Semua Bab ท่านพ่อ...ข้าคือบุตรสาวของท่าน: Bab 51 - Bab 60

ตอนที่ 51“ท่านอาจารย์ จะอย่างไรพวกเราก็เป็นสตรี การที่ท่านจะให้พวกเรามานอนกลางป่าเขาเช่นนี้ เห็นทีว่าจะไม่เหมาะกระมังเจ้าคะ” นักเรียนหญิงห้องเทียนปันชั้นสูงผู้หนึ่งกล่าวขึ้น“ใช่ๆ” นักเรียนหญิงคนอื่นๆ ก็กล่าวเสริมเช่นกัน“เรื่องนั้นพวกเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ข้าได้ส่งหนังสือขอความยินยอมไปที่บิดาของพวกเจ้าทุกคนแล้ว พวกเขาต่างลงนามยินยอมทั้งหมดแล้วเช่นกัน” จวงเยว่เหลียงที่คิดถึงเรื่องนี้เอาไว้แล้วกล่าวขึ้น จากนั้นก็หันมองเหล่าคุณชายทั้งหลายพร้อมกล่าวเพิ่มเติม“พวกเจ้าเองก็ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าได้ไปขอร้องท่านแม่ทัพเฉิงเรื่องส่งทหารมาดูแลความปลอดภัยให้กับพวกเจ้าทุกคนแล้ว คาดว่าอีกไม่นานพวกเขาคงเดินทางมาถึง”จะอย่างไรในกลุ่มนักเรียนเหล่านี้ ก็มีทั้งคุณชายและเชื้อพระวงค์มากมาย เขาเองก็เล็งเห็นถึงความปลอดภัยเช่นกัน คำพูดของอาจารย์จวงทำให้อวี้ไท่ซุนที่จะหาข้ออ้างกลับวังถึงกลับพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียวและก็ไม่นานตามคำพูดของจวงเยว่เหลียงจริงๆ เมื่อผ่านไปเพียงหนึ่งเค่อ (15นาที) กลุ่มของหน่วยพยัคฆ์เหล็กก็ได้เดินทางมาถึง พวกเขามาพร้อมกับข้าวของมากมายที่ได้รับคำสั่งมา เริ่มจัดการตั้งกระโจมพักของเหล่าทหาร

การทำงานวันที่สองแตกต่างจากวันแรกอย่างสิ้นเชิง เพราะเพียงยามซื่อสองเค่อ อากาศก็ร้อนอบอ้าวมากเพิ่มขึ้นทุกที ทำให้ความคืบหน้าของงานเป็นไปได้อย่างล่าช้า ส่วนนักเรียนห้องเทียนปันชั้นสองเองเมื่อเห็นว่าพวกศิษย์น้องของตนเองต่างลงท้องทุ่งเพื่อช่วยกันเกี่ยวข้าว พวกเขาเองก็เริ่มทำงตามบ้างทำให้ในตอนนี้ความคืบหน้าของงานจึงก้าวหน้ามากขึ้นกว่าที่พวกเขาคาดการไว้จวงเยว่เหลียงและจวงฟู่อี้ต่างนั่งมองเหล่านักเรียนที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ด้วยแววตาพึงพอใจ“แม้พวกเขาจะดื้อรั้นและถือตัวมากอยู่บ้าง แต่ก็ยังเป็นไม้อ่อนที่พอจะดัดได้อยู่บ้าง” จวงฟู่อี้กล่าวกับบุตรชาย“ใช่ โดยเฉพาะไท่จื่อเองก็เช่นกัน ในวันแรกเขายังไม่มีกลิ่นอายของคนที่ควรจะเป็นผู้นำให้ได้เห็น แต่ดูจากเมื่อเช้าที่ผ่านมาก็ถือว่าเริ่มใช้ได้บ้างแล้ว”หลังทานอาหารมื้อเช้าที่ผ่านมา อวี้ไท่ซุนเริ่มที่จะจัดการแบ่งงานให้เหล่าสหายในชั้นแรียนของตนเอง เขาเริ่มจะจะปรับตัวได้แม้วันนี้จะเป็นการทำงานวันที่สองของเขา“ลูกของพยัคฆ์จะอย่างไรก็คงเป็นพยัคฆ์อยู่วันยังค่ำ” จวงฟู่อี้กล่าว ก่อนที่สายตาฝ้ามัวของเขาจะมองไปที่แผ่นหลังของคนคนหนึ่งด้วยความสนใจเด็กชายท

ตอนที่ 55“จะ เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” ฮูหยินผู้เฒ่าที่นั่งอยู่มองหน้าลูกเลี้ยงของตนเองด้วยสายตาหวั่นไหวใช่ นางหวั่นไหวไปกับคำพูดของอีกฝ่าย คล้ายจะคาดเดาความหมายที่อีกฝ่ายพูดเมื่อครู่นี้ได้“หึ ท่านน่าจะรู้เรื่องนี้ดีกว่าข้าเสียอีก เรื่องโสมมอย่างการแก่งแย่งภายในเรือนหลัง จะต่างจากการแก่งแย่งในวังหลังได้เช่นไร”เมื่อได้ยินคำพูดเตือนสติของอีกฝ่าย ฮูหยินผู้เฒ่าก็รู้สึกว่ามือไม้ของตนเองเริ่มจะไร้เรี่ยวแรงลงทันที คลื่นพายุภายในใจเริ่มก่อตัวขึ้นในตอนนั้นเองที่ด้านหน้าเรือน สาวใช้คนสนิทของฮูหยินผู้เฒ่าก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“ฮูหยินผู้เฒ่า…” อีกฝ่ายเอ่ยขึ้นท่ามกลางความตึงเครียดของสองแม่ลูก“มีอะไร!!” ฮูหยินผู้เฒ่าที่มีท่าทีเสียอาการเมื่อครู่หันกลับไปถามคนของตนเองด้วยน้ำเสียงปกติ และนางก็พยายามปกปิดอาการเมื่อครู่ของตนเองเอาไว้ไม่ให้อีกฝ่ายได้เห็น“ในวังส่งคนมาที่จวน บอกว่าเสียนเฟยต้องการพบเจ้าค่ะ”ราวกับสายฟ้าฟาดลงมาตอกย้ำความคิดของตนเอง บุตรสาวที่ตั้งแต่เข้าวังไปก็ทำตัวเหินห่างกับนาง แต่มาวันนี้กลับส่งคนมาเรียกนางเข้าพบ หรือคำพูดของลูกเลี้ยงของนางจะเป็นความจริงเฉิงป๋อเหวินที่ได

