Semua Bab ดั่งฟ้าลิขิต ให้ข้ากลับมาเพื่อล้างแค้น: Bab 11 - Bab 20

ตอนที่ 10เทศกาลล่าสัตว์หนึ่งเดือนผ่านไปท่ามกลางทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ ยามนี้มีกระโจมมากมายตั้งเรียงรายอยู่เต็มไปหมด ทิวทัศน์ยามพระอาทิตย์ตกดินนั้นทำให้เหล่าคุณหนูจากเมืองหลวงที่ไม่เคยเข้าร่วมเทศกาลล่าสัตว์นั้นตื่นเต้นได้ไม่ยาก“ไม่ได้พบน้องรองเสียนาน เป็นอย่างไรบ้างที่ตำหนักองค์ชายใหญ่โอ่อ่าอย่างที่คนพูดถึงกันหรือไม่”เพียงไป๋ซูเหยียนก้าวขาลงจากรถม้าก็เห็นไป๋เซียนอวี้วิ่งเข้ามาหาทันที ราวกับคิดถึงน้องสาวผู้นี้นักหนา ทั้งที่ที่ผ่านมาไม่เคยเขียนจดหมายมาถามไถ่นางเลยสักฉบับ เสแสร้ง!!“นั่นสิ ได้ยินว่าองค์ชายเป็นคนเข้มงวดมาก ไม่ใช่คนอย่างพี่รองที่มักเซ่อซ่าอยู่แล้ว ถูกคนสั่งลงโทษทุกวันหรอกกระมั้งขอรับ” ไป๋หยางชิงเอ่ยพลางหัวเราะอย่างขบขัน“ว่าที่พระชายาของเปิ่นหวางอยู่อย่างสุขสบายในทุก ๆ วัน ไม่ต้องให้คุณหนูใหญ่ไป๋กับคุณชายไป๋มาเป็นห่วงหรอก”เสียงขององค์ชายใหญ่ดังมาจากในรถม้า ทำเอาเหล่าคนที่ตามมาด้านหลังคุกเข่าลงทันที ผู้ใดจะคิดว่าคนตาบอดจะเข้าร่วมเทศกาลเช่นนี้ด้วยเล่า“ขออภัยเพคะ หม่อมฉันไม่คิดว่าองค์ชายจะร่วมเดินทางมากับน้องรองเช่นนี้ อย่าถือสาที่พวกเราพูดไปเมื่อครู่เลยนะเพคะ พวกเราเพียงพูด

ตอนที่ 15สินเดิมที่ต้องคืน ฮูหยินผู้เฒ่าพูดคุยกับพวกเขาต่ออีกไม่กี่ประโยคก็ขอไปดูเรือนที่ไป๋ซูเหยียนอยู่ เพราะเมื่อถึงวันแต่งงานจริงต้องมีคนช่วยแต่งตัว“นี่พวกเจ้าให้คุณหนูรองของจวนอยู่เรือนคนใช้งั้นหรือ!! เจ้าเป็นบิดานางแท้ ๆ เจ้าคิดสิ่งใดอยู่!!!”เพียงฮูหยินผู้เฒ่าเห็นเรือนหลานสาวก็ถึงกับหันมาถามเอาความกับบุตรชายคนรองนางรู้ว่าบุตรชายลำเอียง แต่ไม่คิดว่าจะเป็นหนักถึงเพียงนี้ ลูกอนุที่ตระกูลหลักยังได้อยู่เรือนใหญ่กว่านี้เลยกระมั้ง“เดิมทีเรือนซูเหยียนไม่ใช่เรือนนี้เจ้าค่ะ แต่ว่าข้าวของของอวี้เอ๋อร์มีมากเกินไป จึงได้เอาไปฝากไว้ที่เรือนของซูเหยียนก่อน นานวันเข้าจึงยกเรือนนั้นให้เป็นเรือนเก็บของของอวี้เอ๋อร์ไป แต่ซูเหยียนก็เต็มใจย้ายออกให้พี่สาวนางนะเจ้าคะท่านแม่”ไป๋ฮูหยินรีบพูดแก้ต่าง แต่ดูเหมือนเป็นการราดน้ำมันลงกองไฟมากกว่า เพราะเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าฟังจบก็ถึงกับขว้างพัดในมือใส่ฮูหยินบุตรชา

