Semua Bab อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ: Bab 71 - Bab 80

เฉินผิงกำลังจะพูดอะไร จูอวิ่นเทิงก็คุกเข่าลงก่อนแล้ว “ฝ่าบาท หลานไปประจำการที่เมืองซงเจียง ที่ดินของหลาน หลานย่อมมีสิทธิ์ตัดสินใจ ที่ดินเหล่านี้ ผู้เช่านาพวกนี้ ล้วนต้องทำตามที่หลานสั่ง”จูอวิ่นเทิงพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย เสมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดาที่สุด[ข้าพูดแบบนี้ ตาเฒ่าน่าจะเห็นธาตุแท้ของข้าแล้วกระมัง?][ข้าเป็นคนสารเลว ตาเฒ่าควรจะต้องรำคาญข้าแล้วใช่หรือไม่?][หากครั้งนี้ยังไม่รำคาญอีก นั่นคงหมายความว่าสมองของตาเฒ่ามีปัญหา!][ตาเฒ่า รีบโมโหเร็วเข้า! โมโหให้หนักขึ้นอีก!][รีบไล่ข้าไปให้พ้น ๆ จะได้ไม่ต้องรำคาญใจ!][แบบนี้ ท่านจะได้อายุยืนขึ้นอีกสองปี!]คำพูดเหล่านี้ทำให้จูหยวนจางโมโหจนแทบบ้า!เจ้าหลานชายคนนี้จงใจทำตัวเป็นคนเลวเพื่อให้เขาโกรธ!คิดจะหนีงั้นหรือ ไม่มีทาง!แต่ตอนนี้ต้องตรวจสอบเรื่องยึดครองที่นา และบังคับผู้เช่านาให้กระจ่างก่อน!“ฝ่าบาท หากอู๋อ๋องไม่ได้รับโทษหนักจากการกระทำครั้งนี้ ราชสำนักจะเอาอะไรไปสร้างความเชื่อถือให้กับราษฎรอีก จะสร้างความเชื่อมั่นให้กับใต้หล้าได้อย่างไร?” หวงจื่อเฉิงพูดอย่างเจ็บปวด “เป็นเช่นนี้ต่อไป ต้าหมิงคงถึงกาลวิบัติ!”[พูดได้ดี หวงจื

“ฝ่าบาท นี่คือหยางหย่ง ผู้กำกับการอำเภอจิงเฟิง เขาเป็นคนพาผู้เช่านามาที่นี่พ่ะย่ะค่ะ”หยางหย่งรีบอธิบาย “พวกกระหม่อมได้พบกับอู๋อ๋องที่หมู่บ้าน นายอำเภอหยางบอกว่าอู๋อ๋องเดินทางกลับเมืองหลวงครั้งนี้จะต้องมีภยันตราย จึงให้กระหม่อมพาพวกผู้เช่านาหลัวเร่งเดินทางมาเมืองหลวงทันที เพื่อทูลรายงานความเป็นมาต่อฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้สอบถามสถานการณ์ในอำเภอจิงเฟิง จูหยวนก็จดจำชื่องของคนผู้นี้ไว้ในใจ หยางผู่ หยางหงจี้!ครั้นเห็นว่าอู๋อ๋องปลอดภัยแล้ว พวกผู้เช่านาหลัวหลายสิบคนก็ถูกหยางหย่งกับเฉินผิงพาออกไปจูหยวนจางมีพระพักตร์เคร่งขรึม “พวกเจ้าทุกคน หากไล่ขึ้นไปสามรุ่น ล้วนแต่เป็นชาวนาทั้งสิ้น!”“ไม่ว่าจะได้ตำแหน่งเพราะบรรพบุรุษ หรือเพราะร่ำเรียนอย่างหนักจนได้เป็นขุนนางในที่สุด!”“แต่พวกเจ้าหลายคนกลับเปลี่ยนไป! พวกเจ้าดูแคลนพวกเขา!”“มีพวกเจ้ากี่คนที่เคยทำนา เคยปลูกข้าว?”“พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าชาวนาต้องจ่ายเสบียงและภาษีปีละเท่าไร?”“เรา ไม่ได้ลงไปทำนามาหลายปีแล้ว เรา อยากกลับไปดูที่หมู่บ้านมาตลอด แต่ก็ไม่มีเวลา”“พวกเจ้าดูอยากอู๋อ๋องสิ ดูสิ!”“เห็นหรือไม่ว่าชาวนาพวกนี้สวมใส่อะไร! กินอะไร!”

ให้ท่านอ๋องดำรงตำแหน่งขุนนาง นี่เป็นครั้งแรกที่เกิดขึ้นในราชวงศ์ต้าหมิง!ไม่ได้ส่งไปประจำการที่หัวเมือง แต่ให้ดำรงตำแหน่งในราชสำนัก นี่ถือเป็นความโปรดปรานอย่างหนึ่ง!เป็นการฝึกฝนเพื่อให้เป็นรัชทายาท!“จะทำให้เรื่องสำคัญเกิดความล่าช้าอะไรได้? ไม่มีฝีมือก็ฝึกฝนกันได้ เมื่อก่อนข้าทำสงครามเป็นหรือ? ก็เรียนรู้ระหว่างการทำสงครามไม่ใช่หรือไร?”จูหยวนจางอธิบายอย่างใจเย็น“เสด็จปู่ หลานว่าไม่ต้องฝึกหรอก ต่อให้นำหินมาตีอย่างไรก็ไม่อาจเป็นกระบี่คม หลานว่าพี่รองเหมาะกับเรื่องนี้มากกว่า”บรรดาขุนนางส่ายหน้ายิ้ม ๆ เป็นไปตามคาด สมองของจูอวิ่นเทิงมีปัญหาจริง ๆเรื่องดี ๆ แบบนี้ แต่เขากลับปฏิเสธ!จูอวิ่นเทิงมองเจตนาอันลึกซึ้งของฮ่องเต้ไม่ออก!ทุกคนล้วนมองเห็นนัยยะทางการเมืองในการตัดสินพระทัยของฮ่องเต้ แต่อู๋อ๋องกลับไม่รู้เรื่องเลย!สมองของอู๋อ๋องไม่ได้ขาดเส้นประสาทแค่หนึ่งเส้น แต่ไม่มีเส้นประสาทเลยต่างหาก!แต่ว่า สมองฮ่องเต้ขาดเส้นประสาทไปหนึ่งเส้นเช่นกันหรือไม่?ทั้งที่มีรัชทายาทสำเร็จรูปให้อยู่แล้วแต่กลับไม่เลือก ไปสนใจคนไร้ความสามารถเสียได้?ให้โอกาสไปกี่ครั้ง ๆ จูอวิ่นเทิงก็ทำให้ผิดหวั

