All Chapters of Hidden me รักซ่อนแอบ : Chapter 1 - Chapter 10

กลิ่นน้ำหอมฉุนจัดที่ลอยมาเข้าจมูก ส่งผลให้คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน มือแกร่งหยิบแว่นดำขึ้นมาสวมใส่เพื่อปิดบังดวงตาคู่คมเอาไว้ ก่อนจะหันกลับมาช้าๆ เมื่อคนมาใหม่เดินมายังจุดที่เขานั่งอยู่ ตาคมเข้มมองร่างแบบบางในชุดเดรสรัดรูปสีแดงสด ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปมองใบหน้าสวย ที่บรรจงแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงอย่างสวยงาม มองปากกระจับคู่งามที่เคลือบลิปสติกสีเดียวกันกับชุด ก่อนจะไปหยุดที่ผมยาวสีประกายทองที่ดัดเป็นลอนใหญ่ นึกขัดใจกับสีผมของเธอ เขาชอบสีผมที่เป็นธรรมชาติมากกว่าใบหน้าสวยร้อนผ่าว เมื่อถูกมองอย่างสำรวจตั้งแต่หัวจดเท้า ตากลมโตกะพริบถี่ๆ เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเขา ขนาดมีแว่นดำปกปิดเอาไว้ เธอยังรู้สึกถึงอำนาจของดวงตาคู่นั้น มือบางยกขึ้นไปเก็บผมที่ร่วงลงมาข้างแก้มขึ้นไปทัดหู รู้สึกประหม่ากับการมองของเขา"คุณเพชรมาแล้วค่ะ"เสียงแม่บ้านที่ดังขึ้น เรียกสติหญิงสาวให้กลับมาอยู่กับตัว ตอนนี้เธอคือเพชรน้ำหนึ่งคู่หมั้นของเขา พลอยพัดชาคิดในใจ ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าอย่างมีจริต ท่องไว้เธอคือเพชรน้ำหนึ่ง คือนางพญาที่สวยโดดเด่น ไม่ใช่นางซินก้นครัวคนเดิมอีกต่อไป"กว่าจะเสด็จมาได้"น้ำเสียงทรงอำนาจที่เปล่งออกมาอย

เพชรน้ำหนึ่งไม่เคยมาที่นี่ ไม่แปลกถ้าพลอยพัดชาจะไม่รู้จักคนงาน และห้องหับต่างๆภายในบ้านหลังนี้ จากข้อมูลที่แฝดพี่บอกเอาไว้ เพชรน้ำหนึ่งเคยไปที่ทำงานกับคอนโดของเขาเท่านั้น หลังจากที่เขาประสบอุบัติเหตุ พี่สาวฝาแฝดของเธอก็หายเขากลีบเมฆ เหตุผลที่เขาเรียกตัวเพชรน้ำหนึ่งมาที่นี่ บางทีมันอาจจะมาจากความแค้นก็ได้ มีอย่างที่ไหนเป็นคู่หมั้นแท้ๆ แต่ไม่เคยมาเยี่ยมมาดูแลเขาเลยสักครั้ง"คุณเพชร ทางนี้ค่ะ"ป้าน้อมแม่บ้านวัยกลางคนเรียก เมื่อหญิงสาวกำลังจะเดินไปอีกทาง"ห้องคุณรันอยู่ตรงนั้นค่ะ รบกวนคุณเพชรแล้วนะคะ"แม่บ้านบอกอย่างเกรงใจ"ไม่เป็นไรค่ะป้า เดี๋ยวเพชรดูแลคุณรันเอง""ฝากด้วยนะคะ เดี๋ยวป้าให้คนยกสำรับขึ้นมา คุณเพชรทานกับคุณรันบนนี้เลยนะคะ"บอกอย่างใจดีพร้อมกับยิ้มให้อย่างเป็นมิตร พลอยพัดชายิ้มตอบ ก่อนจะเดินไปยังห้องที่ป้าน้อมชี้ให้ดู ก๊อกๆๆมือบางยกขึ้นเคาะประตู ก่อนจะเปิดเข้าไปเมื่อเจ้าของห้องอนุญาต ตากลมโตกวาดมองไปทั่ว ห้องนอนของเขาใหญ่มาก ตบแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์โทนสีดำเสียเป็นส่วนใหญ่ ไม่เว้นแม้แต่บาร์เครื่องดื่มก็ยังเป็นสีดำ หญิงสาวลอบเบะปากให้เจ้าของห้อง เมื่อเห็นความหรูหราและเพียบพร้อมของ