ตอนที่ 13หญิงแพศยา นางอยู่ร่วมเทศกาลล่าสัตว์จนจบ แม้จะได้เห็นสายตาแปลก ๆ มองมาที่นางบ่อยครั้งก็ตามเหล่าคุณหนูที่ไปขี่ม้ากับนางวันนั้นก็เข้ามาแสดงความเสียใจ ที่ไม่เชื่อและกลับตามคำชวนของนางจนเกิดเรื่องขึ้นเช่นนี้นางไม่ได้ติดใจเอาความหรือคิดเล็กคิดน้อย เพราะโจรเหล่านั้นก็สารภาพแล้วว่าจงใจมาป่วนพิธีล่าสัตว์นี้จริง นางเป็นเพียงหนึ่งในคนที่ได้รับผลกระทบและซวยเท่านั้นจนเทศกาลล่าสัตว์จบลงและเดินทางกลับมาเมืองหลวง ทางกรมวังก็ส่งคนมาแจ้งว่าฤกษ์ที่เร็วที่สุดในการจัดพิธีแต่งงานนั้น คืออีกหนึ่งเดือนข้างหน้าเพราะเช่นนั้นท่านย่าจึงให้นางกลับมาอยู่ที่จวนตระกูลไป๋สายรอง โดยยกสาวใช้ที่รับใช้ใกล้ชิดท่านย่าให้นางมาหนึ่งคน“คุณหนูใหญ่มารอพบคุณหนูที่ศาลาด้านนอกเจ้าค่ะ ดูแล้วคงมีเรื่องร้อนใจนัก” ลี่หลินเอ่ยรายงาน พร้อมกับไปหยิบเสื้อคลุมมาให้นางใส่ทับอีกชั้น“ไม่ต้องใส่ก็ได้มั้ง อย่างไรก็อยู่ในเขตเรือนน

ตอนที่ 18เรื่องน่าขันในงานมงคล ตระกูลไป๋สายรอง“จนป่านนี้แล้วไป๋ซูเหยียนยังไม่ส่งสินเดิมมาเลย พวกเจ้าให้คนไปตามที่ตำหนักองค์ชายใหญ่ทีซิ!!!” ไป๋ฮูหยินเอ่ยพลางเดินไปมาอย่างร้อนใจ คนอื่น ๆ เองก็ไม่ต่างกันนัก“ไหนเจ้ารับปากว่านางจะส่งสินเดิมมาให้แน่ ๆ ไง นี่จะได้เวลาที่ขบวนเจ้าบ่าวมาถึงแล้ว ข้ายังไม่เห็นแม้แต่เงาสินเดิมลูกข้าสักกล่อง!!” ใต้เท้าไป๋เอ่ยอย่างหงุดหงิด“ให้ข้าไปตามให้ดีหรือไม่ขอรับ” ไป๋หยางชิงเอ่ยอาสา“มาแล้วขอรับ!! ขบวนสินเดิมของคุณหนูใหญ่มาแล้ว!!” สาวใช้ของฮูหยินใหญ่วิ่งเข้ามารายงาน“เจ้าให้คนไปตรวจนับของซิว่าครบหรือไม่” ไป๋ฮูหยินรีบสั่งคนของตัวเองทันที“ไม่ต้องตรวจนับแล้ว เอาผ้าแดงผูกเลย เดี๋ยวได้เวลาที่แม่ทัพจิ้นจะมาแล้ว!!!” ใต้เท้าไป๋เอ่ยพร้อมกับออกไปดูความเรียบร้อย“เช่นนั้นเจ้านับว่า

ตอนที่ 16ท้อง หมอเข้าไปดูอาการหญิงสาวในห้อง ก่อนจะกลับออกมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก เพราะผู้ใดต่างก็รู้ว่าสตรีในห้องยังไม่ได้ออกเรือน“บุตรสาวข้าเป็นอย่างไรบ้าง!!”ผู้เป็นบิดารีบเข้าไปถามไถ่อาการทันที แต่ก็ต้องแปลกใจที่เห็นหมอเอาแต่อ้ำอึ้งไม่ยอมพูดเสียที“พูดมาสิท่านหมอ ว่าพี่สาวข้าป่วยเป็นอะไร หรือเป็นโรคที่ร้ายแรงงั้นหรือ ท่านจึงได้ทำหน้าเช่นนี้” ไป๋หยางชิงเองก็ร้อนใจไม่ต่างกันไป๋ซูเหยียนที่รู้อยู่แล้วถึงกับอมยิ้ม อาหารที่นางเอามาล้วนแต่เป็นของที่มีกลิ่นฉุน และนางให้คนสืบมาแล้วว่าช่วงนี้พี่สาวไม่ค่อยอยากอาหารนัก ยามได้กลิ่นอาหารก็จะคลื่นไส้ทุกครั้ง“เปล่าขอรับ คุณหนูใหญ่ไป๋ไม่ได้ป่วยร้ายแรง เพียงแต่ว่า....”“เพียงแต่อะไรเล่า ท่านก็รีบพูดมาสิ!!” ไป๋เหวินหลงแทบจะเข้าไปเค้นคอหมออยู่แล้ว“คุณหนูใหญ่ไป๋ตั้งท้องได้เกือบสามเดือนแล้วขอรับ ขะ ข้าจ