บททั้งหมดของ ซ่อนรักซาตานเถื่อน: บทที่ 81 - บทที่ 90

"เป็นอะไรรึเปล่าคะพี่วีหน้าพี่ดูกังวลมากเลยใครส่งอะไรมาหรอคะ?""เปล่าครับไม่มีอะไร"ผมยิ้มแล้วตอบกลับไปเพราะผมไม่อยากให้คนตัวเล็กต้องมากังวลกับเรื่องพวกนี้ผมจะเป็นคนจัดการปัญหาที่ผมก่อเอง"แต่เมื่อกี้พี่ดูกังวลจริงๆนะคะ""ไม่มีอะไรจริงๆตัวเล็กเชื่อพี่นะครับหนูรีบนอนดีกว่านะหนูกำลังท้องอยู่นอนพักเยอะๆ

“...v talk...”ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก่อนจะเห็นคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่กำลังนอนซุกอกผมอย่างสบายใจทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้นะไม่ว่าผมจะมองกี่ครั้งเธอก็น่ารักเสมอเลยในสายตาของผมปลายฟ้ายังคงเป็นเด็กน้อยแต่แค่ในตอนนี้เธอกลับกำลังจะเป็นแม่ของลูกผมด้วยนี่สิ“ตัวเล็กเดี๋ยวพี่กลับมานะครับ”ผมกระซิบบอกเธอก่อนจะกดจู

ฉันตื่นขึ้นมาหลังจากที่นอนไปจนเต็มอิ่มแต่กลับไม่พบคนที่ควรจะนอนอยู่ข้างๆกายมีเพียงแค่ความว่างเปล่าเท่านั้นแถมดูท่าเค้าจะลุกออกไปนานแล้วด้วยทำไมเค้าถึงไม่ยอมกลับฉันกันนะ"เฮ้อนี่พี่หายไปไหนอีกแล้วนะพี่วี"ฉันลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะออกมาหาอะไรกินที่ห้องครัวก่อนจะเจอกับกระดาษแผ่นหนึ่งที่แปะอยู่ตรงตู้

“พี่ทำอะไรพี่รินคะพี่บอกหนูมาเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!!”“หนูไม่จำเป็นต้องรู้หรอกปลายฟ้าหนูรู้แค่ว่ารินจะไม่มายุ่งกับหนูอีกแล้วก็พอ”"พี่วีแต่พี่รินเป็นพี่สาวหนูนะคะ""แต่ยัยนั่นไม่เคยมองหนูเป็นน้องเลย""อย่ามาว่าพี่รินแบบนี้นะ!!""เฮ้อโอเคเราอย่ามาทะเลาะกันเรื่องนี้เลยพี่ว่าเราเข้าไปข้างในกันเถอะ"".......

"...อีกด้านนึง...""...Linya talk... ""อะข้าวกินซะ"ข้าวกล่องถูกโยนลงบนเตียงที่ฉันกำลังนั่งอยู่โดยคนที่โยนมันมาก็คือพีทไอคนสารเลวที่มันขังฉันไว้ให้อยู่แต่ในห้องบ้าๆนี้ฉันทนอยู่ในห้องนี้มาหลายวันแล้วตั้งแต่วันนั้นที่ฉันโดนถ่ายคลิปเอาวไว้คงคิดว่าทำกับฉันแบบนี้แล้วมันจะทำให้ฉันหยุดทุกอย่างอย่างงั้นหรอฉ