Semua Bab Hidden me รักซ่อนแอบ : Bab 51 - Bab 60

“คุณเป็นพ่อหนูจริงๆหรอคะ”วันฟ้าใสเอ่ยถามคนตรงหน้าทันทีที่คนเป็นแม่บอกว่า เขาคือพ่อของหนู คือคนที่หนูอยากเจอที่สุด แววตาที่เด็กน้อยมองมา ทำให้พีทพลเผลอกลืนน้ำลายลงคอพีทพลไม่รู้หรอกว่าพ่อในความคิดของสาวน้อย เป็นแบบไหน แต่เธอคงผิดหวังไม่น้อยที่เห็น พ่อในแบบที่เขาเป็นร่างสูงใหญ่ สูดลมหายใจเข้าปอดอีกครั้ง เพื่อปลอบใจตัวเองให้เข้มแข็ง“คะ...ครับ”ปากคอสั่นยามเมื่อต้องเอ่ยยืนยันตัวตนอีกครั้ง“แม่ขา ทำไมพ่อของฟ้าใสไม่เหมือนลุงเบียร์ล่ะคะ พ่อไม่มีกล้าม พ่อไม่มีหนวด หน้าพ่อก็ส้วยสวย”“ฟ้าใสลูก!”เกวลินเอ่ยปรามลูก เมื่อเจ้าตัวเล็กเอ่ยเปรียบเทียบ ระหว่างวาสุกับพีทพล“ไม่เป็นไรหรอกเกว ผมเข้าใจ”พีทพลหันไปบอกภรรยา เขาไม่อยากให้เธอดุเจ้าตัวเล็ก จริงของฟ้าใสทุกอย่าง เขาไม่มีหนวด ไม่มีกล้าม แถมหน้าเขายังสวยกว่าผู้หญิงบางคนสะอีกร่างสูงย่อตัวลงนั่งกับพื้น สองแขนเปิดกว้าง เพื่อจะรับคนตัวเล็กเข้าสู่อ้อมแขน ฟ้าใสทำท่าทางลังเล ก่อนจะเดินเข้ามาหาพีทพล“ลูกพ่อ”ชายหนุ่มกอดลูกสาวแนบอก วันฟ้าใสคือลูกของเขา ลูกที่เขาไม่รู้ว่ามี“คุณพ่อ”ฟ้าใสกอดตอบพีทพลแน่น ไม่มีใครรู้ว่าเด็กน้อยคิดอะไร แต่วันนี้เกวลินได้ทำตามสัญญ

กว่าภรรยาจะเสด็จออกมาจากห้องน้ำได้ พีทพลก็รอเกือบๆชั่วโมง ไม่รู้ว่าวันนี้เกวลินจงใจอาบน้ำช้า เพราะความอายที่มีต่อเขาหรือเปล่า หลายครั้งที่ชายหนุ่มอยากตามเข้าไป แต่นั่นไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไร เพราะถ้าเขาเข้าไป คนตัวเล็กคงไม่มีโอกาสออกมาจากห้องน้ำอีกเลย พีทพลขำตัวเองเขาอยากทำเรื่องอย่างว่ากับภรรยาอีกแล้ว เมื่อคืนกว่าจะปล่อยให้เธอได้พัก เวลาก็เลยมาเกือบค่อนสว่าง นี่เขาหื่นได้ขนาดนี้เลยหรือ “หาอะไรทานกันก่อนดีไหมครับ เมื่อเช้าเกวทานข้าวนิดเดียวเอง”พีทพลหันมาถาม เมื่อเห็นภรรยายังสนใจโทรศัพท์ในมือ“ก็ดีค่ะ เกวก็รู้สึกหิวเหมือนกัน เกวขอยืมโทรศัพท์คุณพีทหน่อยสิคะ ของเกวแบตหมด”“ได้สิครับ”พีทพลส่งมือถือให้ภรรยาเกวลินรับมาถือไว้ ก่อนจะเปิดดู เป็นอย่างที่เทวาส่งข้อความมาจริงๆ แดนนี่กำลังล่อลวงให้พีทพลออกไปหา ด้วยการลักพาตัวลูกสาวของเธอไป แล้วถ่ายรูปส่งมาล่อคนเป็นพ่อให้ออกไปติดกับ แผนการแบบนี้มีแต่โจรกระจอกเท่านั้นที่จะคิดได้ แดนี่ลืมไปหรือเปล่าว่าฟ้าใสเป็นหลานมาเฟีย ย่อมต้องมีทีคุ้มกันตามเป็นโขยง ที่เทวาใจเย็นปล่อยให้มันพาตัวฟ้าใสไปได้ เพราะเทวาจะซ้อนแผนจัดการมัน แล้วตอนนี่เทวาก็กำล

[มหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่ง] “ขออนุญาตค่ะอาจารย์” เบญจาที่พึ่งวิ่งมาถึงหน้าห้องสอบเอ่ยขออนุญาตอาจารย์ประจำวิชาเข้าห้องสอบ เมื่อคืนกว่าจะทำงานพิเศษที่รับมาทำที่บ้านเสร็จก็ปาเข้าไปตีสอง ตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ แต่เผลอกดปิดจึงทำให้ตื่นสาย บวกกับการจราจรตอนเช้าที่ตัดขัดจึงทำให้มาถึงมหาวิทยาลัยช้า จนเกือบเข้าห้องสอบไม่ทัน “ทำไมมาช้าจังเบญ เกือบไม่ทันแล้วไหม” ฟ้าใสที่นั่งอยู่ข้างหน้าหันไปถามเพื่อน “นั่นสิทำไมมาช้าละเบญ แม่ยังไม่ดีขึ้นเหรอ” พรนภาที่นั่งอยู่ด้านหลังถามด้วยความห่วงใย “รีบแล้วแกแต่วันนี้รถติดมากนะ” เบญจาตอบเพื่อน “แม่เป็นไงบ้าง ดีขึ้นยัง” พรนภาถามต่อ เพราะเป็นห่วงเรื่องนี้มากที่สุด “เหมือนเดิมนะแก อยู่โรงพยาบาล” “อื้ม! อื้ม!” อาจารย์ส่งเสียงเตือนเมื่อสามสาวยังคุยกันไม่เลิก “มาสายไม่พอ ยังจะชวนเพื่อนคุยอีก ฉันควรทำยังไงกับเธอดีเบญจา!” “ขอโทษค่ะ อาจารย์” เบญจาเอ่ยขอโทษ แล้วก้มหน้าทำข้อสอบ ฟ้าใสกับพรนภาก็ทำข้อสอบของตัวเองเช่นกัน “อะไรนะพี่ตรีทวงเงินแก!” พรนภาโวยวายเ

เจนนี่พารถมาจอดหน้าคอนโดหรูใจกลางกรุงเทพฯ ก่อนจะโทรหาคนที่เธอเรียกว่าพี่ต่าย แล้วพาเบญจาขึ้นไปยังห้องพักของเธอหรือเขาคนนั้น เบญจาจิกเล็บลงบนฝ่ามือ เหงื่อชื้นแผ่นหลังเมื่อเจนนี่พามาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้อง “ทำตัวสบาย ๆ นะเบญ พี่ต่ายเป็นคนใจดี คุยแล้วถ้าเบญไม่โอเคก็กลับได้ ไม่มีอะไรต้องกังวล” เจนนี่บอกกับคนที่ยืนตัวลีบอยู่หน้าห้องทันทีที่ประตูเปิดออกเจนนี่ก็เดินนำเข้าไปด้านใน เบญจาเดินตามไปติด ๆ หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำ ประหม่าขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ เมื่อเห็นความหรูหราที่อัดแน่นอยู่ภายในห้อง “มาแล้วเหรอ มีอะไรจะให้ช่วยบอกมา พี่มีงานต้องทำนะ ไม่ได้ว่างเหมือนเธอ” คำทักทายที่ดังมาจากสาวประเภทสอง ที่กำลังเดินมา ทำให้เบญจารู้ทันทีว่าพี่ต่ายที่เจนนี่พามาแนะนำ คือสาวประเภทสองร่างอวบท่าทางใจดีที่ยืนอยู่หน้าเธอนั่นเอง “ไหว้พี่ต่ายสิเบญ” เจนี่หันมากระซิบบอก ให้เบญจาทำความเคารพคนที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า “สวัสดีค่ะ” เบญจาประนมมือไหว้อย่างสวยงาม “เบญค่ะพี่ต่าย เบญจา เพื่อนที่เจนเคยเล่าให้พี่ฟังน่ะค่ะ เบญกำลังเดือดร้อน พี่ต่ายเมตตาเบญด้วยนะคะ” เ

หลังจากรวบรวมตัวเลขหนี้สินที่มีทั้งหมด รวมถึงหนี้ของตรีวิทย์ด้วย ส่งไลน์ให้พี่ต่ายแล้ว เบญจาก็โทรหาแฟนหนุ่ม เพราะอยากรู้ว่าตรีวิทย์จะพูดเรื่องเงินกับเธออีกไหม นอกจากเรื่องเงิน เขามีเรื่องอื่นคุยกับเธออีกไหม แต่ผลที่ได้ก็เหมือนเดิมคุยกันไม่ถึงสองนาทีก็ต้องวางสายเพราะตรีวิทย์ยังพูดเรื่องเดิมซ้ำ ๆ สูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่แล้วบอกตัวเองว่าเส้นทางที่เลือกเดินไม่ใช่เรื่องผิด ใครไม่มาอยู่ตรงจุดที่เธอเป็นจะไม่มีทางรู้เลยว่าลำบากมากแค่ไหน เธอก็ไม่ต่างจากคนที่กำลังจะจมน้ำ มีคนยื่นมือมาช่วยเธอก็ต้องคว้าเอาไว้ แม้วิธีนั้นจะไม่ถูกต้องก็ตาม “ไม่ต้องคิดมากนะเบญ แกทำดีที่สุดแล้ว” ให้กำลังใจตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นแล้วนั่งรถเมล์กลับบ้าน ที่เหลือก็ปล่อยให้เป็นไป เธอให้เลขบัญชีพี่ต่ายไปแล้ว ถ้ามีเงินโอนเข้ามา เธอก็แค่ไปทำงาน และทำให้ดีที่สุดแค่นั้นเอง [คอนโดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา]ร่างสูงใหญ่ไหล่กว้างที่ยืนพิงหน้าต่างบานสูงถอนหายใจออกมา เมื่ออยู่ ๆ ก็ได้รับคำสั่งด่วนจากนาย ให้เขาหาผู้หญิงให้ นายทำแต่งานจนไม่มีเวลา บางครั้งเขาก็ลำบากใจเพราะไม่รู้ว่าผู้หญิงที่จัดหามาจะถูกใจนายหรือเปล่า คิดมาถึงต