โหรหลวงคืออะไร หากเป็นคนปกติก็ไม่มีทางที่ผู้ใดจะอยากรับตำแหน่งนี้!โหรหลวงมีชื่อเดิมว่าผู้เฝ้ามองดวงดาว ทำหน้าที่สังเกตปรากฏการณ์ทางดาราศาสตร์ คำนวณปฏิทิน สำนักโหรหลวงจะทำงานแค่เฉพาะเหตุการณ์สำคัญเท่านั้นหากมีภัยธรรมชาติ โหรหลวงจะต้องคำอธิบายที่สมเหตุสมผล มิเช่นนั้นฮ่องเต้จะพิโรธหากเกิดสงคราม โหรหลวงจะต้องทำนายสภาพอากาศ ถ้าทำนายผิดพลาด อาจมีภัยมาถึงตัว!ในยุคราชวงศ์ฮั่นตะวันออก หนึ่งในหน้าที่ของไท่สื่อลิ่งก็ดูปรากฏการณ์ทางดาราศาสตร์และประกอบพิธีบวงสรวง ซือหม่าเชียนที่ถูกตอนก็เคยดำรงตำแหน่งนี้[ครานี้ก็อยู่ที่ว่า ตาเฒ่าจูจะตอบตกลงหรือไม่!][โหลหลวงสบายจะตาย! ไม่ต้องทำงานตั้งแต่เก้าโมงถึงสามทุ่ม หกวันต่อสัปดาห์!][เวลาทำงานก็ยืดหยุ่น! ไม่ต้องตื่นเช้าทุกวัน!][หากมีคนถามว่ากำลังทำอะไรอยู่ ขออภัย ฝ่าบาท ข้ากำลังสังเกตการณ์ท้องฟ้า!][อะไรนะ เข้าประชุมงั้นหรือ? ประชุมอะไร ไม่เห็นหรือว่าข้ากำลังสังเกตการณ์ท้องฟ้า?][ประชุมหรือ? ชู่ว อย่าเสียงดัง! ข้ากำลังคุยกับเง็กเซียนฮ่องเต้!][ตาเฒ่าจู ท่านไม่ให้ข้าออกจากเมืองอิ้งเทียนใช่หรือไม่? ท่านไม่รู้หรือว่าดาวจื่อเวยปรากฏที่เมืองซงเจี

ดวงพระเนตรของจูหยวนจางเบิกกว้างโดยพลัน มองไปทางจูอวิ่นเทิงการสิ้นพระชนม์ของรัชทายาท!!!เกี่ยวข้องกับหวงจื่อซิ่น?!จูอวิ่นเทิงรู้สึกได้ถึงสายตาที่ราวกับจะฆ่าคนของจูหยวนจาง มันทำให้เขาสะดุ้งตกใจ[ไม่ใช่กระมัง ตาเฒ่าจู ทำเอาข้าตกอกตกใจหมด!][ตอนแรกข้าก็ไม่ได้มีอะไรแอบแฝง แต่พอถูกเขามองแบบนี้กลับทำให้ดูมีเงื่อนงำขึ้นมาได้!][พระทัยของฮ่องเต้ คาดเดาได้ยากจริง ๆ ด้วย]จูหยวนจางรีบละสายตามองไปที่หวงจื่อเฉิงหวงจื่อเฉิงลังเลเล็กน้อยเช่นกัน พระเนตรของฝ่าบาทสามารถฆ่าคนได้เลย!หวงจื่อซิ่นเป็นญาติผู้น้องของเขา!ที่หวงจื่อซิ่นสามารถเป็นเจ้าเมืองหางโจว ก็เพราะจูอวิ่นเหวินเป็นคนแนะนำให้จูเปียวฝ่าบาทรู้ว่าเขากับฉีไท่สนิทกัน การที่ฉีไท่เป็นคนแนะนำหวงจื่อซิ่นแบบนี้ ไม่รู้ว่าฮ่องเต้จะคิดอย่างไร[ช่วงนี้ฝ่าบาทอารมณ์แปรปรวนไม่มั่นคง แต่ก็ไม่แปลก การตายของรัชทายาทคงทำให้ไม่อาจสงบพระทัย][หวงจื่อซิ่น นึกออกแล้ว! เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้!][ชาวอุทัยกลุ่มหนึ่งได้เข้ามาที่เมืองหางโจวภายใต้การนำของอันธพาลท้องถิ่น ทำการเผา สังหาร และปล้นสะดม จากนั้นเดินออกจากเมืองอย่างเปิดเผยไม่เกรงกล