เด็กในปกครองของพี่ชายไม่แท้의 모든 챕터: 챕터 31 - 챕터 40

ความชื่นมื่นสดชื่นบนใบหน้าม่านฟ้า บ่งบอกให้รู้ว่าเธอกำลังมีความสุข และอิ่มเอมกับสิ่งที่ได้รับจากนายหัวคเชนทร์เป็นอย่างมาก..วันนี้ทุกคนมางานวันเกิดที่นายหัวหนุ่มจัดให้หญิงสาวอายุสิบเก้าปีเต็ม นั่นหมายความว่าเธอเป็นผู้ใหญ่ข้นอีกปี ต่อไปคงไม่ต้องคบกันแบบลับๆ อยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ เหมือนที่ผ่านมาเพราะนายหัวหนุ่มตั้งใจเอาไว้ว่า ม่านฟ้าเรียนจบเมื่อไหร่ทั้งสองจะแต่งงานกันทันที งานวันเกิดของม่านฟ้าถูกจัดขึ้นภายในบ้านบนเกาะไข่มุก มีแค่คนที่สนิทเท่านั้นที่นายหัวหนุ่มเชิญมาไม่กี่คน หนึ่งในนั้นคือนาตยาที่เธอยังไม่ได้กลับออกจากเกาะ เพราะเธอให้เหตุผลว่าอยากอยู่ฉลองวันเกิดม่านฟ้าก่อน “พี่คเชนทร์ม่านฟ้าขอดื่มได้ไหมคะ” หญิงสาวพูดจาอ้อนออกมา เมื่อเธออยากลองเครื่องดื่มมึนเมา แม้จะเคยไปเที่ยวเตร่ตามผับตามบาร์แต่ม่านฟ้าก็ไม่เคยแตะต้องมัน ก็อย่างที่บอกเธอแค่ประชดผู้เป็นมารดาเลยออกเที่ยวยามราตรี แต่ทุกครั้งเธอก็ป้องกันตัวเองด้วยการไม่ดื่มมัน เพราะเพื่อนฝูงนั้นไว้ใจไม่ได้ “ดื่มแต่ได้แต่...นิดเดียวนะ”

ม่านฟ้าออกมาจากเกาะไข่มุกได้หลายเดือนแล้ว พอคนขับเรือมาส่งถึงฝั่ง ม่านฟ้ากับไต้ฝุ่นก็แยกกันทันที ทั้งที่ชายหนุ่มขอร้องเธอให้ไปอยู่กับเขาในฐานะเพื่อนหรือพี่ชายกับน้องสาวก็ได้ แต่ม่านฟ้าเลือกที่จะเดินไปตามทางของเธอ เพราะไม่อยากจะเจอกับเหตุการณ์เหมือนครั้งที่ผ่านมา ณ ที่ตลาดแห่งหนึ่งหญิงสาวท้องป่องกำลังนั่งขายของอยู่หน้าร้านไม่สิอยู่หน้าแผงต่างหาก มันเป็นแผงเล็กๆ ไม่กว้างมาก ซึ่งม่านฟ้าเช่าในราคาวันละร้อยห้าสิบบาท เพื่อใช้ขายกับข้าวถุงในตอนเย็น แม้จะได้กำไรไม่มากก็พอประทังชีวิต และเธอต้องเก็บออมให้กับอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังจะเกิดมา ม่านฟ้ามีเงินเก็บไม่กี่หมื่น เธอใช้มัดจำค่าห้องเช่าเดือนละสามพันมัดจำไปสามเดือนก็เกือบหมื่นแล้ว ที่สำคัญเงินที่เหลือนั้น เธอนำมาใช้จ่ายในการเรียนทำอาหาร เมื่อม่านฟ้าเคยมีความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องนี้มันจึงเป็นแรงผลักดันให้หญิงสาวอยากทำอาหารขาย เพราะเธอไม่รู้ว่าจะไปสมัครทำงานอะไรดี มีแค่วุฒิมัธยมปลายก็หางานทำยากเกิน และสมัยนี้ก็ใช่ว่าปริญญาตรีจะไม่ตกงาน เธอจึงตัดสินใจเลือกอาชีพค้าขาย อย่างน

