Muli akong umabot sa kanya, nagbabakasakaling mahawakan ko siya, ngunit mabilis siyang umatras. Ramdam ko ang lumalawak na agwat sa pagitan naming dalawa. Habang lumilipas ang bawat segundo, pakiramdam ko ay unti-unti siyang nawawala.Sa isang tabi, tahimik na nakamasid ang mga magulang ni Fin, walang imik, ngunit puno ng lungkot ang kanilang mga mata."Fin... please... please don't go," mahina kong usal, nanginginig ang boses ko sa paghikbi.Saglit siyang natigilan, nanatiling nakatayo, at sa loob ng ilang segundo, pinilit kong umasa na babalik siya, na bibigyan niya ako ng isa pang pagkakataon.Ngunit isang malalim na buntong-hininga lang ang pinakawalan niya, at tuluyan na siyang lumakad palayo, iniwan akong wasak at nag-iisa.Hindi ko na kinaya pa. Bumagsak ako sa malamig na sahig ng airport, hinayaan ang sarili kong lumuha nang walang pakialam sa mga taong nakapaligid."I love you, Fin..." mahina kong bulong sa kawalan, sa e
Last Updated : 2025-10-07 Read more