All Chapters of จิงซิงอี้ แพทย์จีน 2 ยุค: Chapter 11 - Chapter 20

เมื่อถึงเวลาเที่ยง ลั่วเยี่ยนพาจิงซิงอี้ออกไปกินข้าวกลางวัน เขาถามเด็กชายว่า คุณตาอยู่ไหน เด็กน้อยตอบว่า ชั้น 6 ชายหนุ่มนึกขึ้นมาได้ว่า ชั้นนี้เป็นห้องพักสำหรับคนไข้ VIPเขาพาจิงซิงอี้ขึ้นลิฟท์ เมื่อขึ้นไปถึงชั้น 6  ก็พบเคาเตอร์พยาบาลตรงหน้าลิฟท์ เมื่อพยาบาลที่เข้าเวรเห็นว่าเป็นลั่วเยี่ยนจึงยิ้มให้ และถามว่าเขามาตรวจคนไข้คนไหน ลั่วเยี่ยนชี้ไปที่เด็กชายและตอบว่า เขาพาเด็กมาหาญาติเมื่อพยาบาลเห็นจิงซิงอี้ เธอทำหน้าแปลกใจ เพราะไม่แน่ใจว่าเด็กชายเป็นญาติของคนไข้ห้องไหน จิงซิงอี้บอกว่า เขามากับคุณหมอจิงเซียว พยาบาลอีกคนหนึ่งซึ่งเข้าเวรมาตั้งแต่เมื่อคืน จึงบอกว่า        “คุณหมอจีนจิงเซียวไงเธอ คุณหมอมาเมื่อวานตอนเย็น แล้วก็มาตอนเช้าอีกที เธอเพิ่งมาเข้าเวรตอนเช้าก็เลยไม่รู้ ”จากนั้น พยาบาลคนที่สองจึงพาพวกเขาไปที่ห้องซ้ายมือสุดเมื่อไปถึงหน้าห้อง เธอเคาะประตู เดินเข้าไปในห้องเพื่อแจ้งคนไข้ สักพักเธอจึงพาลั่วเยี่ยนและจิงซิงอี้เดินเข้าไปภายในห้องขนาดใหญ่ พวกเขาเห็นคนไข้ชายวัยกลางคนหน้าตาดี ดูภูมิฐานมีอำนาจ อา

เมื่อลั่วเยี่ยนมีโอกาสได้ค้นหาข้อมูลของจิงเซียวจากอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยแพทย์ จึงได้รู้ว่าจิงเซียวเป็นแพทย์จีนที่มีชื่อเสียงและเป็นที่ต้องการตัวอย่างมาก ทั้งนักการเมือง นักธุรกิจและคนมีชื่อเสียง ต่างอยากจะรักษากับเขา แต่โอกาสที่เขาจะตอบรับกลับยากมาก โดยเฉพาะในช่วงหลัง ที่เขามักจะเก็บตัวและอุทิศเวลาไปกับการค้นคว้าเรื่องสมุนไพร  และการดูแลจิงซิงอี้จิงเซียวไม่ได้รักษาเฉพาะคนมีชื่อเสียงเท่านั้น หากเขาพอใจและมีโอกาส เขาจะรักษาชาวบ้านทั่วไปและสัตว์ต่างๆที่พบเจอระหว่างการเดินทาง มีทั้งรักษาฟรีและคิดเงิน  ถ้าเขาไม่พอใจ ต่อให้ทุ่มเงินเท่าไหร่ก็ไม่ไปรักษา ซึ่งจิงซิงอี้ก็สืบทอดลักษณะนิสัยแบบนี้มาด้วยเช่นกันหลังจากนั้น ลั่วเยี่ยนก็ได้มีโอกาสพบกับสองตาหลานอีกหลายครั้ง และจิงซิงอี้ก็มักจะเดินตามลั่วเยี่ยนไปไหนมาไหนด้วย จิงเซียวจึงมีโอกาสได้สังเกตนิสัยใจคอของหมอหนุ่มคนนี้ลั่วเยี่ยนรู้สึกทึ่งกับฝีมือในการรักษาโรคของจิงเซียว ที่เขาเห็นจากโรงพยาบาล และในตอนที่ช่วยรักษาโรคเบาหวานของคุณปู่ที่เลี้ยงเขามา จนคุณปู่สามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติเมื่อเห็นความมหัศจรรย์ของแพ

