ตอนที่ 11 หวั่นไหว“ท่านอาข้าคิดว่าท่านจะไม่มาเสียแล้ว”“ข้าจะไม่มาได้อย่างไรในเมื่อเจ้าเอ่ยปวกชวนข้า ข้าต้องมาสิ” เขาตอบเด็กชายด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ“เชิญท่านอาเข้ามาในเรือนเถอะขอรับ ท่านเองก็เข้ามาด้วยนะขอรับ” เฉิงหงผายมือให้เชิญชวนหยวนเจี๋ยเข้าเรือนพร้อมกับห้าวอู่ที่เดินตามมาด้านหลังไป๋อิงหัวใจเต้นระรัว ทำไมนางต้องดีใจด้วยที่เขามานางไม่เข้าใจตัวเองสักนิด นางมองเขาที่เดินเข้ามาใบหน้าของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อที่ผุดออกมาเต็มดวงหน้า นางจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย“ข้ากำลังจะเก็บอาหารแล้วเชียว ดีนะที่ท่านมาก่อนมิเช่นนั้นคงไม่มีอะไรให้กิน ว่าแต่ทำไมถึงนานมาเช่นนี้ไปทำอันใดมาหรือสภาพถึงได้เหมือนเหน็ดเหนื่อยหมดแรง”“แม่นางไป๋อิงนายท่านมีงานเข้าต้องไปตรวจสอบ เวลาเลื่อนผ่านไปเนินนานงานนี้ยากเหลือเกิน ท่านรู้หรือไม่ว่าเราพึ่งเสร็จงานก็รีบเดินทางมาที่นี่ทันที กลัวว่าท่านจะดับไฟเข้านอนไปแล้วเสียอีก” ห้าวอู่รีบพูดขึ้นทันทีกลัวว่าไป๋อิงจะไม่เชื่อคำพูดของนายท่านของตน ไป๋อิงแอบยิ้มเล็กน้อยดีใจที่อย่างน้อยเขายังตั้งใจมาหา“เช่นนั้นก็รีบมานั่งกินเถอะ ทั้งสองคงเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน” ไป๋อิงลดทิฐิตามคำพ
Terakhir Diperbarui : 2025-09-05 Baca selengkapnya