เวลาผ่านไปรวมหกเดือนแล้ว ที่นายหัวคเชนทร์ไม่ได้เจอหน้าม่านฟ้า ตั้งแต่รู้ความจริงเวลาหนึ่งเดือนที่ออกตามหาภรรยากลับไม่พบเธอแม้แต่เงา เขาทำทุกวิถีทางแม้กระทั่งจ้างนักสืบ ให้ออกตามหาตามที่ต่างๆ อย่างเช่นห้างร้านหรือว่าโรงงานแต่เขาก็คว้าน้ำเหลวทุกครั้ง “ไต้ฝุ่นนายคิดว่าม่านฟ้า จะหนีไปหลบอยู่ที่ไหนได้บ้าง ถ้าเธอไม่ทำงานจะเอาเงินที่ไหนใช้” “ถ้าเธอหนีออกนอกประเทศไปแล้ว ก็ยากที่จะตามหา” “ไต้ฝุ่นนายใช้สมองคิดหรือเปล่า ม่านฟ้าจะไปกับใครถึงต่างประเทศ ลำพังแค่คนในประเทศเธอยังไม่มีใครคบเลย” นายหัวหนุ่มพูดออกมาด้วยความหงุดหงิดใจ เมื่อเขาตามหาภรรยาไม่เจอ “นายหัวดูมั่นใจจังเลยนะ ว่าม่านฟ้าจะยังอยู่ในประเทศ” “เธอเคยเล่าให้ฉันฟัง ม่านฟ้าบอกว่าเธอไม่เคยมีเพื่อนที่จริงใจ ส่วนมากที่ไปเที่ยวกันก็แค่เพื่อน ที่คบกันชั่วครั้งชั่วคราว คนเหล่านั้นไม่ได้จริงจังกับเธอ หากม่านฟ้าไม่มีเงินเลี้ยงไม่ใช่เพื่อนสายเปย์ ก็คงไม่มีใครคบเธอ”

คุณหมอทาเจลเหลวๆ ลงไปที่หน้าท้องก่อนจะวางเครื่องตรวจเล็กๆ มาจ่อที่หน้าท้องนูนป่องของม่านฟ้าเอาไว้ คนที่ตื่นเต้นกว่าใครเห็นจะเป็นนายหัวคเชนทร์ ที่เขาจ้องมองไปยังท้องนูนของภรรยาสาวสลับกับจอคอมพิวเตอร์ พร้อมกับรอยยิ้มแฉ่งบนใบหน้า เมื่อภาพทารกในครรภ์ปรากฏขึ้นมา น้ำตาของนายหัวคเชนทร์และม่านฟ้าได้ไหลออกมาพร้อมกัน ทารกน้อยคือสายใยแห่งความผูกพัน ที่จะผูกมัดดวงใจทั้งสองให้หวนกลับมารวมกันเอาไว้ เป็นใจดวงเดียว“คุณแม่ได้รับการตรวจครรภ์กลางไตรมาสที่สองแล้ว ซึ่งการตรวจในระยะนี้คุณแม่ส่วนใหญ่จะรู้สึกตื่นเต้น เพราะได้เห็นรูปร่างหน้าตาของลูกชัดเจน และที่สำคัญยินดีด้วยนะครับคุณได้ลูกชาย” คำพูดของหมอยิ่งทำให้สองสามีภรรยาน้ำตาชื้น เพราะรู้สึกปลาบปลื้มในสิ่งที่ได้ยิน นายหัวคเชนทร์รู้สึกและสัมผัสได้ถึงสิ่งมหัศจรรย์นี้ เขาสัญญากับตัวเองเอาไว้ นับจากวันนี้ต่อไปจะไม่มีอะไรมากระทบจิตใจให้เขาทำร้ายม่านฟ้าและลูกได้ลง “ตะวันค่ะคุณหมอ ลูกชายดิฉันชื่อตะวัน” ม่านฟ้าพูดออกมาปนกับเสียงสะอื้น ก่อนที่จะยกมือเรียวขึ้นมาปาดน้ำตา เพราะลูกชายเป็นดั่งดวง

สามปีต่อมา ใครจะรู้ว่านายหัวคเชนทร์จะทำหน้าที่ของคุณพ่อ และสามีได้ดีมากขนาดนี้ จนม่านฟ้ารู้สึกว่าตัวเองนั้นกำลังเป็นเจ้าหญิง ที่มีเจ้าชายอย่างนายหัวหนุ่มคอยดูแลไม่ห่างกาย สามคนพ่อแม่ลูกจะกลับไปที่กรุงเทพฯ เดือนละครั้ง เพราะบิดาของนายหัวคเชนทร์ขอเอาไว้ ชายสูงวัยคิดถึงตะวันจนแทบทนไม่ไหว ตะวันคือชื่อลูกชายของนายหัวคเชนทร์กับม่าน เมื่อย้ายมาอยู่ที่เกาะไข่มุก นายหัวคเชนทร์ไม่ให้ม่านฟ้าจับต้องอะไร เขาต้องการให้เธอใช้เวลาทั้งหมดทุ่มเทให้กับตะวันลูกชายที่เขาเละเธอนั้นรักปานดวงใจ ที่สำคัญม่านฟ้ายังไม่ได้เรียนต่อ และเธอเองก็ไม่อยากจะเรียน เมื่อการเรียนรู้นอกห้องกับการเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิตมันได้มากกว่าในมหา'ลัย แม้ว่าในหัวคเชนทร์อยากให้เธอสานฝันเหมือนดังใครๆ แต่ม่านฟ้าต้องปฏิเสธออกไป เธอเต็มใจที่จะไม่เรียนเพราะทุกวันที่เป็นอยู่เธอสุขล้นเสียจนไม่รู้ว่าความทุกข์ที่ผ่านมามันหนักหนาเพียงใด ต้องแกร่งแค่ไหนถึงจะผ่านมันมาได้ แต่ผลลัพธ์ของการตั้งมั่นในการเป็นคนดีได้ส่งผลให