***ห้าปีต่อมา***“เย้! ลุงเบียร์เก่งที่สุดเลยค่า ชนะอีกเเล้ว”เด็กหญิงวัยสี่ขวบ กระโดดร้องด้วยความดีใจ เมื่อเห็นวาสุได้แต้มสุดท้าย และเป็นฝ่ายชนะในเกมนี้“ฟ้าในเบาๆค่ะลูก เกรงใจคนอื่นเขา”เกวลินหันมาดุ เมื่อเจ้าตัวเล็กกระโดดไปมา ปากก็ร้องเรียกชื่อวาสุไม่หยุด“ฟ้าใสดีใจนี่คะ ลุงเบียร์ชนะแล้ว ฟ้าใสไปหาพี่เท็นได้ยังคะแม่ ฟ้าใสคิดถึงพี่เท็น”สาวน้อยหันมาเถียง ก่อนจะขออนุญาตคนเป็นแม่ไปหาเมลดา ที่เดินออกมารับวาสุ เกวลินพยักหน้าอนุญาต เจ้าตัวเล็กก็วิ่งถลาลงไปด้านล่างอย่างเร็ว ร่างเล็กๆแหวกทีมการ์ดสนาม แล้ววิ่งไปกอดเอวเมลดาอย่างเต็มรัก เกวลินยืนดูสองสาวคุยกัน ก่อนจะเดินตามลงมาอีกคน เพราะเมลดาต้องดูแลวาสุต่อ ถ้าขืนยังปล่อยให้ยัยตัวแสบของเธอกวนแบบนี้ พี่เท็นคงไม่ได้ทำงานต่อแน่นอน“เก่งมากเลยจ้ะเบียร์”ทันทีที่ลงมาถึง เกวลินก็ชมวาสุเป็นอันดับแรก“ขอบคุณครับเกว แล้วไหนช่อดอกไม้ล่ะ”วาสุเอ่ยแซว เพราะเมื่อก่อน เกวลินมักจะหอบช่อดอกไม้มาให้เขาเสมอ“แซวหรอค่ะ ไม่มีแล้วค่ะ เก็บตังไว้ซื้อขนมให้ลูกดีกว่า”“เดี๋ยวนี้งกนะ กับเพื่อนกับฝูงก็ไม่เว้นเลยหรอ”“อย่ามัวพูดมากเลย ไปเตรียมตัวได้แล้ว เดี๋ยวต้องขึ้นรับถ้
Terakhir Diperbarui : 2025-09-08 Baca selengkapnya