บททั้งหมดของ Hidden me รักซ่อนแอบ : บทที่ 31 - บทที่ 40

เมื่อโดนรุกอย่างหนัก ร่างบางโอนอ่อนไปกับรสจูบของเขา มือบางลูบไล้ไปบนแผงอกกว้าง ก่อนจะคล้องไว้ที่ลำคอแกร่งเพื่อยึดไว้เป็นหลัก เธอแต่งงานกับเขาแล้วคงไม่ต้องหวงตัวอีกต่อไป ธันวาครางในลำคอเมื่อคนตัวเล็กจูบตอบ แม้เธอจะจูบไม่เป็นประสา แต่กลับสร้างความพอใจให้เขา ทั้งสองแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม จนลืมไปว่าตอนนี้เธอกับเขาอยู่ในครัว "อะแอมๆ"เสียงกระแอมกระไอที่ดังมาจากหน้าประตู ทำให้ทั้งสองผละออกจากกัน ธันวาทำแค่ถอนปากออก แต่ยังคงกอดเอวเธอเอาไว้ แล้วเอี้ยวตัวกลับมามองตามเสียง ในขณะที่ร่างบางซุกหน้าลงกับอกเขาด้วยความอับอาย"ขอโทษนะคะที่เข้ามาขัดจังหวะ"ประภาสิริเอ่ยออกมาอย่างเย้ยหยัน ให้กับการกระทำของคนทั้งสอง ตาสวยเฉี่ยวมองลงไปในตาคมเข้มอย่างตัดพ้อ "พี่ก้อยจะเอาอะไรคะ"เมื่อรู้ว่าคนที่เข้ามาขัดจังหวะคือประภาสิริ วนาสิริก็เอ่ยถาม แม้จะอายแสนอายแต่เพราะความเคยชิน ที่ต้องหาอาหารการกินให้พี่สาว ก็ทำให้วนาสิริข่มความอายเอาไว้"พี่แค่มาดูเห็นแกหายมานาน พอดีคุณแม่เรียกหา ใครจะคิดว่า..."ประโยคหลังเธอไม่ได้พูดออกมา แต่สายตาที่มองธันวา ก็บอกให้รู้ว่าเธอรู้ทันเขาทุกอย่าง"ภรรยาผมน่ารักเกินห้ามใจ ผมเลยอดใจไม่ไ

ร่างบางห่อตัวเมื่อความเย็นจากเครื่องปรับอากาศมาปะทะผิว เสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายหลุดออกจากร่างกาย เมื่อมือใหญ่ดึงมันออกอย่างใจร้อน ตาคู่คมมองเธอตั้งแต่ศีรษะจดเท้า เธอสวยไปทั้งเนื้อทั้งตัว สวยจนเขาจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว ตั้งแต่เข้ามาในห้องนอน เขาก็ปลุกเร้าจนเธอพร้อม แต่ก็ยังห่วงเพราะนี่คือครั้งแรกของเธอ ใบหน้าหล่อเหลาฝังลงมาบนอกอวบ ดูดดึงสลับไปมา มือข้างที่ว่างบีบขยำไปบนอกอีกข้าง อย่างกลัวมันจะน้อยหน้ากัน ร่างบางบิดส่ายเมื่อถูกเล้าโลมอย่างหนัก ช่วงบนแอ่นเข้าหาร่างสูงเพื่อให้เขากลืนกินเธอได้อย่างถนัด ความเสียวซ่านกระจายไปทั่วทุกขุมขน คลื่นในท้องขมวดเป็นเกลียว เมื่อปากร้อนลากผ่านผิวเนื้อแล้วขบเม้นจนขึ้นรอย ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนต่ำไปบริเวณหน้าท้อง ลิ้นร้อนลากเรื่อยไปตามผิวเนื้อ มือแกร่งลูบไล้ไปบนท่อนขาเนียน ก่อนจะวกเข้าหาต้นขาด้านใน แล้วลูบเรื่อยไปยังดอกไม้งาม ขาเรียวหุบเข้าหากัน เมื่อมือแกร่งสัมผัสใจกลางความเป็นหญิง ที่ไม่เคยมีชายใดสัมผัสมาก่อน ความเสียวเข้าเล่นงานอย่างหนัก เมื่อลิ้นร้อนเลื่อนผ่านไปยังเนินสวาทอวบอูม นิ้วเรียวกรีดลงตรงรอยแยก แล้วแยกเธอออกจากกัน ก่อนจะส่งปลายลิ้นเข้าไปทักทายตุ่มกระส

ธันวาดีใจที่สุดเมื่อทราบว่าภรรยาของเขาตั้งท้อง สองเดือนแล้วที่เธอย้ายมาอยู่ที่กับเขา ชายหนุ่มส่งการบ้านเธอทุกคืนอย่างไม่รู้จักเหนื่อย จนเธอตั้งท้องสมใจ"กั้งท้องนะคะไม่ได้ป่วย"หญิงสาวดุให้สามี เมื่อเขาประคองเธอขึ้นลงบันไดเหมือนคนป่วย จนคนที่อยู่บริเวณนั้นหัวเราะชอบใจ"พี่เป็นห่วง"คำตอบสั้นๆแต่ครอบคลุมทุกอย่าง ทำให้วนาสิริถอนใจ สุดท้ายก็ต้องยอมให้เขาประคอง"อาทิตย์หน้าไปทะเลกันนะ"คำชวนของสามีทำให้คนที่กำลังตักข้าวเข้าปากถือช้อนค้าง คนบ้างานอย่างเขามีเวลาด้วยเหรอ"พี่อยากกั้งไปเปิดหูเปิดตา จะได้พักผ่อนด้วยเลย"หญิงสาวพยักหน้ารับ เมื่อเขาขยายความต่อให้ "ชวนคุณป้าไปด้วยได้ไหมคะ""อยากชวนใครก็ชวน ยกเว้นไอ้ครูหน้าจืดนั่น""พี่ธัน! ดนุมาเกี่ยวอะไรด้วย"ดุให้สามีเมื่อเขายังพาลไม่เลิก ดนุเคยมาหาเธอที่นี่ แต่ถูกเขาตีกระเจิงกลับไป ธันวาแสดงท่าทางหึงหวงจนเกินเหตุ จนดนุกลับแบบไม่ล่ำลา และไม่มาเหยียบที่นี่อีกเลย คืนนั้นเธอถูกเขาทำโทษอย่างหนัก ที่มีผู้ชายบุกมาหาถึงบ้าน จนเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้อง ไม่ได้พักผ่อนไปด้วย หญิงสาวจะกลับไปเยี่ยมคุณประภาทิพย์ทุกอาทิตย์ ถ้าไม่ติดงานธันวาก็จะไปกับเ