นี่แค่วันแรกที่เธอก้าวเข้ามาในบ้านของเขา ยังเกิดเรื่องขึ้นตั้งมากมาย เพชรน้ำหนึ่งต้องการอะไรจากเธอกันแน่ ถึงได้ส่งตัวเธอมาที่นี่ เธอกับแฝดพี่ก็ไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้า ไม่เคยได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เธอไม่เคยรู้สึกผูกพันกับพี่ พี่ก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน หรือพี่สาวจะรู้ว่าภารันวางแผนอะไรเอาไว้ ถึงได้ไม่ยอมเดินเข้ามาติดกับดักของเขา มือบางหยิบมือถือขึ้นมากดต่อสายหามารดา เมื่อท่านไม่รับสาย จึงโทรหาพี่สาว รอสายอยู่พักใหญ่ๆ พี่สาวจึงรับสาย[ฮัลโหล...] เสียงงัวเงียดังมาตามสาย(พี่เพชร! พลอยมีเรื่องจะคุยกับพี่) กรอกเสียงลงไปอย่างร้อนรน เมื่อได้ยินเสียงพี่สาว[พลอย...เหรอ] ปลายสายเงียบไปนิดหนึ่ง ก่อนจะปรับเสียงให้เป็นปกติ(พี่เพชรได้ยินพลอยไหม พลอยมีเรื่องจะคุยกับพี่)พลอยพัดชาย้ำคำพูดของตัวเอง เมื่อพี่สาวเงียบไป[แป๊บนะพลอย เดี๋ยวพี่โทรกลับ]ตื๊ดๆๆๆ(พี่เพชร! พี่เพชรคะ!)ปลายสายกดตัดสายไปแล้ว แต่พลอยพัดชายังโทรกลับซ้ำๆ จนกระทั่งเพชรน้ำหนึ่งปิดเครื่องหนีเธอ"เกิดอะไรขึ้น!"หญิงสาวถามตัวเอง เมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกแม่กับพี่สาว รวมหัวกันหลอกลวง น้ำตาพากันไหลลงมาเป็นสาย ความกลัวเริ่มเกาะกุมหัวใจ เธอมาอยู่

ร่างบางรู้สึกตัวตื่นเมื่อได้เวลา ทุกเช้าเธอจะตื่นมาเตรียมอาหารใส่บาตร และข้าวเช้าให้คนในบ้าน ก่อนจะเข้าสวนเพื่อเก็บผลไม้ ช่วงสายๆจะมีรถมารับหน้าสวน ถ้าสายหรือผิดเวลาจะต้องเอาไปส่งที่ตลาดเอง เป็นแบบนี้มาตั้งแต่จำความได้เธอจึงเคยชิน ขยับลุกจากที่นอน ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ที่บ้านสวน ตื่นมาเวลานี้จะทำอะไรต่อ เข้าห้องน้ำอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะลงบันไดแล้วเดินไปยังห้องครัว "คุณเพชรลงมาทำไมคะ"ป้าน้อมถาม เมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้ามาในครัว"มีอะไรให้ฉันช่วยไหมจ๊ะ"ถามพร้อมกับเดินไปชะโงกหน้าดูงานที่เด็กหมวยกำลังทำ น่าจะเป็นข้าวต้มกุ้งเพราะเธอเห็นกุ้งที่แกะเปลือกวางไว้บนโต๊ะ"มาฉันช่วย"ลงมือช่วยเด็กหมวยแกะกระเทียม การกระทำของเธอทำให้ป้าน้อมกับหมวยงงหนัก หญิงวัยกลางคนได้ยินมาว่าคู่หมั้นเจ้านายเป็นไฮโซ จึงแปลกใจที่เห็นเธอตื่นมาเข้าครัวแต่เช้า "นอนไม่หลับเหรอคะ"ป้าน้อมถาม เมื่อคิดว่าเธอคงแปลกที่จึงนอนไม่หลับ น่าแปลกสาวสวยนำสมัยอย่างเธอไม่น่าจะเข้าครัว หรือต้องการทำเพื่อเอาใจคู่หมั้น "เคยน่ะป้า ได้เวลาตื่นก็ต้องตื่น"คำตอบเรื่อยๆของหญิงสาว ทำให้คนรับใช้มองหน้ากัน คุณเพชรคนที่อยู่ตรงหน้ากับคุณเพชรที่

คุณหมอหนุ่มที่มาดูอาการของเพื่อนรัก อดแปลกใจไม่ได้ เมื่อเห็นคู่หมั้นของเพื่อน ลงมือทำอาหารกลางวันให้พวกเขา ชายหนุ่มมองหน้าเจ้าของบ้าน ที่ตอนนี้กำลังต้องการคำยืนยันจากเพื่อนสนิทเช่นกัน"มึงคิดยังไงไอ้หมอ กับเรื่องที่กูเล่าให้ฟัง"ภารันถาม เมื่อทั้งสองพากันมานั่งในสวนหลังบ้าน เพราะพาเพื่อนลงมาแอบดูคู่หมั้นสาว เลยทำให้ทั้งสองเดินคุยกันมาจนถึงสวน"กูก็ว่าแปลกๆ ปกติคุณเพชรเธอไม่เคยทำอะไรแบบนี้"กฤษณะตอบคำถาม "นั่นแหละกูถึงได้รอให้มึงมาเห็นเองกับตา"ภารันบอกไปตามตรง เขาเองก็สงสัยเรื่องนี้ตั้งแต่วันที่เพชรน้ำหนึ่งเดินเข้ามาในบ้าน ผู้หญิงคนนี้จูบไม่เป็น"เป็นไปได้ไหมว่าเธอกำลังเปลี่ยนแปลงตัวเอง"คำพูดของหมอหนุ่มทำให้ภารันคิดตาม"คนอย่างเพชรน้ำหนึ่งไม่น่าจะคิดได้""มึงมองโลกแง่ร้ายไปหรือเปล่า"กฤษณะว่าให้เมื่อเพื่อนตอบมาแบบนั้น"มองโลกในแง่ดีแล้วได้อะไร ผู้หญิงคนนั้นทำให้กูไม่ไว้ใจอะไรง่ายๆอีกแล้ว สิ่งที่เธอทำ มันทำให้กูไม่เคยไว้ใจเธออีกเลย"ภารันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด เขาเคยรักเพชรน้ำหนึ่งมาก แต่เธอก็ตอบแทนเขาอย่างเจ็บปวดที่สุด"กูว่ามึงถอนหมั้นกับเธอดีกว่าไหม ต่างคนต่างไปมีชีวิตเป็นของตัวเอง