ตอนที่ 57เนี่ยเข่อซิงพยักหน้า ก่อนจะหยิบของบางอย่างออกมาจากอกเสื้อแล้วส่งให้กับเนี่ยฉีเย่าที่ยืนอยู่“นี่เป็นถุงหอม ที่ข้าบังเอิญไปได้มาจากเรือนหลัง”เนี่ยฉีเย่ารับถุงหอมจากมือหลานสาวขึ้นมาดม ก่อนจะขมวดคิ้วแน่น“นี่เป็นถุงหอมกล่อมจิตใจ” เนี่ยฉีเย่าที่ได้กลิ่นสมุนไพรด้านในกล่าวขึ้น เขารู้ว่าหลานสาวต้องการสื่อถึงอะไร“ถุงหอมกล่อมจิตใจแล้วอย่างไร ไม่ใช่ว่าในร้านค้าของพวกเราก็มีขายอยู่มิใช่หรือ?” เนี่ยจินที่เป็นคนดูแลการค้าของตระกูลกล่าวถามขึ้นด้วยความสงสัย“นี่เป็นถุงหอมกล่อมจิตใจสูตรเก่า ของอาวุโสคนก่อน หลังจากที่ข้าดำรงตำแหน่งดูแลการจัดเตรียมสมุนไพรและโอสถต่างๆ ก็ได้เริ่มเปลี่ยนแปลงสูตรเก่าทั้งหมดใหม่ ทำให้ร้านค้าของพวกเราในตอนนี้ไม่มีของเหล่านี้เหลืออยู่แล้ว”เนี่ยฉีเย่าอธิบาย“มันอาจจะเป็นของเก่าเก็บหรือไม่?” เนี่ยจินเริ่มมีสีหน้ากังวลใจถามขึ้นเนี่ยฉีเย่าส่ายหน้า“ถุงหอมสงบจิตใจสูตรเดิมของอาวุโสคนก่อนนั้น สามารถเก็บมันไว้ได้เพียงหนึ่งปีเท่านั้น ส่วนของที่ข้าคิดขึ้นมาใหม่นั้นสามารถเก็บรักษาไว้ได้ถึงสามปี แต่จากกลิ่นสมุนไพรที่หลงเหลืออยู่ในถุงหอมนี้เห็นได้ชัดว่าพึ่งถูกปรุงขึ้นมาใหม่”

ตอนที่ 59“ลุกขึ้นเถอะ อย่าทำเช่นนี้อีก ตอนนี้เจ้าไม่ใช่แค่น้องสาวของข้าแล้ว แต่เจ้ายังมีตำแหน่งเป็นถึงเสียนเฟย จะมาคุกเข่าให้กับข้าไม่ได้"เฉิงป๋อเหวินกล่าวกับน้องสาวของตนแม้ว่าตัวเขาและน้องชายจะไม่เป็นที่ชื่นชอบของฮูหยินผู้เฒ่า แต่พวกเขาสามคนพี่น้องกลับรักใคร่ปรองดองกันอย่างยิ่ง เนื่องจากบิดาเป็นผู้สั่งสอนเฉิงซีโหลวยืนขึ้นก่อนจะกลับมานั่งที่ของตนเอง พร้อมมองหน้าพี่ชายด้วยสายตารู้สึกผิดกับอีกฝ่าย“ข้ารู้เรื่องทั้งหมดจากลี่ฮวาแล้ว มารดาของข้าโง่เขลา ถูกเยว่กั๋วกงหลอกใช้ให้ทำสัญญาหมั้นหมายระหว่างท่านกับตระกูลเยว่อีกครั้ง วันนี้ข้าได้บอกนางแล้วว่าจะส่งนางกลับไปอยู่บ้านเดิมที่ตำบลจี่อี้ แม้นางไม่ยินยอมแต่ก็คงไม่มีทางเลือก”เฉิงซีโหลวที่คิดถึงวิธีแก้ปัญหาได้แล้วบอกกล่าวแก่พี่ชาย“แม้ตอนนี้ฮูหยินผู้เฒ่าจะย้ายไปอยู่ที่บ้านเดิม แต่ฎีกาของตระกูลเยว่ตอนนี้อยู่ในพระหัตถ์ของฝ่าบาทแล้ว เมื่อครู่ฝ่าบาทเรียกข้าเข้าเฝ้าก็เพื่อพูดคุยกับข้าเรื่องนี้ แคว้นชางมีกฎอยู่ว่า มารดาสามารถจัดการเรื่องสตรีที่จะแต่งเข้าจวนมาให้บุตรชายได้ มารดาของข้าจากโลกนี้ไปแล้ว ตอนนี้นางจึงสามารถรับหน้าที่นี้ไปได้”ทันทีที่