เขาดูอ

"อ้อนอะไรคุณแม่อีกจ๊ะคุณครู"เสียงที่ดังมาพร้อมกับเสียงหาวของคนง่วงนอน เรียกสายตาของคนที่กำลังปรึกษากันให้หันไปมอง วนาสิริลุกขึ้น รีบไปประคองคนที่มีสภาพเหมือนจะหลับ ในขณะที่คุณประภาทิพย์ส่ายหัวอย่างเอือมระอา ประภาสิริกลับบ้านในสภาพนี้อีกแล้ว "ระวังค่ะพี่ก้อย นั่งตรงนี้ก่อนเดี๋ยวกั้งชงน้ำขิงให้ดื่มค่ะ"หญิงสาวพาคนเมามานั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับคุณประภาทิพย์"โอ้ย! อะไรของแกเนี่ย อย่ามายุ่ง!"ประภาสิริสะบัดมือออก เมื่อวนาสิริเข้ามาวุ่นวาย แต่คนห่วงพี่สาวกลับไม่ยอมแพ้ ยังกอดเอวพี่สาวเอาไว้"ยายก้อย! ทำไมกลับเอาป่านนี้ฮึ!"คุณประภาทิพย์ดุให้ลูกสาว "ก้อยโอเคค่ะ ปล่อยพี่"พูดกับคนเป็นแม่ แล้วแกะมือน้องออกจากเอว"ก้อยมีเลี้ยงลูกค้าค่ะแม่ เลยหนักไปหน่อย ว่าแต่คุยอะไรกันอยู่คะ"แม้ตาจะลืมไม่ขึ้น แต่ก็ยังถาม"เรื่องของแกนั่นแหละ เมื่อเช้าคุณธันวามาที่นี่""อะไรนะคะ!"คำว่าธันวาที่ได้ยิน ทำให้คนที่ทำท่าเหมือนจะหลับดีดตัวลุกขึ้น"มาทำไมคะ คุณแม่บอกเขาไปหรือเปล่าว่าก้อยไม่ตกลง"บอกรัวเร็วเมื่อนึกถึงข้อเสนอของธันวา เอาเธอไปเป็นเมียเนี่ยนะ แค่คิดก็สยอง ใครอยากมีสามีเป็นพ่อค้า สภาพคงไม่ต่างจากเถ้าแก่เขี

ธันวาขับรถด้วยความเร็วสม่ำเสมอ ในหัวยังขบคิดเรื่องที่ฟังมาจากผู้หญิงคนนั้น วนาสิริไม่อยากแต่งงาน เพราะเธอมีคนรักอยู่แล้ว เรื่องนี้รบกวนใจเขามากที่สุด ขนาดโดนดูถูกว่าเป็นพ่อค้าเขียงหมู เขายังไม่เก็บเอามาใส่ใจ เขาเป็นลูกพ่อค้า ตัวเขาเองก็เป็นพ่อค้า แต่ผู้หญิงคนนั้นรู้ข้อมูลของเขาน้อยไปหน่อยเพราะเขาขายคอนโด และอสังหาริมทรัพย์ ไม่ได้ขายหมูขายเนื้ออย่างที่เธอเข้าใจ พวงมาลัยรถถูกหักไปอีกทาง เมื่อถึงทางแยกที่ต้องเลี้ยวกลับบ้าน ภาพใบหน้าสวยหวานที่ลอยเข้ามาในหัว บวกกับท่าทางประหม่าเขินอาย ก็ทำให้เขาต้องตัดสินใจขับรถมาหา แขนแกร่งพลิกนาฬิกาขึ้นดูเวลา ห้าทุ่มครึ่งเธอจะเข้านอนหรือยังนะ ลองเสี่ยงดูสักครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไปบ้านสิริสังสรรค์ยามวิกาลร่างบางในชุดนอนผ้าซาตินเนื้อบางเบาสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ตากลมโตมองนาฬิกาฝาผนังที่บอกเวลาเที่ยงคืนกว่าๆ เธอหลับไปตั้งแต่สามทุ่ม จึงไม่ได้ยินเสียงรถ ประภาสิริคงเมามาอีกตามเคย เด็กรับใช้ถึงมาเรียกเธอให้ลงไปจัดการ "คุณกั้งคะ มีแขกมาขอพบค่ะ"มือบางที่กำลังผูกสายเสื้อคลุมหยุดชะงัก เมื่อได้ยินคำรายงาน แขกมาขอพบเวลาเที่ยงคืนกว่า แขกที่ไหนก

