All Chapters of I MARRIED A DUMMY STRANGER : Chapter 61 - Chapter 70

Yazmin ‘WHY?’ iyan ang unang pumasok sa aking isipan nang nagising ako. Isang tanong ngunit marami ang nakapaloob nito. I thought I saw Evron– my husband, efore I lost my senses, before I blacked out. Gulong gulo ako. Bakit nila ako kinidnap? Bakit ito nangyari? Anong pakulo ito? Nagising ako at may tali ang aking mga kamay at mga paa. I found myself on the cold dirty floor with a few dried leaves around. Tila isang selda ang kinaroroonan ko ngayon madilim ngunit may isang bintana na maliit doon sa ibabaw. Walang ibang kagamitan na nandito kundi bakante lamang. I don't know how long was I out but I'm feeling hungry. Kung kanina umaga ay kayang kaya ko galawin ang katawan sa kabila ng mga pasa, ngayon tila binabali ang aking mga buto. It might be because of the dump truck crashing our car and someone forcefully pulled me into that red car. Napalinga linga ako. Wala akong nakita na tao. Katahimikan lang ang bumabalot sa akin. Malakas ang tibok ng aking puso at naramdaman ko ulit

Yazmin NAIWAN akong muli sa madilim na selda. Hindi ko alam kung nasaan kami, but I know for sure that this is not near the city. Wala akong naririnig sa labas. May bintana nga ngunit nasa itaas ito. There's no stool or anything I can climb on to reach it. Sa mga salita niya, napagtanto ko na galit siya sa angkan niya. He is a Montemayor and I only know that Don Leonardo and Doña Ezperanza has three sons. Kaya malabong anak siya at maaaring kamag-anak nga. His name doesn't ring a bell. But one thing is that I'm sure of, I'm scared for my husband. I'm scared for the whole family. ‘Watch them fall’. Ano ang ibig sabihin do'n? What did the Montemayor do to him to make him hate them? Kinidnap niya ba ako dahil alam niyang may kaugnayan ako sa mga Montemayor? He kidnapped me because I married a Montemayor? And does that mean Evron's in danger?! Pinagpawisan ako ng malamig. Ginugutom din ako ngunit mas nagunguna ang kagustuhan kong makawala sa mga tali na ito at makalaya sa seldang

Yazmin DAHAN-DAHAN kong binuksan ang selda para hindi umingay ang bakal. The cold floor meets my swelling feet. Umakyat ako ng dahan-dahan sa sementadong hagdanan. Kinakabahan ako at maliit lamang ang aking hakbang na puno ng pag-iingat. I reached the upper floor and it's like a storage room with many empty wooden boxes. Napa-igtad ako nang marinig ang pagbagsak ng kagamitan at kasunod ang boses ng mga lalaki. It's somewhere outside this room. Agad akong nagtago baka sakaling pumasok sila. After minutes passed, wala na akong narinig na mga boses. Naisipan ko na maghanap ng paraan para tumakas. Lumabas ako sa storage room na kinaroroonan ko at bumungad sa akin ang isang silid na tila ay opisina. It looks old and like a hideout office. I saw two black boxes and I have the urge to open them. Ito ang narinig kong mabigat na pagbagsak. Umawang ang aking labi at nabitawan ang takip nang makitang puro armas ang naroon. "Doon sa opisina ni Boss ilagay!" Ntataranta ako at agad naghanap

Yazmin I CLOSED my eyes a bit. Evron came into my mind again. Kinagat ko ang aking labi upang pigilan ang sarili na huwag umiiyak. It's been two nights since I last saw him. I miss him so much that I want to scream.Iniisip ko kung ano ang ginagawa niya ngayon. I know he is worried about me and I can almost hear his frustrations. Napatingala ako sa kalawakan. I miss him.The stars are so bright up there. The moon is nowhere to be found. I can see the faint milky way too. It made me smile that I saw something beautiful.Nais kong huwag isipin ngunit ito ang realidad, I am stuck in this unknown place with nothing but hope. Hope that when I woke up again, I'm in Evron's bed. Kinagat ko ang aking labi at medyo nawalan ng balanse.And the opposite of my beautiful imagination came to life. Namimilog ang aking mata nang paggising ko ay nasa harapan ko na si Donatello. He looked so angry. Umupo ako.Nasa opisina niya kami. My hands are tied again but my legs are not. It seems like I fainted

Yazmin "LET'S be clear. Akala ko pareho tayo ng pinag-usapan, e. Wala ka pa lang alam," lumakas ang tawa niya. He leaned back his seat, still having a mocking smile. "Pumasok ka sa pamilyang Montemayor na walang kamalay malay? Oh, I heard your husband is the dummy." I gritted my teeth. "Stop beating around the bush." "That's my specialty." ngisi niya. Mariin akong tumingin sa kanya. He is smirking and suddenly stood up. "Binigyan mo ako ng magandang ideya, hija," aniya bago bumaling sa kanyang tauhan. "Ibalik niyo ‘yan sa selda niya. Kung makatakas pa ulit, bala aabutin ninyo sa akin." "Ouch!" I whimpered nang marahas akong pinatayo ng dalawang lalaki at hinila pabalik sa storage room at pababa sa hagdanan. Masakit ang mahigpit nilang hawak sa aking braso. The guy with dyed hair throw me inside the cell. Tinapunan ko sila ng masamang tingin. "Dahan-dahan, magagalit si boss," anang isa. Tinalian nila ng bagong lubid ang aking paa kaya ngumiwi ako sa sakit nito. The