ยังมีเหตุการณ์อีกมากมายในภายหลัง ที่ทำให้จิงซิงอี้ จิงเซียว และลั่วเยี่ยน มีความสนิทสนมใกล้ชิดกัน โดยเฉพาะลั่วเยี่ยนที่รักจิงซิงอี้เหมือนทั้งน้องชายและลูกชาย เพราะวัยที่ห่างกันถึง 20 กว่าปีจิงซิงอี้หยุดคิดเรื่องของลั่วเยี่ยน เขาเตรียมสมุนไพรสำหรับถุงหอมเสร็จแล้ว และจะเอาไปบรรจุใส่ถุงที่คลินิกในวันพรุ่งนี้ เพราะไม่แน่ใจว่าจะมีคนไข้มาหรือไม่ เวลาว่างของเขาจึงมีมากเนื่องจากหมู่บ้านเจียวจูมีขนาดเล็ก ชื่อเสียงของคลินิกก็ยังไม่เป็นที่รู้จัก การที่จะให้มีลูกค้าจากภายนอกมาหา จึงต้องใช้เวลานาน จิงซิงอี้จึงหาทางที่จะทำการตลาดเพื่อดึงดูดลูกค้าเข้ามาในขณะที่เขากำลังเก็บอุปกรณ์ทำถุงสมุนไพรลงกล่องอยู่นั้น  เขาก็รู้สึกว่ามีตัวอะไรดึงขากางเกง เมื่อก้มลงมองจึงพบว่าเป็นเจ้าลูกสุนัขจิ้งจอกยืนเกาะขาของเขา มันคงจะวิ่งมาจากห้องที่แม่ของมันนอนรักษาตัวเมื่อชายหนุ่มก้มลงมอง มันก็ส่งเสียงเห่าเบาๆ และวิ่งพาเขาไปที่ประตู เหมือนจะชวนให้ตามไปจิงซิงอี้จึงเดินตามมันไปที่ห้อง และพบแม่สุนัขจิ้งจอกลุกขึ้นยืน และกินน้ำในถ้วยอยู่ มันมองเขาอย่างระแวง แต่ก็ไม่มีท่าทีดุร้าย เหม

เมื่อมาถึงร้านก็เป็นเวลา 8.30 น.แล้ว เขาเปิดประตูร้าน แขวนป้ายเปิดทำการ ทำความสะอาดคลินิก และจัดเตรียมอุปกรณ์ในระหว่างที่คนไข้ยังไม่มา เขาเริ่มนำอุปกรณ์ทำถุงสมุนไพรออกมาทำต่อ ทั้งการบรรจุ ติดสติกเกอร์ที่อยู่และคิวอาร์โค้ด เมื่อเสร็จแล้วจึงเรียงลงกล่องเพื่อนำไปแจก และส่วนที่เหลือนำมาจัดเรียงบนเคาเตอร์เพื่อขายที่ร้านเมื่อทำเสร็จ เขาใช้คอมพิวเตอร์เพื่อหาข้อมูลและจัดทำแผนธุรกิจคลินิก ทั้งการโฆษณาคลินิก การทำแปลงสมุนไพรหลังบ้าน การผลิตสินค้าสมุนไพร และการสร้างร้านค้าออนไลน์เพื่อขายสมุนไพรและยาสำเร็จรูปเมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง เวลาก็ผ่านไปจนเกือบ 11 โมงเช้า เขาตั้งใจว่าถ้าอีกครึ่งชั่วโมงยังไม่มีใครมา จะขี่จักรยานกลับบ้านเพื่อไปทำอาหารกลางวันในระหว่างที่เขากำลังปิดคอมพิวเตอร์นั้น เสียงประตูเปิดและกระดิ่งไฟฟ้าที่ประตูก็ดังขึ้นมา ซ่งฮ่าวเทียนที่ขายนมแพะให้เมื่อวาน ก็เดินเข้ามาหาจิงซิงอี้อย่างร้อนใจและพูดว่า“หมอจิง! ช่วยไปดูอายี่ที่บ้านให้ได้มั้ย เขาปวดหัวเข่าตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้ลุกไม่ไหวแล้ว!”จิงซิงอี้สอบถามอาการเพิ่มเติม จากนั้นจึงคว้ากล่อ

เขาใช้เวลาขับรถประมาณครึ่งชั่วโมงก็ไปถึงหมู่บ้านข้างๆ ที่ชื่อว่าหมู่บ้านจินหมิง ที่นี่เจริญกว่าหมู่บ้านเจียวจูของเขามากมาย เพราะอยู่ใกล้กับสถานีรถไฟ และถนนใหญ่ที่ตรงไปตัวเมืองได้ที่หน้าหมู่บ้าน มีพื้นที่ทำธุรกิจขนาดใหญ่ มีทั้งตลาดสด โรงเรียนประถมและมัธยมขนาดเล็ก ร้านค้าแบบดั้งเดิมและแบบทันสมัย และยังมีคลินิกแพทย์แผนปัจจุบันทั้งของคนและของสัตว์จิงซิงอี้จอดรถเอาไว้ข้างสนามเด็กเล่น เขามาถึงที่นี่ก็เป็นเวลาสี่โมงเย็นกว่าแล้ว คนในหมู่บ้านและจากที่อื่นมาที่นี่เพื่อมาซื้อของและทำกิจกรรมต่างๆ ขวักไขว่ วันนี้ยังเป็นวันเสาร์ด้วย จึงมีพ่อแม่ปู่ย่าตายายพาหลานมาเล่นที่สนามเด็กเล่น บางคนก็มาออกกำลังกายและพูดคุยสังสันท์กันจิงซิงอี้มองไปรอบๆ เพื่อหาสถานที่ที่เหมาะสมในการตั้งโต๊ะ จากนั้นจึงเขายกโต๊ะ เก้าอี้และป้ายจากท้ายรถ มาตั้งตรงจุดที่มีคนเดินผ่านไปมา และมองเห็นเด่นชัดบางคนก็คิดว่าเขามาตั้งโต๊ะขายของ บางคนคิดว่าเขามาตั้งโต๊ะดูดวง บางคนก็คิดว่าหน้าตาดีแบบนี้ คงมาร้องเพลงเปิดหมวกหรือเต้นแบบที่วัยรุ่นในเมืองชอบทำกัน แต่เมื่อเห็นป้ายที่เขาวางเ