แผ่นหลังบางถูไถไปมากับต้นไม้ เมื่อคนตัวสูงเบียดหน้าอกลงมา ปากร้อนบดขยี้ปากเล็กอย่างต้องการทำโทษ ที่เขามาที่นี่เพราะต้องการคำยืนยันจากเธอ อยากให้เธอเห็นเขาสำคัญกว่าคนอื่น โดยเฉพาะประภาสิริ เขาไม่อยากให้เธอยอมผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว ถึงเขาจะไม่ใช่สิ่งของที่จะยกให้ใครก็ได้ ถึงเธอจะปฏิเสธไม่แต่งงาน เมื่อประภาสิริรู้ว่าคนที่เธอหนีคือเขา แต่เขาจะไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้น เขาพอใจที่เจ้าสาวของเขาคือเธอลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าหาความหวานในปาก อกแกร่งเบียดชิดไปกับอกอวบ มือที่ค้ำยันต้นไม้เปลี่ยนมาจับยึดเอวคอด เพื่อล็อคเธอไว้ในอ้อมแขน ความหอมหวานที่ได้รับทำให้เขากระเจิดกระเจิง อยากจะทำมากกว่าจูบ ร่างบางตกตะลึงกับการกระทำของเขา ที่อยู่ๆก็ก้มลงปิดปากเธอ จูบของเขาในครั้งนี้หนักหน่วงและเนิ่นนาน นานจนเธอแทบขาดใจ ยิ่งเวลาที่ลิ้นร้อนกวาดต้อนเข้าไปในโพรงปาก ยิ่งให้เธอทำอะไรไม่ถูก อยากจะขัดขืนต่อต้าน แต่เรียวแรงก็ไม่รู้หายไปไหน เขาทำอะไรกับเธอกันแน่ ถึงได้เคลิบเคลิ้มตามเขา"ปล่อย"มือบางฟาดลงไปบนอกแกร่งหนักๆ เมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ ธันวาทำแค่ถอนปากออกเพียงนิด ก่อนจะซ้ำลงมาอีก วนาสิริรีบสูบอากาศเข้าปอด สองมือค้ำอกเข

เมื่อวันอังคารมาถึง คนที่ไม่รู้ชะตาชีวิตตัวเองก็อดตื่นเต้นไม่ได้ เขาก็ไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้า เธอต้องย้ายไปอยู่กับเขาก็รู้สึกอึดอัดไม่น้อย"สวยมากเลยยายกั้ง"ประภาสิริชมเสียงดัง เมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของน้อง เจ้าของห้องหันมาส่งยิ้มบางๆให้ ก่อนจะรวบผมที่ยาวสลาย ไปเก็บที่ท้ายทอย ไม่มีช่างแต่งหน้าทำผมเหมือนกับเจ้าสาวคนอื่นๆ"มาพี่ช่วย"ถึงจะไม่เต็มใจและไม่อยากอยู่ร่วมงาน แต่เมื่อขัดคนเป็นแม่ไม่ได้ ประภาสิริก็ปล่อยเลยตามเลย ไหนๆก็เป็นวันมงคลของน้อง เธอจะฝืนทนสักครั้ง "ขอบคุณค่ะ"เอ่ยขอบคุณเมื่อพี่สาวทำผมให้อย่างสวยงาม น้ำตาพาลจะไหล เมื่อภาพวันวานลอยเข้ามาในหัว เมื่อก่อนพี่ก้อยก็มักจะทำผมให้เธอเสมอ เธอติดพี่ก้อยมาก จนกระทั่งเวลาผ่านไปเธอและพี่สาวต่างก็มีชีวิตเป็นของตัวเอง ถึงแม้เธอจะยังทำทุกอย่างให้พี่พอใจ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์กลับมาเป็นเหมือนเดิม"อ้าว! จะร้องทำไมเนี่ย"ประภาสิริงงเมื่อเห็นคนในกระจกตาแดง"ถ้ากั้งไม่อยู่แล้ว พี่ก้อยดูแลคุณป้าด้วยนะคะ""จะบ้าเหรอ แกก็เห็นว่าพี่งานยุ่ง"ประภาสิริแหว ไม่ค่อยพอใจกับคำสั่งเสียของน้อง "พี่ก้อยก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ""อะไรของแก อย่า