"ไปยายกั้งกลับบ้านกับพี่"ประภาสิริจูงมือหญิงสาว แล้วพาเดินออกมา"กั้งครับ"ธันวาคว้าแขนเธอเอาไว้ "พี่ก้อยคะ ฟังกั้งก่อน"วนาสิริตัดสินใจสะบัดแขนข้างที่พี่สาวจับเอา เธอไม่อยากตกอยู่ในสภาพนี้ แต่ถ้าจำเป็นต้องเลือก เธอก็จะเลือก "ยายกั้ง!"ประภาสิริหน้าเสีย เมื่อแขนน้องหลุดออกจากมือ"ฟังกั้งก่อนนะคะ กั้งไม่รู้ว่าพี่ก้อยกับพี่ธันทะเลาะอะไรกัน กั้งขอได้ไหมคะ คุยกันดีๆนะคะ อาจจะเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดกัน"หญิงสาวพยายามเอ่ยขอร้อง และอธิบายเหตุผลให้คนทั้งสองฟัง"พูดแบบนี้ แกเข้าข้างผัวแกใช่ไหม!"ประภาสิริแหวใส่น้องสาว"พี่ก้อย!""กั้งครับ พี่ขอโทษ"ธันวาเอ่ยคำว่าขอโทษ เพราะไม่อยากให้ภรรยาไม่สบายใจ เธอกำลังท้องอยู่"ตกลงแกจะกลับกับพี่ไหม""กั้งขอโทษนะคะพี่ก้อย พี่ก้อยกลับไปเถอะค่ะ"หญิงสาวตัดสินใจ เธออยู่กับประภาสิริมานาน เธอรู้จักนิสัยพี่สาวดีว่าเป็นอย่างไร ธันวาหัวใจพองโต เมื่อภรรยาเลือกเขา ในขณะที่ประภาสิริหน้าตึงด้วยความโกรธ"ที่แท้ก็หลงผัว!""หยุดนะคุณก้อย อย่าบังอาจมาว่าเมียผมนะ คุณคิดจะทำอะไรย่อมรู้อยู่แก่ใจ"ธันวาตวาด เมื่อประภาสิริทำท่าจะพูดมากกว่านั้น"พี่ธัน..."วนาสิริปรามสามี เพราะไม่อยากให

"คะ...คุณเกว คุณเกวมาอยู่ที่นี่ได้ไงคะ...ครับ"พีทพลถามรัวเร็ว จนไม่รู้ว่าจะใช้คำพูดกับเกวลินแบบไหน"คุณพีท ตั้งสติก่อนนะคะ อย่าเพิ่งโวยวายไปนะ"เกวลินปลอบ เมื่อเห็นคนที่นั่งกอดตัวเอง ปากคอสั่นทำท่าทางเหมือนจะร้องไห้ "คุณเกว พริต พีท เฮ้ย! ผม...""คุณพีท ไม่เป็นไรนะคะ คุณพีทใจเย็นๆก่อนน๊า"พีทพลหันมองซ้ายทีขวาที เหมือนหาอะไรบางอย่าง "แดนหายไปไหน แล้วคุณเกวมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วเรา เสื้อผ้า ว้ายตายแล้ว!!!"พีทพลร้องหนักกว่าเดิม เมื่อก้มมองตัวเอง แล้วพบว่ากำลังอยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่า ตาคมเข้มมองเลยไปยังคนที่นั่งห่อตัวเอง ด้วยผ้าห่มบนเตียงกว้าง ก่อนจะเบิกตาอย่างคนที่ตกใจสุดขีด"ไม่มีอะไรคะ หยุดคิดไปเลย มันเป็นอุบัติเหตุ เราไม่ได้ทำ...เออ...แบบนั้นกันหรอกค่ะ"เกวลินรีบเอ่ยแก้ เมื่อเห็นพีทพลทำท่าทางตกใจจนเกินเหตุ"แต่เสื้อผ้า…เรากำลังโป๊อยู่นะคะ เอ้ย!ครับ""ปกติค่ะ เกวก็นอนแบบนี้อยู่แล้ว เกวสะดวกแบบนี้ค่ะ คุณพีทใจเย็นๆน๊า เออ...เอื้อมไปหยิบเสื้อคลุมตรงนั้นมาใส่ก่อนไหมคะ ไม่ต้องตกใจไป เกวไม่ได้ทำอะไรคุณหรอก เราสองคนแค่...เออ...แค่นอนบนเตียงเดียวกันแค่นั้นเองค่ะ"เกวลินบอกให้พีทพลสบายใจ ก